ตอนนี้คุณใบว่านอาจจะรู้สึกว่าความทุกข์ยังมีอยู่มาก
ขอให้อดทนนะคะ ความทุกข์มีมากก็ขอให้อดทนมากๆ
ทุกอย่างไม่มีอะไรแน่นอนจริงๆ แม้แต่ความทุกข์ที่เรามีอยู่ในวันนี้
ขอให้คุณฝึกการมีสติอยู่กับตัวเองให้มากๆ นี่คือวิธีการของปอนด์นะคะ
เมื่อไหร่ที่เรื่องของเขาผ่านเข้ามา ปอนด์จะบอกตัวเองเลยว่า
มาอีกแล้ว แว๊บมาให้คิดเป็นทุกข์อีกแล้ว คิดแล้วไม่เห็นจะได้อะไร
มีแต่เสียใจอยู่คนเดียว รู้สึกตัวแค่นั้น เขาก็หายไปจากความคิดค่ะ
ในช่วงแรกๆ จะรู้สึกทุกข์ใจมาก เพราะปล่อยให้ตัวเองเพลินกับความคิดนั้นไป
ให้เวลากับความคิดที่เป็นทุกข์นั้นมากเกินไป มัวแต่ซ้ำเติมตัวเองอยู่อย่างนั้น
สวดมนต์ก็ร้องไห้ จะนอนก็ร้องไห้ นั่งดูทีวีก็ร้องไห้ ร้องๆๆๆๆๆๆๆ...
กว่าจะผ่านมาได้ ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายนัก แต่ก็ผ่านมาได้แล้วค่ะ
และหลายๆท่านก็ผ่านมาได้แล้วเช่นกัน
ขอให้อดทน และมีสติให้มากนะคะ พยายามรู้สึกตัวอยู่ตลอดเวลา
อย่าปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับความคิดเหล่านั้น
ว่างๆก็ไปเิดินช็อปปิ้ง เสริมสวย หาอะไรที่บันเทิงใจทำบ้าง
เปิดตา เปิดใจ รับสิ่งใหม่ๆ ก็ดีเหมือนกันนะคะ
ขอให้มีความสุขในเร็ววันนะคะ...เป็นกำลังใจให้ค่ะ

สวัสดีคะพี่ใบว่านขอเป็นกำลังใจให้อีกหนึ่งแรงใจนะคะ

ว่างๆ พี่ใบว่านลองเข้าเว็บ www.thossaporn.com
ของแม่ชีทศพรค่ะ หัวข้อบรรยายธรรมให้ข้อคิดมากมาย
อาจจะทำให้พี่ใบว่านปล่อยวางได้บ้างไม่มากก็น้อยค่ะ

สวัสดีคะคุณใบว่าน ขอชมคุณใบว่านเลยว่ามีความอดทนขันติสูงคะ
ตอนหวานมีเรื่องแบบคุณ ใหม่ๆสติแตกมากๆเลยโวยวายด้วย สามียิ่งโกรธคะ
คุณใบว่านมีวิธีคิดที่มาถูกทางแล้วคะ แต่ต้องใช้เวลาซักหน่อย
เวลาจิตใจปรุงแต่งก็ให้มีสติรุ้ไว้นะคะ คิดมากๆก็เหนื่อยไปเอง แล้วก็บอก
ตัวเองว่าเราไม่สามารถไปบังคับพวกเขาได้ เหนื่อยที่จะคิดต่อไป
คิดมากๆก็เหมือนทำร้ายตัวเอง จิตใจหม่นหมอง
ชีวิตคนเราก็มีเท่านี้ พอตายไปก็ลงดินทับถมกันไปเท่านั้น
เอาอะไรไปไม่ได้นอกจากบุญกรรม ขอวันนี้ได้มีโอกาสทำความดีปฏิบัติธรรม
ก็พอแล้วคะ แค่ทุกๆวันคุณคิดดี ทำดี กับคนรอบข้าง โดยเฉพาะพ่อแม่
และไม่ทำให้ความเดือดร้อนให้ใคร รับรองความดีของคุณจะช่วยให้ชีวิตของคุณดีขึ้นแน่ๆ
เป็นกำลังใจให้นะคะ

สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ในลานธรรม เมื่อเข้ามาในลานธรรมนี้เมื่อไร ก็จะรู้สึกดีทุกครั้ง จะได้คำแนะนำที่ตรงกับสภาพความทุกข์ สภาพจิตใจ ของเราณ.ปัจจุบันทำให้เราสามารถนำมาปรับใช้ได้ ขอบคุณคุณทักทายนะคะ ที่เป็นห่วง ใบว่านจะพยายามลดการทานยานอนหลับลงค่ะ กำลังใจจากเพื่อนร่วมลานธรรม มีผลต่อจิตใจมากค่ะ พี่นิตาคะตอนก่อนมีปัญหา ใบว่านหนัก54-55 สูง 160 ค่ะ พอเริ่มมีเรื่อง น้ำหนักลดลงเรื่อยๆ ตอนเหลือ 49-50 ก็ว่ากำลังสวยค่ะ แต่ตอนนี้ 46 รู้สึกว่าเราเริ่มจะโทรมไปแล้ว ต่อไปจะพยายามทานให้มากขึ้น นอนให้มากขึ้น ทุกข์ให้น้อยลง นี่คือเป้หมายระยะสั้นก่อนค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ คุณกบนอกกะลา แวะมาให้กำลังใจ แล้วก็ขอให้กำลังใจน้องแอน คุณหวาน น้องpupea2552 คุณ Tungjaijeeng ขอให้น้อง yingko มีงานที่ดีโดยเร็วนะคะ คงจริงที่คุณแสงอาทิตย์บอกค่ะเพราะเมื่อเราไม่อยากสนใจเค้า เค้าก็จะพยายามโทรมา คงจะรู้สึกผิด
ตอนนี้ก็คิดว่าหากเราหมดเวรกรรมแล้ว ใจเราคงตัดทุกข์ได้ ไม่มีใครทำให้เราทุกข์ หรือสุขได้นอกจากใจเราเอง ถ้าเราไม่วางมันก็จะอยู่บนหัวบนบ่าให้เราหนักให้เราทุกข์อยู่ตลอด ต่อไปจะพยายามวางทุกข์ลงค่ะ และให้กำลังใจกับทุกท่านด้วยนะคะ

ช่วงนี้พักเที่ยง แวะเข้ามาหากำลังใจค่ะ ขอบคุณพี่ทักทายค่ะ แหมถ้าบริจาคน้ำหนักให้กันได้จริงๆ พวกเราคงจะ สวยเช้งกันทุกคนเลยนิมันก็คงเหมือน ความสุข ความทุกข์ บุญ กรรม นะคะ ที่ใครอยากได้ต้องทำเอง ใจเรานี่มันดื้อจริงๆนะคะ คอยแต่จะปรุงแต่ง คิดแต่เรื่องที่ทำให้ทุกข์ อาจจะเพราะเราเองมีกิเลสเยอะ ก่อนที่จะเกิดปัญหา ไม่ค่อยได้ศึกษาธรรมะ เมื่อเกิดความทุกข์จึงค่อยมาเห็นความสำคัญคงต้องอาศัยเวลา และความพยายามมากหน่อย จะพยายามค่ะ อันนี้เป็นเป้าหมายระยะกลางค่ะพี่ทักทาย ส่วนเป้าหมายระยะยาว และตั้งใจว่าจะทำตลอดไปคือ ฝึกจิต และปฏิบัติธรรมเพื่อพัฒนาจิตใจตัวเองค่ะ

แวะมาหาเอากำลังใจมาฝากค่ะ ทานข้าวให้ได้เยอะๆๆนะคะ เด๋วมาใหม่

พี่ใบว่านวันนี้เป็นอย่างไรบ้างคะ ดีขึ้นหรือยัง
ขออนุญาตินำข้อความกระทู้ท่านหนึ่งของกัลยาณมิตรณลานแห่งนี้
(ของท่าน dd ค่ะ)
ให้พี่ใบว่านได้อ่านและพิจารณาดูนะคะ

สิ่งทั้งปวงย่อมมาจากเหตุเสมอ ไม่มีอะไรเกิดเองลอยๆหรือเพราะฟลุคหรือพระเจ้ามาบันดาลให้..

คุณ พึงศึกษาพระธรรมให้มากเพื่อปัญญาที่ทราบชัดว่าเราเกิดมาทำไม เกิดเพราะเหตุไร สิ่งที่เกิดกับเรามาจากเหตุใด เมื่ิอมีปัญญาแล้วย่อมได้หลักในการดำเนินชีวิตอย่่างถูกต้องโดยไม่เอาใจไปแขวนขึ้นกับสิ่งหรือคนนอกตัวให้ต้องทุกข์และร้องไห้บ่อยๆ คนที่มีตนเองเป็นที่พึ่งได้ ย่อมไม่โหยหาสะดุ้งว่าใครจะมาหรือไป ไม่หวั่นไหวกับการมีตนเป็นเพื่อน เพราะในวินาทีสุดท้าย ใครๆก็ไม่อาจจูงเราไปภพหน้าได้..นอกจากใจของตนเองคนเดียวเท่านั้น...นี่คือความจริงที่คนส่วนมากมองไม่เห็นครับ..

