stronger:



สวัสดีครับคุณ stronger ...

อ่านคำตอบของคุณเองจากข้างบนหลายๆรอบ คุณจะพบคำตอบเพื่อการตัดสินใจต่อไปได้ครับ การชี้แนะสิ่งใดตรงๆ จะไม่มีผลดีเท่ากับการที่เจ้าของปัญหาใคร่ครวญได้ด้วยตนเอง..เพราะเขาย่อมได้เหตุผลที่ถูกตรงใจของตนที่สุด จึงสามารถจัดการปัญหาได้อย่างมีประสิทธิภาพ..แบบถึงรากถึงโคน..



น่าขอบคุณปัญหาและทุกข์ที่มีส่วนนำพาให้คุณ stronger ได้พิสูจน์สัจจธรรมนี้ด้วยตนเอง.. ชาตินี้ไม่เสียทีที่ได้เกิดแล้วครับ นี่หากทุกอย่างราบรื่นไปหมดคงไม่มีโอกาสประจักษ์ความจริงที่มีอยู่นี้เลย...นับแต่นี้ต่อไป พึงขวนขวายในการศึกษาพระธรรม เพื่อการมีตนเป็นที่พึ่งได้อย่างแท้จริงเถิดครับ จะได้ไม่มึนงงสงสัยว่าเหตุใดจึงเกิดอะไรๆขึ้นเช่นนี้และจะจัดการกับปัญหานั้นได้อย่างไรด้วยตนเองเพราะมีปัญญาชี้นำทาง ไม่หลงเชื่อคนอื่นๆโดยไม่รู้ว่าสิ่งใดผิดถูกอย่างไร..
ขอให้รักษาจิตใจให้มั่นคงด้วยกุศลทั้งหลาย คือทาน ศีล ภาวนา .. ชื่อว่าบุญ ย่อมมีอำนาจจัดแจงผลที่ดีมาให้ แม้แต่บริวารแวดล้อมที่ดี ก็ย่อมมีมาสู่ตน ทั้งยังกำจัดคัดคนพาลชั่วหยาบให้ห่างไกล..เพราะสัตว์ทั้งหลายโดยปกติคบคุ้นกันด้วยเหตุแห่งความมีธาตุเดียวกัน เป็นประมาณ..ขอให้สำเร็จในสิ่งพึงหวังโดยราบรื่นนะครับ..

ขออนุโมทนากับคุณddและทุกๆท่านคะ
คิดว่าเวลาและบุญกุศลจะช่วยให้คุณstronger
ตัดสินใจได้คะ

stronger เองคะ
อัพเดตให้ฟังค่ะว่าตลอด 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา ดูท่าว่าสามีจาจบกับผญ คนนั้นจิงๆ แต่แปลกที่เราไม่ได้รู้สึกกับเรื่องนี้เหมือนเมื่อก่อน ยังเคยคิดว่าที่ผ่านมาเราบ้าเสียใจ ร้องไห้ขนาดนั้นทำไม เวลาคงช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นจิงๆ (หรือเพราะเค้าเลือกเราและจบกับทางนั้นแล้ว ก็ไม่รู้เหมือนกัน)

ตอนนี้สามีดูแลเราดีมาก ทั้งโทรหา sms หา เอาใจสารพัด (จนไม่น่าเชื่อว่าเป็นคนเดียวกันกับที่เคยทำร้ายจิตใจเรา) แต่ปัญหาที่สำคัญ คือ เราไม่สามารถลืมเรื่องที่ผ่านมาได้ มันยังติดอยู่ในใจเสมอค่ะ ถึงแม้ว่าจานึกถึงน้อยลง แต่ก็ยังไม่ลืม อยากรู้ค่ะว่าเพื่อนๆ พี่ๆ ในเวปนี้ที่เคยโดนสามีนอกใจ ถึงแม้สามีจะกลับมาแล้ว ยังสามารถใช้ชีวิตร่วมกันต่อไปได้หรอคะ เข้าใจว่าแต่ละเคสต่างกันไม่ได้ตายตัวแต่อยากรู้เป็นแนวทางค่ะ

