29642.สติปัฏฐานพุทโธวาท...โอวาทจากพระโอษฐ์

ทุกคนเจริญสติปัฏฐาน ตามพุทโธวาท โดยอาศัยวิราคะ อันเป็นเครื่องนำออกจากกิเลส

วิราคะ หมายถึงอะไรครับ

กรรมฐาน เป็นบัญญัติอาจารย์ที่ใช้ในภายหลัง
พระพุทธองค์ ให้ปฏิบัติมรรคภาวนา คืออริยมรรคมีองค์ 8

เช่นนั้น ไม่ได้ เจริญกาย
ไม่ได้ตามเจริญเวทนา
ไม่ได้ตามเจริญสัญญา
ไม่ได้ตามเจริญสังขาร
ไม่ได้ตามเจริญวิญญาณ

กายเช่นนั้นก็เจริญด้วยอาหารคือคำข้าว
เวทนาเช่นนั้น ก็เจริญด้วยผัสสะทั้งหลาย
สัญญา เช่นนั้นก็เจริญด้วยความตรึก
สังขาร เช่นนั้น ก็เจริญด้วยมโนสัญญเจตนา
วิญญาณเช่นนั้น ก็เจริญไปตาม จิตสังขารเหล่านั้น

แต่การเจริญสติปัฏฐาน ไม่ได้เจริญเพื่อสิ่งต่างๆ เหล่านั้น แต่ด้วยมรรคภาวนา สติปัฏฐานจึงจะเจริญตามได้

ท่านเช่นนั้นคงออกจากหลักไม่ได้แล้ว จึงขอบันทึกการเจริญสติปัฏฐานของผู้ใช้นามว่า "เช่นนั้น" ไว้
ณ ตรงนี้ด้วยคำพูดของท่านที่ว่า (กายเช่นนั้นก็เจริญด้วยอาหารคือคำข้าว = เป็นกายานุปัสสนา)

อ่านไม่ได้ศัพท์ จับไปกะเดียด จริงๆ กรัชกาย เอ๊ย!!!!

สาระสำคัญ อยู่ตรงนี้ "แต่การเจริญสติปัฏฐาน ไม่ได้เจริญเพื่อสิ่งต่างๆ เหล่านั้น แต่ด้วยมรรคภาวนาสติปัฏฐานจึงจะเจริญตามได้ "

แม้แต่อ่านภาษาไทย ก็ยังอ่านจับใจความไม่ได้ โง่ แล้วอวดฉลาด

ณ ตรงนี้ด้วยคำพูดของท่านที่ว่า (กายเช่นนั้นก็เจริญด้วยอาหารคือคำข้าว = เป็นกายานุปัสสนา)....ท่านเข้าใจเอง เออเอง เหมือนที่ผ่านๆ มา

ก็ภิกษุพิจารณาเห็นกายในกายเนืองๆ อยู่ เป็นอย่างไร
ภิกษุในศาสนานี้ เจริญโลกุตตรฌาน อันเป็นเครื่องนำออกไปจากโลก
ให้เข้าสู่นิพพาน เพื่อประหาณทิฏฐิ เพื่อบรรลุปฐมภูมิ สงัดจากกาม สงัดจาก
อกุศลธรรมทั้งหลายแล้ว บรรลุปฐมฌาน ประกอบด้วยวิตก วิจาร มีปีติและสุข
อันเกิดแต่วิเวก เป็นทุกขาปฏิปทาทันธาภิญญา อยู่ในสมัยใด ผัสสะ ฯลฯ
อวิกเขปะ มีในสมัยใด สภาวธรรมเหล่านี้ ชื่อว่า กุศล
ภิกษุ สงัดจากกาม สงัดจากอกุศลธรรมทั้งหลายแล้ว บรรลุปฐมฌาน
อันเป็นวิบาก เพราะโลกุตตรกุศลฌาน อันได้ทำไว้แล้ว ได้เจริญไว้แล้วนั้นแล
ประกอบด้วยวิตก วิจาร มีปีติและสุขอันเกิดแต่วิเวก เป็นทุกขาปฏิปทาทันธา-
*ภิญญา ชนิดสุญญตะ พิจารณาเห็นกายในกายเนืองๆ อยู่ ในสมัยใด สติ ความ
ตามระลึก ฯลฯ สัมมาสติ สติสัมโพชฌงค์ อันเป็นองค์แห่งมรรค นับเนื่อง
ในมรรค ในสมัยนั้น อันใด นี้เรียกว่า สติปัฏฐาน ธรรมทั้งหลายที่เหลือ เรียกว่า
ธรรมที่สัมปยุตด้วยสติปัฏฐาน

กรัชกาย พาออกนอกหัวข้อไปซะแระ

เช่นนั้น จะแสดงไว้กว้างๆ อย่างนี้เกี่ยวกับกายานุปัสสนา โดยใช้คำว่ากาย แทนวัตถุต่างๆที่เป็นอารมณ์ ของการภาวนา

"เมื่อผู้ปฏิบัติธรรม เจริญมรรคภาวนา เพื่อละกิเลส ละความยินดีพอใจในกองรูป เพื่อละความเห็นผิดคือความวิปลาสในกองรูป ด้วยสมถะวิปัสสนา อนุโลมไปตามอริยสัจจ์อันเป็นสัมมาทิฏฐิ

ย่อมเจริญกายานุปัสสนา พิจารณาเห็นกายในกายอยู่
มีสติระลึกถึงการละความยินดีพอใจอันเนื่องด้วยกาย
กล่าวคือ ไม่ว่าจะยกเอาส่วนไหนของกาย อันเป็นอารมณ์มาสู่จิต

ก็รู้ความเกิดของกาย (อารมณ์)
ความน่าเพลิดเพลินยินดีต่อกาย(อารมณ์)
และการสลัดออกเนื่องจากความเห็นโทษคือ ทุกข์ของกาย(อารมณ์) นั้น

การเจริญมัคคภาวนา ข้อกายานุปัสสนา เป็นอย่างนี้"

จะแสดงไว้กว้างๆ อย่างนี้เกี่ยวกับกายานุปัสสนา โดยใช้คำว่า กาย แทนวัตถุต่างๆที่เป็นอารมณ์ ของการภาวนา

คุณเช่นนั้นครับ กาย+อนุปัสสนา = กายานุปัสสนา การตามดูรู้ทันกาย (หรือการตามพิจารณากาย) ไม่ต้องใช้คำว่า กาย จากไหนแทนหรอกครับ เข้าสนธิให้เห็นอยู่นั่น กาย เห็นๆอยู่แล้ว ใช้กายตัวนั่นแหละ ได้แก่ ร่างกายคนหรือมนุษย์เป็นต้นว่า "เช่นนั้น" "กรัชกาย" ที่นั่งๆ เดิน ๆ กันอยู่นี่แหละครับ