เห็นด้วยกับคุณตาดี๊ดีค่ะ...พี่พิมเติบโตแข็งแกร่งด้วยธรรมจริงๆ...
คุณตาขา...แขนคุณตาหายดีหรือยังคะ????...
ว่าแต่จะดื่มน้ำใบบัวบกไปรักษาอาการช้ำในตรงไหนคะ...

อ้าว....อ้าว......อ้าว......

อ้างอิงคำพูดขึ้นมาอีกครั้ง....
แหะ...แหะ.... ไม่ได้ตอกย้ำนะคะคุณตา .... เคลียร์กับพี่ทักทายเอาเองแล้วกันนะคะ....

พิมไม่เกี่ยวนะคะ... ไปดีกว่า....
พิม

อิจฉาบ้านน้องพิมจังรู้สึกว่าอบอุ่นดีแล้วนะคะ ลูกชายหน้าเหมือนใครบอกหน่อย
จะตรงกับที่พี่วาดฝันไว้หรือเปล่า แต่คิดว่าคงน้องพิม 80 % แน่นอน
จะจองก็คงไม่ทันแล้ว

สวัสดีค่ะ

แวะเข้าบ้านอีกทีหลังจากห่างหายไปนาน .... พิมยังคงตามอ่านเรื่องราวของทุกท่านอยู่อย่างสมำเสมอนะคะ.... ยังคงคิดทุกท่านอยู่เหมือนเดิมค่ะ

พิม

จะว่าสบายใจก็ยังคงไม่ค่อยสบายใจหรอกค่ะพี่ทักทาย
ใจก็ยังเป็นใจเหมือนเดิม.... มีขึ้นๆลงๆ ให้เหนื่อยใจเป็นระยะๆ ......

ยังคงคิดถึงพี่ทักทายเหมือนเดิมนะคะ.... ตามแอบอ่านแอบเก็บคำสอนของพี่ทักทายมาพิจารณาเอาไว้ใช้เตือนใจตนเองอยู่ตลอดเหมือนกันค่ะ

ที่จริง....วันเวลามันผ่านไปเร็วมากๆเลยนะคะ.... อีกไม่กี่วันก็จะครบปีแล้วนะคะที่พิมรู้จักกับพี่ทักทายและทุกท่านที่ลานธรรมนี้...

หนึ่งปีที่ผ่านมาถึงมันจะเป็นช่วงเวลาหนึ่งปีเท่ากับทุกๆปีที่ผ่านมา.... แต่พิมว่าปีนี้เป็นปีที่พิมรู้จักชีวิตที่แท้จริงได้ดีกว่าระยะเวลาสิบปีที่ผ่านมาเสียอีก...

คิดถึงพี่ทักทายและทุกคนนะคะ
พิม

สวัสดีค่ะคุณพิม พี่ทักทาย เห็นคุณพิมบอกว่าจะครบรอบปีแล้ว ก็นึกขึ้นได้ค่ะ ต้นหญ้าก็เหมือนกัน นี่ก็เหลืออีกไม่กี่วันก็จะครบปีเหมือนกัน เวลาช่างผ่านไปเร็วจังนะคะ ตลอดเวลา 1 ปีที่ต้องอยู่อย่างสุข ๆ ดิบ ๆ มาตลอด บางวันก็โล่ง ๆ โปร่งสบายดีค่ะไม่คิดอะไร แต่บางวันก็จิตตกฟุ้งซ่านเหมือนกัน ก็ยังคิดว่าเอ๊ทำไมจึงเป็นแบบนี้หนอ แต่เราก็ยังอยู่นี่ยังหายใจได้อยู่นี่และยังคงต้องเดินทางต่อไปอีกไกล จนกว่าจะจากโลกกลม ๆ ใบนี้ไป จำได้ว่าก่อนหน้านี้ใช้ชีวิตอย่างประมาทมาตลอด ไม่เคยเตรียมตัวเตรียมใจรับกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คิดถึงแต่จุดหมายปลายทางที่ไร้ตัวตน คิดถึงแต่อนาคตที่เราวาดหวังไว้มาตลอด จนลืมมองความเป็นจริงระหว่างการเดินทาง พอมันสะดุดล้มลงอย่างไม่เป็นท่า ไม่เป็นอย่างที่หวัง ก็แทบปางตายเลยก็ว่าได้ เพราะไม่เคยเตรียมใจไว้ก่อน จนได้เจอพี่ ๆ เพื่อน ๆ ที่แห่งนี้ ได้อ่านคำแนะนำดี ๆ จากพี่ทักทาย และพี่ๆ น้องๆ คุณตา คุณยายทั้งหลาย ซึ่งมีคำแนะนำแง่คิดดีๆ มุมมองต่างๆ กัน แต่ก็มีจุดประสงค์เดียวกัน คืออยากให้เราทุกข์ลดน้อยลง สู้กับปัญหาด้วยปัญญา ใช้สติ ปล่อยวาง ไม่ยึดมั่นถือมั่น มันทำให้เราได้เห็นและเข้าใจชีวิตมากขึ้น ระมัดระวังมากขึ้น และที่สำคัญคือยอมรับกับความจริง ว่าเราต้องพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักทุกสิ่งอย่างไม่ว่าจะเป็นคนหรือสิ่งของ ไม่มีใครหนีพ้น ไม่มีใครสามารถนำอะไรไปได้นอกจากความดีความชั่วของแต่ละคน ใครทำอะไรไว้ย่อมได้สิ่งนั้น ตอนนี้แม้จะยังไม่แข็งแรงแต่ก็จะพยายามก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างระมัดระวังค่ะ สู้ต่อไปค่ะ สู้สู้

