สวัสดีค่ะ..วันนี้สมัครสมาชิกใหม่ค่ะ หลังจากที่เข้ามาลานธรรมจักรบ่อย ๆ ในฐานคนทั่วไปซึ่งก็ได้รู้จักลานธรรมจักรแห่งนี้เพราะเสริซในอากู๋(google) แฮะ ๆ ก็ประมาณจิตตก อยากได้กำลังใจน่ะค่ะ ก็เลยมาเจอลานธรรมจักร และก็เข้ามาอ่านกระทู้อยู่เรื่อย ๆ บางเรื่องก็ปรับใช้กับปัญหาของตัวเองเหมือนกัน หรือวันไหนจิตตกหนัก ก็พิมพ์กระทู้ไปอ่านที่บ้านก็มี. แต่มันเหมือนการสื่อสารทางเดียว คิดคนเดียว ยอมรับว่าเรื่องความรักเป็นปัญหาที่เราไม่ประสบความสำเร็จในการแก้ปัญหาเลย..เวลาที่มีเพื่อนๆ ซึ่งปัจจุบันก็มีครอบครัวเกือบหมดแล้ว (ก็จะ 31 ปีนี้แล้ว)มาปรึกษาจะพยายามให้คำปรึกษาน้อยที่สุดอย่างมากสุดก็รับฟังและให้กำลังใจ เพราะเราก็มีปัญหาที่แก้ไม่ตกเช่นกัน เรื่องของเรื่องคือตลอดช่วงระยะเวลาของชีวิตเป็นเด็กดีมาตลอดทั้งด้านการเรียน และการทำงาน ปัจจุบันรับราชการ สมใจคุณพ่อคุณแม่ แต่เรื่องความรักและการใช้ชีวิตไม่ประสบผลสำเร็จเลย เนื่องจากเป็นคนหน้าตาธรรมดา ประกอบกับไม่ค่อยไปเที่ยวไหน ใช้ชีวิตอยู่กับการอ่านหนังสือ เล่นอินเตอร์เน็ต 3 ปีที่แล้วก็ได้เล่นเวปหาคู่ และได้ติดต่อกับผู้ชายคนหนึ่งอายุห่างกันประมาณ 10 ปี เขาอยู่กรุงเทพฯ ส่วนเราอยู่เชียงใหม่ เริ่มแรกที่รู้จักกันด้วยเราก็กลัวก็เลยส่งรูปเพื่อนไปให้ ก็ติดต่อกันอยู่ประมาณ 1 ปีทางเมลล์และโทรศัพท์ ซึ่งส่วนใหญ่ก็เหมือนการทำความรู้จักกัน และลักษณะจะคบกันแต่ไม่เคยเห็นหน้ากัน ซึ่งเราก็ไม่ได้คาดหวังสักเท่าไหร่เพราะคิดว่าเขาคงมีครอบครัวแล้ว ซึ่งผู้ชายวัยใกล้ 40 มีหน้าที่การงาน และหน้าตาไม่ได้ขี้เหร่อะไรก็ไม่น่าจะโสดแต่โสด อยู่กับพ่อแม่เพื่อที่ทำงานใกล้บ้านพ่อแม่ และมีบ้านส่วนตัวสำหรับเสาร์-อาทิตย์ พอมาช่วงหลังเขาเริ่มพูดจริงจังมากขึ้นจนเรากลัวว่าจะทำให้คนคนหนึ่งผิดหวังซึ่งก็ประมาณรูปที่ส่งไปก็เป็นรูปเพื่อนและก็ดูดีกว่าเรา และเขาก็พยายามจะมาหาเราตลอดซึ่งเราก็ผัดผ่อนเรื่อยไป จนในที่สุดเขาก็ขาดการติดต่อไปประมาณ 5 เดือน คราวนี้เขาติดต่อกลับมาใหม่ซึ่งก็เหมือนเดิมพยายามจะมาหาจนเราตัดสินใจเจอเขา โดยเขามาหาเราซึ่งเราก็บอกเขาว่ารูปที่ให้ไปไม่ใช่เราซึ่งเขาก็ชั่งใจแต่ก็มาหาเรา ตอนเจอกันครั้งแรกเราจำได้ว่าเขาก็บอกเราว่าเราไม่ได้ขี้เหร่อะไรทำไมไม่ส่งรูปให้ และความคุ้นเคยจากการคุยกัน ก็ทำให้เรารู้สึกไม่ค่อยแปลกหน้ากันเท่าไหร่ สำหรับเราน่ะแต่เขาเราไม่รู้ จบท้ายด้วยการไปลอยโคมไฟเทศกาลกระทงด้วยกัน หลังจากเขากลับไปแล้วเราก็พยายามทำใจน่ะกับความเปลี่ยนแปลงและเขาก็หายจากชีวิตเราไป อีก 2 เดือนต่อมาเขาก็กลับมาขอคืนดีโดยบอกว่าเราเป็นคนดีและจริงใจกับเขาและเค้าเลือกที่จะคบกับเราถึงแม้จะผิดความคาดหวังเรื่องรูปร่างหน้าตาอยู่บ้าง แต่เราก็เป็นคนที่พอเหมาะกับเขาซึ่งเราก็กลับมาคบกัน โดยหลังจากนั้นอีก 3 เดือนเขาก็มาหาเราซึ่งเขาและเราก็ยังเกรง ๆ ในการไปไหนมาไหนด้วยกัน พอเขากลับไปเค้าก็เริ่มเปลี่ยนไปอีก โดยบอกว่ารู้สึกเฉย ๆ กับเรา แต่หากไม่มีเราเขาก็คิดถึงจากที่เคยคุยกันตลอด กลับกลายเป็นอยากคุยก็คุย ไม่อยากคุยก็ไม่รับ เรื่อยมา พอเราอยากหาข้อยุติโดยการคุยกันทางโทรศัพท์เขาก็บอกว่าเราคิดมากไป จนในที่สุดเขาบอกว่าบางทีเราคงไปด้วยกันไม่ได้เหมือนเราไม่ได้ทำกิจกรรมด้วยกันจะอยู่ด้วยกันได้อย่างไร เขาบอกว่าถ้าเรามากรุงเทพฯ เดินตามท้องถนนเขายังไม่แน่ใจเลยว่าจะจำเราได้ไหม (เราไม่ได้ส่งรูปไปให้เขาหลังจากที่เราเจอกัน เพราะเรารู้สึกว่าถ่ายรูปไม่สวยเอาสะเลย)เราจึงเริ่มทำใจ เราเสียใจมาก เขาบอกว่าขอโทษที่ทำเราเสียใจแต่ที่จริงก็ไม่เป็นอุปสรรคสำหรับการที่เราคบกัน เขาบอกเรา แต่หลังจากนั้นที่เคยคุยกันทุกวัน ก็ห่างหาย เราก็พยายามทำใจไม่ให้โทรหาเขา แต่ก็ยังคาในใจมากมาย รบกวนช่วยให้แนวทางเราหน่อยน่ะค่ะ ขอบคุณค่ะ

