..ชีวิตวัยรุ่นเมื่อ 30กว่าปีที่ผ่านมาใด้รู้จักกับสตรีท่านหนึ่ง(ทำงานในโรงงานที่เดียวกัน)ใด้คบพูดคุยจนใด้จีบเธอจนเกิดเป็นความรัก แต่อนิจา..เราเองกลับมิใด้ใด้เธอเป็นคู่ครองกลับใด้ผู้อื่นที่มิใด้รักเธอเท่าใหร่เป็นคู่ครอง พออยู่กันไปจนปัจุบันมีบุตรด้วยกัน3คน ก็เกิดปัญหาตามมา โดยต่างคนต่างเห็นกำพืดของกันและกัน ต่างคนต่างใช้อัตตาของตนเอง โดยเฉพาะภรรยาเอาแต่ใจตนเองเกิดปัญหาต่างๆมากมายตามมา กระทบจิตใจของฉันอย่างมาก ทำให้ฉันหวนคิดถึงอดีตคนที่ฉันรักที่สุดในอดีตแต่มิใด้แต่งงานกัน..พยายามสืบหาจนพบเขา (ในอดีตฉันเองขอเขาแต่งงานและใด้ขออนุญาติเขาลงมาหาเงินที่ภาคใต้) โดยบอกเขาว่า2ปีจะไปขอเขากับแม่แต่ เพราะความไม่เอาใหนของฉันพอลงมาใต้ความที่ช่วงวัยรุ่นก็ทำตัวประสาวัยรุ่น เที่ยว กิน จ่ายเงินสนุกมือ โดยลืมเธอไปสนิทเป็นเวลากว่า20ปี ซึ่งฉันเองก็มาใด้ภรรยาคนปัจจุบันและอยู่กันมาจนถึงปัจจุบัน ตอนนี้มีปํญหามากมาย ไม่ว่าจะเรื่องนิสัยภรรยา เรื่องการทำตัวของลูกๆ มันมีปัญหาไปหมดก็เลยสับสนวุ่นวายใจ สืบหาคนที่เคยรักที่สุด เจอแล้วอนิจาเขายังรอฉันอยู่ เขายังมิใด้แต่งงาน เขาเป็นลูกสาวคนเดียวของพ่อแม่ ปัจจุบันไม่มีพ่อแม่เขาแล้ว เขาอยู่ตัวคนเดียว จังหวะที่ฉันเครียดอยู่พอดี พอใด้ทราบเรื่องนี้ ฉันยิ่งไม่สบายใจยิ่ง แต่ก็ไม่รู้จะหาทางออกอย่างใร เพราะครอบครัวก็ต้องรับผิดชอบ เป็นห่วงเธอก็ใช่ย่อย ฉันควรจะทำอย่างใรดีเนี่ย..เพื่อนๆ

คนเราควรอยู่กับปัจจุบัน ลองมองกลับกัน ถ้าแม่ของลูก ๆ เกิดแต่งกับผู้ชายที่มิได้เอาใจใส่เธอ มองหาแต่ข้อเสีย ไม่ชดเชยส่วนดีด้วย ทานการให้ ปิยวาจา การพูดการจาที่นุ่มนวลอ่อนหวาน อัตถจริยา พิจารณาปรับปรุงความสัมพันธ์หันหน้าเข้าหากัน และสุดท้้าย สมานัตตตา การวางตนเสมอต้นเสมอปลาย คนเราโดยมาก ขาดข้อสุดท้าย ข้ออื่นก็พาขาดไปหมด

ลองพิจารณาถ้าภรรยาของใครก็ตาม ได้แต่งกับผู้ชายที่ี ไม่เสมอต้นเสมอปลาย ไม่หันหน้าเข้าหากัน พูดจาถึงไม่อ่อนหวาน ก็ดีกว่าไม่พูด ทำเหมือนคนแปลกหน้าพบเจอกันไปวัน ๆ ไม่เคยหยิบยื่น ให้ความเป็นห่วงเป็นใยเหมือนที่เคย พิจารณานะครับ แล้วเธอเกิดไปพบ อดีตคนรักครั้งแรก หรือเธอคิดว่านั่นรักครั้งแรก แถมปรับอกปรับความเข้าใจ กับชายอื่น!

