บาปกรรมอันใดที่ข้าพเจ้ากระทำล่วงเกินแล้วต่อพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ บิดา มารดา ครูบาอาจารย์ ทั้งทางกายก็ดี วาจาก็ดี ทางใจก็ดี ทั้งที่โดยุตั้งใจและไม่ตั้งใจก็ดี ทั้งโดยตรงและโดยอ้อมก็ดี ทั้งต่อหน้าและลับหลังก็ดี ทั้งในที่ลับและในที่แจ้งก็ดี ทั้งในอดีตชาติ หรือปัจจุบันชาติก็ดี ข้าพเจ้าขอกราบประทานอภัย กราบขออโหสิกรรม ต่อพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ และกราบขออภัย กราบขออโหสิกรรม ต่อบิดา มารดา ครูบาอาจารย์ทุกท่าน ขอพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ บิดา มารดา ครูบารอาจารย์ โปรดจงงดเว้นโทษ โปรดจงให้อโหสิกรรมแก่ข้าพเจ้าด้วยเทอญ

วันนี้ผมขอสารภาพบาป
วันนี้ ผมทำสิ่งที่เลวร้ายมากๆ เลวร้าย
วันนี้ผมโกหกให้ความไม่เท็จกับผู้อื่น โกหกทั้งๆที่รู้ว่าไม่จริง
เวลาจะโกหกนี่ใจมันตื่นเต้นมากเลย แล้วก็ประหม่า หวาดกลัว บีบเค้นจิตเป็นอกุศลเต็มที่เลย
นี่ขนาดเขียนยังรู้สึกได้เลยว่าจิตเป็นอกุศล มีความโศกเศร้า เศร้ามากรู้สึกผิด
พระพุทธเจ้าเคยบอกว่า

"ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย! เมื่อบุคคลยังไม่ละอายธรรมข้อหนึ่งคือ การพูดปดทั้งๆที่รู้
เราย่อมไม่กล่าวว่า มีบาปกรรมอะไรบ้างที่ผู้นั้นจะทำไม่ได้"

สะอึกอ้ากกกกกกกกก จิตมันเศร้า
หม่นหมองนี่ถ้าตายตอนนี้นี่ไปอบายเลย ผมเคยอ่านหนังสือเขียนทำนองว่าว่าธรรมดาพระโพธิสัตว์อาจเผลอไปฆ่าผู้อื่นบ้าง ไป........บ้าง แต่ขึ้นชื่อว่ากล่าวคำเท็จย่อมไม่มี ...........ทั้งคนที่ผมโกหกเป็นคนที่ให้ความรู้เรียกได้ว่าเป็นอาจารย์เลย ทำให้หวนนึกถึงตอนประถมที่เคยโกหกอาจารย์ว่าส่งงานแล้วทั้งๆที่ยังไม่ส่ง รู้สึกเสียใจมากที่พูดอย่างงั้น เหตุผลที่โกหกตอนนั้นคือรู้สึกเสียหน้า ไอ้หน้าตาจอมปลอม เป็นการโกหกที่ผมยังจำได้ ตราตรึงในความทรงจำ ไอ้ความชั่วช้าอันหน้าสอดสะเอียนเอ๋ย หาประโยชน์ใดใดไม่ได้เลย ผมตั้งสัจจะในใจว่าต่อไปนี้ทุกคำที่ออกจากปากจะเป็นคำจริง และจะไม่กล่าวคำเท็จอีก

พิมพ์ไปจิตเศร้าหมองไป นี่จิตลงอบายเลย ถ้าตอนนี้ตายตกอบายชัวร์ ๆ
ฝากเตือนไว้ไม่ว่าเราจะทำผิดอะไรก็ตาม อย่าให้จิตใจเศร้าหมอง แต่ถ้ายังทำชั่วอยู่ก็ต้องทุกข์อยู่เนืองๆถึงแม้จะตั้งหน้าตั้งตาหนีก็ตาม บาปอกุศลมีวิบากเป็นความทุกข์ ถ้าไม่อยากทุกข์ก็อย่าทำบาปอกุศล