นาน ๆ มาทีบนซะยาวเลย คิดถึงพี่ทักทาย และคุณพิม รวมถึงหลาน ๆ เช่นกันค่ะ

"หลายคน เชื่อในเรื่องโชคชะตา
บางคนเชื่อมั่นในตัวเอง
ชีวิต เรากำหนดของเราเอง
จะแพ้ชนะไม่เกรงจะสักเท่าไร"

สวัสดีค่ะ คุณต้นหญ้า .... พี่ทักทาย



พิมเองก็เป็นแบบนั้นอยู่บ่อยๆ เหมือนกันค่ะคุณต้นหญ้า.... บางครั้งรู้สึกเหมือนอยากออกไปให้พ้นๆ กับปัญหา ไม่อยากรับรู้กับอะไรเลย แต่บางครั้ง...ก็มีแรง มีกำลังใจที่จะต่อสู้กับอะไรได้บ้าง เหนื่อยมากๆ พิมก็นอนค่ะ.... อย่างน้อยก็เป็นการพักกายถึงแม้ว่าใจจะไม่ยอมพักก็ตาม

เพลงที่คุณต้นหญ้าฝากมาเพราะดีนะคะ.... พิมชอบค่ะ

พิม

มนุษย์นั้นมีความเป็นธรรมดา อยู่ห้าอย่างตามธรรมที่พระพุทธเจ้าได้สอนไว้
คิดตามนะครับ
1.มนุษย์เราย่อมเข้าถึงความแก่เป้นธรรมดา
ไม่มีไครล่วงพ้นความแก่ไปได่
2.มนุษย์เราย่อมเข้าถึงความเจ็บเป็นธรรมดา
ไม่มีไครล่วงพ้นความเจ็บไปได้
3.มนุษย์เราย่อมเข้าถึงความตายเป็นธรรมดา
ไม่มีไครล่วงพ้นความตายไปได้
4.มนุษย์เราย่อมเข้าถึงความพรัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นธรรมดา
ไม่มีไครล่วงพ้นความพรัดพรากจากสิ่งที่รักไปได้
5.มนุษย์เราย่อมเข้าถึงกรรมเป็นธรรมดา
ไม่มีไครล่วงพ้นกรรมของตัวเองไปได้ไปได้

ฉนั้นเราไม่ควรไปคิดมากเขาจะทำอะไรก็ปล่อยเขาไป
มาเจริญหลักสติปัฏฐานดีกว่าครับ รู้ตัวทุกอิริยาบถ ยืน เดิน นั่ง นอน
เกิดสิ่งไดขึ้น หรือ รู้สึกอย่างไร รับรู้อย่างไร
ก็กำหนดรู้ไปตามนั้น
เมื่อเรารู้สึกอย่างไรก็ภาวนาไปตามถนัดเช่น โกรธ ก็ภาวนาโกรธหนอ ๆ ๆ
แรกก็ค่อย ๆ ภาวนา ทำให้เป็นนิสัย
หรือ พุทโธ จะรู้สึกอะไรก็พุทโธ อย่างเดียว
การภาวนานี้เพื่อตัดความคิดปรุงแต่งคือเหตุที่เกิดทุกข์ของคุณ

การกระทำทั้งปวงจะสำเร็จได้ด้วยความตั้งใจ
และความเพียร

ถ้าหากไม่เข้าใจสามารถสอบถามได้นะครับ 085-0953503