การเดินจงกลม เดินเป็นบางครั้งค่ะ การเดินจงกลมนี่
ส่วนใหญ่จิตจะออกค่ะ แต่เวลานั่งสมาธิคือจะดีกว่าเยอะค่ะ


คุณน้ำเขียน




ใช่ค่ะ เวลาเกิดสิ่งนั้นขึ้น เราก็ใช้วิธีหายใจยาวๆ ก็ช่วยได้ค่ะ
แต่คงเป็นเพราะเราไม่ได้สวด รู้หนอๆๆ
ก็ต้องหายใจยาวๆนานเหมือนกันค่ะ
ไม่เคยตั้งเวลาเลยค่ะ ต้องตั้งเวลาด้วยเหรอค่ะ


ทีนี้ยังมีอีกค่ะ ถ้าวันไหนที่เรานั่งสมาธิ คือแบบจิตจะนิ่งมากๆน่ะค่ะ
แล้วนั่งได้นาน ไม่ว่าจะเป็นตอนกลางวันหรือกลางคืนก็ช่าง
เราจะรู้เลยค่ะ จะต้องมีวิญญานมาหาเรา
แต่ก่อนนี้จะ กลัวๆแต่ไม่ถึงกับมาก คือกลิ่นของเค้าน่ะค่ะ
จะเหม็นมากๆ

ถ้าแต่ก่อน เราไม่กล้าลืมตาน่ะ แต่จะพูดว่า
ถ้าต้องการอะไร ขอให้มาบอกในความฝัน
แล้วกลิ่นก็จะหายไป แต่ตอนนี้ ถ้าเค้ามา
เราจะอธิฐานบุญให้เค้าไปเลยค่ะ

มีอยู่คืนหนึ่ง เราเห็นเค้ามานั่งอยู่ข้างเตียง เป็นผู้หญิงกับผู้ชาย
คือเค้ามาจับที่มือ แล้วเขย่าๆ เราก็เลยลืมตาขึ้นมา
พอเราเห็น เราก็นึกถึงคำสอนของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ
คือให้รีบสวด ให้รีบส่งผลบุญให้เค้า เพราะวิญญานพวกนี้
จะมาได้ไม่นาน

พอเราสวดให้2คนนี้เสร็จ กลิ่นเหม็นก็หายไป แต่เป็นกลิ่นหอมๆแทน
พอเรานอนพลิกมาอีกข้างหนึ่ง เจออีก ทีนี้นั่งอยู่ข้างหมอนของเรา
จับมือเราไว้ เราก็ส่งผลบุญให้เค้า
เค้าก็หายไป

การที่เราต้องมาเจอกับวิญญาน แบบนี้บ่อยๆ
จะมีอันตรายกับตัวเราหรือปล่าวค่ะ

ที่เราตั้งใจปฎิบัติ สิ่งที่เราต้องการ
เอาแบบที่ต้องการที่สุดเลยน่ะค่ะ
คืออยากจะช่วยให้ สัตว์ทั้งหลายหลุดพ้นจากความทุกข์น่ะค่ะ

คุณน้ำค่ะ เราจะมีข้อเสียอยู่อย่างหนึ่ง
คือไม่ค่อยนึกถึงตัวเอง ส่วนใหญ่เวลาที่เราทำบุญ
เราจะอธิฐานให้สัตว์ทั้งหลาย วิญญานทั้งหลาย

เรามักจะลืมอธิฐาน ให้เจ้ากรรมนายเวรของตัวเราเอง
เพราะอย่างนี้หล่ะค่ะ

พี่สาวเรามักจะพูดว่า "ถ้าเธอไม่ต้องไปสนใจเรื่องของชาวบ้านเค้า
เค้าจะอดหรือลำบาก ถ้าเธอไม่ต้องไปสนใจ เค้า
เธอจะเป็นอย่างไง"

เหตุแห่งทุกข์เหรอค่ะ เรามีความรู้สึกว่า เราทุกข์ที่สุด
คือช่วงเราเริ่มแต่งงานมีครอบครัว เพราะเราต้องห่างจากคุณแม่และพี่ๆ
ต้องมาเจอกับคน ที่พูดกันคนล่ะภาษา

แล้วก็ต้องมาเจอกับปัญหา ความไม่เข้าใจกับแฟนเรา ทำให้ชีวิตเรา
จากคนที่มีชีวิตที่สนุก (ตอนเราอยู่เมืองไทย เราทำงานแคชเชียร์โรงแรมค่ะ)
ได้เจอได้พูด ได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับเพื่อนๆ
เปลี่ยนเป็นคนล่ะแบบ

เราเคยคิดน่ะ ว่าทำไมคนอื่นมีทุกข์ เราช่วยเค้าแก้ได้
แต่เวลาเราทุกข์ ทำไมเราถึงแก้ความทุกข์ของเราไม่ได้
เราก็เลยคิดว่า ในเมื่อเราแก้ความทุข์ของเราไม่ได้
เราก็ช่วยคนที่มีความทุกข์ สัตว์ทั้งหลายที่มีความทุกข์ไปซะ