แค่อยากจะสารภาพครับ หากทำให้กัลยาณมิตรท่านใดรำคาญขออภัยด้วยนะครับ กระทู้นี้เค้าอนุญาตให้เราสารภาพ

ต้องให้อภัยตัวเองและเริ่มต้นใหม่ สู้ต่อไป flame
สิ่งที่ผ่านมาก็จะผ่านไป อนิจจัง ไม่เที่ยงจริงหนอ ไม่เที่ยงหนอ

การโกหกไม่ใช่สิ่งทีดี เมื่อเหตุไม่ดีแล้วผลย่อมดีไม่ได้
พระพุทธเจ้าไม่เคยพูดโกหกให้ใครสบายใจ
การไม่โกหกคือการให้ความจริงเป็นทาน
สัจจะเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง
การพูดโกหกครั้งนี้ทำให้ผมได้เรียนรู้มากจริงๆครับ

คุณ Flame ครับ

คนเราทุกคนย่อมเคยพลาดมาก่อนเป็นธรรมดาครับ แต่สิ่งที่ท้าทายคือ หนึ่งเราจะได้เรียนรู้จากความผิดพลาดครั้งนั้นหรือไม่ และสอง เราจะระวังตัวไม่ให้พลาดซ้ำได้หรือไม่ เพราะ Shame on you, if you fool me once. Shame on me, if you fool me twice. ครับ

ถ้าตั้งใจไว้ดีแล้ว สังเกตดูดีๆจะเห็นว่าตัวเราที่เคยพลาดในอดีต กับตัวเราตอนนี้ที่จิตใจเป็นปกติอยู่ เป็นคนละคนกันนะครับ

อย่าปล่อยให้ความเศร้าย้อมใจเลยครับ ยิ่งคิด ยิ่งปล่อยให้ใจเศร้า ยิ่งเป็นการเติมเชื้อไฟให้ความเศร้าครับ

เอาใจช่วยครับ

ขอบพระคุณครับ
ขอบพระคุณจริงๆ

ขอให้การสารภาพครั้งนี้ของคุณFlame เป็นธรรมทาน

ด้วยอานิสงค์ธรรมทานอันนี้...ได้หนุนนำค้ำชู..คุณFlame..ให้พ้นจากการถึงซึ่งฐานะที่จะได้มารับบาปรับกรรม..อันนี้...ตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพาน..เทอญ


จะว่าไปแล้ว...บาปกรรม..มันก็ไตรลักษณ์...คือจะยังเป็นจริงได้ตราบใดที่ยังอยู่ในวัฏฏสงสารนี้เท่านั้นแหละ...พ้นจากนี้..มันก็ไม่จริงสำหรับเราแล้ว

ขนาดไม่บาป...แต่เพราะหลงคิดว่าบาป...ยังได้ไปเที่ยวนรกเล่นตั้ง 7 วัน

จะเห็นว่า..สภาวะของจิต..สำคัญยิ่งกว่าสิ่งนั้นเป็นบาปหรือไม่บาปซะอีก...

ตอนนี้กระผมก็เลยท่องทุกครั้ง...ที่จิตอกุศลมันเกิด...

ท่องว่า..กูไม่เอามึง..กูไม่เอามึง..



ผมก็เห็นเหมือนกันว่า...

ผิดศีลข้อ 4 เพื่อรักษา..เกียรติ...ไวยิ่งกว่าอะไรซะอีก

เพราะยังงี้มั้ง...ครูบาอาจารย์...จึงสอนว่า..ศีลจะครบสมบูรณ์ดีต้องมีธรรมอื่นประกอบ..เช่น..พรหมวิหาร 4...

ขอเติมอีกนิดว่า...ต้องเข้าใจโลกธรรม 8...ด้วย

สาธุครับคุณกบนอกกะลา จริงครับบางอย่างผมก็คิดมากไปไม่ได้ทำบาปเลย แต่จิตก็เศร้าแล้ว เพราะความยึดมั่นถือมั่นแท้ๆ แต่ถ้าเรายังทำบาปอยู่ก็ต้องทุกข์อยู่ร่ำไป

ทำมาเยอะ ขี้เกียจพิมพ์ครับ