ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้มาตลอดนะคะ โดยเฉพาะพี่ทักทายที่คอยเตือนสติอยู่ตลอดคะ หนูน้อมรับคำแนะนำและกำลังใจของทุกๆท่าน ด้วยความปิติที่เปี่ยมล้นจากกัลยาณมิตรทุกๆท่านคะ

ต้นหญ้าขอแสดงความยินด้วยนะจ๊ะคุณแสง ทุกข์มามากแล้วต่อแต่นี้ขอให้คุณแสงพบเจอแต่สิ่งดี ๆ นะ คะ เหมือนที่พี่ทักทายว่า ละครชีวิตจริงฉากเศร้าปิดฉากลงแล้ว ต่อไปนี้ก็จะเป็นละครฉากใหม่ในเรื่องเดิม ที่มีนางเอกคนใหม่ที่เข้มแข็ง เด็ดเดี่ยวมาก ๆ อย่างคุณแสง ต้นหญ้าเชื่อว่าคุณแสงจะสามารถรับมือได้ทุกบทบาทในชีวิตจริง เพราะฉากที่ยากที่สุดคุณแสงผ่านมันมาได้แล้ว

คุณแสงยังโชคดีมาก ๆ ที่สามีขอโอกาสและรับปากจะเลิกกับ ผญ ส่วนเค้าจะทำได้หรือไม่นั่นก็เป็นเรื่องของอนาคต คุณแสงอย่าไปคิดถึงมันนะคะ เพราะมันคืออนาคต ขอให้คุณแสงอยู่กับปัจจุบัน มีความสุขกับปัจจุบัน รักตัวเองดูแลตัวเองให้มาก ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้คุณแสงค่ะ

สวัสดีคะคุณต้นหญ้า
ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งอย่างที่ส่งมาให้นะคะ อยากบอกว่ากว่าจะผ่านเหตุการณ์เลวร้ายมาไ้ด้สาหัสเอาเรื่องเลยคะ ต้องต่อสู้ทั้งกับผญ สามี และที่สำคัญตัวเราเอง มันสับสนและวุ่นวายใจอย่างที่สุดคะ จนถึงจุดที่เรียกว่าไม่ไหวและไม่ทนอีกต่อไปแล้ว ระเบิดกับตัวเองเลยคะ ลุกจากอาการของคนที่กำลังจะจมน้ำจะตายแล่มิแล่ยังไงยังนั้นเลยคะ พอเราคิดว่าเราต้องทำได้และเขาก็ทำให้เราเจ็บแบบสุดๆ (ที่ผ่านมาก็คิดว่ามันสุดๆ ตลอดนะคะแต่ทั้งหมดทั้งมวลมันขึ้นอยู่กับใจเราว่าเราจะยังทนหรือไม่ทน ถ้าเราทนเราก็จะคิดว่ายังหรอกมันยังไม่ถึงที่สุด อาการของคนไม่ยอมรับความจริง แต่ถ้าวันใดที่เราคิดว่าเราไม่ทนแล้ว นั่นแหละความรู้สึกที่โดนกระทำก็แบบเดียวกันกับที่โดนๆ มานั่นแหละ แต่เราจะรู้สึกเลยว่ามันสุดๆๆๆ จนไม่ไหวจะทนแล้ว พอรู้สึกได้เช่นนั้น เราจะรู้สึกโล่งและคิดว่าอะไรจะเกิดก็ปล่อยมัน ช่างมัน จะเลิกก็เลิกได้เลย ไม่คิดไม่โทรไม่ถาม ไม่ยื้อไม่อะไรทั้งสิ้น ความรู้สึกปลอดโปร่งโล่งสบายจะมาแทนที่ อาการจะเป็นจะตายจะไม่มีอีกเลย ยังไงก็ได้ จะอยู่หรือไปก็แล้วแต่ จากประสบการณ์ของเรา เราแค่ทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาวแค่2วันเท่านั้น ตัวสามีก็ทนอาการไม่ได้ รีบต่อต้านทันที โดยการยอมทุกอย่างไม่ว่าเราจะตั้งเงื่อนไขอะไร พาผญ มาคุยกัน หรือนั่งให้เรา่่ด่าทอผญ ก็ต้องยอม เพราะต่อไปเราไม่ทนอะไรอีกแล้ว อยู่ได้แล้ว ไม่ตายด้วย จากที่เรายอมเขามาตลอดโดยที่ไม่เคยคิดว่าจะแข็งกับเขาได้ ก็เพราะเราไม่เคยนับถือตัวเอง ไม่เห็นคุณค่าในตัวเอง ลดคุณค่าตัวเองมาตลอด เขาก็เลยไม่เห็นความสำคัญ และมองข้ามเรื่องราวดีๆ ไปหมด เราคอยแต่เอาใจเขา เขาเลยไม่รู้สึกว่าสิ่งที่เราทำมันสำคัญ กลายเป็นไม่มีค่าอะไรเลย พอเราลุกขึ้นมาทำตัวใหม่ คิดใหม่ เขากลับรับไม่ได้ และทนไม่ได้เสียเอง แต่กรณีเรา เราก็ไม่คิดว่าสิ่งที่เราทำจะทำให้สามีกลับตัวกลับใจได้หรอกนะคะ กลับคิดว่าเขาคงจะรีบเลิกกับเราไป เพราะได้โอกาสแล้ว นี่แหละคนที่ไม่เห็นคุณค่าในตัวเอง อย่างเรา