คุณทักทายคะ
ชอบที่คุณแนะนำคะ...ผญ.คนนั้นจะอยู่หรือไปไม่สำคัญ แต่สำคัญที่ "ใจ" ของเราและสามีต่างหาก
เพราะอย่างที่บอกค่ะว่า เราให้อภัยแต่อาจจาไม่ได้กลับมาใช้ชีวิตร่วมกันเหมือนเดิม

คุณ dd คะ
อยากบอกว่าอ่านที่ตอบคุณ dd ไปก็หลายรอบแล้ว ยังไม่เห็นจาได้คำตอบเลยค่ะ เอ หรือว่า stronger จาปัญญาทึบมากมาย เข้าใจอารายยากกว่าปกติก็ไม่รู้

ดีใจด้วยมาก ๆ นะคะคุณstronger จากใจจริงค่ะ สำหรับต้นหญ้าตอนนี้สามีก็ยังนอกใจอยู่หรือเปล่าต้นหญ้าก็ไม่ทราบค่ะ เค้าเคยบอกว่าเลือกใครไม่ได้ แต่ต้นหญ้าก็ยังอยู่กับสามีเหมือนเดิม ทุก ๆ อย่างก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงค่ะ ทุกอย่างอยู่ที่ใจค่ะ ช่วงแรก ๆ ก็ทำใจยากค่ะ แต่ตอนนี้ปล่อยวางได้มากแล้ว ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้สามีก็ยังดีกับเราเหมือนเดิม แล้วเราจะหาความทุกข์มาใส่ใจเราอีกทำไม เจ็บมามากแล้ว ทำปัจจุบันให้ดีให้มีความสุขดีกว่านะคะ

คุณ stronger อย่าคิดมากเลยนะคะ ลืมอดีตซะ หลายคนอยากเป็นเหมือนคุณ stronger ที่อยากให้สามีหันกลับมารักเรากลับมาหาครอบครัวของเราเหมือนเดิม คุณstronger โชคดีมาก ๆ ที่สามีกลับมาและดีกับคุณ ขอให้รักษาความรักของเราไว้ให้นาน ๆ นะคะ ชีวิตคนเราสั้นนักดูแลกันและกันให้ดีตลอดไปนะคะ

stronger:



ไม่เป็นไรครับ หากตอนนี้ยังไม่ได้คำตอบ ไม่ได้เกี่ยวกับปัญญาอะไรครับ เพียงแต่จะให้ใช้เวลาพิจารณาเท่านั้นเอง ..



สมกับชื่อ strongerจริงๆครับ เพราะคุณแกร่งขึ้นมากมาย... ไม่ใช่คนเดิมที่มตั้งกระทู้นี้เลย..เรื่องนี้ไม่ใช่กาลเวลาแต่ประการใดที่ทำให้รู้สึกเช่นนั้น แต่ ..ให้ทราบว่านี่คือผลของการเกิดปัญญาทางธรรมที่ได้อ่านเรียนมานั่นเอง เพราะอยู่ๆคนเราจะสามารถมองเห็นความวิปริตฟูมฟายของตนว่าเหมือนคนบ้าโดยปราศจากเหตุย่อมเป็นไปไม่ได้ แต่เพราะได้ทราบสภาพความจริงของธรรมะว่ามันแปรเปลี่ยนอยู่ไม่แน่นอน วันหนึ่งแทบอยากฆ่าตัวตาย อีกวันหนึ่งกลายเป็นเทพธิดาในสวรรค์...ช่างเป็นไปได้ถึงเพียงนี้..เมื่อเห็นความจริงเช่นนี้ย่อมเข้าใจรู้ชัดว่าเพราะความหลงนั้นเองจึงแสดงอาการตอบสนองสิ่งต่างๆอย่างขาดสติ อย่างไรก็ตาม เรื่องเช่นนี้ย่อมไม่แปลกเลยในปุถุชนทั้งหลาย ..

