อิ อิ คุณboonga พวกเดียวกันเลยนะ ...
มา..ตั้งหลักใหม่ นึง ส่ออง ซั่ม!

การทำสมาธิในอริยบทนอน ท่านหมายถึงพักอริยบทเพราะอริยบทอื่นทำจนเมื่อยล้าแล้ว
การเอนหลังพร้อมกับมีสติรู้ตัวอยู่ ไม่ใช่หลับนะครับ เรียกว่า การทำสมาธิในอริยบทนอน

การนอนพร้อมกับภาวนา กันจิตฟุ้งซ่านหลับยาก ผมก็ทำอย่างนี้แหละครับ ทำให้หลับเร็ว ข้อเสียคือขาดสติ ขาดสัมปชัญญะความรู้ตัว แล้วหลับไปเมื่อไรไม่รู้ตัว ทำให้เกิดความเคยชิน ซึ่งเมื่อทำสมาธิอริยบทอื่น ๆ พอหลับตาก็ง่วงและจะหลับท่าเดียว ต้องแก้ไขกันนาน

พระป่าส่วนใหญ่ท่านจึงไม่ชอบการนอนทำสมาธิ มีแต่เดิน ยืน นั่งซะเป็นส่วนมาก
บุญนะได้ แต่การติดสมาธิแบบเอานอนอย่างนี้ แก้ยากนะครับ สาธุ..

แสดงว่า นอนทำสมาธิ(หลับ) ก็มีประโยชน์นะค่ะ คือไม่ฟุ้งซ่านหลับง่าย
จริงๆ แล้ว การทำสมาธิอริยบทนอนนี้ คือ ต้องมีสติระลึกรู้อยู่ ใช่ไหมค่ะ

จิตเป็นสัมมาสมาธิ ในอิริยาบถ นอน
สมัยนี้ เข้าใจเอาว่า และเรียกว่า นอนสมาธิ

ถูกแล้วครับ..
การทำสมาธิอริยบทนอนนั้น ต้องมีสติระลึกรู้อยู่เสมอ เหมาะสำหรับผู้มีภารกิจเยอะ ผู้บริหารที่ใช้ความคิดมาก การพักผ่อนเพียงระยะสั้น ด้วยการกำหนดสมาธิภาวนา เป็นการบริหารจิตที่ดี ที่มีประสิทธิภาพและมีประโยชน์มหาศาล

การทำสมาธิแล้วหลับไป ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีอานิสงค์ผลบุญ เหมือนนับแกะ หรือนับหนึ่ง สอง สาม ถือเป็นการทำสมาธิเหมือนกัน เป็นการเตรียมสติและบริหารจิตที่ดี มีประโยชน์และเป็นไปตามจริตนิสัยของแต่ละท่าน บางท่านชอบทำสมาธิในอริยบทนอนนี้แล้วทำได้ดีกว่าอริยบทอื่นๆ ด้วย หรือบางท่านพิจารณาธรรมแล้วบรรลุธรรมในท่านอนนี้ก็มี

เพราะฉะนั้น ท่านจึงให้ฝึกสติ ฝึกทำสมาธิได้ทุกอริยบท คือ นั่ง นอน ยืน เดิน เสมอกัน
สาธุ...

พระป่าส่วนใหญ่ท่านจึงไม่ชอบการนอนทำสมาธิ มีแต่เดิน ยืน นั่งซะเป็นส่วนมาก
บุญนะได้ แต่การติดสมาธิแบบเอานอนอย่างนี้ แก้ยากนะครับ สาธุ..
จริงจ้ะ ..แก้ยากชะมัด แต่หลับดี ไม่มีฝันเลย
คงเป็นการบริหารจิต หรือผ่อนคลายจิตใจ (ที่ซีเรียสจากการดำเนินชีวิตประจำวัน)มากกว่า
ถือเป็นเอาประโยชน์ จากตรงนี้ ก็แล้วกันนะคะ
ส่วนการทำสมาธิ จะพยายามฝึกนั่งทำสมาธิต่อไปค่ะ

การทำสมาธิด้วยการนอนนั้นผมชอบฝึกประจำ คือ หากร่างกายปกตินะครับผมคอยทดสอบ โดยการฝึกทั้งแต่เที่ยงวันจนถึง ๖ โมงเช้าของวันใหม่ คือกำหนดว่าก่อนนอนๆอย่างไร ตื่นในแต่ละครั้งการนอนนั้นยังอยู่ในลักษณะเดิม ไม่ลุกขึ้นแต่นอนเปลี่ยนท่า ตื่นมาให้ร่างกายอยู่ในลักษณะอย่างเดิมอีก บางครั้งทดสอบโดยในมือกำสิ่งของ ตื่นขึ้นให้อยู่ในมืออีกถือว่าผ่าน และฝึกโดยการนอนเปิดไฟไว้ ฝึกนอนให้หลับอีก ที่สำคัญเวลาฝันเราก็รู้ว่าเราอยู่ในโลกห่างความฝัน บ้างครั้งฝันแปลกๆก็มีสนุกดี ในบางครั้งสิ่งใดจะเกิดขึ้นก็รู้ในความฝันนั้นอีก/color]
สรุปแล้ว ฝึกทุกอริยบท เถอะครับ จะดีกว่า หากตายเวลานอน จะได้ไปนิพพานเสียเลย :b9:

