เมื่อวานเย็นผู้ชายที่ฉันรักที่สุดในชีวิต เค้าขับรถมารับฉัน ไปทำบุญ

เค้าขับรถหลงทางไปไกลลายสิบกิโล แล้วก็ขับวนมารับฉันที่บ้านใหม่อีกรอบ อืม อันนี้ก้รู้สึกดีเหมือนกัน

เค้าพาฉันไปเอาซองไปช่วยงานแต่งงานเพื่อนเค้า แล้วเราก็เลยกันไปดูหนังต่อ หหนังจบก็เที่ยงคืนพอดี

ก็เลยไปเปิดโรงแรมให้นอน ห้องสองเตียง นอนคนละเตียง

แต่ก็เหมือนสมัยก่อน ที่เค้าก็วนเวียนขึ้นมานอนด้วยบนเตียงเหมือนเคย

แต่คราวนี้แตกต่าง เพราะฉันไม่นกลับไปกอดเค้าเหมือนก่อนอีกแล้ว

ยังหรอก ฉันยังรักเค้าอยู่ทุกวินาที ทุกลม หายใจ แต่ ฉันยังจำคำนึงได้ว่า

เรื่องที่เราทำผิดที่สุดคือการที่เรามีอะไรกัน

เค้าพูดคำนี้เมื่อปีก่อน คราวที่เค้า หันหน้าให้กับเส้นทางสายพระพุทธเจ้า และเลือกหันหลังให้ฉัน

เปล่าหรอก ความดีของเค้ายังเหมือนเดิม เทคแคร์ ใส่ใจ ไม่เคยเปลี่ยน

แต่เขาไม่รู้หรอก คำพูดทุกคำที่เค้าเคยพูด การกระทำทุกอย่างที่เค้าเคยมีให้ ฉันไม่เคยลืม

มันเป็นเรื่องเศร้าที่ทำให้ชีวิตฉันเปลี่ยน เค้าทำให้ฉันไม่รักใครอีก

รวมไปถึง หมดแรงขับเคลื่อนทางเพศไปด้วย เค้ากอด ฉันก็เฉย เค้าพูดอะไรฉันก็ พูดต่อเล่นให้หัวเราะฝืดๆไป
แต่ในใจ เจ็บอยู่ ร้าวอยู่ อยากจะจูบแก้มเหมือนก่อนที่เคย อยากจะโอบกอดแต่ก็รั้งตัวเองไว้ ฝืนตัวเองทั้งที่รักเหลือเกิน แต่ เกิดเป็นคน เจ็บแล้วต้องจำ อดทนไว้
วันนี้ไปถวายเพลที่วัดในราม กาญจนดิษฐ์ พรุ่งนี้ไปวัดถ้ำเสือที่กระบี่ ฉันเป็นคนกรรมหนัก เจ้ากรรมนายเวรมากมาย ชีวิตนี้หาคนรักจริงไม่มี จนกลายเป็น ไม่รักใครแล้ว ผู้ชายคนที่ฉันรักที่สุด หลายปีก่อนที่เค้าจะเดินเข้าทางธรรม เขาบอกว่าเราจะอยู่ด้วยยามแก่ แต่ตอนนี้ ช่างมันเหอะ โลกเรานี้ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน จะเอาอะไรก็แค่มนุษย์เดินดิน เค้ายังคงเป็นคนดีที่ดีเหมือนเคย แต่ฉันกลายเป็นคนที่รักเค้าหมดหัวใจแต่ความรู้สึกด้านชา ไม่ตอบสนองความใส่ใจไม่โรแมนติกเหมือนเก่า ฉันถูกความรักทำร้ายมามากจนเกินไปแล้ว หลายครั้งที่ฉันเฉยชา และแกล้งไม่ใส่ใจกับบางคนที่หยิบยื่นไมตรีมาให้ เพราะว่าฉันรู้ว่า ผู้ชาย ไม่มีหรอกที่จะอยากคบผู้หญิงสักคนเป็นแฟนเพื่อนั่งมองตาอย่างเดียว ไร้สาระ ไร้สาระที่สุด บางคราฉันเหมือนคนใกล้บ้า อยากตาย อยากตาย อยากตาย

ขอให้คุณมีสติ และเข้มแข็ง อดทน ในสิ่งที่คุณเชื่อมั่น และแนวทางที่ถูกต้องที่สุด
ถึงแม้เรื่องบางเรื่องยากที่จะอธิบาย แต่ขอให้คุณมีกำลังใจต่อสู้ และลองยิ้มให้รางวัลตัวเองดูนะคะ
กำลังใจอยู่กับเราเสมอ...