เป็นปัญหาเช่นเดียวกันในใจเธอ คุณโยม กร รักพ่อ จะช่วยเธอแก้ัปัญหายังไงในสถานการณ์เดียวกัน แน่นอนการดำรงชีวิต มีแต่ปัญหามีแต่ความเร่งรีบเคร่งเครียด ที่ ๆ เดียวที่ทำให้คนครองเรือนมีความสุข คือบ้าน คือคนที่เรารัก คือลูก หากเธอไม่มีสิ่งเหล่านี้ หรือมีอยู่แต่เหมือนไม่มี เพราะเธอมองข้าม ความรักความผูกพันความดีที่เคยมี ไม่อยู่กับปัจจุบัน เฝ้าฝันถึงแต่อดีตปลอม ๆ ไม่อยู่กับความเป็นจริง

อีกทั้งเธอไม่ ทำตัวเสมอต้นเสมอปลาย ไม่ปรับปรุงหันหน้าพูดคุย ไม่พูดไม่จาเปิดใจกัน และไม่เอื้อเฟื้อน้ำใจไมตรี ว่าต่างคนต่างมีปัญหา ต่างคนควรมี ที่ยึดเหนี่่ยวจิตใจ มีลูกเป็นพยาน เป็นความรัก เธอเริ่มมองหา ตำนิติเตียนสามี ตัดพ้อต่อว่าต่อเพื่อน ๆ ต่อสังคมของเธอ

แล้วเธอได้รู้ว่าคนที่เธอรักยังคอย คุณโยม กร รักพ่อ จะฟื้นฟูปรับปรุงสถานการณ์ปัจจุบัน ปรับปรุงตัวให้เสมอต้นเสมอปลาย พูดจาอ่อนหวานนิ่มนวล มอบความรักให้เธอ หรือจะปล่อยให้เธอหลงผิด เหลวไหลไปยึดติดกับอดีต นี้โดยเป็นนัยแรก

ประการต่อมานัยต่อมา หากเกิดความผิดพลาด ครอบครัวแตกร้าวเกินเยียวยา ต้องรอนานเท่าไหร่ กำพืดเดิม ๆ ของคนเราจะแสดงออกมาเมื่อคุณโยม กร รักพ่อ และอดีตคนที่เคยรักบูชา จะรู้ัตัวอีกทีว่า ได้ทำผิดต่อตนเอง ต่อคนที่เรารัก ต่อลูก ๆ ต่อพ่อแม่และตระกูลทั้งสองฝ่าย

กลับกันอีก ผู้ชาย(สมมุติ)ที่ผู้หญิง คนหนึ่งที่มีลูกมีครอบครัว แต่ยังทิ้งไปอย่างไม่ใยดี คุณโยมกร รักพ่อ คิดว่าผู้ชายคนนั้นจะโชคดีหรือครับ! เช่นกันผู้หญิงคนที่คุณรักคุณบูชา มากกว่าภรรยาและลูกของคุณในช่วงเวลาที่สับสนนี้ คุณคิดว่าเธอจะโชคดีอย่างนั้นหรือครับ ที่ได้รักคนที่ไม่รักครอบครัวและความรับผิดชอบ รักศีล รักความจริงเจริญพร

ส่วนตัวผม Concept ของชีวิตคู่คือ ร่วมกันทั้งสุขและทุกข์ ครับ ไม่ใช่ร่วมแต่สุข แต่ทุกข์ไม่เอา. ถ้าตัดสินใจแต่งงานแล้ว ก็มั่นคงและแนวแน่ครับ

ถ้าผมเป็นคุณผมจะลองตั้งคำถามให้กับตัวเองว่า ถ้าคุณไปเลือกคนเก่าจะมีความสุขกว่าตอนนี้จริงหรือ ? และคนเก่าเค้าจะเหมือนเก่า จริงหรือ แล้วเค้าจะมาเป็นน้อย คนอื่นทำไม ?. ภรรยาปัจจุบันจะเจ็บปวดแค่ไหน ? ลูกจะนับถือพ่อได้อย่างไร ?.และปัญหาตรงนี้จะถูกแก้ไขได้อย่างไร ?