ต่อไปนี้คุณ stronger จะมีภูมิต้านทานโรคทุกข์ที่ดีขึ้น สำหรับความรู้สึกที่ค้างคาใจนั้น ก็ย่อมเป็นเรื่องที่ปกติอีก เพราะคนมีปัญญา เมื่อรู้ว่าสิ่งนี้เคยเป็นสิ่งที่ทำร้ายความรู้สึกเราอยู่ จึงจดจำไว้เตือนตนให้ระวัง เพราะเหตุเคยมีมาแล้ว หากจะใช้เป็นสิ่งเตือนใจว่าไม่พึงยึดถือใครๆจนถอนใจไม่ออก เราย่อมทุกข์ไม่หยุดหย่อนเมื่อเขาแปรเปลี่ยนไปก็ย่อมควร จึงต้องวางใจเผื่อสำหรับการที่จะ"ปล่อย"ได้อยู่ตลอดเวลาเมื่อจำเป็น คล้ายกับเตรียมพร้อมเสมอ ขึ้นชื่อว่าปุถุชนแล้ว จิตใจย่อมขึ้นลงไม่มั่นคง เพราะกิเลสตัณหามิได้ลดลงตามอายุที่มากขึ้นแต่อย่างใด..หากมิได้มีศรัทธาไม่ได้โอกาสไม่มีบุญที่จะได้ฟังพระธรรมก็ยิ่งไม่ใช่เรื่องที่เป็นได้ที่ใครๆจะมีกิเลสลดลงได้เอง ข้อนี้พึงทราบไว้เป็นประมาณ..

ส่วนเรื่องของสามีนั้น ก็คงต้องให้กาลเวลาพิสูจน์ความมั่นคงของเขาครับ เมื่อคิดว่าจะร่วมทางกันได้ก็พึงสงเคราะห์เขาด้วยการชักชวนกันเข้าหาธรรมะเสีย ผู้รู้จักธรรมย่อมเข้าหาศีล เมื่อมีศีลมั่นคงแล้ว ย่อมไม่เบียดเบียนกันและกัน ความมั่นคงสงบสุขย่อมหวังได้ ..

ขอให้เจริญในธรรมพ้นทุกข์ได้โดยสิ้นเชิงครับ

ใต้ฟ้าเป็นกำลังใจให้นะคะ ตอนนี้ชีวิตครอบครัวคงมีความสุขดีนะคะ เตรียมมีตัวเล็ก ๆ ไว้เป็นเพื่อนแล้วยังคะยังไงก็เล่าสู่กันฟังด้วยนะคะ

สามีคุณได้บทเรียนที่ผ่านมาคงทำให้เขามีสิ่งดี ๆ เข้ามาในครอบครัวแล้วนะคะ

สุขทุกข์อย่างไรไรก็อย่าลืมธรรมนะคะ

ปัญหาของกาแฟ ก็ใกล้เคียงกับของคุณมาก เป็นกำลังใจให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี

