ดูก่อนกูรูทั้งหลาย พวกท่านกำลังพากันลงนรก เอาพระธาตุมาอ้าง หาวัตถุให้คนกราบไหว้งมงาย
อ่านดีๆนะมี..
ครั้นพระพุทธเจ้าตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าขึ้นมาท่านรู้หน้าที่สูงสุด ท่านก็เลยสอนหน้าที่สูงสุด ไม่หน้าที่ไหนจะสูงไปกว่านั้น ท่านประกาศในวันตรัสรู้แล้วใหม่ ๆ หยก ๆ นั่นว่าพระพุทธเจ้าทั้งหลายทุกพระองค์ทั้งอดีต ทั้งปัจจุบัน ทั้งอนาคต ล้วนแต่เคารพธรรมชาติ นี่เราอาจจะเผลอไปก็ได้เราเคารพพระพุทธเจ้า แต่เราไม่เคารพสิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงเคารพ พระพุทธเจ้าสอนเราให้ทำได้อย่างที่พระองค์ทำได้ และทำตาม พระองค์เป็นครูที่จะสอนให้ลูกศิษย์ทำได้เหมือนครูให้ทำตามครู เก่งเหมือนครู นั้นคือครูอาจารย์ที่ประสพความสำเร็จ พระองค์ไม่ได้สอนให้เคารพกราบไหว้ปูนหินดินทรายหรือแม้แต่มาเคารพกราบไหว้พระองค์เองแต่ให้เคารพกราบไหว้ธรรมะหรือธรรมชาติ อย่างที่พระองค์เคารพ พระองค์ไม่ใช่ธรรมะหรือธรรมชาติ แต่พระองค์เป็นบรมครู ผู้สอนเราให้รู้จักกับธรรมชาติความเป็นจริงของธรรมชาติเรียกว่าธรรมะ อยู่กับธรรมชาติของโลกของตัวเราอย่างไรให้เป็นสุข เข้าใจธรรมะ เป็นไปตามมัน ควบคุมมันอย่างไรด้วยตนเอง หากทุกคนรู้จักควบคุมธรรมะของตนเองได้ ทุกคนก็จะเข้าใจควบคุมธรรมชาติของโลกได้ ก็จะอยู่กับธรรมะของตน ธรรมะของโลกที่มันเป็นของมันเช่นนั้นด้วยสันติสุขไม่รุ่มร้อน..ปัจจุบันเปรียบเหมือนบรมครูตั้งใจบันทึกการเรียนให้เราเป็นตำราเรื่องอยู่กับความเป็นจริงกับธรรมชาติ ธรรมะหรือพระธรรม แต่เรากลับเอาไปตั้งจุดธูปบูชา บ้างเอาไปแช่น้ำกินเพราะคิดว่าจะมีอภินิหารทำได้เหมือนบรมครูรู้เหมือนที่ท่านรู้โดยไม่ต้องศึกษาปฏิบัติ แต่พระพุทธบรมครูให้ปัจฉิมโอวาทแก่พระอานนทร์ว่าสั่งว่า เมื่อท่านสู่นิพพาน ให้อาศัยพระธรรมที่ท่านบันทึกเป็นแบบอย่างเป็นที่พึ่งเปิดมันอ่าน ใช้ปัญญาศึกษาเรียนรู้ ปฏิบัติอย่างที่บรมครูปฏิบัติมา สิ่งใดที่บรมครูไม่ทำจงอย่างทำ พระพรมบรมครูยังไม่เคารพเลย แต่นี่ครูเล็กครูน้อยกำลังทำพาคนไปทำอะไรกันอยู่เคารพอะไรกันอยู่ เสียเวลาไหม...
.......................................................................................
เมื่อก่อนพระพุทธเจ้าจะเสด็จนิพพานนั้น พระพุทธเจ้าไม่ได้ทรงตั้งสาวกองค์ใดให้รับตำแหน่ง
เป็นพระศาสดาปกครองพระสงฆ์สืบต่อจากพระองค์เหมือนพระศาสดาในศาสนาอื่น เรื่องนี้ก็ไม่มีพระสงฆ์
องค์ใดทูลถามพระพุทธเจ้า แต่พระพุทธเจ้าก็ตรัสสั่งพระสงฆ์ไว้ฃัดเจนก่อนจะนิพพานว่า พระภิกษุรูปใด

ตรัสบอกพระอานนท์ว่า "ดูก่อนอานนท์ ธรรมก็ดี วินัยก็ดี ที่เราได้แสดงไว้ และ
บัญญัติไว้ด้วยดี นั่นแหละจักเป็นพระศาสดาของพวกท่านสืบแทนเราตถาคต เมื่อเราล่วงไป
แล้ว"

