อะยัยเย้อ..เป็ดไก่..ที่ไหนงะ

เมื่อถึงคุณธรรมชั้นโสดาบันแล้ว น่าจะไม่มีสิ่งใดบอกได้ว่าตอนนี้ตนเองเป็นโสดาบันแล้ว
นอกจากจะกางตำราหยิบสังโยชน์10ขึ้นมา แล้วตรวจตราเอาเองด้วยความคิดตนเองว่าตอนนี้ตน
ละอะไรไปได้บ้างแล้ว และโดยมากก็มักจะตรวจตราเข้าข้างตัวเองด้วยสิ

เห็นด้วยครับ
สัมมาทิฏฐิ เพี้ยนเมื่อใด โสดาฯก็เพี้ยนเมื่อนั้นครับ


สังโยชน์3ข้อถ้าสิ้นไป นั่นหมายถึงเนื้อตัวชีวิตของผู้นั้นมีมรรคทั้ง8เป็นเนื้อตัวชีวิต
มีศีลสมบูรณ์สมาธิปานกลาง ปัญญาปานกลาง ซึ่งหมายถึงชีวิตของพระโสดาบัน
จะเป็นชีวิตที่ก้าวเข้าไปในเขตแห่งความมั่นคงในกุศลธรรม มั่นคงในศีล มั่นคงในทาง
และมั่นคงในธรรม ไม่มีถอยหลังและไม่กลับกำเริบ

เห็นด้วยครับ


เพราะคุณธรรมแห่งความเป็นผู้แรกสู่กระแสนิพพานบังเกิด สังโยชน์10 สิ้นไปแล้ว3
โมหะบางส่วนถูกทำลายไป แล้วเหตุไฉน การทำลายสังโยชน์ไปแล้วจึงเกิดความรู้สึก
ต่อกิเลสที่เด่นชัดและมากขึ้น เพราะโดยธรรมชาติผู้มีสังโยชน์ทั้ง10อยู่น่าจะมีกิเลสรบกวน
มากกว่าผู้ละกิเลสไปแล้วบางส่วนจนเหลือสังโยชน์แค่7ตัว

เมื่ออายุเหลือน้อย
ความแก่ ความเจ็บ ความตาย ก็ยิ่งชัดเจนขึ้น ครับ


ความสงสัยของผมเกิดขึ้นว่า คนเราจะมีอะไรเป็นเครื่องบอกว่าตอนนี้สังโยชน์3สิ้นไปแล้ว
และตอนนี้เราเป็นโสดาบันแล้ว

ความสงสัยต้องไม่มี ครับ


และความสงสัยของผมก็เกิดอีกว่า ตอนเหลือสังโยชน์แค่7ตัว ทำไมกิเลสแรงกว่าตอน
ยังละสังโยชน์ไม่ได้สักตัว

แรงเท่าเดิม แต่ความชัดเจนมีมากขึ้น
รอบแรกมีรถวิ่งอยู่สิบคัน ดูไม่ค่อยทั่วถึง
รอบต่อไปรถเหลือน้อยลง ทำให้มองเห็นรถที่เหลืออยู่ชัดเจนขึ้น
ยิ่งเหลือรถวิ่งน้อยคัน ความชัดเจนของรถที่เหลืออยู่ยิ่งชัดเจนขึ้น


ความสงสัยของผมเกิดอีกว่า ระดับจิตที่เข้าถึงความเป็นอริยะน่าจะค่อยๆเย็นค่อยๆเบาบาง
ค่อยๆบริสุทธิ์สะอาด และค่อยๆสงบระงับสูงขึ้นมิใช่หรือ

เข้าใจตรงกันครับ


ในขณะเดียวกัน อริยมรรคที่สมบูรณ์มีขึ้นในตัวเองของพระโสดาบันไม่ได้ทำให้กิเลสเกิดยากขึ้น
เลยหรืออย่างไร

3ข้อแรก ที่เช็คบิลไปแล้ว ไม่หวลย้อนกลับมาคิดใหม่แล้วครับ
ส่วนที่เหลือที่ยังไม่ได้เช็คบิล ยังต้องรับผิดชอบอยู่ครับ


ช่วยแก้ไขให้หายสงสัยด้วยเถิด เพราะปัญหามาถึงท่านแล้ว

ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ล้วนสักแต่ว่าสังขาร ทั้งนั้นครับ
ทั้งปัญหา ทั้งปัญญา ล้วนสักแต่ว่าเช่นนั้นเองครับ

ในความเป็นโสดาบัน ตามมุมมองของผมเองนั้น
ผมมองว่าเช่นนั้นเองครับ
ความเป็นโสดา ไม่ได้มีอะไรที่พิเศษวิจิตรพิสดารแปลกประหลาดมหัศจรรย์แต่อย่างใด
เพราะกิเลสตัวเป้งๆ ยังไม่ไม่ได้ระคายสึกหรอไปเท่าใดเลย
โสดาบันเพียงแค่คลายความสงสัย ในขันธ์๕เท่านั้นเองครับ