ตามคำแนะนำของทุกๆท่าน ณ ที่แห่งนี้

กาแฟ

สวัสดีค่ะทุกคนที่มีธรรมมะในใจ
รู้จักเวปนี้เพราะมีความทุกข์ไม่สามารถพูดคุยกับใครได้ พอได้มาอ่านเรื่องราวดีๆ
ที่ตรงกับชีวิตบ้าง อยากจะนำมาแก้ไขปัญหาของตัวเองเช่นเดียวกัน
ดิฉันก็กำลังประสบปัญหาสามีนอกใจและสามีเบื่อภรรยาอยากเลิกกับดิฉัน
ดิฉันเองอายุ 28 ปี ทำงานดีจบ ป.ตรี สามีอายุ 30 ปี จบ ม.3 ไม่มีงานหลักแหล่ง
เรื่องก่อนนี้ ก่อนที่ดิฉันจะมาคบกันเป็นแฟน สามีได้มีภรรยาลูกเมียมาแล้ว
ตอนนี้ลุกที่อยู่กับภรรยาเก่า คนโตผู้ชายอยู่ ป.4 คน2 ผู้หญิงอยู่ ป.2
ปัญหาที่เลิกกับภรรยาเก่านั้น ภรรยาเก่านิยมมีสามีไปเรื่อย คือมั่วผุ้ชาย
ส่วนสามีดิฉัน จากที่สอบถามประวัติจากคนอื่น เล่นการพนัน กินเหล้า ทะเลาะตบตีหึงหวง
กันตลอด ครอบครัวไม่มีความสุข
ตอนเจอกันใหม่ สามีบอกว่าเลิกกับภรรยาเก่าแล้ว มีลูก1 คน(ซึ่งโกหก)
และทำตัวเหมือนจะเป็นคนดีให้ดิฉันเชื่อใจ ส่วนตัวดิฉันเอง เป้นคนมองโลกในแง่ดีจนเกินไป
เชื่อคนง่าย เลยตกลงเป็นแฟนกัน ระหว่างนี้เค้าเอาใจใส่ดิฉันและพูดจาดีกับดิฉันมาตลอด
แต่ก็แอบรู้ทีหลังจากปากภรรยาเก่าที่ยังมาเกาะเกะราวีไม่เลิกไม่ราว่า ยังเคยไปแอบมีอะไรกัน
ในขณะที่อยู่กับดิฉัน ดิฉันเจ็บปวดทรมานมาก แต่เขาสัญญาว่าจะไม่ทำอีก
หลังจากนั้น ดิฉันได้พลาดไป เพราะความไม่รู้เท่าทันคน ดิฉันท้อง ตอนเเรกเครียดสับสน
ไม่รู้จะทำยังไง อายคนที่ทำงาน เพราะทำงานมีหน้ามีตา จึงตัดสินใจแต่งงานตอนท้องได้ 4 เดือน
และตอนนี้เองที่ทำให้ทุกอย่างในชีวิตเปลี่ยนไป
ตอนท้อง สามีลาออกจากที่ทำงาน เพราะต้องไปดูแลทำไร่ที่บ้านกับแม่
ดิฉันก้อุ้มท้องไปทำงานลำพังคนเดียวทุกวันจนคลอด ก่อนนี้ต้องอยู่กัน 2 คนแม่ลูกมาตลอด
พอกลับไปที่บ้านก็คุยกัน 2 คนกับลุกในท้อง เขาก็โทรมาบ้าง ไม่โทมาบ้าง เพราเข้ารับลุกคนที่ 2 กับเมียเก่าไปเลี้ยงที่ ตจว ด้วย ซึ่งเขาเลี้ยงจนลูกเป็นเด้กไม่ดี ก้าวร้าว ขโมยของ และที่สำคัญภรรยาเก่ากับเขาก็ยังติดต่อกันอยู่ เพราะต้องคุยเรื่องลูก ดิฉันช้ำใจมาตลอด บางครั้งมีวันหยุดหลายวัน ดิฉันต้องอุ้มท้องโตๆขึ้นรถ บขส . กลับต่างจังหวัด 400 กว่าโล เพื่อไปหาเขา เขาก็สนใจบ้างไม่สนใจบ้าง เพราะเขาติดเพื่อน กินเหล้ากับเพื่อน
จนคลอด ตกดึกคืนนั้นดิฉันปวดท้องมากจนทนไม่ไหว ให้น้องสาวเขาพาไป รพ. ได้ลูกสาว 1 คน น่าเกลียดน่าชัง น่าตาเหมือนสามีมาก ตอนนี้อายุ 1 ปี กำลังน่ารักทีเดียว
วันแรกที่คลอดลูกเขาก็มา แม่ดิฉันก็มา แต่เกิดมีเรื่องทะเลาะกัน2 ครอบครัว เพราะสามีกับดิฉันมีปากเสียงกัน เขาบอกไม่อยู่แล้ว จะกลับแล้ว ดิแนน้อยใจร้องไห้ ที่เขาไม่คิดถึงลุกเลย ยังส่งข้อความมาบอกว่าเลิกกัน ดิฉันเสียใจมาก อยากตายๆไป แต่ก้ออดนึกถึงลุกที่แบเบาะตาดำไม่ได้ ลุกช่างน่าสงสารจริงๆ
ตอนพักฟื้นที่บ้าน[u][/u] ส่วนมากดิแนเลี้ยงลุกคนเดียวตลอด เพราะไปอยู่กับเขาที่ ตจว มีแม่เขาคอยดูอีกคน แต่ส่วนใหญ่ดิฉันจะดูแล พอครบกำหนด 3 เดือน ดิฉันกลับมาทำงานที่ กทม ดดยที่เอาลูกมาเลี้ยงด้วย โดยให้ญาติผุ้ใหญ่เลี้ยงเดือนละ 3 พันกว่าบาท ค่านมและทุกสิ่งทุกอย่าง ดิฉันต้องรับภาระทั้งหมด ค่าให้จ่ายเดือนๆนึงเป็นหมื่นๆ ดดยที่ดิแนก็เลี้ยงตัวเองมาตลอดจนลูกสาวตอนนี้ 1 ขวบพอดิบพอดี
