คนเราเกลียดทุกข์ กลัวทุกข์ แต่เมื่อเกิดทุกข์กลับไม่กล้าถอนตัวออกมาจากทุกข์นั้นอย่างจริงจัง
ว.วชิรเมธี

สั้นไป...แต่..มาสั้น..ก็จะไปสั้น..ละนะ

คนที่ต้องทรมานกับความรู้สึก แต่ยังไม่อยากหลุดพ้นเสียที??

ก็เพราะ...

ไม่ได้พบอริยะ..
ไม่ได้ฟังธรรมของอริยะ..
และ..ยังไม่ฉลาดรู้ธรรมของอริยะ

อย่างแรกต้องบอกว่า คน ที่หมายถึงนั้น ยังไม่เห็นถึงทุกข์ที่แท้จริงคะ ไม่ใช่ทุกข์เด็กๆ แบบทางโลก
แต่เป็นทุกข์แบบทางธรรมคะ อีกอย่างธรรมะเป็นปัจเจกบุคคล แต่ละคนเกิดเพราะไม่รู้ เกิดก็เป็นทุกข์
เจ็บก็เป็นทุกข์ สุขที่มีอยากให้มีก็ไม่มี ถึงมีก็ไม่อยู่ทนคะ ทุกข์ไม่อยากให้มีก็ดันมาเยี่ยมบ่อยๆ การได้ในสิ่งที่ไม่อยากได้ไม่รักก็เป็นทุกข์ การพลัดพรากจากสิ่งที่รักก็เป็นทุกข์ อะไรๆก็ทุกข์ แก่ก็ทุกข์ ตายถ้าต้องเวียนว่ายในสังสารวัตร ก็เป็นทุกข์ คนๆนั้นอาจจะเห็นว่ามีทุกข์ก็มีสุข ไม่ได้เห็นว่าสุขก็คือทุกข์อย่างหนึ่ง อีกอย่างบุญเก่าเขายังไม่มาถึง หรือชาติก่อนไม่เคยปฏิบัติธรรมก็ได้มั้ง ต้องค่อยๆบอก
อย่ายัดเยียด ให้ได้แค่ไหนแค่นั้น น่าจะเริ่มจากสอนให้รู้จักการให้ทาน มีเมตตาจิตก่อน แล้วค่อยขยาย
เป็นเปิดบทสวดมนต์ หรือให้ฟังธรรมแบบผ่านๆก่อน เมื่อมีเริ่ม อีกหน่อยก็จะเดินเข้าสู่ธรรมะไปเรื่อยๆ
ทาน ศีล สมาธิ ปัญญา จะทำให้เห็นทุกข์ พอเห็นทุกข์ การอยากพ้นทุกข์จะเกิดขึ้นเองคะ

รอให้ความรู้สึกทรมานนั้นดับก่อนแล้ว จขกท. อาจได้คำตอบ (ข้อคิด) ว่า ทำไมคนเราจึงไม่อยากหลุดพ้น