ได้อ่านเรื่องราวแล้ว มีแบบนี้เกิดขึ้นบ่อย ๆ ในโลกของอินเตอร์เน็ต คุณไม่ใช่คนแรกที่เจอปัญหาแบบนี้ ..

ความถูกใจ การได้สุ่มเสี่ยงทายเลือกใครสักคนที่จะคุยเป็นเพื่อนแบบไม่เห็นหน้า ก็จะรู้สึกปลอดภัยกว่าที่จะไปพบเจอแบบถึงตัว เมื่อหลงเพลิดเพลินกับการโต้ตอบ การปรุงแต่งค่อยๆ ถูกย้อมโดยไม่รู้ตัว รากของตัณหาค่อยๆ งอกงามขึ้น ความรู้สึกดี ๆ เกิดขึ้นแล้ว ก็ยากจะถอนตัว

แต่ในกรณีของคุณนับว่าโชคดี ที่เจอคนดีไม่ได้หื่นรวบรัด และนั่นไม่ได้หมายความว่า จะใช่เนื้อคู่!

อยากให้คุณเปลี่ยนมุมมองว่าเขาเป็นเพื่อนแก้เหงาทางหน้าจอของเรา ให้เขาเป็นกัลยาณมิตรแทน และให้คุณเจริญพรหมวิหาร 4 ให้มากๆ

สำหรับคนที่ใช่ ก็คือใช่ ถ้าไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ แม้ฉุดรั้งอย่างไรก็ไม่อยู่เพราะไม่ใช่

ปล. เป็นกำลังใจให้อย่างสุดซึ้งค่ะ

เรื่องความรัก ชอบพอ หญิงชาย มันจะวุ่นวายอย่างนี้แหละ

ช่างมันเถิดนะครับ ปล่อยวางไปเลย
ความรักเป็นของพิเศษ ไปเสาะหามาก มักจะไม่ดี

ถึงเวลาก็มาเอง

ไม่มา ก็ยิ่งดี เพราะการอยู่คนเดียว นั้นง่าย ต่อการทำความดี และไม่มีห่วงให้กังวลอย่างยิ่งครับ
ส่วนความเหงา จะไม่เป็นเลย ถ้าเราเจริญสติ หรือมี ข้อคิดทางธรรมที่ดีๆ

