ขอบคุณคุณDepend/อยู่ที่.... ที่ย้ำเตือนนะคะ

พึ่งเข้ามาได้อ่านอีกครั้งคะ มันมากเลยคะเรื่องของคุณเนี่ย ชอบมากเลย
เวลาทะเลาะกันเนี่ย คุณสามีคงงับปากไม่ทันคุณนะเนี่ย

แต่พอได้อ่านข้อความนี้น้ำตาจะไหลคะ
ดิฉันก็เหมือนคุณ พอถึงจุดนึงคิดถึงแต่ลูกคะ
อย่างที่คุณมานิตาหรือคุณเพ็ญไม่ทราบที่บอกว่าเวลาเขาเจ็บป่วย
เราไม่เห็นเจ็บด้วยเลย แต่ถ้าเป็นลูกเราเจ็บไปกับเขาเหลือเกิน
เด็กตาใสๆถามถึงแต่พ่อ
ทำไมเราต้องให้ลูกเราเสียใจเพราะผญ.และผช.ที่ไม่มีศีลธรรมด้วยใช่มั้ยคะ
สู้ๆต่อไปคะ ให้ธรรมมะนำทาง

ชอบข้อความนี้เหมือนกันเลยค่ะ โดนใจสุดดดดเลยค่ะ

แวะมาหาข้อคิด และเอากำลังใจมาฝากทุกคนค่ะ คุณDepend คะเข้มแข็งนะคะ เพื่อลูก และคนที่รักเราค่ะ

ขออนุญาตคุณกุหลาบสีชา เอาข้อคิดธรรมะ เกิดมาทำมัย ของพระอาจารย์ชยสาโร ภิกขุ ที่โพสต์ โดยคุณกุหลาบสีชามาฝากค่ะ
แต่คุณค่าของคนเราไม่ได้ถูกกำหนดด้วยสายตาของคนอื่น
เขากล่าวหาในสิ่งที่ไม่จิรง คุณค่าของเราก็ยังมีเหมือนเดิม
เป็นสิ่งที่เรากำลังสัมผัสอยู่
คนอื่นจะเห็นหรือไม่เห็น เป็นเรื่องของเขา

ส่วนเรื่องของความรัก

อาตมาว่าความรักมันเหมือนกับไวรัสตัวหนึ่ง
ไม่ใช่คนรักกันเพราะบุคลิกตรงกัน ดวงตรงกัน ฯลฯ เท่าไรหรอก
มันคล้ายกับเป็นปฏิกิริยาทางเคมี หรือไวรัสตัวหนึ่งมากกว่า
ติดไวรัสกัน ติดไวรัสนั้นตลอดชีวิตก็มี
หรืออาจจะติดไวรัสไปอาทิตย์สองอาทิตย์ก็ยังมี
พอหายแล้วก็ไม่รักเสียแล้ว

มองอย่างนี้อาจจะแรงไปหน่อย
แต่สิ่งที่ต้องระวังคือการเชื่อว่าเขารักเรา เราต้องเป็นคนดี
เพราะตามเหตุผลนี้ถ้าเผื่อเขาเกิดไม่รักเรา
ก็หมายความว่าเราต้องเป็นคนไม่ดีซิ สุขภาพจิตเราจะแย่

ปรบมือ ให้ดังๆๆ สำหรับผู้หญิง แกร่ง

แอบสะใจ อย่างเปิดเผย พร้อมกำลังใจ สู้ๆนะคะ

เพื่อนร่วมชะตากรรม

กาแฟ

คุณ Depend/อยู่ที่....
ตอนนี้เหตุการณ์เป็นไงบ้างแล้วค่ะ คุณและลูก ๆ เป็นยังไง
คุณสามี และเธอคนนั้นเป็นยังไง
อ้อมองว่าคุณเป็นคนแข็ง แต่ก็อ่อน
อ่านจากเรื่องของคุณแล้วสามีคุณคง
เกรง ๆ คุณไม่มากก็น้อยละ

ค่ะ คุณอ้ออ่านคนเก่ง
ดิฉันไม่ใช่คนแกร่ง หรือแข็ง แต่เรามีจุดยืนที่คิดว่าเราคิดดีแล้ว เราจะอยู่จุดนี้
การยื่นคำขาดว่า เราไม่เอาสองบ้าน ถ้าจะกลับมาต้องเลิก เราให้โอกาสเขา
และให้โอกาสตัวเอง ได้ทำหน้าที่เมียที่ดี แม่ที่ดี
เขากลับเข้าบ้านค่ะ ไม่ยอมโทรเลิกผญ ให้เราได้ยิน แต่ยอมวางโทรศัพท์
พอแอบดูเห็นโทรหากันบ้าง ผญ ส่งข้อความตัดพ้อต่อว่า
สามีเป็นคนแข็งมาก เด็ดขาด ยังไม่รู้ว่าใจเขาคิดอะไร จะทำอะไร
แต่รู้ว่า ถ้าไม่เลิก และเราจับได้ ก็จบค่ะ สุดมือสอยก็ปล่อยไป