......ความทุกข์ที่เผ็ดร้อน เหมือนน้ำเดือด โดดลงไปต้องตาเหลือกรีบโดดกลับออกมา
......ความทุกข์ ที่เผ็ดร้อนเช่นกัน ลงไปจมปลักอยู่กับมันเหมือนถูกล่ามโซ่ ยังหาทางปลดมันออกไม่ได้ ก็ทนและหาวิธีต่อไป
.......ความทุกข์ ที่เคลือบไว้ด้วยความสุขทางโลก บางๆ หรือปนเปอยู่กับความสุขแบบโลกๆ ต้องหาทางปลดปล่อยมันออกไปด้วธรรมมะของพระพุทธองค์นี่แหละ ของท่านเป็นความทุกข์แบบไหนล่ะ อยากหนีความทุกข์แต่ก็ก็กลัวสูญเสียความสุขที่ปนเปกันอยูกับมันจนแยกกันไม่ได้หรือเปล่า
......ความทุกข์มันมีหลายระดับนะ เหมือนกับทุกข์เพราะกลัวโทษ ภัยและโรคร้ายจากบุหรี่ เอาจริงแค่แข็งใจอ้าปาก บุหรี่มันก็หลุดจากปาก แล้วไม่ต้องออกแรง แต่นี่ที่ไม่กล้าอ้าปาก เพราะยังติดใจรสชาติของมันอยู่ไง อย่าไปโทษบุหรี่นะเพราะมันไม่เคยร้องตามเราไปไหน เราต่างหากที่เวลาจะไปไหนที ต้องเรียกหามัน เตรียมมันไว้ให้พร้อม อันนี้บุหรี่มันไม่ได้ติดเรา เราต่างหากที่ไปติดมัน ความทุกข์แบบโลกๆนี้ก็เหมือนกัน ที่คร่ำครวญกันนักหนา ว่าติดเหล้า ติดบุหรี่ มีเมียน้อย ความจริงรู้ถึงโทษภัยของมันทั้งนั้น แต่ที่ตัดไม่ได้ก็คือสุขเวทนา ที่ได้ลิ้มมันช่วงสั้นๆทางหู ตา จมูก ลิ้น กาย และใจ นี่ไง ทุกข์พวกนี้มันอยู่ที่ใจ แก้ที่ใจ ใครไปโพสต์ปลอบใจสัก1000โพสต์ ก็อาจช่วยไม่ได้ ทุกข์แบบโลกแบบนี้
.......ถ้าจะแก้ต้องเริ่มที่เรา แก้บาป แก้กรรม แก้ทุกข์ ไปแก้ที่สิ่งแวดล้อมไม่ได้ ต้องกลับมาแก้ที่จิตนี่แหละให้มันเห็นทุกข์ เห็นวิธีดับทุกข์ แนวปฏิบัติให้ไปถึงจุดที่ทุกข์มันจะดับ แล้วเริ่มเสียวันนี้ ลองดู กับมันซักตั้งเป็นไร....เจริญในธรรม/เจโตวิมุติ

จิตยังโง่อยู่ เลยยังทำตามกิเลสตัณหาอยู่

หากคนเราต้องทรมานกับความรู้สึก ทำไมคนเราจะไม่อยากหลุดพ้น
แต่เนื่องจากการหลุดพ้นในทันที มันทรมานกว่า
ที่มันทนมานกว่าเพราะใจเรายังไม่แข็งพอ

เราก็เป็น เราก็รู้ และรู้ว่ายาฉีดแรงกว่ายากิน
ยังไงเสียก็ต้องพ้น เลือกเวลาหลุดที่เหมาะเจาะดีกว่า

มึคนกล่าวว่า
"ใจเป็นใหญ่ ใจเป็นประธาน ทุกสิ่งทุกอย่างสำเร็จได้ด้วยใจ ขอให้เป็นคนจริง แค่นี้พอ
จริงใจกะตัวเอง อย่าหลอกตัวเอง จงเป็นคนคิดจริงทำจริง"

ช่วยกันค่ะ

ผมคิดว่า แทบทุกคนที่กำลังได้รับความทุกข์ทรมาน จากทุกสิ่งที่กำลังรู้สึก
คนทุกคนโดยมาก น่าจะเกิดความต้องการที่จะหลุดพ้นไปเสียจากความทุุกข์ทรมานเฉพาะหน้านั้นๆ

แต่คนโดยมาก จะยังไม่คิดไกลถึง นิพพาน เพราะว่ายังไม่เคยรู้จัก หรือยังไม่มองเห็นคุณ
ของนิพพานว่าดีล้ำเลิศเพียงไหน

