2 ปีที่แล้ว ชีวิตต้องไปเจอกับเพื่อนผู้หญิงที่เป็นทอม การงานทำให้เกี่ยวข้องพบเจอกัน แรกๆคิดว่าเราชอบเขาแบบดูเท่ห์ดี แต่คุยไปคุยมารู้สึกชบเขาเรื่อยๆแต่แล้วก็รู้ว่าเขามีใครอยู่แล้ว แต่ใจเราก็คิดว่าเราทำใจรับได้เพราะคำพูดและการกระทำของเขาที่บอกและย้ำเตือนเสมอว่า เขาไม่มีอะไร เขาคบกันและพี่แบบน้อง เขาต้องดูแลคนนั้นในฐานะพี่น้องเพราะสุขภาพคนนั้นไม่ดีมีโรคประจำตัว เขาก็บอกให้เรารอๆๆๆและใจเย็นๆ แต่เขาย้ายออกไปจากบ้านนั้นแล้ว อยู่คนละจังหวัดกัน เราคิดว่าเขาย้ายออกมาแล้วก็ย้ายออกมาเลย คงจะเลิกกันไปในที่สุด แต่จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไปมาหาสู่กัน คำตอบของเขาก็คือดูแลสุขภาพกัน ตอบแทนบุญคุณกัน เราทำใจไม่ได้เลย ทุกข์ใจอยู่ตลอดเวลา เขาเองก็ยังให้ความหวังกับเราอยู่เรื่อยว่าให้ใจเย็นๆ ให้รอเวลา แต่เราก็ทำไม่ได้ ทำใจให้รอเวลาไม่ได้ เขาก็ยังไปมาหาสู่กัน คำพูดเขากับพฤติกรรมมันสวนทางกัน ตอนนี้ทุกข์ใจกระวนกระวายใจจนไม่รู้จะทำยังไง อยากจะเดินออกมาจากชีวิตเขาให้จบสิ้น แต่ก็ทำไม่ได้สักที เพราะใจก็นึกสงสารเขา ก็เพราะคำพูดเหมือนกับให้ความหวังเราอยู่ และดูเหมือนเขาก็พยายามไม่ปล่อยเราไปสักที แต่เวลาทะเลาะกันก็บอกให้ห่างกันแต่ก็ทำไม่ได้ ความผิดของเราที่เขาบอกก็คือ เราไม่เข้าใจเขา เมื่อรักเขาทำไมต้องให้เขาทุกข์ใจ...

เราก็เป็นผู้หญิง รักเขามากหวังว่าจะได้อยู่ดูแลกันไปตลอดชีวิต เพราะเขาก็คงเป็นแบบนั้นตลอดไป เราก็รับได้ แต่รับไม่ได้กับการที่เขาจะต้องกลับดูแลไปมาหาสู่กับคนเก่าของเขาอยู่ และดูเหมือนว่าเขาจะคืนดีกันด้วย ไม่รู้ว่าจะเดินหน้าหรือถอยหลังดี ถ้าเราเดินหน้าก็ต้องอดทน แต่ถ้าถอยก็เจ็บ เจ็บปวดทั้งนั้น

แล้วทำไมไม่ถามเขากลับว่า เขารักเราแล้วใยทำให้เราเสียใจ

ก่อนอื่น เริ่มจากรับสภาพที่ตัวเองเป็นก่อน ดูที่เป็นแล้วเรียนรู้มันคะ ไม่ดิ้นรนกระเสือกกระสนในสิ่งที่เป็น
ถ้ายอมรับแล้ว ตอบคำถามให้ได้ก่อนว่า ที่เกิดขึ้นมันคือความรู้สึกอะไร....................

ทุกข์ใช่มั้ย (ถ้าใช่ ค่อยอ่านต่อไป ถ้าไม่ใช่กลับไปอ่านใหม่คะ)

เรียนรู้ว่าทุกข์ ของคุณมันมีอาการอย่างไร มันทุกข์ตลอดเวลามั้ย มันมีลดลงบ้างไหม เวลาเผลอเอาใจไปใส่อย่างอื่น แล้วมันหายไปไหม (ถ้าลดลงเมื่อไหร่ ค่อยอ่านข้อต่อไป ถ้าไม่กลับไปอ่านข้อแรกคะ)
มีความสงสารเกิดขึ้นกับตัวเองมั้ย เวทนาตัวเองมั้ย อยากออกจากทุกข์มั้ย(ถ้าใช่ก็ค่อยอ่านต่อไป)
อยากออกจากทุกข์ยัง ถ้ายังไม่อยากออกก็จะอยู่ในวังวนนี้ต่อไป เดี๋ยวเขาดีด้วย ก็สุข เดี๋ยวเขาไปก็ทุกข์ และก็วิตกจริตคิดไปต่างๆนานาว่าเขาไปมีความสุขกัน ทิ้งให้เราทุกข์อยู่คนเดียว ก็ต้องทนไปคะ แต่ถ้าอยากออกแล้ว เอาใจหรือจิตที่ให้เขาไปกลับมาคะ ไม่ได้หมายความว่าให้เลิก หรือหักดิบ แต่อธิบายให้เอาใจมาเก็บไว้กับตัว เวลาเขาไปไหนใจเราก็ไม่ไปด้วย เวลาเขาไม่ทำดีกับเรา ใจเราก็ไม่เจ็บอาจจะทำยาก แต่ให้ค่อยๆทำ

ซักวันคุณจะเห็นทุกข์ที่มีน้อยลง แล้วทางออกของคุณจะเปิดทางให้คุณใช้ปัญญาที่มีแก้ปัญหาด้วยตัวคุณเอง แล้วคุณจะเห็นว่าทุกข์ที่มีหมดไปได้ แค่ไม่เอาใจไปฝากไว้กับใคร

ทุกข์อยู่ที่ใจ ไม่เอาทุกข์มาใส่ที่ใจ ใจก็ไม่ทุกข์คะ

ขอเป็นกำลังใจให้คะ

ขอบคุณมากนะคะ สำหรับคำแนะนำ พยายามจะลืมเขาให้ได้ พยายามดึงใจให้กลับมา