ความที่เขาเป็นคนไม่เอาไหน แม่เขา พี่ๆ ถึงให้เขามาหางานที่ กทม ทำ เพราะอยู่ที่บ้านก็เที่ยวเล่น ไม่ทำการทำงาน เล่นการพนัน เลี้ยงเบียร์ เหล้าเพื่อน ไปวันๆ มีผู้หยิงมาพัวพัน ผู้หญิงก็เสียนี่กระไร เพิ่งอยู่ ม.2 แท้ๆ ที่ดิฉันจับได้ เพราะเขาเปลี่ยนซิมการ์ดใหม่ไม่ยอมบอกดิฉัน แต่ดิฉันไปสืบมาได้ และรู้ว่าเขาคุยกันทุกคืน แต่เขายังไม่มีอะไรกันนะค่ะ เพราะเพิ่งเริ่มจีบกัน ดิแนเลยไปปิดสัญญาณโทรศัพท์และเปิดใช้เอง จนทำให้รู้เบอเด้กหยิงคนนั้น และโทรไปต่อว่า เด้กคนนั้น ก็โดนสามีดิฉันหลอกว่า เขาเลิกกับแฟนตั้งนานแล้ว ไม่มีพันธะใดๆ จนจับได้และทะเลาะกัน ตอนแจกเขาจะไม่มา กทม เพราะดดนจับได้ แต่แรงกดดันจากแม พี่ๆ เขา เขาเลยต้องมา เพราะอยู่ไปก็ผลาญเงินแม่ไปวันๆนึง
ล่าสุด เมื่อวานนี้ วันที่เกิดเรื่อง
ดิฉันจับได้ว่าเขาส่งข้อความไปหาผู้หญิงคนนั้น ว่าปีใหม่จะไปหานะ และโทรคุยกัน ดิฉันโกรธมาก เพราะเราสัญญากันใหม่ว่า จะตั้งใจเก็บเงิน ไปดาวว์แท๊กซี่มาขับ แต่ทุกอย่างต้องมาจบลง ดิฉันไปต่อว่าเขา
เรามีปากเสียงกันรุนแรง คำด่าทอที่เขาด่าฉัน สารพัด อีเ ฮียย...อีสัตย์...มึง กู สารพัด แถมบอกให้รีบเก็บของมึงไปเลย กูจะเลิกกับมึง มันทิ่มแทงใจดิแนมาก เพราะดิฉันสงสารลูกจับใจ เขาตบตี ดิแน บีบคอ จะเอาขวดเบียร์ฟาดหัวดิฉัน แถมขู่จะมาเอากุญแจรถของดิแน ดดยเอาคัตเตอร์มาขู่ ไม่งั้นจะฆ่าให้ตาย ดิฉันนอนกับลูก ทั้งลูกและดิแนนนอนอยู่ เราทั้ง 2 ไม่สบาย เขายังด่าทอว่า ให้ตายไวๆเถอะมึง
ดิแนร้องไห้ไม่หยุดเหมือนคนเสียสติ หลังจากนั้น ก้เอาบทสวดมนต์มาอ่าน จิตใตเลยดีขึ้น มาสามรถข่มตานอนลงได้อีก แต่ไม่สนิทใจ
ดิฉันเสียใจที่ความดีที่ดิฉันทำไป ไม่เคยเข้าถึง และเขาไม่เคยรับรู้เลย ลุกดิแนต้องรับภาระเองตลอด ค่านมต่างๆ แม้แต่ตัวเขาเองก่อนดิฉันไปทำงาน เขายังนอนไม่ตื่น ดิแนยังต้องทิ้งเงินไว้ให้เขากินข้าว โดยความที่เป็นห่วงเขา แต่เขาไม่เคยคิดห่วงดิแนเลย ซื้อกับข้าวมาทำกับแกล้ม เยงเพื่อนฝูงในขณะที่เป็นเงินดิฉันเอง และไม่เคยเรียกกินเลย ดิแนก้ได้แต่นอนหิวและน้อยใจ
เรื่องที่มันบานปลายทุกวันนี้ เพราะ2 วันก่อน เขารับลูกสองคนมา เด็กสองคน ถุกเลี้ยงมาในสังคมไม่ดี นิสัยก้าวร้าว ไม่เคารพผู้ใหญ่ เป็นเด้กนิสัยไม่ดี ชอบมีอะไรเอาไปฟ้องสามี ดิฉันก้เป็นคนตรงๆ ไม่ชอบอะไรก็จะพุดตรงๆ เลยทำให้เราทะเลาะกัน เพราะลูกเมียเก่าไปฟ้องสามีว่าดิฉันไม่ยอมให้อุ้มน้อง
ทั้งๆที่เวลาลับหลังพ่อ เขาไม่สนใจ จะเเกล้งน้องด้วยซ้ำ ดิแนเลยกลายเป็นแม่เลี้ยงใจร้ายไปดดยปริยาย ในสายตาสามี
ผู้รู้ค่ะ จะให้หนูทำยังไงต่อไปกับชีวิตดีค่ะ เลิกกับเขาใช่ไหมค่ะ หรืออดทน แต่เขาคงเบื่อและอยากเลิกกับดิฉันมาก เขาไม่เคยพูดจาดีกับดิฉันเลย ดิฉันทุกข์ใจมาก ปวดหัว ไม่มีความสุขเลย จิตใจไม่สงบเลย อยากตัดใจจากเขา แต่ยังรักเขาอยู่ แลสงสารลูก แตสิ่งที่เขาทำมันทนไม่ไหวอีกแล้ว นี่พ่อแม่ดิฉันไม่รู้ เพราะดิฉันไม่เคยบอกความทุกข์ทรมานนี้ให้ใครรู้ ได้แต่เก็บ และเจ็บอยู่คนเดียว