คนที่ทุกข์แ้ล้วปรารถนาจะปฏิบัติขัดเกลาเพื่อทำลายอาสวะโดยมุ่งหวังจะเข้าถึงความหลุดพ้นชนิดแท้จริง
เด็ดขาด บุคคลเช่นนั้น ต้องผ่านการศึกษาศาสนาเข้ามาสู่ส่วนลึกกว่าคนสามัญธรรมดาทั่วไป
มากโขอยู่สักหน่อย

ดังนั้นจึงเป็นธรรมดาอยู่เองที่คนรู้สึกทุกทรมานแสนสาหัสเพียงใดก็จะยังไม่ต้องการสิ้นอาสวะ
หรือคิดละอะไรที่แย่ๆของตัวเอง

ธรรมะของท่านเจโตนี่เหมือนโดนบุหรี่จี้ปาก เหมือนธรรมะของพระเดชพระคุณเจ้าท่านหนึ่ง
ชอบอยู่ตามสวนป่าตามอุโมงค์ ธุดงค์ไปเหนือไปใต้ เวลานิมนต์ท่านมาเทศน์ที่กองพันทีไร บรรดานายทหารหาญทั้งหลาย นั่งสะดุ้งโหย่งๆ เหมือนโดนเข็มแทงใจ จนดวงตาเห็นธรรมไปหลายองค์(ลาบวชไม่สึก) หลายคนกลายเป็นกลัวไม่อยากฟัง เพราะธรรมะของท่านพาไปเห็นโคลนตมที่น่าขยักขะแยงในจิตตน เพื่อนหลายคนแอบคุยกัน บอกหากฟังไปนานๆเมียมีชู้แน่ เพราะท่านเล่นพาไปตัดกิเลสขาดฉับๆ
คนเห็น ก็กลัวกิเลสตัวสำคัญที่เมียชอบจะหาย..
อะ..นะ..ถ้าอ่านหนังสือออก ฟังเสียงได้ มีคอมพิวเตอร์ มีไฟฟ้า
มีพระธรรมของพระบรมครูพุทธเจ้า ที่ท่านพระอริยะเจ้าหลายองค์ ได้ย่อยเป็นอาหารเหลว
เหมาะให้เด็กทานได้ ผู้ใหญ่ทานดี ส่วนจะเป็นท่านใดไม่ขอแนะนำ
มันเป็นปุพเพนิวาสานุสสติญาณ ของแต่คน พระธรรมของพระพุทธเจ้ามาอยู่กลาดเกลื่อน
ดังกล้วย ตั้งสุกเหลืองอร่าม พร้อมให้หยิบกินอย่างมากมาย
แต่เพราะเห็นเป็นกล้วยเลยเดินผ่านกันไปหมด เสียโอกาส
แต่ก่อนกินดูให้ดี เป็นกล้วยเน่ามีหนอนแอบซ่อนอยู่ภายในหรือเปล่า..

เพราะทุกข์ที่เกิดจากกิเลสตัณหา อันมีปลายเป็นรสอร่อย มีรากเป็นพิษ สัตว์โลกทั้งหลายจึงยังคงตกอยู่ในอำนาจของมัน หากไม่ระวังอาจได้รับโทษถึงปางตาย

ปัญญาที่เกิดจากการพิจารณาโทษของกิเลสตัณหา เห็นภัย พึงสลัดเสียซึ่งเครื่องยึดเหนี่ยว เร่งทำความเพียร ย่อมทำให้ถึงความหลุดพ้นจากอำนาจของกิเลสตัณหา

กระผมว่าคนๆนั้นคงอยากหลุดพ้นจากความทรมานอยู่หรอกครับ แต่หาทางออกไม่ได้มากกว่า

เหมือนคนสายตาสั้นที่ถูกหนามตำเท้าแล้วไม่มีแว่นใส อยากจะบ่งหนามออก แต่ก็มองไม่เห็นก็เลยจำเป็นต้องทนเจ็บเท้า เดินเขยกไปหาแว่นมาใส่เสียก่อนจึงจะมีปัญญาบ่งหนามออกเองได้