ตอนนี้ดิฉันกำลังตั้งท้องอีกไม่กี่วันจะคลอดแล้ว แต่ทุกข์ใจมาก เมื่อรู้ว่าสามีไปอยู่กินกับผู้หญิงอีกคนหนึ่งแบบเปิดเผย ดิฉันกับเขาแต่งงานกันแล้ว อยู่กินกันยังไม่ถึง 3 เดือน ลายก็ออก กินเหล้าเมาพูดไม่รู้เรื่องซ้อมดิฉันเกือบตาย2-3 ครั้ง จนทนไม่ไหวขออย่า ช่วงที่อย่าขาดจากกัน เขาก็โทรมาง้อตลอดเวลาดิฉันก็ใจแข็ง จนประมาณเดือนเมษายน ดิฉันถึงทราบว่าตัวเองตั้งท้องได้เกือบ 2 เดือนแล้วโดยไม่รู้ตัว เพราะประจำเดือนปกติมากระปิดกระปอย จึงได้เรียกมาตกลงคุยกัน เพราะดิฉันก็อยากอยู่เป็นครอบครัว รู้สึกดีใจ ที่จะมีพ่อ แม่ลูก เปิดใจคุยกับขอให้เขาเลิกนิสัยไม่ดีทั้งหลาย จนหลายเดือนหลัง ลายก็ออกอีกเหมือนเดิม กินเหล้า เล่นการพนัน ดิฉันหมดเงินหลายแสนบาท จนคิดว่าทำใจไม่ไหวแล้ว เพราะค่าใช้จ่ายในบ้านเขาไม่เคยช่วยอะไรเราเลยแม้แต่น้อย แต่ตลอดเวลาเราก็พูดกับเขาตลอดว่าเรารับไม่ได้แล้วนะ เขาก็ยังอยู่บ้านแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนมารู้อีกทีเขาก็เก็บข้าวเก็บของไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น ดิฉันก็ไม่เอะใจอะไร คิดว่าเออ เขาไม่อยู่เราสบายใจขึ้นนะ พอมารู้อีกทีกลายเป็นว่าเขาไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้นแล้ว ออกหน้า ออกตา โดยไม่คิดว่าดิฉันอุ้มท้องลูกของเขา ดิฉันหอบเอาท้องโตๆ ไปตามอยากถามว่าจะเอาอย่างไง แต่สิ่งที่รับรู้คือ ความสะใจของผู้ชาย และผู้หญิงคนนั้นที่เดินผ่านดิฉัน เหมือนไม่มีตัวตนอยู่ในโลกนี้ และทุกวันนี้ดิฉันไปไหนมาไหนก็เจอเขาสองคนตลอด กลายเป็นดิฉันไม่กล้าออกไปไหนเพราะทำใจรับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้ส่งสารลูกมากที่สุด ยังไม่ทันได้เกิดมาก็กำพร้าพ่อ ตั้งแต่ท้องจนถึงจะคลอดยังไม่ได้ทำให้ลูกในท้องมีความสุขเลย พยายามแล้ว พยายามเล่า ทำใจยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น ร้องไห้ทุกวัน ปกติก็เป็นคนสวดมนต์ไหว้พระอยู่แล้ว ปฏิบัติธรรมเมื่อมีโอกาส เคยพาลูกไปปฏิบัติธรรมตอนเขาอายุครรภ์ได้ 6 เดือน ทำอะไรก็คิดถึงลูก อยากให้เขาเกิดมามีครอบครัวที่อบอุ่น ถ้าเลิกกันโดยที่เขากลับไปตั้งเนื้อตั้งตัวใหม่ทำเพื่อลูกของเขาเหมือนที่เขาพูดกับดิฉันประจำ ดิฉันคงไม่เสียใจมากเท่าทุกวันนี้ แต่นี่กลับพาผู้หญิงคนนั้นออกหน้าออกตา ไม่สงสารดิฉันไม่ว่า น่าจะคิดถึงลูกในท้องของเขาสักนิด เจอจะจะเมื่อตอนไปตักบาตรเทโวออกพรรษา ก็เจอเขาทั้งสองคนอีก ต่างคนก็ต่างมองกัน กลายเป็นดิฉันที่ทำใจรับไม่ได้ แพ้ภัยตัวเอง ต้องหอบท้องโตน้ำตานองหน้า มาตั้งหลักทำใจใส่บาตรทั้งน้ำตา อยากให้ลูกเกิดภายในวันสองวันนี้ เพราะทนรับสภาพหอบท้องโตแล้วเจอคนเหล่านั้นไม่ไหว ถ้าลูกเกิดมาดิฉันก็จะได้ตั้งหน้าตั้งตาเลี้ยงเขา จะได้ไม่ต้องคิดมาก อยากรู้เหมือนกันเวลาที่เขาเห็นดิฉันอุ้มลูกแล้วจะมีความรู้สึกอย่างไรบ้าง อยากให้ถึงวันนั้น อยากรู้ว่าสิ่งที่เขาทำกับเราในวันนี้ กี่วันกี่ปีเขาถึงจะได้รับรู้กรรม อยากจะเห็น มันเหมือนทนรอไม่ไหว ขอพึ่งบุญบารมีของผู้อยู่ในธรรมช่วยตอบให้ดิฉันสว่างในใจอย่างน้อยไม่ต้องคิดอาฆาตพยาบาทเขาทั้งสองคนเลย ยอมรับว่าเจ็บใจอยากเห็นเขาทั้งสองเจ็บปวดเหมือนดิฉันบ้าง

