รบกวนถามหน่อยนะคะ ไม่พูด ไม่ดู ไม่ฟัง คงพอได้ แต่บางเรื่องไม่ยุ่งเห็นจะไม่ได้ค่ะ รู้สึกว่า การปล่อยให้คนชั่วลอยนวล ก็เหมือนการทำบาปประการหนึ่งค่ะ

พึ่งอยู่ในกอบที่เรียกว่า กิจของสงฆ์

อนุโมทนาสาธุคร๊าบบ

ค่ะ คิดว่าตัวเอง เป็นคนที่มีวจีกรรมค่ะ เพราะเป็นคนชอบพูดจาส่อเสียด พูดตรงๆ พูดจาขวานผ่าซาก ทั้งโดยตั้งใจและไม่ตั้งใจ และชอบเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ เชื่อในเรื่องที่คิดว่าน่าเชื่อ อย่างเรื่องที่คนรอบข้างตัวเองมักกล่าวว่า เป็นคนในตัวมีของ ใครอยู่ด้วยไม่ได้(แต่งงาน) ก็ไม่เชื่อ ทำให้เถียงกัน และพูดจาว่า ถ้าเป็นคนมีของ คบใครก็ต้องพลัดพราก และแฟนตาย ก็ให้ของมันตายไปด้วยกันนี่หล่ะ ไม่ต้องไปแก้ไขอะไรมันหรอก มันไม่มีหรอก (บางทีก็คิดว่าเรารั้นไปหรือปล่าว) ส่วนกะลูกสาว เขาชอบแปรงฟันเรื่อยเปื่อย แปรงใช้เวลาน้อยมาก หรือไม่ค่อยอยากจะแปรงไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร พอพิสูจน์ว่ามีกลิ่นปากไหม ก็เลยหยอกเขาว่า บอกแล้วให้กินข้าว ทำไมชอบกินหมาเน่ามา คือพูดให้เขาคิด และให้เขาตลก จะได้แปรงฟันนานๆ อย่างนี้ค่ะ พออ่านหนังสือธรรมะ เจอหัวข้อ วจีกรรม ชักไม่กล้าพูดสักเท่าไหร่ กลัวบาปเหมือนกัน

ได้ความรู้มากเลยค่ะ
เราเองก็พยายามรักษาศีล 5 อยู่ค่ะและพยายามระงับความโกรธ ดูอารมณ์ตัวเองเมื่อมีสิ่งมากระทบหรือดูกายภายในกายค่ะ

สาธุครับ
ขอน้อมรับและจะพยายามนำไปปฏิบัติให้ได้ครับ และให้ครบถ้วนทั้งทางกาย วาจา และใจ

สาธุ สาธุ สาธุ
ขอให้ข้าพเจ้ามีวจีอันสุจริต ปราศจาคโทษ ไม่เบียดเบียนทั้งตนเองและผู้อื่นทางคำพูด ด้วยเทอญ

สาธุค่ะ

รู้สึกตัวเองจะหมิ่นเหม่ ข้อการพูดเพ้อเจ้อเหลวไหล นิดหน่อย
ยิงมุขกับเพื่อนบ่อย

บุคคลใดไม่เข้าใจในธรรมะ แล้วพูดออกไป

บุคคลนั้นเรียกว่า ผู้บ่นเพ้อธรรมะ

คนชั่วบางคนถือว่าตนมีอำนาจมาก ไม่มีใครสามารถเอาผิดได้ จึงหลงระเริง ทำบาป ก่อกรรมไม่จบสิ้น
คำพระท่านว่า ความผิดทางโลก แม้ไม่มีใครเอาผิดได้ด้วยเพราะมีอิทธิพลคุ้มหัว แต่บาปกรรมที่ก่อไว้ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ ทุกชีวิตล้วนต้องรับกรรมที่ตัวเองก่ออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ทั้งสิ้นค่ะ

วจีสุจริต ย่อมเกิดจากใจสุจริต มีคุณธรรม เป็นผู้ชอบธรรม
วจีทุจริต ย่อมเกิดจากผู้มีจิตใจโสมม ใจผี ขาดความชอบธรรม

สาธุ

สาธุ สาธุ สาธุ