ทกุข์หายไปสามตัว จากทุกข์ที่มีอยู่สิบตัว
แต่ทางเดินสำหรับโสดาบัน จะเร็วขึ้น จะสะดวกขึ้น จะมีความมั่นใจมากขึ้น และจะเข้มข้นขึ้น ครับ
ไม่มีสิ่งใดที่จะมาทำให้หวั่นไหวต่อความศรัทธาที่มีแก่พระรัตนไตรได้อีกแล้ว

เมื่อเห็นความจริงของขันธ์๕อย่างหมดความสิ้นความสงสัย
จิตมันก็จะมีความเบา ความคล่องตัวมากขึ้น
ทุกผัสสะจะถูกใคร่ครวญพิจารณา ถี่ถ้วนมากขึ้น
อนิจจังจะถูกนำมาใช้บ่อยขึ้น (อะไรๆก็ไม่แน่)
สูญญตาจะเห็นมากขึ้น ความว่างจะเป็นวิหารธรรมที่ใช้อาศัยบ่อยขึ้น

เห็นความไม่เที่ยง เห็นความจางคลาย เห็นความสลัดคืน เห็นความดับไม่เหลือ
ในทุกๆธรรมที่ปรากฏเกิดขึ้น

มันจะเป็นไปโดยธรรมชาติ มันไม่มีการที่จะต้องบังคับจับฝืนแต่อย่างใด
เพราะเมื่อมีคอยจ้องที่จะต้องรักษา สักกายะทิฏฐิ มันก็จะปรากฏเกิดขึ้นทันที
ศีลไม่ต้องคอยรักษา แต่ศีลจะรักษาตัวของมันเอง
เพราะศีลมันเป็นธรรมที่ปกติ ผิดปกติเมื่อใด นั้นแสดงว่าศีลไม่สมบูรณ์แล้ว

เมื่อใจถึงธรรม ศีลมันมีมากกว่าศีล ๕ ศีล ๘ ศีล ๑๐
ไม่รู้เท่าไรจักเท่าไร ไม่ต้องสมาทาน ไม่ต้องร้องขอ
ลองสังเกตุดูเอาเองเถิดครับ เคร่งครัดในศีลตึงเปี๊ย แต่สักกายะทิฏฐิหนาแน่นตึบ
เพราะบางท่านวัดความเป็นโสดาบันเอาจากศีลบริสุทธิ์
แต่ยิ่งเคร่งศีลมาก สักกายะทิฏฐิยิ่งเพิ่มมากขึ้น
โสดาทะลักล้นกระจายเปลื้นเปอะไปทั่ว มัวไปหมด

เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปครับ

ความเห็น..นี้แปลก..ดี

ผมไม่แน่ใจว่าสักกายะทิฏฐิเพิ่มขึ้นหรือไม่นะครับ
แต่ที่แน่ๆสีลัพพตปรามาสพุ่งขึ้นแน่นอนครับฟันธง

เห็นด้วย ว่าแปลกดี สมควรอนุรักษ์ไว้ให้ชนรุ่นหลังด้วยการ "สตาฟไว้"

เอ๊ะ "สตาฟ"นี่จัดว่าเป็นวิธีอนุรักษ์ปะเนียะ

โมทนาสาธุ ทุกๆท่านครับ

เป็นมุมสังเกตุเท่านั้นครับ

ตย. การยึดมั่น จับมั่นในศีล เพื่ออะไรๆให้กับขันธ์๕(รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ )
แม่ชีบางท่าน ถูกเนื้อต้องตัวผู้ชายไม่ได้
(ผมไปยืนต่อแถว เพื่อรับน้ำปานะในโรงทานแห่งหนึ่ง
ท่านบอกให้ผมวางแก้วน้ำลงก่อน เพราะผมเป็นผู้ชายท่านตักน้ำใส่แก้วน้ำที่ผู้ชายถือไม่ได้
เพราะศีลท่านจะบกพร่อง)



ในเมื่อโสดาฯ นั้น รู้ชัดแล้วไม่ใช่หรือว่า ไม่มีสัตว์ ไม่มีบุคคลตัวตน ที่ไหน
กายและใจนี้สักแต่ว่าขันธ์๕
ความเห็นว่าขันธ์๕เป็นสัตว์บุคคล เป็นเพียงสักแต่ว่าความเห็น(ทิฏฐิ)เป็นเพียงอุปาทาน
ดังนั้นการตึงเป๊ะในศีล เพื่ออะไรๆให้กับขันธ์ทั้ง๕(รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ)
หรือเพื่อให้อะไรๆกับขันธ์๕ หรือเพื่อให้ขันธ์๕เป็นอะไรๆ
น่าที่จะไม่สมเหตุสมผล เท่าใด.