น่าเห็นใจมาก แต่ไม่อยากให้คิดแบบที่ตั้งกระทู้ไว้ เพราะดูจะออกแนว อาฆาต พยาบาท ไม่เหมาะสำหรับผู้ที่ตั้งครรภ์ มีโทษทั้งตนเองและลูกในท้อง มีหลายกระทู้ที่แนะแนวทางไว้ โปรดเลือกอ่านที่เหมาะกับจริตนิสัยของตน ขอพระคุ้มครองนะครับ

คุณเป็นคนสวดมนต์ไหว้พระ ลูกที่เกิดมาต้องเป็นลูกแก้วลูกขวัญแน่
อยากให้คิดถึงแต่ลูกที่จะเกิดมากกว่า เพราะถ้าคิดพยาบาทจะกระทบกระเทือน
ในครรภ์นะค่ะ เราก็ตัดสินใจหย่าแล้วนิค่ะทำไมยังกังวลอดีต สามีเมื่อจากกัน
ก็เป็นคนอื่น พ่อแม่ลูกยังเป็นของเรานะค่ะ เอาใจช่วยค่ะ

อย่าไปคิดอาฆาตพยาบาทเขาเลยครับ เพราะคำสอนของพระพุทธเจ้าทรงสอนไว้ว่า "เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร" เพราะถึงอย่างไรเขาก็ต้องได้รับกรรมที่เขาได้ทำลงไปแล้ว แต่ถ้าเราไปถือโทษโกรธผูกใจเจ็บอยู่ ชาติต่อไปคุณก็ต้องมาเจอกับเขาอีก เพราะอย่าลืมว่าในอดีตชาติคุณก็เคยทำกับเขามาในลักษณะนี้เหมือนกันและเขาก็ผูกอาฆาตพยาบาทคุณมาเรื่อย ๆ จนเมื่อกรรมที่คุณทำไว้ส่งผลมาในชาติปัจจุบันนี้ให้คุณกับเขามาเจอกันเพื่อให้ได้ชดใช้กรรมที่เราได้ทำเอาไว้ครับ เพราะฉะนั้นจึงควรที่จะตัดกรรมตั้งแต่ชาตินี้โดยการไม่คิดโกรธแค้น ผูกอาฆาตพยาบาท แต่ให้คุณสวดมนต์แล้วแผ่เมตตาให้เขาทั้งคู่ไปด้วย นอกจากจะตัดกรรมได้แล้วยังทำให้จิตใจคุณสงบ เริ่มมีสติที่ทำให้มองเห็นได้ว่าทางไหนที่สงบแล้วคุณจะพบว่าการให้อภัยทานนั้นเป็นการสร้างทานบารมีขั้นสูงติดตามเราไปข้ามภพข้ามชาติเลยครับ
ยังไงผมก็ขอเอาใจช่วยนะครับ

