เป็นเรื่องจริงอย่างยิ่งว่า...หากมีช่วงไหนที่เราไม่รู้จากการพบมันจริง ๆ ..สังขารมันก็จับเอาบรรดาสัญญามาประมวลหรือปรุงแล้วก็เติมลงไปในช่องว่างที่ไม่รู้นั้นเสีย...มันเป็นปกติแบบอัตโนมัตซะด้วยมั้ง

เรื่องมีอยู่ว่า...ฝรั่งมันว่าคนไทยคนจีนเวียตนามพูดฟังแล้วก็เหมือน ๆ กัน
ผมว่า..มันจะเป็นไปได้ยังงัยวะ..คือไม่เชื่อ

ก็เลยฟังสาวๆ เขาเม้าท์กันตอนเที่ยงหลังทานอาหาร..อย่างตั้งใจ

แต่มีอุปสรรค..คือว่า..เราฟังภาษาไทยรู้เรื่อง..พอเสียงตกกระทบ..มันจะแปลคำพูดนั้นว่าหมายถึงอะไรซะก่อน..มันจึงไม่รู้สึกถึงสำเนียงที่แท้จริงเหมือนที่ฟังคนจีนเขาพูด..

พอตั้งใจฟังมาก ๆ...จึงเห็นช่องว่าง..ระหว่างเสียงที่พูด..กับ...การรู้ความหมายของคำพูดนั้น ๆ...จึงท่องคำว่า..ไม่แปล..ก่อนที่การรู้ความหมายของคำนั้น

ผมท่อง..ไม่แปล..ไม่แปล..ไม่แปล

มีเสียง..ไม่แปล..ยังเข้าใจความหมายอยู่
มีเสียง..ไม่แปล..เริ่มมาจับคำว่าไม่แปลแทนรู้ความหมาย
มีเสียง..ไม่แปล..รู้คำว่าไม่แปล
มีเสียง..ไม่แปล..ไม่แปล
มีเสียง..ไม่แปลก็หาย..ความหายของคำก็ไม่รู้..แต่รู้สึกถึงสำเนียงของภาษาชัดเจน
มีเสียง..ไม่แปลก็หาย..ความหายของคำก็ไม่รู้..แต่รู้สึกถึงสำเนียงภาษาคล้ายฟังคนจีนพูดกัน
อ้อ..เป็นอย่างนี้หรือ

ที่นี้ก็เริ่มเข้าใจคำที่เขาพูด ๆ กันขึ้นมาเรื่อย ๆ จนเป็นปกติ

ที่เล่า ๆ มานี้..ก็ไม่รู้อะไรสักอย่างว่าอะไรเป็นอะไร...เพราะเป็นเรื่องที่เกิดก่อนจะมาศึกษาศาสนา.สมาธิอะไรก็ทำไม่เป็น

มีอะไรพอจะเป็นอุเบกขา..มีอะไรพอจะเรียกว่า..รู้ชัด..บ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้

หรือไม่มีอะไรเลยก็ไม่รู้..อีกเช่นกัน

คือกระผม..กำลังสงสัยว่า...จตุตถฌาน...กับ..การหลับใน...มีอะไรเป็นข้อสังเกตุ..

ขณะนั้น..ผมไม่ได้หลับตา..นะครับ...มันแค่เห็น..แค่รู้ว่าเห็น..แต่ไม่รู้ว่า..เห็นอะไร (หมอนก็ไม่รู้ว่านี้คือหมอน...มือก็ไม่รู้ว่านี้คือมือ)...แต่รู้

สักพัก...ก็เอ๋ะใจ..ว่าเอ๋..นี้เรากำลังสวดมนต์นี้..แล้วคำสวดหายไปไหน???...เท่านั้นแหละ...ก็เริ่มจะรู้ว่าที่เห็น..คือหมอน..คือมือที่พนมอยู่..

หากคุณน้ำว่า...แค่รู้ เรียกว่า รู้ชัดในรูปนาม...

เห็นที..ผมจะหลับในซะแล้ว..

กบเผลอสติ ในช่วงขณะจิตนั้น

ผมยังไม่ได้หลับเลยครับคุณ mes

กบเผลอสติ ในช่วงขณะจิตนั้น

สักพัก...ก็เอ๋ะใจ..ว่าเอ๋..นี้เรากำลังสวดมนต์นี้..แล้วคำสวดหายไปไหน???...เท่านั้นแหละ...ก็เริ่มจะรู้ว่าที่เห็น..คือหมอน..คือมือที่พนมอยู่..

คำถาม...
อุเบกขา กับ จิตที่เป็นอัพยา... แตกต่างกันอย่างไร?

เห็นทีผมก็เป็นโรคเผลอสติเช่นเดียวกับกบ

กลับมาสวดอีก..สวดไปสักพักก็เป็นอีก
เป็นอย่างนี้ 3 ครั้ง...แต่ก็ตั้งใจจะสวดให้จบให้ได้เพราะคิดว่ามันเป็นนิวรณ์ ถีนมิทธะ ...
อยากเอาชนะมัน.. ใช่ไม่ใช่ก็ไม่รู้นะ



ผมรู้แต่ว่า..มันไม่ได้อะไร

การสวดมนต์ เป็นการทำกรรมฐานอย่างหนึ่ง
เมื่อ กายเราพนมมือไหว้พระ นอบน้อม กานเราเป็นกุศล
เมื่อ ปากเรา ท่องบ่นเปล่งออกมา วาจาเป็นคำกุศลทั้งสิ้น
เมื่อใจเราน้อมตาม ใจเราก็เป็นกุศล
ครบ3อย่างครบไตรทวาร
นี่คือการทำบุญอย่าตอบว่าไม่ได้อะไรเลยกบน้อย
และขอยืนยันสามารถสัมผัสสิ่งที่เป็นอจิณไตยได้