ผู้พ้นไปแล้วก็ไกลทุกข์ แต่ผู้ที่กำลังตกอยู่ในกองทุกข์ก็อดทนไป
คิดไปมากเท่าไรก็เหมือนคนไม่มีปัญญาแต่อยากขึ้นไปชมเดือนดาวบนฟ้า
สุดท้ายก็กลับมานั่งนอนกอดกับทุกข์ไปตามแบบของคนมีกรรมหนาหาทางออกไม่ได้

ผู้อาภัพชาติวาสนาที่กำลังดิ้นรนทนทุกข์บ่นหาความสุขอยู่เวลานี้ ก็คือผู้กำลังเสียใจ
ร้องไห้อยากขึ้นไปชมเดือนชมดาวบนฟ้า ซึ่งแสนน่าทุเรศเอาหนักหนา น่าเวทนาเหลือประมาณ

ผู้นี้เองจะเป็นผู้อื่นที่ไหนกัน ท่านเป็นผู้เสมือนเดือนดาวบนฟ้าส่งแสงสว่างจ้าทั่วสารทิศ
จะสถิตอยู่ที่ใดก็ไม่อับเฉาเขลาในธรรม มีแต่ความสว่างไสวไปทุกสารทิศทุกทาง
โดยรอบขอบเขตจักรวาล สนุกอยู่ด้วยความสำราญบานใจ

หากบุญวาสนาของดวงวิญญาณข้าบาทบริจาริกายังพอมีอยู่บ้าง ไม่ขาดสูญพูนทุกข์
ก็ขอท่านได้โปรดเมตตาแผ่กระแสธรรมไปบันดาลพร้อมทั้งดวงปัญญาญาณอันบริสุทธิ์ผ่องใส
ได้โปรดประทานพอได้พ้นจากโทษในสงสาร บรรลุพระนิพพานตามไปในไม่ช้านี้เถิด
จะไม่อดรนทนทุกข์ทรมาณจิตใจไปช้านาน


ขอคำวิงวอนสัตยาธิษฐานนี้ จึงมีกำลังบันดาลให้เป็นไปดังใจหมายของข้าอย่าเนิ่นนาน
ได้โพธิสมภารอย่างใกล้ชิดเร็วพลันเถิด นี่เป็นคำของดวงวิญญาณวิงวอนอธิษฐานหวังโพธิสมภาร
หมายปองด้วยความละล่ำละลัก ซึ่งเป็นคำที่น่าสมเพชเวทนาเอาหนักหนา

ไม่เพลินไป ในเสียงอร่อย.............ราคานุสัยก็ไม่นอนตาม

ผู้มีความไม่ประมาท ย่อมกำจัดความพอใจ ในเสียงอร่อย

หากมองในตัวก็พบว่าตัวอยากยั่วกิเลสคน
หากมองนอกตัว ก็มองเห็นคนที่โดนตัวยั่วกิเลส

ความรัก กิเลส


" ความรัก " ที่เราเรียกๆกันว่า " ความรัก "
จริงๆแล้วคือ " ความหลง " คือ ความไม่รู้ " หลง " อะไร " หลง " ในสังสารวัฏ
เป็นเหตุให้ก่อภพก่อชาติกันไม่รู้จักจบสิ้น

เราทุกรูป ทุกนาม ไม่ว่าจะหญิงหรือชาย ล้วนไม่มีความแตกต่างกันเลย
เกี่ยวกับเรื่องราวของความรักและในเรื่องต่างๆ

เรารักเขา เขารักเรา เราไม่รักเขาแต่เขารักเรา เรารักเขา แต่เขาไม่รักเรา
ล้วนมีความทุกข์แฝงอยู่ทั้งสิ้น เพียงแต่เพราะ ความรักหรือ กิเลสบดบังดวงตา
เลยขาดปัญญาที่จะมองเห็นได้ ว่าเรากำลังหาความทุกข์มาใส่ตัวเรา

ตั้งแต่แรกพบสบตา ตั้งแต่แรกเริ่มพึงพอใจซึ่งกันและกัน
นั่นแหละ ความทุกข์กำลังมาเยือนแล้ว แต่เรายังมองไม่เห็นเท่านั้นเอง

เหตุมี ผลย่อมมี เราผลัดกันทำร้ายซึ่งกันและกันมาตลอดเวลา
เหตุเพราะ ไม่เข้าใจในความรักที่แท้จริง