อนุโมทนาสาธุเจ้าค่ะ ตุ๊โย
ท่านกล่าวถูกจริง ๆ ค่ะ อยู่กับปัจจุบันและทำปัจจุบันให้ดีที่สุด :b17:

อยู่กับ ปัจจุบัน ค่ะ ทำหน้าที่ให้ดีที่สุด
ไม่ว่าจะหน้าที่สามีหรือหน้าที่คุณพ่อ

ขอให้โชคดีนะคะ

อยู่กับใครนานๆก็ต้องเบื่อก็ต้องมีปัญหาเหมือนกันหมดละคะ
อย่ามองแต่ข้อเสียของภรรยาคุณซิคะ
มองข้อดีของเธอดีกว่า
รักษาครอบครัวไว้นะคะ สงสารลูกๆของคุณ

ปัญหาของคุณคล้ายๆกับของเรา (ขอใช้คำว่าเรา แทนดิฉันน่ะค่ะ)
เราแต่งงานกับแฟน (ตอนนั้นแฟนทำธุรกิจอยู่ที่ก.ท)
เพราะสาเหตุว่าเค้ารักเรา ซึ่งเราก็คิดว่าคงไม่มีปัญหาอะไร
พอมาอยู่ประเทศของเค้า ปัญหาเกิด

คือเราไม่ชิน ใจของเราก็ไปอยู่กับอดีตคือเพื่อนๆ และเรื่องการทำงาน
เพราะเคยทำงานตอนเช้า ได้เจอกับเพื่อนๆ

ทีนี้พอแต่งงาน ทุกอย่างเปลี่ยน ต้องดูแลลูก ต้องทำงานบ้าน ต้องไปรวมกับญาติๆของแฟนบางครั้งเราไม่อยากจะไป แฟนก็บอกว่าเราต้องไปด้วย
เพราะคุณแม่ของเค้าบอกให้ไป ความรำคาญแฟนก็เกิด
เราก็คุยกับแฟนน้อยลง จนเหมือนต่างคนต่างอยู่

ตัวเราก็ต้องไปกินยาแก้เครียด เพระาคิดถึงคุณแม่ กินยาแก้เครียดมากๆ
ก็เหมือนตัวเราจะเบลอๆ

แต่ความโชคดีของเรายังมีอยู่บ้าง คือได้ยินเสียงเพลงสวดมนต์จากทีวี
ทีนี้พอฟังแล้ว เรารู้สึกว่าใจของเราที่ร้อนรุ่มอยู่
เหมือนเบาไป เราก็ไปหาเพลงสวดมนต์มาเปิดฟัง

ฟังV.C.Dที่พระจีนสอนบ้าง
เราก็เริ่มมานั่งสวดมนต์นั่งสมาธิ เราไม่เข้าใจเรื่องการนั่งสมาธิ
เราก็ถามจากเพื่อนๆในเว๊ปนี้แหละค่ะ ก็เลยทำให้เราได้รู้ว่า
ทุกสิ่งทุกอย่าง คือเราไปยึดติดกับอดีต

ก็เลยทำให้เรารู้ว่า เราผิดเอง เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้น
เพราะใจของเราไม่รับปัจจุบัน
เราก็ไปสนใจกับแฟนเรา ซึ่งแต่ก่อนเราก็มองเค้า
เหมือนคุณมองแฟนคุณนี่แหละค่ะ คือมองว่าเค้าเอาแต่ใจตัวเอง

ซึ่งจริงๆแล้ว ตัวของเราเองต่างหาก ที่เอาแต่ใจตัวเองเรา
ไปเห็นนิสัยคนอื่น แต่ไม่เห็นตัวเรา
(ความผิดของคนอื่นเท่าภูเขา ของเราเท่าขี้เล็บ)

ถ้าคุณเอาเวลาของคุณ ไปตามอดีตคนรักของคุณ
คุณเอาเวลานั้น มาตามหาธรรมะดีกว่าค่ะ
ถ้ามีอะไรล่วงเกินคุณ ขอโทษด้วยค่ะ

ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทกุข์ ใจขื่นขมชัวนิจนิรันดร์ ความรักคุณเป็นคนเลือกเองที่จะแต่งงานกับคุณที่ไม่ได้รักเท่าไรแต่ตอนแรกเชื่อแน่ว่าคุณคงรักภรรยาคุณมากแต่ปัจจุบันไม่ค่อยรัก ทำไมคุณไม่รักเขาเสมอต้นเสมอปลายล่ะครับ