ครั้นแล้ว พระพุทธเจ้าตรัสเป็นปัจฉิมโอวาทครั้งสุดท้ายว่า "ภิกษุทั้งหลาย! บัดนี้เราขอเตือน
พวกท่านให้รู้ว่า สิ่งทั้งหลายที่เกิดมาในโลกมีความเสื่อมสลายเป็นธรรมดา ท่านทั้งหลายจงทำหน้าที่อันเป็น
ประโยชน์แก่ตนและคนอื่นให้สำเร็จบริบูรณ์ด้วยความไม่ประมาทเถิด"

ความเห็นส่วนตัว ถ้าทั่นถ่ายรูปตอนมรณะครั้งแรกใว้ก้อน่าจะดีนะครับ แต่เท่าที่ดูมันเหมือนเป็นการจัดฉากเหมือนละครก้อเลยดูไมีดีเท่าที่ควร แต่ การมรณะภาพอิริยาบทใดไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ ถึงอย่างไรก้อดีกระผมขออนุโมธนาในบุญกุศลของพระที่มรณะภาพด้วยความเคารพ

ไม่มีความเห็นครับ

ท่านพุทธทาสภิกขุ

..... บางคนเชื่อว่า พระพุทธเจ้าหรือพระอรหันต์นิพพานแล้ว ยังมีอะไรเหลืออยู่อีก เช่นเชื่อกันว่าพระบรมธาตุของพระพุทธเจ้าที่มีอยู่ในโลกนี้ จะรวมตัวกันเป็นองค์ พระพุทธเจ้าขึ้นแล้วทำการปรินิพพานอีกครั้ง ซึ่งเรียกว่า ธาตุอันตรธาน ดังในหนังสือปฐมสมโพธิกถานั้นก็ดี หรือที่เชื่อกันว่าเจดีย์ต่างๆ ที่สำคัญๆ เช่น พระปฐมเจดีย์แสดงปาฏิหารย์ต่างๆ ได้นั้นก็ดี นั้นเป็นเพราะมีอะไรอย่างใดอย่างหนึ่งแห่งองค์พระพุทธเจ้าเหลืออยู่ หรือถ้า กล่าวตามความเชื่อของคนประเภทนั้นก็คือว่า จิตหรือวิญญาณของพระพุทธองค์ยังเหลืออยู่นั่นเอง แต่ความเข้าใจเช่นนี้ ย่อมขวางกันกับหลักธรรมะและเหตุผลทั่วไปอย่างรุนแรง ไม่เป็นไปได้ตามที่เชื่อกันเช่นนั้น

ข้าพเจ้า เข้าใจว่าถ้าหากสิ่งต่างๆ ที่เขาเห็นหรือเชื่อกันนั้นเป็นของเป็นไปได้จริง เช่นพระบรมธาตุจะกลับรวมตัวกันใหม่อีกนั้น ก็ต้องเป็นเพราะเพียงแต่คำอธิษฐานของพระองค์ที่ทรงอธิษฐานทิ้งไว้ อันอำนาจจิตแห่งการอธิษฐานนั้น จะอยู่ยืนยาวได้นานเพียงไรนั่นย่อมแล้วแต่อำนาจพิเศษแห่งจิตใจของผู้ที่ อธิษฐาน ส่วนตัวผู้นั้นเองที่เป็นพระอรหันต์แล้ว ย่อมดับสนิทไปโดยไม่มีส่วนเหลือแท้จริง ส่วนอำนาจอธิษฐานซึ่งเป็นปาฏิหารย์ชนิดหนึ่งนั้นคงเหลืออยู่เป็นมรดกที่จะ เป็นประโยชน์แก่ผู้อยู่ภายหลัง ที่ท่านผู้ล่วงลับไปแล้วเคยตั้งใจจะช่วยเหลือเท่านั้น การที่จะเชื่อว่า วิญญาณหรือจิตของพระพุทธองค์เป็นอมตะ คอยเฝ้าดูพวกเราหรือโลกมาจนอยู่จนบัดนี้นั้นเป็นของขบขันเหลือเกิน

อ่านกระทู้นี้แล้ว คิดถึงท่านmarunoจัง ธรรมะเป็นของฟรีไม่มีซื้อขาย จริงไหมครับคุณเอรากอน..

นั่นสิผมเหนด้วยจริงๆ
กับคำพูดนี้ การที่มรภาพในท่านั่งก้ถือเปนปริศนาธรรมอย่างหนึ่งเหมือนกันควรมองให้ได้ในหลายกรณี
จะได้เรียกว่า มองด้วยเหตุผลและปัญญา และอีกอย่างมองหรือคิดแบบนี้คงไม่มีผลต่อการไปนรกหรือ
สวรรค์มากเท่าไร