สวัสดีตอนเย็นค่ะ คุณใบว่าน และทุกท่านที่เปิดอ่านอยู่
เมื่อวานเข้ามาอ่านเจอ แต่พอเขียนตอบเสร็จ กดส่ง แว๊บ ! หายไปหมดเลย เลยขี้เกียจเขียนใหม่ (นิสัยไม่ดีเนอะ) อ่านเรื่องของคุณแล้วรู้สึกเหมือนเราเป็นเพื่อนกันเลย ดิฉันอายุ 43 สามีอายุ50 ไม่มีลูกเหมือนกัน และที่เหมือนอย่างยิ่งคือ ตั้งแต่รู้เรื่อง ไม่เคยเล่าให้คนรอบๆตัวฟังเลย ได้แต่เข้ามาระบายในเวบ(ไปหลายที่) มีแต่กัลยาณมิตร เป็นที่ปรึกษา พ่อแม่ พี่น้อง เพื่อน ไม่เคยรู้เรื่อง
ดิฉันรู้เรื่องมาปีกว่า ยังไม่หายเจ็บเลยค่ะ เป็นธรรมดาของคนเรา ที่มักจะชอบจำแต่เรื่องที่ทำให้เกิดทุกข์ ยิ่งทุกข์ก็ยิ่งเก็บเอามาคิด เหมือนมีเศษแก้วอยู่ในมือ รู้ทั้งรู้ว่ากำไว้มันจะบาดมือ ก็ยังกำอยู่นั่นแหละ ขว้างทิ้งไปก็หมดเรื่อง แต่ก็ไม่ทำ (อันนี้จำมาจากเสียงเทศน์ของพระอ.ไพศาลค่ะ)
ปีกว่าที่ผ่านมา ตะลุยอ่านหนังสือธรรมะ เข้าเวบนู้นเวบนี้ ฟังเทศน์ ทำทุกอย่าง เหลือแต่ยังไม่ได้
ปฎิบัติจริงๆจังๆ ดิฉันใช้วิธีดูจิต ในชีวิตประจำวัน ตามอารมณ์ให้ทัน ฟัง ลพ.ปราโมทย์ ท่านบอกให้ "ตามรู้ไป ไม่ต้องไปห้ามมัน คิดก็รู้ว่าคิด ฟู้งซ่านก็รู้ว่าฟุ้งซ่าน " อยู่กับปัจจุบัน อดีตผ่านมาแล้ว อนาคตยังมาไม่ถึง คิดมากไปก็ทำร้ายตัวเองเปล่าๆ เวลาดิฉันคิดมากก็บอกตัวเองว่า เฮ๊ย!ไม่อยู่กับปัจจุบันอีกแล้วนะ พอรู้สึกตัวใจมันก็หยุดคิดไปเองค่ะ
เวลาทุกข์มากๆ คุยกับใครไม่ได้ ดิฉันใช้วิธีเขียนบันทึกค่ะ เขียนทุกอย่างที่รู้สึก ตอนแรกก็ให้สามีอ่านด้วยเขาก็จะได้รู้ว่าเราทุกข์แค่ไหน ทำให้เขาเห็นใจและสงสารเรามากขึ้น แต่ตอนหลังๆเขาบอกว่าสำนวนดิฉันน่าจะไปเขียนนิยายขาย (ไม่รู้ชมหรือประชด แต่ตอนพูดก็ทำหน้าใสซื่อดี ก็เลยไม่ไห้อ่านแล้ว)
สิ่งสำคัญที่อยากบอกคุณคือ อย่าเปิดโทรศัพท์เขาดูเลยค่ะ ทุกข์ทั้งนั้น เปิดเจอก็ทุกข์ว่าเขาคุยกันออดอ้อนกันแค่ไหน เปิดไม่เจอก็ทุกข์ว่า แหม ! คงลบออกหมดแล้วละซิ แรกๆก็คงทำใจยากหน่อย ก็มันอยากรู้นี่เนอะ แต่หลังๆพยายามคิดว่ามันเป้นอะไรซักอย่างที่น่ารังเกียจ หยิบไม่ได้ แตะไม่ได้ เลยทุกข์น้อยลงค่ะ
แค่นี้ก่อนนะคะ พ่อตัวดีกลับมาแล้ว ขี้เกียจตอบคำถาม วันหน้าจะเข้ามาคุยด้วยใหม่ ค่ะ