"คนที่ทำกับเราเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสเขาจะได้รับกรรมอย่างไร"






Credit image by:
http://pattamarot.blogspot.com/2010/08/blog-post.html

รู้สึกเห็นใจมากเลยค่ะ

กรรมตอบสนองเขาเองอย่างยุติธรรมแน่นอนค่ะ ...แต่กรรมไม่ได้ตอบสนองตามแรงอารมณ์สะใจของใครน่ะค่ะ เราอาจรู้สึกว่า ทำไมกรรมไม่สนองให้มันสะใจซะทีนะ ความอยากเห็นเขาย่อยยับ พินาศ เป็นอารมณ์ที่ไม่ดีเลย พยายามเลิกเถอะนะคะ เชื่อในกฏแห่งกรรม กรรมจะตอบสนองพวกเขาเองและต้องไม่ลืมอย่างที่บอกไป..กรรมไม่ได้ตอบสนองตามใจอยากของใครนะค่ะ (บางคนชั่วแต่ก็ไม่ได้รับผลทันตาในชาตินี้เลยด้วยซ้ำ สงสัยกรรมเก่าทำดีหนุนมาเยอะ )


ขอให้ได้ลูกที่น่ารัก แจ่มใส นำความชื่นใจมาสู่ว่าที่คุณแม่นะคะ อย่าสงสารที่ลูกต้องขาดพ่อ แต่สงสารถ้าเขาตอ้งเติบโตกับคุณแม่ที่ร้องไห้ทุกวัน คุณแม่ที่มีแต่ความเศร้านะคะ เด็กเขารับรู้ได้...ทำใจให้เบิกบานเพื่อลูกที่จะเกิดมาและเพื่อชีวิตใหม่ของเรานะคะ

ให้กำลังใจ สู้ๆๆ

เดี๋ยวคลอดแล้ว คุณจะบรรลุถึงความรู้สึกอันหนึ่ง
แล้วใจจะดีขึ้นเอง

อ่านแล้วก็เห็นใจนะครับ
แต่ก็ไม่อยากให้อาฆาตกันต่อไป

มักมีคำพูดติดปาก คิดว่าคงเคยได้ยินมาแล้วว่า
"คิดซะว่าเป็นกรรม เราคงเคยทำกับเขาเมื่อชาติก่อน ชาตินี้เค้าถึงมาทำกับเรา"

ผมก็เคยมีปัญหาคล้ายๆคุณ เพียงแต่ผมไม่ได้ตั้งท้อง (ฮา)
แน่นอนว่า มันทำใจลำบากครับ
แต่เมื่อเวลาผ่านไป เราก็ต้องอยู่ได้ด้วยตัวของเราเอง นี่คือสัจธรรมที่ผมได้พบ
(ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนไม่เที่ยง)
และจากการสังเกตุของผมเอง ผมก็ได้ข้อสรุปอีกว่า
ยิ่งเราสาปแช่ง ยิ่งเราอยากให้เขา ล่มจม เพียงใด มันก็จะกลับมาที่เราเอง
"เรานั่นแหละที่จะแย่"
ผมเชื่อว่า การสวดมนต์ ช่วยให้จิตใจสงบ และ ผ่องใส
การแผ่เมตตาให้คนที่เราเกลียดได้ แปลว่า เราสามารถอโหสิกรรมให้กับเขาได้

ทำจิตใจของตัวเองให้ผ่องใสเข้าไว้นะครับ
ส่วนเรื่องทำแท้ง ผมไม่เห็นด้วยอย่างแรงครับ เค้ามาเกิดแล้ว
เราควรดูแลเค้าให้ดีที่สุด
เหมือน พ่อ-แม่ของเรา ที่คอยอยู่ข้างเราเสมอ ไม่ว่าสุขหรือทุกข์
และ เมื่อคุณเป็นแม่คนแล้ว ก็ควรดูแลลูกเหมือน พ่อ-แม่ที่เคยดูแลเรา