การนอนสมาธินั้นมีประโยชน์มาก...
ก่อนจะหลับใช้เวลาสัก1-2นาที คิดถึงคุณพระพุทธ พระธรรม พระอริยสงฆ์ หรือ พระพุทธรูป หรือ รู้ลมหายใจเข้าออก หรือ กำหนดสติ ....ใครถนัดแบบไหน เอาแบบนั้น...อย่าไปฝืนถ้าเกิดจเรากำลังจะเคลิ้มหลับ เพราะการที่ปฏิบัตินอนสมาธินั้น...หากจิตไม่เข้าฌาณเราจะไม่หลับ ถ้าเราหลับแสดงว่าจิตตัดเข้าฌาณไปเลย...(คนที่นอนไม่หลับเพราะจิตมันฟุ้งซ่านไปเรื่อยเปื่อย)
หากเกิดว่าเราเกิดนอนแล้วไม่ตื่นตลอดไป (ตาย) ก็ถือเป็นการตายในฌาณ มีอาณิสงค์ให้ไปเกิดในพรหมโลก...
แต่เมื่อเราตื่นขึ้นมา...อย่าเพิ่งขยับตัวหรือลุกขึ้นมาล้างหน้าทันที..ใช้เวลาสัก1-2 นาทีก็พอ นึกถึงคุณพระพุทธ พระธรรม พระอริยสงฆ์...หรือ พระพุทธรูป หรือ รู้ลมหายใจเข้าออก หรือ กำหนดสติ ...แบบเดิมนั่นแหล่ะ เอาแบบที่เราชอบใจวิธีไหนก็ได้...การทำเช่นนี้ทุกวัน...จะได้กำไรมากสำหรับผู้ที่กำลังปฏิบัติธรรมจริงๆจังๆ...ขอแนะนำเพิ่มเติมอีกนิดนึง...ว่าก่อนจะนอนก็ดี...ก่อนจะลุกขึ้นจากที่นอนก็ดี..ขอให้ระลึกนึกถึงความตายไว้เสมอว่า...ความตายเป็นของเที่ยง และจะเกิดกับเราเมื่อไรก็ได้ไม่มีใครรู้ล่วงหน้า..หายใจเข้าอาจจะไม่ได้หายใจออกก็ได้...เราขอยึดเอาพระพุทธ พระธรรม พระอริยสงฆ์ว่าเป็นที่พึ่งตลอดชีวิต...ทำบ่อยๆทุกวันแบบนี้ก็จะเกิดอารมณ์ชิน...หรือฌาณ นั้นเอง (ไม่ต้องตั้งท่าอะไรมาก) อีกหน่อย พอมันชินเป็นปกติ...เราก็มีความสบาย ใจเราก็มีความสุข นั่นเอง...
ถามว่าแล้วได้บุญมั้ย...ต้องถามต่อว่า...บุญคืออะไร...สิ่งที่ทำดังกล่าวยังความสุขมาให้มั้ย..ถ้านำความสุขมาให้..สิ่งนั้นเป็นบุญ

นำเพิ่มเติมอีกนิดนึง...ว่าก่อนจะนอนก็ดี...ก่อนจะลุกขึ้นจากที่นอนก็ดี..ขอให้ระลึกนึกถึงความตายไว้เสมอว่า...ความตายเป็นของเที่ยง และจะเกิดกับเราเมื่อไรก็ได้ไม่มีใครรู้ล่วงหน้า..หายใจเข้าอาจจะไม่ได้หายใจออกก็ได้...เราขอยึดเอาพระพุทธ พระธรรม พระอริยสงฆ์ว่าเป็นที่พึ่งตลอดชีวิต...ทำบ่อยๆทุกวันแบบนี้ก็จะเกิดอารมณ์ชิน...หรือฌาณ นั้นเอง (ไม่ต้องตั้งท่าอะไรมาก) อีกหน่อย พอมันชินเป็นปกติ...เราก็มีความสบาย ใจเราก็มีความสุข นั่นเอง...

น่าลองฝึกปฎิบัติดูนะคะ ตอนเช้าเป็นเวลาที่เร่งรีบมาก! แต่ในเมื่อตัวเอง กำลังฝึกให้รู้เท่าทันอารมณ์อยู่ เพราะฉะนั้นไม่ใช่เรื่องยาก เผื่อเวลาอีกนิด ก็โอ เคแล้ว

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดี ๆ นะคะ
ไม่มีคำว่า สายเกินไป มีแต่คำว่า " DO IT NOW BETTER THAN TOMORROW "

ก่อนอื่นต้องออกตัวก่อนว่าผมขออนุโมทนาในจิตที่ตั้งใจบำเพ็ญเพียรด้วยครับ
ขอตอบดังนี้เป็นความเข้าใจของผู้เขียนเป็นการส่วนตัวครับ

การยืน นั่ง นอน หรือ พูด กิน ทุกๆอิริยาบถ เป็นสมาธิได้เหมือนกัน ครับถ้าผู้ปฎิบัติธรรม
เอาจิตของผู้ปฎิบัติเอง ตาม รู้ ทุกๆอิริยาบถ ก็ได้ ผลของสมาธิมาเป็นของแถมเหมือนกันครับ
การนอน ถ้าผู้ปฎิบัติ เอาสติ ตามรู้ทุก ลมหายใจเข้าออก ก็เป็นประโยชน์ แก่ผู้ปฎิบัติไม่น้อย
บุญ คือ การกระทำดี ครับ

สาธุๆๆๆ

เทพบุตร