...จงบอกพ่อของลูกว่า...แม้..3 เดือนมาครั้ง..คุณทำดีแล้ว..ลูกรอจะพบคุณใจจดใจจ่อ..เสมอ..ลูกสดใสทุกครั้งที่คุณมา..เศร้าสร้อยทุกครั้งที่คุณกลับไป



..ข้อ 2 ไม่ต้อง..ทำอย่างที่ผมว่าในข้อ 1..



..อย่าทำ..หากสงสารลูก..ก็เห็นกับลูกเถอะ..แม้มันจะบีบคั้นจิตใจเรา..นึกง่าย ๆ ว่า..นี้มันกรรมของเรา..เราจะรับชดใช้..

เพราะเด็ก..เขาต้องการมีพ่อ..แม้ไม่เห็นพ่ออยู่ด้วยทุกวันก็ตาม..ตรงนี้มันสำคัญมากนะ



ดีแล้ว..ไม่ทุกข์เรื่องพ่อของลูก..อย่างนี้ดีแล้ว

อยากจะขอเพิ่มเติมอีกนิดว่า..

- สร้างพ่อผู้เป็นฮีโร่ให้เกิดขึ้นในใจลูก..ให้ได้..ด้วยการบอกกับลูกว่า..พ่อของลูกนั้นดีอย่างไร..(หากไม่มีอะไรดี..คุณคงไม่เอามาเป็นสามีแน่)..บอกกับลูกซ้ำ ๆ ..ซ้ำ ๆ..ให้เขาภูมิใจในตัวพ่อ..(และตัวแม่ด้วยนะ)..แล้วเขาจะภูมิใจในตัวเอง..

ความภูมิใจในตัวเอง..จะเป็นภูมิคุ้มกันเขาจากอบายมุข..ความไม่ดีทั้งหลายเมื่อเติบใหญ่ขึ้นมา..

- บอกกับลูก..ว่าทำไม..จึงต้องแยกกันอยู่กับพ่อของเขาด้วยเหตุผลดี ๆ..แบบบัวไม่ให้ช้ำน้ำไม่ให้ขุ่น..ไม่ไปทำลายฮีโร่ในใจของเด็กด้วย..นะ

- บอกกับลูกว่า..พ่อรักหนูมาก..แม้งานจะเยอะ..พ่อเขาก็พยายามมาหาหนู..ตอนหนูเล็ก ๆ ..พ่อหอมหนูทุกวันเลย..แม้จะไม่จริงทั้งหมดคนบอกก็ไม่บาปหรอกครับ..แล้วเด็กก็จะสร้างพ่อของเขาเก็บใว้ในใจ..เขาจะมีพ่ออยู่กับเขาตลอด..เขาจะไม่เหงายามที่พ่อเขายังไม่มาหา..หรือแม้จะไม่มาเลย

จากประสบการณ์ตรง..
เพราะแม่ของผมทำอย่างนี้..ผมจึงเป็นอย่างทุกวันนี้ได้..แม่ผมเป็นฮีโร่.(อีน)

สำคัญว่า..เราอย่าเอาความโกรธ..ความเกลียด..ความชัง..ของเราให้ลูกเห็น

ให้กำลังใจกับผู้ที่กำลังตะเกียกตะกายและผู้รอดตายแล้วทุกคน

ให้หัดตามรู้ตามดูความเป็นจริงสรรพสิ่งในโลก
พ่อมา..แล้วพ่อก็ไป
พ่อรัก..เด๊่ยวพ่อก็ไม่รัก

พ่อเป้นของที่ไม่จีรังยั่งยืน
ความรักเป้นของที่ไม่จีรังยั่งยืน

แม้กระทุ่งความทุกข์ที่ไม่มีพ่อ ก็ไม่จีรังยั่งยืน
บางวันเราไม่มีพ่อเราก้ยังมีความสุขได้เลย
พ่อไม่ใช่ความสุขเพียงอย่างเดียวของเรา

ทุกสิ่งทุกอย่างมีขึ้นแล้วก็หายไป
เราอยู่ในโลกที่เราบังคับใครไม่ได้
แม้กระทั่งใจเราเองอยากจะมีความสุขก้ยังสั่งไม่ได้

มีความทุกขืขึ้นมา อยากจะหาย อยากจะพ้น ก้ยังไม่สามารถบังคับบงการได้
ใจทุกข์ใจสุข ล้วนเป้นไปตามเหตุ
มีเหตุให้ทุกขืก็ทุกข์ มีเหตุให้สุข ก้มีความสุข
หมดเหตุให้ทุกข์ ก็หมดทุกข์
หมดเหตุให้สุข ก็หมดสุข
สลับกันอยู่อย่างนี้ตั้งแต่ตื่นยันหลับ
สลับอยู่ตั้งแต่เด็กจนโตป่านนี้

เห้นสิ่งไม่ชอบใจขึ้นมา ก้เครียด ก้ทุกข์
ทุกข์อยู่ดีๆ มีเรื่องให้ต้องสนใจไปทางอื่น ก้ลืมความทุกข์
อุตส่าหืลืมไปแล้ว พอเผลอคิดขึ้นมาก็ทุกข์อีก