ผญ คนนั้นโทรหาเพื่อนๆเขา ว่าจะฆ่าตัวตายบ้าง เห็นแก่เด็กจะถอยบ้าง
คุณเคยดูนางร้ายมารยาไหมคะ ผญคนนี้สุดยอดค่ะ ตอนคุยโทรศัพท์
เขาถามว่า ให้ดูว่าดิฉันบกพร่องอะไร เขาไม่แย่งของใคร แต่การกระทำตรงข้าม
ครั้งแรกที่ ผช มาขอเข้าบ้าน ดิฉันโทรหามัน แล้วบอกว่า เธอบกพร่องอะไร
มาเอาผัวเธอไป มันหลวมจนหนีบไม่อยู่แล้วเหรอ (ขอโทษค่ะ...ไม่ค่อยสุภาพ)

แม่เธอน่าสงสารค่ะ คนบ้านนอก นิสัยดี แต่เชื่อลูกสาวมาก เขาว่าเขาไม่อยากได้
ผช คนนี้ ทิ้งลูกเมียมา ไปดักดูหลายครั้งไม่เห็นเคยเจอ ดิฉันบอกว่าแม่คะ ไม่ต้อง
ไม่แอบดูหรอกค่ะ ถามยามว่าลูกแม่นอนหอ หรือมาผชมาหาหรือเปล่า ไม่ต้องฟังลูกแม่
และไม่ต้องฟังหนู หรือถ้ายังยืนยันว่าตัวเองเวอร์จิ้น แม่ก็พาไปขี้นขาหยั่งตรวจ ไม่ต้อง
วุ่นวายไปดักจับ ก็รู้แล้วค่ะ

ดิฉันไม่ใช่คนร้ายนะ แต่เป็นคนตรงค่ะ เราก็เหมือนแม่งูเห่า มีคนมาทำร้ายเราก่อน
จะเอาไว้ทำไมคะ รอเวรกรรมชาติหน้า...ช้าไปค่ะ

เรื่องราวคล้ายกับชีวิตของเรามากๆเลยคะ ทั้งบู๊ ทั้งแข็ง ทั้งอ่อน ครบสูตรเลยคะ

เพื่อนร่วมชะตากรรม ชอบคำนี้ค่ะ
ไม่โดนเอง ไม่รู้ซึ้งค่ะ

ลูกๆ มีความสุขขี้นมาก เค้าคลอเคลียพ่อไม่ห่างเลยค่ะ
แต่เจ้าคนโต 5ขวบครึ่ง มีปัญหานิดหน่อย
เมื่อเช้า ตื่นมาร้องไห้ บอกว่า แม่ขา หนูฝันร้าย
ฝันว่าแม่ให้เลือก ว่าจะไปกับใคร แม่หรือพ่อ
ดิฉันใจหายค่ะ เพราะเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อ 4-5เดือนก่อน
ตอนเขาออกจากบ้านไปใหม่ๆ และแอบไปรับลูกที่ ร.ร.
แล้วเจอดิฉันพอดี เลยถามลูกประโยคนี้ว่า "จะไปกลับใคร"
ระหว่างพ่อแม่แย่งกัน ลูกตอบว่า "เดี๋ยวค่ะทั้งสองคน ให้หนูเลือก
หนูจะกลับไปอาบน้ำกลับแม่ แล้วให้พ่อไปรับที่บ้าน" ดูซิคะ
ความฉลาดของลูก แต่เหตุการณ์นั้นมันกลับทำร้ายความรู้สึกเค้า
ถึงขนาดเก็บไปฝัน...
ดิฉันเฝ้าเพียรบอกสามีว่า เวลาที่พ่อแม่จะเป็นฮีโร่มันไม่นาน
เค้าจะรักเรา อยากอยู่ด้วยตลอดเวลา แค่ระยะเวลาไม่ถึง 10ปี
พอเป็นหนุ่มเป็นสาว ต่อให้เค้ารักเราแค่ไหน เค้าจะมีโลกส่วนตัว
มีเพื่อน มีแฟน ให้เวลานี้เป็นเวลาแห่งความทรงจำของครอบครัว
กว่าจะได้มันมาอีกครั้งก็ต้องรอจนลูกเป็นพ่อเป็นแม่คนนั่นแหล่ะ..