มีสักกี่คนในโลกนี้ที่ทุกข์เพราะแฟนสนใจในธรรม คุณควรจะอนุโมทนาบุญให้เขาไปบวชชะเลยนะ หรือไม่ก็ทำตัวให้เข้าถึงธรรม ปฏิบัติธรรมอย่างจริงจัง แล้วคุณจะรู้ว่าทำไมแฟนคุณถึงสนใจที่จะเดินทางตามแนวของพระพุทธองค์ ดิฉันเคยมีสามีเคยเสียใจเพราะเขาไม่มีเราคนเดียว เคยทุกข์เพราะรักเขามากมายสิบกว่าปี แต่ตอนนี้ดิฉันรู้สึกโปร่งโล่งสบายเพราะได้ปฏิบัติธรรม ซึ่งถ้ายังมีเขาอยู่ ดิฉันคงไม่มีโอกาสได้ทำเช่นนี้ เพราะเขาก็เหมือนคนทั่วไปที่รู้จักแค่การทำบุญทำทาน ไม่เคยคิดปฏิบัติธรรม แล้วบอกกับตนเองว่าฉันโชคดีจริงๆ นึกขอบคุณเขาซะด้วยที่ทิ้งเราไป ทุกวันนี้ดิฉันมีความสุขมากๆๆ ไม่มีคำว่าเหงาสักนิดในจิตใจ ใครๆเขาเรียกกันว่าสุขแท้ ความสุขที่ไม่อิงกับใครหรือสิ่งใด ไม่ต้องการสิ่งใดมาเติมเต็ม มีแต่อยากจะแบ่งปันความรู้สึกที่ดีๆๆให้กับคนรอบข้าง มีแต่ความรักความเมตตามอบให้ทุกคนด้วยใจจริง
คิดใหม่นะคะ ตอนที่คุณเกิดมา คุณไม่มีเขา คุณไม่ทุกข์ แต่พอคุณมีเขา คุณเอาใจไปผูกพันกับเขาซึ่งเขาก็ดีกับคุณ คุณก็สุข แต่พอเขาหันหน้าเข้าทางธรรม คุณรู้สึกเหมือนถูกทิ้ง เกิดความว้าเหว่ทางใจ นั่นคือสภาวะทางธรรม คือปรารถนาสิ่งใดไม่ได้สิ่งที่ต้องการก็เป็นทุกข์ คุณไม่อยากให้เขาไปจากคุณ คุณอยากรั้งเขาไว้ อยากให้เขาแต่งงานกับคุณอยู่เป็นครอบครัวมีความสุขแบบชาวโลกทั้งหลาย ที่นักปฏิบัติธรรมทั้งหลายเขาเรียกว่า สุขเทียมๆๆ เป็นสุขที่อิงกับผู้อื่นหรือสิ่งอื่นๆ
ดิฉันอยากให้คุณลองปฏิธรรมดูนะคะ ตอนแรกๆมันอาจจะลำบาก ทำใจยากสักหน่อย แต่นานๆๆไปจะดีขึ้นเอง และท้ายที่สุดคุณอาจจะอยู่ในสภาวะที่เหนือสุขเหนือทุกข์ ไม่มีสิ่งใดมาทำให้คุณหวั่นไหวได้อีก ธรรมมะแก้ทุกข์ไม่ได้ ถ้าไม่นำมาปฏิบัตินะคะ

เราไม่ได้เป็นแฟนกันค่ะ เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน

เค้าเป็นคนดี รับส่งดิฉันไปทำบุญ แก้กรรม ให้กับเจ้ากรรมนายเวรของดิฉันตั้งแต่อดีตชาติ จนถึงในชาตินี้

เพียงแต่ ณ วันนี้ที่ดิฉัน ปล่อยวางหัวใจรักถึงเค้าไปแล้ว หันหน้าเข้าสู่การสวดมนตร์ ตัดกิเลส

กำหนดจิตใจและอารมณ์ให้อยู่ ใน ธรรม

เพียงแต่ดิฉันรู้สึกไม่เข้าใจและขัดข้องใจเหลือเกินว่า

ในเมื่อ ก่อนนั้นเค้าพูดเองว่า เค้า วางทุกอย่าง หันหน้าเข้าหาองค์พระสัมมา หวังเพียงนิพพาน