เมื่อปราศจากการอภัยที่ออกมาจากใจจริงๆ จึงไม่มีการอโหสิกรรมต่อกัน
หนึ่งความโกรธ ย่อมมีความพยาบาทแฝงอยู่

เคยนับบ้างไหมว่าปล่อยความโกรธหรือตัวโทสะออกไปกี่ครั้ง
เลยกลายเป็นบ่วง กลายเป็นห่วงโซ่ของวิบากกรรมที่ต้องมาชดใช้กัน

ความรักที่แท้จริง ต่างต้องช่วยกันสละออกเสียซึ่งทางโลก
จะได้พบซึ่งความสุขที่แท้จริงๆ ไม่ใช่สุขจอมปลอมที่แฝงมาในรูปของความรัก
ซึ่งเราคิดว่า มันสุขหรือมันทุกข์ ล้วนเกิดจากการปรุงแต่งเอาเองว่ามันสุข หรือมันทุกข์
จริงๆแล้ว สุขที่แท้จริงในโลกใบนี้ไม่มีเลย

อะไรที่ผ่านไปแล้ว ปล่อยให้จบไป อย่าไปคุ้ยเขี่ย
ในเมื่อยังคิดที่จะรักอีกต่อไป

จงให้การอภัยแก่เขา เพราะต่างกระทำลงไปด้วยความไม่รู้ทั้งสองฝ่าย
เริ่มต้นชีวิตใหม่ หมั่นสร้างแต่เหตุดี หมั่นให้ทาน ถือศิล ปฏิบัติภาวนา
แล้วผลดีย่อมตอบสนองอย่างแน่นอน โดยไม่ต้องไปหวังผลแต่อย่างใด


คอมเม้น

อนุโมทนา สาธุ
ขอให้ความหลงหลีกไกลอย่าได้เข้ามากล้ำกลายชีวิตข้าพเจ้านับแต่นี้ต่อไป
หากแต่ยังไม่เข้าใจในความรักก็ขออย่าให้มีมารหรือเจ้ากรรมคนใดต้องเข้ามาสร้างกรรมต่อ ขออโหสิกรรมให้กันเสียตั้งแต่ตอนนี้เถิด





บันทึกนี้เขียนไว้ตั้งแต่เดือนพฤษภาคมค่ะ
พอดีมีคนมาเม้นไว้ในบล็อก คิดว่าน่าจะมีประโยชน์แก่คนอื่นๆบ้าง เลยนำมาแบ่งปันกันค่ะ

เรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นในชีวิตของแต่ละคน
ล้วนเกิดจากเหตุที่ตัวเราทำมันขึ้นมาเองด้วยความไม่รู้ ผลจึงได้รับดังที่เป็นอยู่
หรือได้พบประสบเจอกัน จะดับเหตุทั้งปวงได้ ต้องดับที่ต้นเหตุ คือ ตัวเรานี่แหละ
เพราะตราบใดที่ยังมีตัวเรา ของเรา ตราบนั้น ภพชาติไม่จบไม่สิ้น เพราะก่อเหตุใหม่ไม่รู้จบ

http://music.siamza.com/music.php?k=64K&id=4805

เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม
ฉันเก็บเอาไว้ให้เธอ
และจะเป็นเช่นนั้นเสมอ

ถนนสายนั้นที่ทอดยาว
มีเรื่องราวของความเป็นจริง
มีเงาไม้เอาไว้ให้พักพิง
มีให้เธอเอาไว้ยามอ่อนล้า

เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม
เห็นเงาของเมฆหรือเปล่า
ทะเลสีครามที่ทอดยาว
เห็นความรักฉันบ้างไหม


เป็นกำลังใจให้กับทุกๆคนนะคะ
ความรู้สึกดีๆที่เคยมีต่อกัน หากไม่ทำให้เจ็บปวดมากเกินไป
น่าเก็บเอาไว้นะคะ หากเรายังไม่สามารถลืมใครคนนั้นได้

เรื่องราวทุกๆเรื่องราว ล้วนมีทั้งเรื่องดีและไม่ดี ผสมปนเปกันอยู่
เก็บเกี่ยวแต่เรื่องดีๆกันไว้นะคะ อย่าไปกล่าวโทษว่าเป็นความผิดของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเลย

หากแม้นทำได้ ทุกคนคงไม่อยากทำร้ายกันหรอกค่ะ
ทุกคนอยากมีความรักที่สมหวัง อยากพบความอบอุ่นใจที่มีให้แก่กันและกัน