มันน่าจะ ตึงเพื่อให้รู้ว่า เมื่อตึงแล้วผลเป็นอย่างไร
และถ้าเมื่อปล่อยปะละเลย ไม่ใส่ใจ ไม่สนใจ
ไม่เอาใจใส่ ผลมันจะออกมาเป็นอย่างไร
การปฏิบัติเกี่ยวกับศีลมันน่าจะออกมาในรูปแบบนี้ ผมว่ามันน่าจะเข้าท่ากว่า


ปฏิบัตธรรมแล้ว เข้ากับใครไม่ได้ อยู่กับโลกไม่ได้
คนอื่นเน่าเหม็นหมด มีเราสะอาดอยู่คนเดียว
เอะอะ ก็จ้องจะบวชท่าเดียว
แค่ศีล๕ ศีล๘ ไม่บกพร่อง
แค่ศรีษะไม่มีเส้นผม แค่นุ่งห่มไม่เหมือนชาวบ้าน แค่กินอาหารน้อยมื้อไม่เท่าชาวบ้านเท่านั้น
ก็หลงเข้าใจว่าตนเอง(ขันธ์๕)กลายเป็นสิ่งมหัศจรรย์ วิเศษเหนือกว่าผู้อื่น(ขันธ์๕)ไปแล้ว


เป็นเพียงมุมมองที่พบเห็นในปัจจุบัน
แลกเปลี่ยนความเห็นกันครับ
เพื่อชะลอ เพื่อกระตุก ศีลไม่ให้ตึงเกินไป ไม่ให้หย่อนไป

7วัน 7เดือน 7ปี 7ข้อ 7ก้าวย่าง ...7โพชฌงค์

พูดถึงการตึงเป๊ะในศีล
ทำให้นึกถึงเรื่องพระเซนในหนังสือท่านพุทธทาส
ที่ว่ามีหญิงสาวจะข้ามทางหรืออะไรสักอย่างแล้วข้ามไม่ได้..(คิดว่าเหตุการณ์จำเป็นอะไรสักอย่าง ..จำไม่ได้เลย...แต่อยากเล่า)
พระเซนสองรูปผ่านมา ท่านหนึ่งจึงเข้าไปช่วยแบกหญิงสาวนั้นข้ามไปได้

เมื่อกลับถึงวัดถึงอาศรม พระอีกรูปหนึ่งจึงถามขึ้นมาว่า."ท่านเป็นสมณเพศ การเข้าไปอุ้ม แบก สตรีเพศนั้นเหมาะ ควรอยู่รึ".
พระเซนองค์ที่อุ้มสตรีนั้นจึงตอบว่า."เราวางสตรีไว้ที่นั่นแล้ว..แต่ท่านยังไม่วางหรอกรึ".

แง่คิดที่ดีมาก

อ่อ..มันเป็นอย่างนี้เองหรอ..

เลยทำให้คุณอนัตตญาณ..รู้สึก..อย่างนี้ซินะ



บางครั้ง..มันก็น่าเห็นใจ..หากหมู่คณะ..ปฏิบัติอย่างไร..มีกฏระเบียบกันในหมู่คณะอย่างไร..เขาก็ต้องปฏิบัติให้เป็นไปในแนวเดียวกันอย่างนั้น...ไม่อย่างนั้นเขาก็อยู่ด้วยกันกับหมู่คณะลำบาก..คือปฏิบัติตามกันเพียงแค่ให้เกิดความเรียบร้อยเท่านั้น...อย่านี้ไม่น่าจะถือว่าเป็น..ศีลลัพพต

แต่หากเขาคิดว่า..ต้องอย่างนี้จึงจะได้มรรคผลนิพพาน..อย่างนี้ก็เต็ม ๆ

ซึ่งเราคนภายนอก..ไม่อาจรู้ความคิดของเขาได้ว่าเขาคิดอย่างไร..

แต่ที่แน่ ๆ ..เราเองกำลังคิด..กำลังข้อง..กับวัตรของคนอื่น

ที่ปฏิบัติธรรมบางแห่ง..กำหนดให้ต้องสวมชุดของสำนักเขาเท่านั้น
บางแห่ง..ก็กำหนดว่าชุดชาย..ชุดหญิง..ต้องเป็นอย่างไร
บางแห่ง..ก็เพียงแค่ให้ใส่ชุดเรียบร้อยเท่านั้น

รูปแบบทั้ง 3 นี้..ไม่เป็นศีลลัพพต..
แต่จะเป็น..ศีลลัพพตได้ทั้ง 3 แบบ..หากมีความคิดไปถือมั่นว่าอย่างนี้ดี..อย่างนั้นไม่ดี..ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้เกี่ยวกับมรรคผลอะไรเลย



แต่..เมื่อถึงเวลาหนึ่ง...เราจะไม่ไปมองมุมของคนอื่น..จะมองแต่มุมของตัวเอง...จะเห็นขยะที่ตัวเองไม่ยอมทิ้งเสียที..