แล้วการกระทำของเค้าที่สื่อออกมา บางที มันยิ่งทำให้ดิฉันปวดใจเหลือเกิน

ไม่รัก ก็ไม่ว่า อะไร ไม่เคยเรียกร้อง ยอมหมดแล้ว ไม่เคยตัดพ้อต่อว่า

แต่ทำไมต้องมาทำเหมือนยังห่วงอแย่ ยังอยากสัมพันธ์ด้วยอยู่

ไม่รู้บ้างหรือไง ว่า คนที่เคยรักมาก ยังไงมันก็ยังคงรักอยู่

ดิฉัน พิมพ์ไปน้ำตาคลอไปทุกที

โลกเรานี้บางทีไม่รู้อะไรบ้างเสียเลยมันยังจะดีกว่า

ไม่รู้เป็นยังไง หัวใจที่เงียบมานาน วันนี้ปวดร้าวอีกครั้ง เมื่อไร เวลาของฉันมันจะหมดลงไปเสียที

ดิฉันไม่ได้เสียใจที่เค้าทอดทิ้ง แต่ดิฉันเสียใจที่เค้าไม่เคยห่างไปไหน และไม่เคยปฎิเสธอะไร

ดิฉันอยากให้เค้าไม่ใส่ใจ และ รังเกียจดิฉันไปเลยเสียดีกว่า

สมัยแรกที่เราคบกัน เราตัวพอกัน แต่ดิฉันสูงกว่านิดหน่อย

ตอนนี้เค้าป่วยเป็นเบาหวาน น้ำหนักลดลงไปห้าสิบกิโล

ส่วนดิฉันเป็นไฮโปไทรอยด์ น้ำหนักขึ้นมาอีกสิบกิโล

ยิ่งมองตัวเค้า มองตัวดิฉัน ดิฉันยิ่งรู้สึกว่า เออหนอ ชีวิต

เขาเป็นอย่างไร เป็นเรื่องของเขา
เราเป็นอย่างไร เป็นเรื่องของเรา

มีหลายอย่างที่เราไม่อาจควบคุมได้ค่ะ แม้เราอยากให้เป็นอย่างใจเรา
ถ้าเขาเลือกที่จะหันหลังให้คุณ คุณลองคิดว่า เมื่อเขาต้องการ คุณสามารถให้อิสระกับเขาได้
เขาตัดสินใจห่างคุณไม่ได้ ทั้งที่ใจเขาอยากหันหลังให้คุณ คุณก็จะเป็นฝ่ายห่างจากเขาเอง


ขออนุญาตเรียนเพิ่มเติม คนที่หันหน้าทางธรรม ถ้ารู้หน้าที่ของตัวเองดีพอ ระหว่างทางเดิน เขาก็ไม่จำเป็นต้องทิ้งคู่ชีวิต และไม่จำเป็นต้องผิดศีลห้า
คู่ชีวิตบางคู่ก็ก้าวเดินไปในทางธรรมร่วมกันค่ะ แต่ทั้งคู่ต้องเคยทำบุญทำทานร่วมกันนับครั้งไม่ถ้วน และต้องเคยอธิษฐานจิตร่วมกันมาก่อน

พอขึ้นถึงยอดเขา ดิฉันรู้สึกไม่อยากอยู่ใกล้เค้าเลย ในอกมันเจ็บมันร้าวไปหมด

ดิฉันทำงี่เง่าให้เค้าจะได้เกลียดที่จะเจอดิฉันอีก ดิฉันไม่อยากให้ต้องมาเจอกันอีก

เค้าไม่ได้รักสักนิดดิฉันรู้ แต่ดิฉันไม่รู้ว่าบางอย่างที่เค้าแสดงออก บางครั้งมันคืออะไร

นั่งรถกลับมาด้วยกัน แทบไม่ได้พูดอะไรกันเลย อยากจับมือสักครั้ง ยังไม่กล้า

เจ็บปวด ความรักนี่มันเจ็บปวดมากจริงๆ ทำไมฉันถึงรักแต่ผู้ชายคนนี้

เค้าถามว่า อาทิตย์หน้าเธอจะมาทำบุญอีกมั้ย

ฉันตอบว่า ทำไม เธอไม่ว่างไม่ใช่เหรอ

เค้าบอก อาทิตย์โน้นนั่นหรอกถึงจะมีธุระ

ฉันบอก ไม่รู้ ดูก่อนว่าจะว่างรึเปล่า

แปลกนะ ฉันไม่เคยยินดีอะไรที่ได้เจอหรือได้คุยกับเค้าเลย มันกลับเป็นความอึดอัด เจ็บปวด