ส่วนคนคนนั้นเค้าจะเป็นยังไงก็อย่าสนใจเลยครับ
เพราะถ้าคุณ ไม่จองเวร กับเขาต่อไป
คุณอโหสิกรรมให้เขาได้
มันก็ไม่มีประโยชน์ที่จะไปรับรู้ว่าเขาประสบอะไร

เหมือนผมในตอนนี้ ผมก็อโหสิกรรม ให้เขา
และแผ่ส่วนกุศลให้กับเขา เป็นครั้งคราว
ผมได้ยินมาว่า "เมตตา" นั้นดีที่สุด และผมก็เห็นด้วย

การจองเวรไม่เป็นผลดีกับตนเองเลยนะค่ะ โมทนากับทุกความเห็นเจ้าคะ สาธุ

ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจ อ่านไปน้ำตาไหลไป จากนี้ดิฉันก็จะตั้งหน้าตั้งตาเลี้ยงลูกให้เขาเป็นคนดี จะไม่ท้อแท้อีกต่อไป

สวัสดีค่ะ คุณนฎกร
ขอให้คุณได้ลูกที่น่ารักและแข็งแรงค่ะ ไม่ทราบว่าเป็นเพศ หญิง หรือชาย แต่ว่าไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชายก็เป็นที่รักที่สุดสำหรับ "คุณแม่" ใช่ไหมคะ....
เอาเวลาของคุณไปเตรียมตัวและเตรียมใจเป็น "คุณแม่" ดีกว่าค่ะ อย่าไปคิดถึงสิ่งที่ทำให้ใจต้องเศร้าหมอง และขุ่นมัว ไม่เกิดประโยชน์กับคุณและลูกของคุณ....อยู่กับ "ชีวิตปัจจุบัน" ทำอะไรอยู่ก็ให้ความสำคัญกับสิ่งนั้น ๆ อย่าไปเก็บเรื่องในอดีตที่ผ่านไปแล้วมาคิดให้รกสมอง...รังแต่จะทำให้เป็น "ทุกข์"
คุณเคยได้ยินคำถามนี้ไหม "อะไรที่สำคัญที่สุดในชีวิตเรา" ...คำตอบก็คือ "สิ่งที่กำลังอยู่ตรงหน้าคุณนี่แหละสำคัญที่สุด" เพราะเป็นสิ่งที่คุณกำลังกระทำอยู่ นั่นก็คือให้อยู่กับปัจจุบันนั่นเอง ทำสิ่งนั้น ๆ ให้ดีที่สุด..และคุณก็จะพบกับสิ่งที่ดีที่สุด...เช่นกัน

...ขอให้เทวดาตัวน้อยที่กำลังจะเกิดมา เป็นกำลังใจให้คุณได้มีความอดทนและเข้มแข็ง ที่จะยืดหยัดอยู่ต่อไปได้อย่างมั่นคงนะคะ........


ธรรมย่อมรักษาผู้ปฏิบัติธรรม

ชอบมาก..ขอยืมไปใช่บ้างนะครับ

====
การแก้ไขปัญหาชีวิต ตามแนวคำสอนพระศาสดาฯ ย่อมมีแต่ความสงบร่มเย็นเป็นลำดับไป
ขอพระพุทธคุณ พระธรรมคุณและพระสังฆคุณ ปกป้องคุณนฎกรและลูก สาธุ

อนุโมทนากับทุกความเห็นค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้คุณจขกท.
ขอพระรัตนตรัยรักษานะคะ

อนุโมทนากับทุกข้อความที่ให้กำลังใจคุณนฏกรค่ะ
ชีวิตที่มีอยู่ ต่อแต่นี้ไปเพื่อลูกน้อยของคุณนะค่ะ
ท้อได้เป็นบางเวลา แต่ถอยไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว
สู้ สู้ นะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

บุญรักษา.... คุณนฏกร และลูกนะค่ะ