กร รักพ่อ ขอบพระคุณท่านเจ้าคุณ และเพื่อนๆ พี่ๆทุกๆท่านครับที่แสดง คห มาในกระทู้ของผม เป็นครังแรกที่ผมได้เขียนกระทู้เช่นนี้ คือตัวเองเรียนมาน้อย(ป4เอง)ก็เลยไม่เป็นเท่าใหร่..อย่างใรก็แล้วแต่ก็ต้องขอบพระคุณทุกๆท่านที่เตือนสติกันแต่..เรื่องราวของผมมันมิใด้มีอยู่เพียงเท่าที่เขียนลงไป มันมีอีกหลายร้อยเรื่องที่ผมไม่ใด้อธิบาย(คงจะเนื่องด้วยการศึกษาน้อยจึงเขียนหัวข้อกระทู้ไปแบบนั้น)เลยทำให้ท่านๆ มองผมลบไป วึ่งความเป็นจริงถ้าผมใด้อธิบายเรื่องราวชีวิตของผมให้พวกท่านฟังมากกว่านี้ พวกท่านก็จะเข้าใจผมและจะเห็นใจผม..ที่พวกท่านแนะนำมาผมทำอยู่ทุกอย่างอยู่แล้ว ไม่ว่าจะรักภรรยา รักลูก รักตัวเอง เข้าวัดหาพระปรึกษาเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นกับตัวผมและครอบครัว พระท่านก็ให้ธรรมมะเหมือนที่พวกท่านบอกเหมือนกันนี่แหละ ปัญหาของผมมันมากกว่าที่พวกท่านทราบมาก ผมรู้ว่าพวกท่านหวังดีกับทุกๆคนที่มีปัญหาแบบนี้ ซึ่งผมเองก็เป็นคนมีเหตุมีผลไม่แพ้ใครเหมือนกัน โดยทั่วไปผมก็สอนคนอื่นเยอะแยะไปหมด(ผมทำกิจการด้านช่าง)มีลูกน้อง10กว่าคน ลูกศิษย์ก็มากมาย อบรมสั่งสอนพวกเขาใด้ดีกันเสียส่วนใหญ่ ก็ยังงงในส่วนของตัวเองว่าทำไมสอนคนอื่นได้แต่ครอบครัวตัวเองมี่ปํญหาอยู่เรื่อย ผมก็ใดรู้ว่า คนเรามันก็เป็นเช่นนี้แหละ มันไม่มีความพอดีในชีวิตมนุษย์หรอก สันดาน สันดอนคนมันแก้ไม่ง่ายถ้าคนเราไม่รู้ ผิดรู้ถูก ส่วนตัวของผมผมคิดว่าที่ทำอยู่ถูกแล้ว เป็นเจ้านายคนลูกน้องเคารพพ่อแม่ลูกน้องเคารพ พูดจาเตือนอะใรเขาก็จะเชื่อฟังเอาไปปฏิบัติซึ่งต่างจาก ภรรยาผม เขาเป็นคนดื้อรั้น พวกท่านเข้าไปอ่านผู้หญิงดี ในกูลเกิ้ลดู ว่าผู้หญิงที่ดีควรทำตนเช่นใร แต่ภรรยาผมเขามิใด้เป็นเช่นนั้น ขอแค่50% ของในนั้ก็ใด้ แต่มันไม่ใด้ ทั้งนี้แหละทั้งนั้นก็มิใช่ว่าผมจะทิ้งภรรยาผมไปหาคนรักเก่าหรอกผมเป็นคนรับผิดชอบรู้ว่าใหนควรไม่ควร ลูกผมก็คือแก้วตาดวงใจ ถึงแม้ลูกผมจะออกโรงเรียนแค่ ม4เพื่อเอาผัว ผมก็ยังรับเขามาเป็นลูกอีกหลังจากเขาถูกทิ้ง ผมเข้าใจในความปราดถนาดีของพวกท่านทุกๆคน แล้วคุยปรึกษากันมาอีกนะครับ ขอบคุณทุกท่านมากครับ ..ผิดพลาดขออภัยด้วย..