คือเวลาที่เรารู้ว่า คนที่เค้าไม่มีข้าวกิน เราให้เงินเค้าไปแก้ปัญหา
เค้ามีข้าวแล้วน่ะ เด็กๆไม่ต้องอด นี่คือความสุขของเราค่ะ
(เราโดนพี่สาวว่าประจำ เพราะเงินเราจะให้ไว้กับพี่สาวเรา
เวลาเราจะให้ใคร พี่สาวเราต้องให้คนทำบัญชีไปโอน
ซึ่งบางครั้ง คนทำบัญชีเค้าก็งานยุ่ง
แล้วเราก็จะถามอยู่ๆบ่อยๆ โอนหรือยังๆ
พี่สาวเราก็ว่าเราเหมือนกันค่ะ)

ส่วนสัตว์ ถ้าเราเห็นสัตว์โดนขัง เช่นนกพอเราซื้อเค้ามาปล่อย
ได้เห็นเค้าบินอยู่บนท้องฟ้า มีชีวิตที่อิสระ เรามองแล้วก็รู้สึกมีความสุขดีค่ะ

แต่ตอนนี้ครอบครัวเรา เข้าใจกันได้ดีแล้ว ตอนนี้เราก็เลยยังคิดไม่ออก
ว่าเรามีความทุกข์หรือปล่าว เพราะเราคิดว่าเราอยู่ในโลกของธรรม
โลกของสัตว์(ไก่-กับสุนัขของเราน่ะค่ะ)
ซึ่งแฟนเราพูดว่า เราตามใจพวกเค้าซะจน
ไก่กับสุนัขของเรานิสัยเสีย

เจ้ากรรมนายเวร ในความคิดของเราคือ
คนเราเกิดมาหลายภพหลายชาติ ตัวเราเคยทำร้ายเค้า
ทำให้เค้าลำบาก ทำให้เค้าเสียหาย เคยโกงเค้าเคยฆ่าเค้า
เค้าก็ต้องรอ ที่จะแก้แค้นเรา
แต่ถ้าเราทำบุญให้เค้าบ่อยๆ เค้าก็จะได้มาอนุโมทนาบุญกับเรา
ซึ่งก็จะช่วยให้เค้า ค่อยๆพ้นจากทุกข์ค่ะ

ไม่เคยตอบเลยค่ะ เพราะสิ่งที่เค้าพูดมัน
เป็นเรื่องที่หลายๆคนก็คิดอย่างนั้น
พี่สาวเราถ้าจะพูดในแง่ที่ถูกก็ถูก ถ้าพูดในแง่ที่ผิดก็คือผิด
แต่สำหรับเรา การที่ได้ช่วยคน
ให้พ้นจากความอดความลำบากคือความสุขของเราค่ะ

เห็นคุณน้ำพูดถึงการเจริญสติอยู่บ่อยๆ ช่วยสอนเราบ้างสิค่ะ

คุณน้ำค่ะ แค่ใจนึกหรือว่าบอกกับคนอื่นๆ ว่าอย่าไปสนใจคนอย่างนั้น
ถ้าพูดอย่างนี้ เราต้องรับผลนั้นด้วยเหรอค่ะ

เวลาเพื่อนๆเรามาที่บ้าน เพื่อนเรามักจะพูดกับเราว่า
"ฉันเกลียดผู้หญิงคนนี้จริงๆนะ ถ้าบ้านเธอไม่อยู่ตรงนี้
ฉันจะไม่มาแถวนี้เลย" เราก็จะบอกว่า "อย่าไปสนใจกับคนอย่างนี้
ตาก็ไม่ต้องมอง หูก็ไม่ต้องฟังเรื่องมันก็จบ"

เวลาเค้าพูดอะไรกับเรา เรามักจะพูดว่า "ไม่รู้สิ" คือเราไม่อยากคุยกับเค้า



แต่เคยมีครั้งหนึ่งน่ะค่ะ ที่มีเงาดำมาบอกให้เราหยุด การสาปแช่งคนที่ทำให้เราโกรธ
เพราะกรรมนั้นจะตามเราไปชาติหน้าอีก เราก็หยุด


เลือกข้อ2ค่ะ

คุณน้ำค่ะ เมื่อคืนเราเดินจงกลม โดยเปิดคำสวด "อามิโธโฝ"
แล้วเราก็สวด โดยนับประคำ เรารู้สึกว่า
จิตเราไม่ออกค่ะ จะอยู่ที่คำสวด "อามิโธโฝ" อย่างเดียวค่ะ
ใช้วิธีแบบนี้ได้หรือปล่าวค่ะ

คุณเต้พูดแบบนี้ไม่ผิดหรอกค่ะ ผลตรงนี้ไม่มี
แต่ลองกลับไปอ่านประโยคทั้งหมดที่พิมพ์ลงไปสิคะ มันไม่ใช่แค่นี้นะคะ