พระพุทธเจ้า พระสาวก พระสงฆ์ ก็เป็นผู้ที่อยู่คนเดียวไม่มีคู่ทั้งสิ้น จึงทำความดีงามได้มาก
ปล่อยวางไป ตอนนี้ก็เป็นเพื่อนห่างกันไป
อีกหน่อย อาจจะกลับมา หรือไม่ หรือเราพบคนใหม่ หรือเราอยู่คนเดียว ก็ดีได้ทั้งนั้นครับ

โลกทางอินเตอร์เน๊ต มีสิ่งที่มีทั้งความจริงและความไม่จริงปนอยู่ค่ะ ไม่เพียงแต่คุณเท่านั้นที่เจอ หลายคนและก้อหลงยึดและติดกับสิ่งนี้อยู่ ทำให้เป็นทุกข์ และก้อเกิดปัญหามากมาย

ถ้าเราหลง เรายึด เราติด ก้อเป็นทุกข์ ทุกสิ่งทุกอย่าง อยู่ที่ตัวเอง

เราอาจจะหลงว่าเป็นความรัก เพราะเราคิดเอง

เราอาจจะหลงในอารมณ์ รูปภาพการสนทนา การพูดคุย แต่แท้จริงแล้ว สิ่งเหล่านั้นคือ เราปรุงแต่ง จิตเราปรุง

อย่าไปยึด ไปติดนะคะ รับรู้ แล้วปล่อยวาง

พิจารณาว่า สิ่งที่เกิด แท้จริงแล้ว คืออะไร แล้วคุณจะเห็นด้วยใจค่ะ


เป็นกำลังใจนะคะ

ความรัก ความคาดหวังจากผู้อื่นนี้เป็นปัญหาที่ใหญ่มาก และดูเหมือนความต้องการนี้ไม่มีที่สิ้นสุดเลยต้องคอยหามาเติมให้เต็มตลอด แต่ยิ่งเติมก็ยิ่งขาดหายไปเหนื่อยและเหนื่อย ผมทุกวันนี้หยุดมาเรียนรู้และทำความเข้าใจกับตัวเองให้มากพยายามทำสิ่งต่างๆด้วยตัวเอง และทำความรักความเข้าใจกับพระพุทธเจ้าให้มากขึ้นและมากขึ้นต่อๆๆไป

ใจเย็นๆนะคะ การได้พบเจอใครสักคนทางเนต มันก็ทำให้เรารู้สึกว่านี่เป็นคู่แท้เรารึป่าว อะไรรึป่าว มีอารมณ์และความรู้สึกมากมายเข้ามา แต่ทั้งหมดต้องอยู่บนพื้นฐานของความจริง ต้องออกมาจากโลกอินเตอเนตอ่ะค่ะ โดยเฉพาะการยอมรับในตัวตนที่แท้จริง ทั้งรูปร่าง หน้าตา บุคลิก เพราะเราอยู่ในเนตไปตลอดชีวิตไม่ได้

อยากให้ใจเย็นๆและต้องสงบใจก่อน

ปล. เหมือนว่าเราไม่ได้แนะนำอะไรแนวธรรมะเลยแหะ - -"

ขอบคุณทุกท่านที่ได้ให้แนวทางและกำลังใจกับสิ่งที่เผชิญอยู่ โดยรวมแล้วตอนนี้ก็พยายามปรับจิตให้เบาลง ซึ่งก็ได้ผลระดับหนึ่ง อาจมีหวั่นไหวบ้างเนื่องจากเขาก็ยังคงโทรศัพท์ติดต่อมาแต่ไม่บ่อยเหมือนเก่า อาจเป็นช่วงที่ทำใจทั้งสองฝ่าย แต่อย่างน้อยเราก็ไม่ได้ทุกข์ใจ หรือจดจ่อกับเขาเหมือนครั้งที่ผ่าน ๆ มา ขอบคุณสำหรับข้อคิดและกำลังใจจากคุณศรีสมบัติ ที่ทำให้พิจารณาถึงสิ่งที่เกิดขึ้นโดยไม่ใช้อารมณ์และทำให้คิดเลิกผูกมัด ยึดมั่นถือมั่นกับคำสัญญาเพียงลมปาก และจะปล่อยให้ระยะเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ความจริงใจ สำหรับคนที่ใช่ ก็คือใช่ ถ้าไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ เหมือน คุณStory Note ได้บอกไว้ และขอบคุณสำหรับแนวทางและกำลังใจ จาก คุณจักรแก้วรัตนะ คุณsananta คุณเก็บเกี่ยว คุณccag คุณหนูขาวมณี ค่ะ