เป็นกำลังใจให้ ตัดสินใจและผ่านพ้นไปด้วยดีนะค่ะ

เจริญพรธรรมะสวัสดี วันพระวันศีลวันลงปาฏิโมกข์ คุณโยม กร รักพ่อ พุทธฏีกาขออภัยหากทำให้โยมเข้าใจผิด รู้สึกว่าได้เขียนได้โพสต์อะไรแล้วดูราวกับว่า คุณโยมเป็นฝ่ายผิด อันที่จริงเพียงแต่แสดงความเห็นกลาง ๆ ให้ข้อเปรียบเทียบเท่านั้น

งานของช่าง ต้องซ่อมแซมบำรุงแก้ไขใน วัสดุอุปการณ์ ตลอดจนสร้างดูแลรักษา หาจุดที่เสียที่เ็ป็นปัญหาแล้วทำการแก้ไขในข้อบกพร่องในจุดนั้น ๆ คงไม่ต่างกันในการมองปัญหาของคนรอบข้างลูกน้องที่คุณโยมได้ให้คำแนะนำให้ประพฤติตนเป็นคนดี

สมมุติว่า ๘๐% ของวัสดุอุปากรยังใช่การได้ มีเพียง ๒๐ % ที่เหลือที่ทำให้อุปการหรือวัสดุนั้น ๆ ทำงานติดขัดแต่ก็ยังใช่การได้ แม้ไม่ดี ๑๐๐% ก็ตาม

โยมก็ลองมองย้อนดู และชั่งน้ำหนักว่า โยมจะเลือกเอาความสุขความสำเร็จ ยืนอยู่บนส่วนที่ดี หรือจะทิ้งในส่วนดี ไม่ว่าการเป็นคนเข้าวัดเข้าวา ทำกิจการงานด้วยความซื่อสัตย์ ให้ความรักกรุณาต่อลูกน้องบริวาร เป็นคนมีน้ำใจ ประพฤติตนเป็นคนดี ไม่ผิดทำนองคลองธรรม และยังมีคนที่ห่างหายและเป็นกำลังใจอยู่ จะลืมส่วนที่ดีแล้ว ให้ชีวิตจมอยู่กับส่วนที่ร้าย ลองชั่งน้ำหนักว่าแต่ละเวลานาทีผ่านไป ชีวิตยืนอยู่บนทางสายกลางและยึดในส่วนที่ดี หรือว่าล้มแล้วไม่ลุกออกมาจากจุดที่เสีย

พุทธฏีกาไม่มีความรู้เรื่องช่าง แต่อยากรู้ว่า ช่างที่เก่งเขาจะพอ ซ่อมรักษาให้วัสดุอุปกรณ์มันใช่งานต่อไปได้หรือไม่ หากมันมีปัญหา ช่างเขาจะให้คำแนะนำกับ พระกับคนไม่รู้เรื่องช่างอย่างไร ว่าโอ้ยแย่แล้ว ต้องเปลี่ยนแล้ว ต้องซื้อใหม่หาใหม่ กรณีมันเกินเยียวยา ซ่อมไม่ได้ แล้วถ้าหากว่า มันยังใช่การได้ ความเสียหายในวัสดุอุปกรณ์ เกิดความเสียหายเพียงเล็กน้อย ยังใช่การได้ ถ้าช่างไม่สำรวจตรวจตราให้ดี แล้วรีบให้คำแนะนำกับคนที่ไม่มีความรู้ แน่นอนคนไม่มีความรู้ ก็ต้องเชื่อช่าง ว่าโอ๊ะ มันใช่ไม่ได้แล้ว

ดังนั้นถ้าร้อยละ ๘๐ ในชีวิต ยังอยู่ดีมีสุข แต่ทุกข์เพียงเพราะไม่ได้ ไม่มี ในคุณสมบัติอะไร ๆ ในgoogle บอกไว้ว่าผู้หญิงดีต้องเป็นอย่างไรก็ช่างหัว google ให้รู้จัก หยุด ความรู้จักหยุด ใจที่ดิ้นรน ใจที่โกรธ ใจที่พยาบาท ใจที่ตำหนิ เพ่งโทษ ยิ่งเปรียบเทียบ ยิ่งอึดอัดขัดเคืองใจ ถลำนำตนเข้าไปอยู่จุดที่ล้มแล้วล้มอีก ทั้ง ๆ ที่มันอาจเป็น (พุทธฏีกาอาจรู้ไม่หมด แต่ก็อยากภาวนาและเชียร์) จุดและปัญหาที่ เหตุมันมาจากใจเรานั่นเองก็เป็นได้