คุณฟ้าใสคะ ไหนๆก็เลี้ยงลุกเองอยู่แล้ว น้ำคงเลิกนะคะ เพราะดูทุกข์จัง แล้วเค้ามีอะไรให้รักหรือคะ รักตัวเองกับลูกก่อนดีกว่าคะ

Fhasai:



การอยู่ร่วมกับชายที่ไม่มีศีล-ขาดธรรม มัวเมาหมกมุ่นไปตามอำนาจกิเลสตัณหาอย่างมืดบอดเช่นนี้ คุณและลูกจะได้ประโยชน์อะไรจากเขาเล่านอกจากความทุกข์ ปัญหาและอันตราย..

จากที่เล่ามา คุณเองไม่ต้องพึ่งพาเขาด้านการเงิน และถึงจะต้องการพึ่ง..คนเช่นนี้ก็หาได้เป็นที่พึ่งแก่ใครไม่ ดูท่าว่าจะเป็นภาระนำแต่ีความเดือดร้อนมาสู่คนรอบข้างเสียละมากกว่า จะแน่ใจได้อย่างไรว่าต่อไปเขาจะไม่มาบังคับขู่เข็ญเอาทรัพย์จากเราในภายหน้า เพราะเขาไม่ทำงาน ทั้งทำตัวเป็นหนุ่มเจ้าสำราญเช่นนี้..ประโยชน์อันใดที่คุณจะอดทนเพื่อคนที่ไม่มีความสำนึกในบาปบุญคุณโทษเช่นนี้หรือ?..

คุณฟ้าใสคะ

เปนงัยบ้างคะ ขอเปนกำลังใจให้แร้วกัน ขอแนะนำให้คุณตั้งกระทู้ขึ้นใหม่นะคะ จะได้มีคนมาช่วยตอบกระทู้ หรือแนะนำคุณมากกว่านี้ค่ะ

ส่วนเรื่องที่ถามว่าควรเลิกหรือไม่นั้ม ตอบได้ค่ะว่าเรื่องนี้ถามใครก็ตอบไม่ได้หรอกค่ะ นอกจากตัวคุณเอง ลองอยู่กับตัวเอง ถามใจตัวเองให้ถ้วนแร้วคุณจาเห็นคำตอบเองค่ะ อันนี้ตอบจากประสบการณ์ตรงของตัวเองเรยค่ะ เพราะวันนี้ตัวเองก็มีคำตอบแร้วเหมือนกัน ^_^

โชคดีนะคะ

ดีใจกับคุณstrongerด้วยนะคะ ที่พบคำตอบให้ตัวเองแล้ว

สวัสดีค่ะ หายไปนานเรย กลับมาอัพเดทให้ฟังค่ะ เพื่อแนวทางตัดสินใจให้ใครบางคนได้...