เป็นอีกหนึ่งกำลังใจนะคะ เวลาจะช่วยตัดสินอะไรได้ในหลายๆเรื่องค่ะ ระหว่างนี้คุณก็ทำจิตใจให้เข้มแข็งขึ้นดีกว่า หมั่นสวดมนต์ ไหว้พระ นั่งสมาธิบ้าง หาหนังสือธรรมะมาอ่านบ้าง อย่าเอาใจตัวเองไปจดจ่ออยู่กับเรื่องที่ผ่านมาและจดจ่ออยู่กับเขาคนนั้นค่ะ ดิฉันเชื่อว่าถ้าคนเราจะเป็นคู่กันแล้ว อย่างไรเสียก็ไม่แคล้วคลาดกันหรอกค่ะ แต่ถ้าไม่ใช่แล้ว จะฉุดจะรั้งอย่างไรก็มีแต่ทำให้เจ็บปวดเสียใจเปล่าๆ...
ขอให้ใช้เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ในชีวิต และมีสติในการใช้ชีวิตมากขึ้น ถ้าเรื่องราวของคุณและเขาดีขึ้นในวันต่อไปข้างหน้า ก็ถือว่าโชคดี แต่ถ้าไม่ดีขึ้น ก็ขอให้คุณคิดเสียว่า อย่างน้อยก็ได้รู้จัก ได้ศึกษาคนเพิ่มมาอีกหนึ่งคน ในชีิวิตของเราแต่ละคนยังต้องพบเจอเรื่องราวทั้งดีและไม่ดีอีกมากในชีิวิต อาจจะพบสุข ประสบทุกข์ก็ได้ ขอให้ตั้งมั่นในความดี คิดดี ทำดี แล้วสิ่งดีๆจะเข้ามาแน่นอนค่ะ

ขอบคุณกำลังใจดี ๆ และแนวคิดของคุณปริตาและคุณคนรักดี ค่ะ เท่าที่ได้อ่านกระทู้หลายๆ กระทู้ของกัลยาณมิตรแล้ว ก็ล้วนแล้วแต่ประสบปัญหาในแต่ละระดับ อย่างเราประสบปัญหาในการคบกันแต่ยังไม่ได้อยู่ร่วมกันหรือแต่งงาน บางท่านก็ประสบปัญหาในการอยู่ร่วมกันหรือแต่งงานกันไปแล้ว ทำให้อดคิดไม่ได้ว่า การหาทางแก้ไขอาจไม่ใช่จุดสิ้นสุด... แต่เป็นการเริ่มต้นของปัญหาใหม่ๆ ในระดับต่อไป..ไม่มีที่สิ้นสุดใช่ไหม ?...เพราะฉะนั้นการเตรียมตัว เตรียมใจ กับการบริหารจัดการกับปัญหาที่จะเกิดขึ้นคงจะเป็นสิ่งเดียวที่พอจะทำได้ใช่ไหมค่ะ..

"การหาทางแก้ไขอาจไม่ใช่จุดสิ้นสุด... แต่เป็นการเริ่มต้นของปัญหาใหม่ๆ ในระดับต่อไป..ไม่มีที่สิ้นสุดใช่ไหม ?...เพราะฉะนั้นการเตรียมตัว เตรียมใจ กับการบริหารจัดการกับปัญหาที่จะเกิดขึ้นคงจะเป็นสิ่งเดียวที่พอจะทำได้ใช่ไหมค่ะ.. "

ตามที่คุณmyself เข้าใจอย่างนี้ถูกต้องทีเดียวเชียวค่ะ....
ปัญหามีไว้แก้ แต่ต้องแก้ด้วยปัญญา ไม่ใช่แก้ด้วยกิเลสพาไป

บุคคลผู้สงบ งดเว้นจากการทำความชั่ว พูดด้วย

ปัญญา ไม่ฟุ้งซ่าน ย่อมกำจัดบาปธรรมทั้งหลาย

เหมือนลมพัดใบไม้ให้ร่วงหล่นไป ฉะนั้น.

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรคาถา

(เล่ม ๒ ภาค ๓ ตอน ๑ - หน้าที่ 54)

ขอ share ด้วยค่ะ เพราะเป็นคนนึงที่รู้จักคนใน net หลายคน
(แต่ไม่ใช่webหาคู่ ทุกคนรู้จักจาก web ธรรม)

ภาพที่เราเห็น งามหรือไม่งาม
ล้วนเป็นแค่มายา ที่เราให้ค่า ที่เราสร้างมันขึ้นมาเอง

ไม่ว่าจะเป็นคนในโลกไซเบอร์หรือโลกความจริง
คนที่ไม่น่าไว้ใจ ไม่น่าเชื่อใจ คนที่น่าผิดหวัง คนที่กลับกลอกมากที่สุด คือจิตใจของเราเอง