มีอะไรเด็ดๆ จะแนะนำก็ยินดีรับฟังนะค้า

ดิฉันไม่กลัวคนพูดค่ะ แต่กลัวตรงมันไม่พูด...

เพิ่งแวะเข้ามาอ่านค่ะ โดนใจมากเลยค่ะ ปัญหาคุณ Depend เกิดขึ้นพร้อมกับดิฉันเลยค่ะ
แต่ของดิฉันแย่กว่า ตรงที่สามีไปอยู่กินกับเมียน้อยเลยค่ะ แทบจะไม่กลับบ้านเลย แต่ก็ยังดีที่เค้ายังไปทำงานให้บริษัทของเราอยู่ค่ะ ไม่เคยคิดว่าสามีที่เคยดีสุด ๆ ของเราจะเป็นเอามากขนาดนี้ เค้าบอกว่าทุกวันนี้เค้าเองก็ทุกข์ และ กลุ้มสุด ๆ แต่ก็ไม่ยอมกลับบ้าน เค้าบอกปัญหาเค้าแก้ไม่ได้ ไปหลอกผู้หญิงมา(เด็กอายุ 20 แต่มีลูกมาแล้ว1คน แยกกับสามีเก่า สามีเราอายุ 50 โอ้อนิจา ทำไปได้) เค้าอยู่อย่างลำบากเงินก็ไม่ค่อยพอใช้ เมียน้อยก็ต้องไปทำงานเป็นเสมียนข้างที่พัก เพราะทุกอย่างอยู่ที่ดิฉันคนเดียวแต่เค้าก็ยังทนมาได้ตั้ง 7-8 เดือนแล้ว ดิฉันอยากตัดสินใจเลิกกับเค้ามากเลยค่ะ แต่ติดที่บริษัทต้องพึ่งเค้าเยอะ และสงสารลูกด้วย แก้ปัญหาไม่ตกจริง ๆ ค่ะ ลูกน้องในบริษัท ก็ระส่ำระสาย เพราะเคยเป็นบริษัท ที่ 2 สามีภรรยาช่วยกันบริหารจนเติบโต แต่ตอนนี้ สามีอยู่ทาง ภรรยาอยู่ทาง มีปัญหาก็เข้าหน้ากันไม่ค่อยติด คิดแล้วเหนื่อยใจมากเลยค่ะ ไม่รู้จะไปทางไหนดี

คุณดาวตกคะ
ผู้หญิงเราไม่มีอะไรทุกข์เท่านี้แล้วค่ะ สามีไม่ซื่อสัตย์
เหมือนถูกทำร้ายจิตใจ เจียนตายค่ะ
ขึ้นอยู่กับหลายปัจจัยค่ะ ตัวแปรสำคัญคือ สามีคุณ กับคุณ
ถ้าเขาทุกข์ กลุ้มจริงๆ ทำไมไม่เลิกซะล่ะคะ หรือคุณไม่ให้โอกาส
ลองคุยกันดูว่า จะทำอย่างไรกับครอบครัวนี้ เรามีศักดิ์ศรี ถ้ารับไม่ได้
ก็ให้เวลาเขาค่ะ เขาหลงในรูป ในกาม แต่มันไม่นานหลอกค่ะ
ยิ่งคุณลำบากกันมา เขาต้องคิดถึงความดีของคุณค่ะ
มันเกิดขึ้นแล้ว ทำใจลำบากที่จะยอมรับ แต่เราเปลี่ยนมันไม่ได้
หนีมันก็ไม่ได้ ต้องยอมรับค่ะ
ความผิดพลาด เป็นส่วนหนึ่งของการเป็นมนุษย์
ถ้าเขายังอยากกลับมาก็ลองให้โอกาสค่ะ แต่ถ้าเขาไม่รับโอกาสนั้น ก็ถือว่าเราทำดีที่สุดแล้ว
ดีกว่าไม่เปิดใจนะคะ เวลาจะช่วยค่ะ เขาจะฉุกคิด ผญเดี๋ยวนี้ไม่สนใจ
ปาบกรรม ไม่ต้องดูว่าลูกเค้า สามีใคร ถ้าเขาทิ้งสามีมาได้ เดี๋ยวก็ทิ้ง
สามีคุณ เชื่อเถอะ เข็มทิศจะชี้ทางทิศเหนือเสมอค่ะ ใจเย็นๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ขอคารวะ ค่ะ สุดยอดไปเลย

เมียหลวงสู้ ๆ ค่ะ เป็นกำลังใจให้ต่อไป