กรณีของ stronger - หลังจากจับได้ว่าสามีนอกใจ เค้าก็ไม่เลือกเอาสักทาง จนในที่สุดก็เลิกกับผญ คนนั้น (อาจจะเพราะผญ ไปมีผช ใหม่ที่ดีพร้อมกว่าสามีเรา) หลายเดือนที่ผ่านมานี้ช่วงแรกแยกกันอยู่ค่ะ แต่ตัวสามียังคงตามง้อ ขอโอกาส ทำดีด้วย จนตอนหลังกลับมาอยู่ด้วยกัน เพราะเรือนหออยู่ใกล้ที่ทำงานของคู่มากกว่าบ้านพ่อแม่เรามากค่ะ แต่เราก็บอกว่าเรายังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเอาอย่างไรต่อไป เค้าก็ทำดีกับเราเหมือนเมื่อก่อนนะค่ะ โทหาตอนกลางวัน กลับมากินข้าวเย็นด้วย แต่ใจเราก็ไม่เหมือนเดิมค่ะ (ซึ่งเราคิดว่าเค้าก็คงเสียใจเหมือนกัน) มันมีบาดแผลหรือรอยร้าวที่ยากจะประสานแร้ว

ผ่านมาหลายเดือนเราเริ่มรู้สึกว่าชีวิตที่มีเค้ากับไม่มีเค้า มันก็ไม่ได้แตกต่างกันมาก เราก็อยู่ของเราเองได้อาจจะเนื่องด้วยเราไม่ต้องพึ่งพาเค้าเรื่องการเงิน (งงเหมือนกันว่าทำไมเมื่อก่อนถึงบ้าเสียใจอารายขนาดนั้น) บางทีการมีเค้าอาจทำให้ชีวิตเราลำบากกว่าอยู่คนเดียวด้วยซ้ำ จิงๆ แร้วก็ยังรักเค้านะคะ แต่ผช ที่อยู่ตอนนี้ไม่ใช่ผช คนเดิมของเราแร้ว ทำให้เราตัดสินใจได้เรยว่า... ต่อไปนี้เราจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ไม่มีเค้าอีกต่อไป

อาจจะเหมือนที่คุณทักทายเคยบอกไว้ว่าการให้อภัยกับการกลับไปใช้ชีวิตร่วมกันมันเปนคนละเรื่อง เพราะทุกวันนี้เราให้อภัยสามีนะค่ะ บอกเค้าด้วยซ้ำว่าขอโทษ เราก็มีส่วนผิดที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น เราไม่เปนแม่บ้าน ชอบบังคับเค้า เอาแต่ใจตัวเอง ฯลฯ แต่เราคงไม่สามารถกลับไปอยู่ร่วมกันได้อีกต่อไป ถ้ายังอยู่ด้วยกันต่อ ก็จะยิ่งเสียเวลาทั้งคู่ แต่เค้าก็ไม่ยอมนะคะบอกว่าไม่เลิก (ซึ่งตอนนี้ก็ยังเหนื่อยใจกับปัญหานี้เหมือนกัน)

อยากบอกทุกๆ คน ที่กำลังทุกข์เพราะรักนะคะ... สามีภรรยา รักกันมากแค่ไหน ถ้าเลิกกันไป สุดท้ายก็เปนคนอื่น แร้วทำไมเราถึงยอมให้คนอื่นมาทำร้ายเราคะ รักตัวเองให้มากๆ นะคะ ที่เราพูดอย่างนี้ได้เพราะเราเคยเปน และผ่านจุดนั้นมาแร้ว เชื่อเถอะคะว่าสุดท้ายเราทุกคนก็จะผ่านจุดนั้นมาได้ แต่จะเร็วหรือช้าขึ้นอยู่ตัวคุณเองด้วยค่ะ... เปนกำลังใจให้ทุกคนที่กำลังเผชิญปัญหานะค่ะ