ทุกครั้งที่เกิดภาพลบ ทัศนคติ ที่พลักตนเองและภรรยา ไปอยู่ในจุดอับ ให้มีสติให้เท่าทัน ว่าใจมันเผลอ โกรธ แอบตำนิ แอบโมโห ให้เห็นว่าความจริงมันไม่เที่ยง ความรู้สึกนึกคิดคนเรา ยิ่งอยู่และชินกับการตำหนิเพ่งโทษ นั่นแหละครับโยม จุดที่ล้มเข้าไปแล้วลุกออกมาได้ยาก

คติ ทางดำเนินของจิต ของใจ ก็จะคิดซ้ำย้ำคิด แต่ภาพลบ ๆ พาอารมณ์เสียหงุดหงิด ทุกข์วิตกกังวล ทุกครั้งไปที่ไม่เท่าัทัน จิตที่เป็นอกุศลเพราะเคยชิน และหมั่นสะสมโดยไม่รู้ตัว

ถ้าจุดที่เป็นปัญหาไม่ได้รับการแก้ไข ไม่ช้าไม่นาน จุดที่ยังดีอยู่และใช้การได้ ก็จะถูกจุดเล็ก ๆ ทำลายไปที่ละนิดจนอาจไม่ทันตั้งตัว อย่าประมาทนะครับ รักษาจิตใจ ให้เป็นกลาง ไม่ดิ้นรน คาดหวังให้ ใครเป็นอย่างที่เราต้องการ ก็เราเองยังห้ามไปไม่พอใจไปไม่โกรธไม่ตำหนิคนอื่นไม่ได้ แล้วเราจะไปบังคับจิตบังคับใจใครได้ ใครทำดีตั้งอยู่ในศีลธรรม ศีลก็รักษาคนนั้น เพราะคนนั้นรักษาศีล

ึเรียนรู้คอยเท่าทันมีสติรู้สึกตัว ว่าจิตใจเผลอเอา ร้อยละ ๒๐ มาไว้ในใจ หรือใจอยู่ใน ร้อยละ ๘๐ ยิ่งรู้เท่าทัน รู้้ตามเป็นจริง ปล่อยวางได้มาก ไม่ยึดมั่นถือมั่น ร้อยทั้งร้อย ก็ผ่านความทุกข์ต่าง ๆ นา ๆ ไปได้ แต่หากส่วนดีมีแค่ ๒๐ ส่วนร้ายมีถึง ๘๐ ก็ต้องยอมรับว่าคงเป็นวิบากกรรมที่ตนเองเคยกระทำไว้ วางอุเบกขา เหมือนกัน ขอให้คุณโยม กร รักพ่อโชคดีนะครับ หยุดคือตัวสำเร็จ ไม่ตามอารมณ์อกุศล เจริญพร

เราเห็นด้วยกับข้อความนี้ ของหลวงพ่อค่ะ คุณกร รักพ่อ
ซึ่งตัวเราเอง ก็มารู้ตอนที่ได้ศึกษาธรรมะว่า สิ่งที่เกิดขึ้นคือวิบากกรรมค่ะ
ซึ่งคุณจะสังเกตุได้คน ที่มีครอบครัว 80% จะมีปัญหาทุกครอบครัว

ช่วงนี้เป็นช่วงที่คุณจะต้อง ค่อยๆประคองตัวคุณเอง ให้หลุดพ้นจากวิบากกรรมตรงนี้ค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้คุณและครอบครัว ผ่านเหตุการณ์ที่คุณกำลังเจออยู่นี้
ไปด้วยดีน่ะค่ะ ต้องขอโทษ คุณอีกครั้งด้วยค่ะ
นำเพลงสวดมนต์มาให้คุณฟังค่ะ