สวัสดีคะคุณPENYA มาแนวโหดมันฮานะคะนี่

อารมณ์ดีจังเลยคะคุณPENYA ดีนะคะไม่ต้องจริงจังกับชีวิตก็ดีเหมือนกันคะ คงต้องเอามาปรับใช้กับชีวิตบ้างแล้วล่ะคะ

ดีใจกับคุณแสงนะคะที่วันนี้ได้ปลดปล่อยความทุกข์จากการยึดมั่นถือมั่นว่านั่นคือของเรา
เราแบกมันมาตั้งนาน(ต่อไปสามีจะเป็นฝ่ายแบกแทนซะแล้ว)

ขอบคุณคุณtungaei มากนะคะ ไม่รู้เหมือนกันนะคะว่าใครจะแบกใคร ล้อเล่นคะ

โอ้!!!!!!!!!ความยินดียังไม่สิ้นสุด
มีคนเอาใจช่วยเยอะเลยเนาะคุณแสง...นับจากวันนี้ผู้หญิงคนนี้คงมีรอยยิ้มที่เปื้อนหน้าเนาะ...น่ายินดีมากเลย..แต่ก้อต้องรอเหตุการณ์ที่อาจจะไม่คาดฝันนะค่ะ..เราอยู่แบบไม่ประมาณดีกว่าเนาะ..ใหเรารู้ใจเรา..ให้เรามีสติ..แล้วเราจะคุมทุกอย่างได้
อิอิอิอิ
โย-โย

สวัสดีคะคุณโย โย ณ ตอนนี้ก็ไม่ได้เปื้อนยิ้มตามที่คุณโยบอกหรอกคะ ก็เรื่องราวที่ผ่านมามันยังคอยหลอกหลอนเราอยู่เลยคะ ไม่ได้คิดว่าเขาสองคนจะเลิกกันได้อย่างที่บอกกับเราหรอกคะ (คงไม่ง่าย) เพราะดูแล้วผญ ของเขาดื้อมากๆคะ เธอยอมรับได้ทุกสถานการณ์คะ ยิ้มรับอย่างเดียว คะ ๆๆๆ ไม่คะๆๆ เธอจะพูดเป็นแค่นี้คะ อ่อนหวานมากกกกก เหมือนทำสงครามประสาทกับเราคะ ถ้าเราหลงกลก็ตายเลยคะ ตามเธอไม่ทันคะ แต่เดี๋ยวนี้ไม่เต้นตามเธอแล้วคะ สามีบอกจบเราก็จบก็จบ แต่ในใจไม่เชื่อหรอกคะ ผญ ของสามีฉลาดมาก สามีบอกว่าเลือกเราแต่เธอก็ยังไม่ลดละคะ ยังคงโทรมาหาสามีบ้าง แต่เราไม่รู้จะทำอย่างไรกับเธอแล้วคะ เพราะสามีบอกว่าจบก็จบจริงๆ ก็จะอยู่แบบนี้แหละคะในเมื่อเขาไม่ไปจากเรา เราก็บอกจุดยืนไปแล้วว่าถ้าจะอยู่ก็ต้องรับเราได้ด้วยเหมือนกัน เพราะต่อไปเราจะไม่มานั่งเอาอกเอาใจใดๆทั้งสิ้นแล้ว เราจะรักหันมารักตัวเองบ้างแล้ว เขาบอกว่าเขายอมทุกอย่างขอแค่ให้มีเรากับลูกแค่นั้น เราก็ไม่รู้จะแก้ปัญหานี้อย่างไรคะ คงต้องปล่อยไปตามเวรตามกรรมคะ จะปล่อยวางไปเรื่อยๆ คะ ไม่ยึดมั่นถือมั่นกับเขาคนนี้แล้วคะ

ดีแล้วค่ะคุณแสงอย่าไปเต้นตามเกมของเขา เมื่อก่อนchichi ก็เคยประสบมาก่อนค่ะ ทั้งสามีและผญ ต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่มีอะไรหรอกทุกอย่างมันจบแล้ว แต่ถ้าตบมือข้างเดียวก็ไม่ดังค่ะ แต่นี้มันรวมมือกันตบ แต่พอเรานิ่งไม่สนใจเขาก็กลับมาหาเราเองค่ะ ตอนนี้ก็พยายามที่จะไม่สนใจพอจะคิดก็จะหันไปคิดเรื่องอื่นแทนค่ะ
เมื่อก่อนนี้ก็เป็นทุกข์คุยกับเพื่อนของสามีและเขาก็บอกว่าลองเข้ามาลานธรรมจักรซิ แต่ก็ไม่เคยเข้าแต่พอเข้ามาได้อ่านประสบการณ์ของแต่ละคนก็ทำให้รู้ว่าไม่ได้มีเราคนเดียวนะที่ปัญหาอย่างนี้ ยังมีเพื่อน ๆ พี่ ๆ ที่มีปัญหาแบบเดียวกัน พอได้เข้ามาระบายแลกเปลี่ยนธรรม ถึงแม้ว่าตัวเองยังทำไม่ได้หมดแต่พอได้นึกถึงกรรม การอโหสิกรรม ทุกข์ สุข โดยเฉพาะ การปล่อยวาง ทำให้เราได้นำไปใช้ พอเข้ามาเรื่อย ก็รู้สึกถึงความเป็นมิตร ขนาดทุกคนมีทุกข์แต่ก็มีกำลังใจความจริงใจให้แก่กันโดยไม่หวังอะไร แต่คนที่เรานอนอยู่ข้าง ๆ รวมทุกข์สุขมาตั้งหลายปียังไม่เห็นค่าเรา เท่ากับคนในลานนี้เลย ดีใจค่ะที่ได้ลองเข้ามา