อันนี้มันก็เรื่องของเขา ทำอย่างไร ย่อมได้รับผลไปตามนั้น
แต่คุณกำลังนำผลของเขามาสร้างเป็นเหตุใหม่ให้เกิดขึ้นน่ะค่ะ




บางคนที่เขาไม่ชอบกลิ่นดอกไม้พวกนี้ก็มีค่ะ เขาบอกว่ามันเหม็นเขียว
เราไม่ควรไปว่าเขาแบบนั้นค่ะ ทั้งคำว่ารู้สึกสมเพชและน่าสงสาร




คนทุกคนล้วนมีค่าเท่ากันหมดค่ะ ไม่มีใครมีค่ามากกว่าใคร
เพราะทุกคนสุดท้ายล้วนต้องตายเหมือนกันหมด

เหตุที่แต่ละคนมีความแตกต่างกันไป ล้วนเกิดจากเหตุที่ทำมา
แล้วที่ใครชอบใคร ไม่ชอบใครนั้น ใครเชื่อใคร ไม่เชื่อใคร ล้วนเกิดจากเหตุที่ทำมาทั้งนั้นแหละค่ะ

ฉะนั้น เมื่อใครเขามีเหตุกับคนอื่น เราไม่ควรไปสนับสนุนการกระทำนั้นๆ
เพราะผลนั้น จะส่งกลับมาที่เรา หากเราจะให้ความเห็น ควรให้ความเป้นแบบกลางๆ
คือ มองเรื่องเหตุและผลเป็นหลัก เราไม่ควรไปว่าใคร ถึงแม้จะเป็นเพียงตัวหนังสือก็ตาม

เมื่อก่อนน้ำเองก็เคยทำค่ะ ทำแบบคุณเต้นี่แหละ เข้าไปตอบกระทู้
แล้วยังมีการให้ค่าอยู่ เช่นไปติติงคนอื่นๆ หรือไปสนับสุนนความที่ไม่ดีของคนอื่นๆ ( การเพ่งโทษ )
โดนหมดค่ะ ในสิ่งที่เคยทำเอาไว้ ทำทางเน็ต โดนใช้ทั้งทางเน็ตและทางโลก




ได้ค่ะ เหตุของแต่ละคนไม่เหมือนกัน การเริ่มต้นจึงแตกต่างกันไปตามเหตุ
คุณเต้ถนัดแบบนี้ ก็ทำแบบนี้ไปก่อน น้ำจะดูเรื่องสติและสมาธิเป็นหลักค่ะ

หลังจากเดิน แล้วได้นั่งต่อหรือเปล่าคะ?
ถ้าได้นั่งต่อ นั่งแล้วเป็นยังไงมั่งคะ?




เมื่อคุณเต้ตัดสินใจเลือกข้อ 2 ต้องทำตามในสิ่งที่น้ำให้ทำตามนะคะ
เพราะมันมีสิ่งที่คุณเต้ควรต้องรู้ด้วย คือ เรื่องสภาวะ สิ่งนี้เป็นสิ่งสำคัญ
ที่จะทำให้สภาวะของคุณผ่านไปได้ด้วยดี คือ เราทำกันตามเหตุ ไม่ได้ทำตามรูปแบบ

เดี๋ยวน้ำจะเขียนอธิบายเรื่องสภาวะให้คุณเข้าใจ
สภาวะมี 2 สภาวะ คือ สภาวะที่เกิดขึ้นในชีวิตของเรา หรือเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นในชีวิตของเรา
และ สภาวะที่เกิดขึ้นภายใน สภาวะนี้เกิดขึ้นขณะที่เราปฏิบัติ
มันจะมีเรื่องการกำหนดเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยค่ะ

เราจะถามคุณน้ำเรื่องนี้เช่นกันค่ะ ทีนี้พอเรานั่งสมาธิน่ะค่ะ
พอเรานั่ง ไม่รู้ว่าเราไปนึกหรือภาพมาเองน่ะค่ะ

ก็เป็นภาพของพระโพธิสัตว์กวนอิมน่ะค่ะ เราก็ลืมตาแล้วรวมจิตใหม่
พอหลับตาก็ยังมีภาพของท่านค่ะ เราก็เลยคิดว่า
สงสัยเรายังไปนึกภาพท่านอยู่ เราก็เลยไม่ได้นั่งค่ะ ไปนอน
พอหลับตา ก็ยังเห็นภาพท่านอยู่
เราก็เลยนอนสวด <อามิโธฝอ> ไปจนหลับค่ะ

บางครั้งเราก็เห็นเป็นภาพพระพุทธรูปค่ะ
คุณน้ำค่ะ ถ้าเราเห็นภาพนี่ จิตของเรายังเป็นสมาธิอยู่หรือปล่าวค่ะ
นี่หล่ะค่ะที่เราสงสัย

โพธิสัตว์กวนอิม