กราบนมัสการพระคุณเจ้า พุทธฎีกา คุณบัวสีม่วง คุณbbby และเพื่อนธรรมทุกๆท่าน
เนื่องด้วยเนตเขตแถวบ้านบริษัทให้บริการใด้ปับปรุงการให้บริการจึงงดให้บริการไปอาทิตย์กว่าตอนนี้เรียบร้อยแล้ว คิดถึงท่านๆกันทุกท่านและมีปัญหาเรื่องครอบครัวอยากรบกวนปรึกษาต่อเพื่อตัวผมเองจะใด้หาทางออกที่ถูกต้องให้กับตัวเองและครอบครัว อีกอย่างผมไม่เคยได้ปรึกษาเรื่องของผมให้ใครๆฟัง มีปัญหาอะใรก็แก้เองไปตามความคิดตัวเองที่คิดว่าถูกต้อง แต่ความเป็นจริงไม่ทราบว่าถูกต้องหรือเปล่า ไหนๆท่านๆก็ให้คำแนะนำแล้วผมก็เลยอยากขอคำแนะนำต่อไปให้เคลียร์ หวังว่าท่านๆคงช่วยให้คำแนะนะผมต่อนะครับ..รอคำตอบอยู่ครับ (เกรงใจครับ)

การที่คนเราเจอวิบากกรรม เข้ามาในชีวิตเรา จะต้องแก้ปัญหานั้นอย่างมีสติค่ะ
ถ้าจะให้ดีน่ะค่ะ คุณไปหาcdสวดมนต์ ของพระโพธิสัตว์กวนอิม
หรือของพระไทยก็ได้น่ะค่ะ มาเปิด

เวลาที่คุณอยู่คนเดียวเงียบๆ นั่งแบบครึ่งนั่งครึ่งนอน แล้วหลับตาฟัง
ถ้าคุณทำอย่างนี้บ่อยๆ ปัญญาจะเกิดค่ะ เหมือนเราเห็นแสงสว่าง และทางออกแล้ว

สำหรับเรื่องครอบครัว คุณลองค่อยๆคิดดูสิค่ะ คุณมีเวลาให้ภรรยาคุณหรือปล่าว
การปล่อยสัตว์บ่อยๆ ก็มีส่วนช่วยได้เยอะค่ะ

การที่ช่วยให้พวกเค้าได้ชีวิตใหม่ สิ่งนั้นก็ย้อนกลับมาหาตัวเราเช่นกันค่ะ
เราก็จะได้ชีวิตใหม่เช่นกันค่ะ

เรารู้ค่ะ ตอนนี้ใจของคุณเป็นยังไง เราเคยเจอมาแล้ว
ยอมรับค่ะ ทุกข์ค่ะ
ถ้าคุณแก้วิบากกรรมครั้งนี้ได้ กรรมดีของคุณจะส่งผลค่ะ
เป็นกำลังให้น่ะค่ะ

คนเราพอมาอยู่ด้วยกันจริงๆ
ก้อต้องมีบ้างที่บางครั้งจะเกิดความเบื่อหน่าย
แต่ทางแก้ไขมีตั้งเยอะแยะ
บางทีคุณอาจให้เวลาครอบครัวน้อยไปหรือเปล่า
ให้ความสำคัญกับภรรยามากแค่ไหน
ความจริงน่าเห็นใจภรรยาคุณนะ
ในขณะที่เธอเป็นภรรยา+แม่ของลูกตั้ง 3 คน
แต่คุณกลับเบื่อเธอ ซึ่งอาจต้องทนกับคุณเช่นกัน
แถมยังไปคิดถึงคนอื่น ซึ่งอดีตคือคนเคยรัก
แล้วคุณคิดหรือว่า
ถ้าคุณได้อดีตคนรักมาเป็นคู่ครองแล้ว
ณ ตอนนี้คุณจะไม่เบื่อเธอ
คนเรา นานาจิตตังจริงๆ
แนะนำให้คุณกลับไปดูภรรยาคุณใหม่
ลองทบทวนสิว่าที่ผ่านมาคุณ
ให้ความรัก ความสำคัญ และความห่วงใย
ต่อเธอมากน้อยแค่ไหน
หาเวลาพาครอบครัวไปทำบุญร่วมกันบ้าง
อย่าให้ความคิดด้านลบของคุณ
มาทำลายครอบครัวคุณเลยค่ะ