เห้นสิ่งชอบใจขึ้นมา ก้มีความสุข
พอมีความสุขอยู่ดีๆ ก็มีเหตุให้ต้องพ้นจากความสุข
ถ้าไม่มีอะไรมาพาใจไปทางอื่น ใจเองนั่นแหละ ก็เบื่อความสุข
เคยฟังเพลงเพราะๆที่ชอบๆไหม บางทีทำไมมันน่าเบื่อ ไม่อยากฟัง
บางทีทำไมมันเพราะนัก มีความสุขนัก อยากฟังอีกๆ

ให้สังเกตุว่าชีวิตของเรามีขึ้นเป้นวาระ
บางวาระเราก็มีความสุข บางวาระก้มีความทุกข์
เมื่อไรห่ความทุกข์ความสุขระคนกัน ก้ให้ดูว่าวาระของชีวิตนั้นมันสั้นจริง
พริบตาสุขพริบตาทุกข์ ระคนกันอยู่ในหัวใจ
หาความแน่นอนอันใดไม่ได้




อยากจะแนะให้ทำ คือการสะสมทานบารมี
คือความสามารถในการสละละทิ้งสิ่งต่างๆ

สิ่งต่างๆในที่นี้ไม่ใช่ทานออกไปแค่ข้าวของเงินทอง รูปธรรม กายภาพอะไร
อย่างที่เคยเข้าใจ
คำว่า" ทาน" มีอะไรกว้างกว่าการให้ของ

แต่เป้นความรู้สึกนึกคิดด้วย ทานออกไปให้หมด
เคยคิดมากๆก็บริจาคออกไปบ้าง เรื่องไม่เป้นเรื่องก้ทำใจสละมันออกไป
นี่คือการทานออกไป ทานความคิดออกไป ทานความรู้สึกออกไป เรียกว่าจาคะ
จาคะคือสละทิ้งออกไปจากใจ หายไปในสุญกาศ

ง่ายๆเลยก็เช่น ได้ยินข่าวสารก็เก้บมาเป้นอารมณ์ เก้บมาคิด
ก็หัดทิ้งๆออกไป ไม่ต้องคิดให้มาก ใครจะถูกผิดดีชั่วช่างเขา

ได้ยินใครพูดอะไรให้สะดุ้ง หรือรู้สึกปริ๊ด ก้ให้รีบสละความรู้สึกนั้นออกไป
ไม่เอา ไม่ต่อความยาว สาวความยืด
ไม่ถือ ไม่ต้องไปคิดว่าทำไมอย่างนั้ ทำไมอย่างนี้ ควรจะอย่านี้
ควรจะอย่างโน้น อะๆไรทั้งหลายทั้งปวงให้หยุดไปเลย
ชื่อเสียงเกียรติยศมารยาทอะไรก้หัดเอาออกไปให้หมด
ใครอยากดีอยากชั่วอะไรเราไม่สนใจ
ให้พยามตั้งมั่นอยู่ในความสละละทิ้งนี้ไว้ อะไรมาก้ปล่อยผ่านหมด

เมื่อหัดทำอย่างนี้แล้ว ทำเนืองๆ เรื่องที่จะคิดจะรู้สึก ก้จะน้อยลง
เหลือแต่เรื่องจำเป้นที่ต้องคิด ก้คิด
เรื่องไม่จำเป้น แต่คิดไม่ตก ก็ไม่ต้องรีบร้อนกำจัดออกไป
อย่าได้หยุดความตั้งใจใน"ความสละละทิ้ง"อันนี้

แล้วรอดูว่ามันจะตอบคำถามนี้ได้ไหม

อนุโมทนากับคำพูดของพี่ทักทายค่ะ .... อยากจะกดอนุโมทนาสัก 100 ครั้ง 1000 ครั้ง

เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ... พิมมั่นใจว่าคุณคงเข้มแข็งและรู้สึกดีขึ้น
สักวัน... คุณคงเป็น "แม่ทัพ" ที่เข้มแข็งให้กับลูกๆ ของคุณค่ะ.....

เป็นกำลังใจให้คุณจขกท.นะคะ
ไม่ใช่คุณคนเดียวที่เจอเหตุการณ์อย่างนี้
ดิฉันก็เป็นคนนึงที่ประสบปัญหาเหมือนกันกับคุณ
ลูกสาวก็อายุเท่ากันกับลูกคุณเนี่ย
ดิฉันเชื่อว่าอีกหน่อยลูกเราจะเป็นเด็กที่เข้มแข็งมากๆ
แล้วก็รักแม่มาก
เมื่อเขาโตขึ้น จะมีแรงผลักดันดีๆจากแม่ และประสบความสำเร็จในชีวิตคะ

ขอบคุณคำตอบจากกัลยาณมิตรทุกท่าน
ขอบคุณคุณณภัทรด้วยคะ

ขออนุโมทนาบุญกับกัลยาณมิตรทุกท่านค่ะ

ขอบคุณทุกคำตอบ ทุกกำลังใจค่ะ ชีวิตตอนนี้จากวันนั้นถึงวันนี้ เกือบ 2 ปีแล้ว มีความสุขกับการเป็นแม่ทัพมากค่ะ ได้เฝ้ามองลูกเจริญเติบโต และเห็นถึงความเข้มแข็งในตัวเขาแล้ว มีความสุขมาก ปลื้มมากๆ ลูกเราน่ารักจริงๆ ขอบคุณทุกท่านค่ะ ขออนุโมทนา