แต่เนื่องจากเหตุ ที่เกิดจากความไม่รู้
เราจึงผลัดกันทำร้ายกันมาตลอดเวลา ภพแล้วภพเล่า

เริ่มต้นใหม่นะคะ ให้การอโหสิกรรมแก่กันและกัน
อย่าได้เก็บเอาความเคืองขุ่นใจ ความคับแค้นใจที่มีต่ออีกฝ่ายเอาไว้เลย
เพราะมันจะกลายเป็นความพยาบาท การจองเวรซึ่งกันและกันไปเพราะความไม่รู้

เส้นทางนี้ ที่มองดูว่าไกลแสนไกล ไม่อาจจะคาดเดาได้
แต่สามารถทำให้มองเห็นได้ ด้วยการไม่สร้างเหตุใหม่เพิ่ม
หมั่นให้การอโหสิกรรมแก่กันและกัน ต่อความผิดพลาดที่ได้ทำล่วงเกินกันไปเพราะความไม่รู้

ถ้าทำได้แบบนี้ เส้นทางที่ดูเหมือนทอดยาวออกไปไม่รู้จุดสิ้นสุดนั้น
ย่อมสั้นลงไปเรื่อยๆ เนื่องจากการไม่สร้างเหตุใหม่ที่เป็นการก่อภพชาติใหม่ขึ้นมานี่เอง

เทส ....

เมื่อก็ลองเทสดู แรกๆก็ง๊งงง จะโพสยังไง เห็นมีแต่คำว่า แสดงตัวอย่าง ตั้งกระทู้
บันทึกแบบร่าง

วันก่อนลองโพสบันทึกแบบร่าง ข้อมูลไม่รู้ไปอยู่ตรงไหน
วันนี้เลยลองกดที่แสดงตัวอย่าง แล้วลองกดตั้งกระทู้ ผลปรากฏว่า เป็นการตอบกระทู้ได้

ยังคงคิดถึงทุกๆท่านนะคะ เพียงแต่ยังหาทางโพสไม่ได้เท่านั้นเอง

มีบทเพลงมาฝากค่ะ ชอบเสียงนักร้องและเสียงดนตรีค่ะ ฟังนุ่มๆ
ฟังเพลงแล้วเห็นเป็นธรรม นำมาแบ่งปันกันค่ะ







i will not make the same mistakes that you did
ฉันจะไม่มีทางทำผิดพลาดซ้ำๆอย่างที่เธอได้ทำ

i will not let myself cause my heart so much misery
ฉันจะไม่ปล่อยตัวฉันเองให้หัวใจของฉันต้องทุกทรมาณ

i will not break the way you did you feel so hard
ฉันจะไม่ทำลายแผนที่เธอสร้างขึ้นด้วยความเอาจริงเอาจัง

i’ve learned the hard way, to never let it get that far
ฉันได้เรียนรู้แผนของเธออย่างหนัก เพื่อจะไม่ปล่อยมันให้เป็นอย่างนี้อีกต่อไป

*because of you, i never stray too far from the sidewalk
เนื่องจากเธอ ฉันจะไม่หลองจากทางเดินอีก

because of you i learned to play on the safe side so i don’t get hurt
เนื่องจากเธอ ฉันได้เรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตอย่างไรให้ปลอดภัยไม่เจ็บปวด

because of you i find it hard to trust not only me, but everyone around me
เนื่องจากเธอ ฉันได้พบว่ามันยากที่จะไว้ใจได้ ไม่ใช่ฉันเท่านั้น แต่เป็นทุกๆคนรอบๆตัวฉัน

because of you i am afraid
เป็นเพราะว่าเธอ ฉันกลัว

i lose my way and it’s not to long before you point it out
ฉันสูญเสียทางของฉัน มันก็ไม่นานนักก่อนที่จะถึงจุดที่เธอจากไป

i cannot because i know that’s weakness in your eyes
ฉันไม่สามารถร้องไห้ได้ เพราะว่าฉันรู้ ฉันเห็น ดวงตาของเธอที่เต็มไปด้วยความอ่อนแอ

i’m forced to make a smile, a laugh, every day of my life
ฉันได้สู้กับการหลอกลวง จากรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ทุกๆวันในชีวิตของฉัน

my heart can’t possible break when it wasn’t even whole to start with
หัวใจของฉันไม่สามารถหยุดเต้นไปได้ในเมื่อมันยังไม่ใช่ทั้งหมดทั้งหมดที่ทำให้ตกใจ