หวัดดีค่ะ เข้าบ้านแล้วค่ะ หลังจาก แวะไปเยี่ยมเยียนบ้านนู้น บ้านนี้อยู่พักนึง ดีใจที่น้องวิแวะเอากำลังใจมาให้นะคะน่ารักจัง น้อง Pupea2552 เอาข้อคิดของท่าน dd มาฝากทำให้ได้ข้อคิดที่มีประโยชน์มากค่ะขอบคุณนะคะ แล้วก็ยินดีรู้จักคุณบัวกลมค่ะ จริงค่ะพอเปิดเจอข้อความออดอ้อนกันเราก็ทุกข์ พอไม่เจอก็ทุกข์ว่าลบทิ้งแน่เลย ก็พยายามห้ามตัวเองนะคะไม่ให้ไปอยากรู้เรื่องของเค้า แต่พอเห็นอาการหวงโทรศัพท์มากมายขนาดนั้น ก็อดหมั่นไส้ไม่ค่อยได้ค่ะ เคยคุยกับเค้าค่ะว่ารู้มั๊ยว่าเค้าทำแบบนี้เราทุกข์ขนาดไหนเค้าบอกว่ารู้ แต่ขอให้เราอย่าทุกข์เพราะ เมื่อมันเกิดขึ้น ตอนนี้ตั้งอยู่ แต่เดี๋ยวมันก็ดับไป ( ยังมีหน้าเอาธรรมะมาสอนเรา ) เราถามว่าแล้วเมื่อไรมันจะดับไป เค้าบอกว่า ทุกข์อย่างมันมีเวลาของมัน เลยสรุปไม่ได้ ตอนนี้ก็เลยต้องดับทุกข์ในใจของตัวเองนะคะ เพราะมันอยู่ในใจของเรา ถ้าเราไม่ดับเราก็จะทุกข์เอง

สวัสดีค่ะคุณว่านหายไปหลายวัน พนาก็เรื่อยๆค่ะไม่ค่อยคิดมากแล้วเหนื่อยค่ะตอนนี้สนใจลูกสาวมากกว่ากำลังโตเป็นสาวเลยค่ะ เข้ามาอ่านข้อความพนาเห็นด้วยกับคุณบัวกลมค่ะอย่าดูหรือจับต้องสิ่งอันเป็นที่น่ารังเกียจ(โทรศัพท์) เพราะจะทำให้เราคิดมากค่ะ มาเป็นกำลังใจให้นะค่ะและก็ขอคำแนะนำจากเพื่อนๆพร้อมกำลังใจด้วยค่ะ แล้วจะมาทักทายใหม่ค่ะ

สวัสดีนะคะคุณใบว่าน

ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างคะ สบายใจขึ้นหรือยังเอ่ย ขอเปนกำลังใจให้แร้วกันนะคะ ถ้าทุกข์ใจยังไงก็มาระบายในลานนี่ มีเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ คอยให้คำแนะนำและกำลังใจเสมอค่ะ

เท่าที่ได้อ่านเรื่องของคุณใบว่านนะคะ เข้าใจความรู้สึกค่ะ เพราะก็มีปัญหาเดียวกัน...สามีนอกใจ และยังไม่มีลูก ช่วงแรก stronger ก็เหมือนคุณค่ะ ทุกข์ใจสาหัส กินไม่ได้ นอนไม่หลับ (ผลพลอยได้ คือ ผอมสวย อิอิ) แต่เชื่อมั้ยค่ะพอมาถึงวันที่เราทำใจได้แล้ว ความทุกข์ที่เคยมีมันไม่ได้สาหัสอย่างนั้นเรย แม้เค้าจะเลิกรากับผญ คนนั้นแล้ว คุณอาจจะไม่สามารถกลับไปใช้ชีวิตร่วมกับผช คนนี้ได้อีกก็เปนได้ คุณอาจจะงงว่าเมื่อก่อนเราไปเสียเวลากับผช คนนี้ทำไม หรือไม่แน่เรื่องที่เกิดขึ้นอาจจะทำให้คุณและสามีเข้าใจและรักกันมากขึ้นก็เป็นได้

ชีวิตไม่มีอะไรแน่นอนค่ะ แม้กระทั่งใจเราเอง แล้วจะไปเอาอะไรกับใจคนอื่น เข้มแข็งไว้นะคะ เอาธรรมะเข้าช่วย แล้วจะพบทางสว่างได้ในที่สุดค่ะ

