คำสอนหลวงปู่ดุลย์ อตุโล

หลวงปู่ว่า ตราบใดที่ยังเป็นปุถุชนอยู่ ตราบนั้นย่อมมีทิฏฐิและเมื่อมีทิฏฐิแล้วยากที่จะเห็นตรงกัน
เมื่อเห็นไม่ตรงกัน ก็เป็นเหตุให้โต้เถียงวิวาทกันอยู่ร่ำไป

สำหรับพระอริยเจ้าผู้เข้าถึงธรรมแล้ว ก็ไม่มีอะไรสำหรับมาโต้แย้งกับใคร
ใครจะมีทิฏฐิอย่างไร ก็ปล่อยเป็นเรื่องของเขาไป

เพิ่งอ่านมาเหมือนกันเลย อ่านในหนังสือหลวงปู่ฝากไว้มาน่ะค่ะ อ่านคำสอนของพระผู้ปฏิบัติดีเนี่ย มีกำลังใจที่สุดเลยเนอะ

ส่วนใหญ่ก็ไม่ใช่พระอริยะนะค่ะ เป็นปุถุชนคนธรรมดานี่แหละคะ จะทำอย่างไรดีค่ะ?
จึงจะไม่ทำให้เกิดวิวาท

สวัสดีค่ะ

เคยฟังธรรมหลวงพ่อวิริยัง ท่านกล่าวว่า "อย่าได้อ้างว่าเหตุที่ตนกระทำลงไปเพราะเป็นเพียงปุถุชนคนธรรมดา"คนที่ต้องการ[b]"พัฒนาตนเอง" [/b]ย่อมไม่ควรกล่าวอ้างเช่นนั้น
[i]ผู้รู้ ย่อมเพียร สงบระงับ ปฏิบัติมากเพียรมาก[/i]
ผู้อวดรู้ ย่อมแสดงความ อวดรู้ ปฏิบัติน้อยเพียรน้อย

ธรรมย่อมรักษาผู้ปฏิบัติธรรม

ควรเลือกรับแต่สิ่งที่ดี ๆ ไว้ สิ่งใดที่ไม่ดีทำให้เดือดร้อนก็ควรทิ้งไปเสีย
หมายถึงต้องมีสติปัญญาแยกแยะ สิ่งที่ดีและไม่ดีนะค่ะ

โมทนาครับหลวงปู่ฯ ......

เหมือนการเลือกกินข้าวแหละ..

จานนี้ เจ้าของปรุงแบบ เผ็ดร้อน ทานแล้วปวดท้อง เป็นไข้ ปวดทั้งกายทั้งใจ เข็ดไปหลายวัน
จานนี้ ทานแล้ว มีกำลัง ยิ้มได้ทั้งวัน นอนหลับสบาย แถมฝันหวานอีกต่างหาก..
จานนี้ มีทั้งคาวหวาน ทองหยิบ ทองหยอด ฝอยทอง หวานซะแทบอ้วก...ฯลฯ เป็นต้น..

อยากได้จานไหน ก็เลือกส้องเสพได้ตามอัศธยาสัย..อิอิ

อย่างพราหมณ์ด่าพระองค์ พระองค์ตรัสว่า
"เหมือนพราหมณ์ยกสำรับมาถวาย ถ้าตถาคตไม่ทรงรับ สำรับข้าวนั้นเป็นของใคร?"

อย่างนี้แล...ขอรับ

ขอโมทนา

สาธุ ขอโมทนาครับ

ขออนุญาตตอบคุณต้อยตีวิดครับ

ถ้าไม่อยากทะเลาะวิวาท ขั้นต่ำสุดก็ขอให้มีศีลครับ ไม่ทำร้ายทำลายผู้อื่นทั้งกาย วาจาและใจครับ

ถ้าจะให้ดีขึ้น ก็ให้เห็นการเกิดของอารมณ์โกรธนั้น ว่ามันเกิดจากการกระทบของ ภาพ เสียง กลิ่น รส สัมผัส หรือใจ กับตัวรับภายในกาย และด้วยอำนาจของความโง่ที่เรามี ปรุงแต่งสิ่งนั้นว่าชอบ ไม่ชอบ อยาก ไม่อยาก กูเห็นด้วย กูไม่เห็นด้วย มันก็ทุกข์เป็นธรรมดา คิดแบบนี้จะเป็นการแทรกแซงกระบวนการทำงานของจิต มันดับทุกข์ได้ทันที ดับได้จริงๆ ไม่ต้องรอชาติหน้า

ถ้าให้ดีขึ้นมาอีก ก็ให้เห็นว่าอารมณ์นั่นเกิดขึ้นแล้ว เช่น อารมณ์โกรธ ดูเฉยๆ อย่าไปคิด เพราะพอคิดก็ไม่ได้ดู การคิดเป็นการแทรกแซง แต่เราดูให้เห็นการเกิดดับของอารมณ์นั้นๆ ทำไปเรื่อยๆจะชำนาญขึ้น จนกระทั่งวันนึง เมื่อจิตมันรู้แจ้งมันจะ............ออกมาเอง

โกเมศวร์