*because of you, i never stray too far from the sidewalk
เนื่องจากเธอ ฉันจะไม่หลองจากทางเดินอีก

because of you i learned to play on the safe side so i don’t get hurt
เนื่องจากเธอ ฉันได้เรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตอย่างไรให้ปลอดภัยไม่เจ็บปวด

because of you i find it hard to trust not only me, but everyone around me
เนื่องจากเธอ ฉันได้พบว่ามันยากที่จะไว้ใจได้ ไม่ใช่ฉันเท่านั้น แต่เป็นทุกๆคนรอบๆตัวฉัน

because of you i am afraid
เป็นเพราะว่าเธอ ฉันกลัว

**i watched you die,heard you every night n your sleep
ฉันได้เห็นเธอตาย ได้ยินเธอร้องไห้ ทุกๆคืนที่เธอนอนหลับ

i was so young you should have known better than to lean on me
ฉันยังเป็นวัยรุ่น เธอจะได้รู้ว่าไม่มีใครดีกว่าที่จะขอความช่วยเหลือจากฉันอีกแล้ว
you never thought of anyone else you just saw your pain
เธอไม่เคยจะคิดเกี่ยวกับใครต่อใครนอกจากนี้ ที่จะมองว่าสมควรแล้วที่เธอจะต้องเจ็บ
and now i in the middle of the night, for the same damn thing
และตอนนี้ฉันได้ร้องไห้แค่พอประมาณในคืนนี้ เพื่อสิ่งที่มันบัดซบเดิมๆ
because of you i never stray too far ftom the sidewalk
เนื่องจากเธอ ฉันจะไม่หลงจากทางเดินอีก
because of you, i learned to play on the safe side so i don’t get hurt
เนื่องจากเธอ ฉันได้เรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตอย่างไรให้ปลอดภัยไม่เจ็บปวด
because of you i tried my hardest just to forget everything
เป็นเพราะเธอ ฉันได้พยายามด้วยความทรมาณที่จะลืมทุกๆสิ่ง
because of you i don’t know how to let anyone else in
เป็นเพราะว่าเธอฉันไม่รู้ว่าทำอย่างไรที่จะมองหน้าคนอื่นๆในเวลานี้อย่างไร
because of you i’m ashamed of my life because it’s empty
มันเป็นเพราะว่าเธอฉันถึงได้อับอายเนื่องจากชีวิตของฉันมันไม่เหลืออะไรเลย
Because of you , i’m afraid
มันเป็นเพราะเธอ ฉันหวาดกลัวเหลือเกิน



ตราบใดที่ยังมีความไม่รู้ คนเรามักชอบกล่าวโทษนอกตัวเนืองๆ
มากกว่าจะย้อนกลับมาทบทวนดูตัวเอง หาได้ยากยิ่งนัก

หากทุกคนสามารถรู้ตามความเป็นจริงได้ ทุกๆคนคงจะมีใบหน้าที่แจ่มใส
ความทุกข์คงเข้ามาเกาะเกี่ยวในใจไม่ได้ จะมีแต่ความเมตตาและให้อภัยซึ่งกันและกัน

ชีวิตมีแค่นี้เอง มันไม่ได้มีอะไรไปมากกว่านี้เลย ทำไมไม่รู้จักใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ให้อย่างคุ้มค่า
ใช้ทุกๆลมหายใจที่มีอยู่ให้คุ้มค่า

ทุกเวลา ทุกวินาทีที่ผ่านไป เรากำลังทำอะไรกันอยู่ เคยนั่งทบทวนดูจิตตัวเองบ้างไหม
วันนี้ได้ทำอะไรที่เกิดประโยชน์ให้กับตัวเองและผู้อื่นบ้าง

มีหน้าที่ที่ต้องทำคือ เจริญสติ ทำแค่นี้แหละ อย่าทอดทิ้ง ทำให้ต่อเนื่องเหมือนชาร์ทแบตตลอดเวลา
สภาวะใดๆที่เกิดขึ้น ขอให้ยอมรับตามความเป็นจริง แค่ดู แค่รู้ลงไป แล้วอยู่กับสภาวะนั้นๆ
ไม่ว่าสภาวะนั้นจะก่อให้เกิดความรู้สึกใดๆเกิดขึ้นก็ตาม ยอมรับไปตามนั้น
แล้วตัวสภาวะจะจบลงด้วยตัวของสภาวะนั้นๆเอง