ปวดร้าวอย่างไม่รู้จะหาอะไรมาเปรียบ ถ้าเค้าเฉยๆไปซะไม่สนใจฉันเลย ฉันยังเจ็บปวดน้อยกว่า

ความรักนี่ทุกข์จริงๆ ฉันตัดใจจากคนทั้งโลกได้ แต่จากเค้าไม่เคยได้สักครั้ง

เขาอะไรครับวิวสวยจัง ที่เสาบันไดนั่นมีตัวเลขด้วย คงสูงพอสมควรบันไดชันขนาดนั้น

เขาที่วัดถ้ำเสือ จังหวัดกระบี่ค่ะ

บรรได เท่าที่ตัวเลขนั่นล่ะค่ะ

ไปกับคนที่รักที่สุด

และเมื่อสักครู่ ดิฉันได้ส่งเมล์ไปบอกเค้าแล้วว่า

ทิ้งดิฉันไว้ลำพังเถิด ยิ่งใกล้กันดิฉันยิ่งเจ็บปวด

ปล่อยดิฉันไว้ลำพัง จะตายจะเป็นก็ไปตามทางของกันและกันตามลำพัง

เมื่อถึงเวลานั้นแล้ว ต่อให้คุณรักเขามากเท่าใด เขารักคุณมากแค่ไหน
ก็คงต้องต่างคนต่างไป อย่างไรเสียก็คงต้องไปกันตามลำพัง ตามทางของใครของคนนั้นอยู่ดี
เรื่องของความรัก เรื่องของหัวใจเป็นเรื่องที่ไม่สามารถบังคับกันได้
ตัวเราเอง ใจเราเอง ยังบังคับให้มันเป็นอย่างที่เราต้องการได้ยากเลย
ไม่เช่นนั้น หลายๆคนคงไม่วนเวียนอยู่ในกองทุกข์เรื่องความรักอย่างนี้
จะรักเขา หรือรักตัวเอง รักแบบไหนก็ต้องมีสติควบคู่ไปด้วยทั้งสิ้น
หากคุณรู้ว่าจะวางใจของตัวเองไว้ตรงไหนที่คุณกับเขาจะคบกันได้อย่างมีความสุขทั้งสองฝ่าย
ดิฉันคิดว่าเรื่องความรักของคุณครั้งนี้ คงจะพบความสุขได้มากขึ้นค่ะ
เอาใจช่วยนะคะ

ถ้ำเสืออาจารย์จำเนียรใช่ไหมครับ ได้ยินชื่อมานานแล้ว แล้วก็อยากไปแต่ยังไม่ไปที ไม่รู้จะมีบุญได้ไปไหม เขาว่าทะเลก็สวย

สักครู่ ดิฉันได้ส่งเมล์ไปบอกเค้าแล้วว่า

ทิ้งดิฉันไว้ลำพังเถิด ยิ่งใกล้กันดิฉันยิ่งเจ็บปวด

ยิ่งใกล้ยิ่งเจ็บ...ทีนี้เมื่อเขาได้รับเมลคุณแล้ว ทิ้งคุณไว้ตามลำพังจริงๆแล้วเราหายเจ็บหรือครับ

หายแน่นอนค่ะดิฉันจะปวดร้าวในอกทุกครั้งที่อยู่ใกล้เค้า

การได้รู้จักคนคนนึง แล้วใฝ่ในทางธรรม

นับว่าเป็นสิ่งที่ดีแล้วค่ะ

ถ้าเรารักเค้า ก็เพียงเห็นเค้ามีความสุขในสิ่งที่เค้าชอบ และยินดี
จิตใจเราก็จะสุขด้วย

ถ้าจิตใจเราคอยแต่จะต่อต้าน ในสิ่งที่เราเห็นเค้ากระทำไม่ว่าเรื่องใด
จิตใจเราก็จะทุกข์ตลอด เพราะเราทำตามใจตัวเองค่ะ

จากคำว่า คนที่รักมากที่สุด อาจจะรู้สึกใหม่เป็นว่า เพื่อนที่รักมากที่สุด
และนำพาสิ่งดีๆ ให้แก่กัน นับว่าเป็นเรื่องที่ดีมากๆค่ะ หาไม่ง่ายนะคะ

ขอบคุณทุกๆคอทเม๊นท์มากค่ะ

วินาทีนี้สว่างแล้ว

เลือกทางเดินเดิมที่เคยอยู่แล้วค่ะ เดี๋ยวคืนนี้จะมาตั้งกระทู้ใหม่ให้เข้าใจว่าทำไมก่อนนั้นถึงทุกข์มากขนาดนั้นนะคะ