สวัสดีค่ะพี่ใบว่าน เห็นพี่ไปเยี่ยมที่บ้านอ้อ
อ้อพึ่งมีโอกาสท่องเที่ยวมาเจอบ้านของพี่
พี่ใบว่านค่ะ คิดซะว่าเป็นกรรมที่เขาจะต้อง
ชดใช้กับผู้หญิงคนนั้น เราดึงตัวเราออกมาดีกว่าค่ะ
อยู่แบบเพื่อนให้คำปรึกษา เขาบอกเองว่าเดี๋ยวมัน
ก็จบแสดงว่าเขาไม่ได้จริงจังอะไรกับเธอคนนั้น
พี่ว่าน อ้อว่าเราเดินทางธรรม หาทางหลุดพ้นดีกว่าค่ะ
อย่าไปยึดมั่นถือมั่นกับสิ่งที่ ไม่มั่นคงอะไรกับเราเลย

สวัสดีค่ะคุณพนาดีใจที่แวะมานะคะ ขอให้มีความสุขกับลูกสาวที่น่ารัก เด็กวัยนี้คุณแม่ต้องใกล้ชิดนะคะเพราะน้องเป็นวัยรุ่นต้องการความรักและความสนใจถ้าไม่ได้จากพ่อแม่ เค้าจะไปหาจากเพื่อนค่ะ คุณพนาดูแลลูกสาวได้อยู่แล้วใบว่านเชื่อค่ะ
แล้วก็ขอบคุณน้องอ้อด้วยค่ะที่แวะมา ไว้แล้วพี่จะแวะเอากำลังใจไปหาอีกนะคะ
คุณStronger คะ คุณเข้มแข็งสมชื่อจริงๆเลยค่ะ ตอนนี้พี่ก็พยายามบริหารใจตัวเอง เพราะอยากให้ใจเข้มแข็ง และแข็งแรงค่ะ แต่มันท้อค่ะ ตอนนี้ใจทุกข์เพราะความยึดมั่น ถือมั่นว่าเค้าเป็นของเรา รู้ที่มาของทุกข์ค่ะบางครั้งตัดได้ บางครั้งตัดยาก คงเป็นอย่างท่านศรีสมบัติเคยว่า
[color=#FF0000]ตัณหาอุปาทาน..ความยึดมั่นถือมั่นว่าตัวเราของเรา...มันรัดซะเหนียวแน่น[/color] อยากจะปล่อย อยากจะวางนะคะ แต่ว่าวันนี้ ใจมันฟุ้งมากเลยค่ะ มันไม่ยอมละวางทุกข์ พี่ทักทายคะ ทำยังงัยดี ผู้หญิงคนนั้น เธอพยายามจะเปิดตัวค่ะ ส่งของขวัญวันเกิดให้สามี เป็นรวมรูปของสามีค่ะ เป็นรูปที่เค้าไปทำกิจกรรมร่วมกันระหว่างหน่วยงานแต่จะมีรูปของ ผญ แทรกอยู่เล็กๆ มุมนู้นมุมนี้ หรือบางรูปก็ตัดให้เห็นหน้าสามีชัดแต่จะเห็นส่วนของ ผญ เสี้ยวนึง เห็นหน้าไม่ชัดบ้าง เห็นข้างหลังบ้าง ทำเป็นรูปใหญ่ใส่กรอบมาอย่างดี เหมือนจะให้เรารู้ว่าเค้าไปไหนต่อไหนด้วยกันบ่อยๆ สามีบอกว่าลูกน้องที่ทำงานทำให้ บอกเดี๋ยวเราเอาไว้ติดบ้านนะ พอเรานิ่งๆ เค้าก็เงียบไปแล้วเอาไปวางไว้มุมห้อง แล้วทำคุยเรื่องอื่น อยากจะเอารูปฟาดหัวให้แตกเลยค่ะ แต่เค้าไม่ยอมรับและเราก็ไม่มีหลักฐานว่า ผญ ส่งมาให้เพราะเค้าเอา การ์ดออก วันนี้ระบายยาวไปหน่อยขอโทษนะคะ

พ่ีใบว่านสู้ สู้ แอบมาบอกค่ะ มีพ่ีสาวใจดีของหนูสอนหนูไว้ว่า "หยุดให้เป็น เย็นให้พอ รอให้ได้"

วิทำได้บ้างไม่ได้บ้างค่ะ เผ่ือว่าพ่ีจะเอาไปใช้