32968.ความทุกข์ของคนที่พักอยู่อพาร์ทเมนต์

O.wan

ชาติสยาม เขียน:

แหม ถ้าเป็นชาติสยาม
จะไปค้นหนังสือพิมพ์เก่าที่ห้องสมุด
หาข่าวที่ยิงกันตายเพราะเสียงหมาและอึหมา
เอามาทำจดหมายข่าวแจกทั้งหมู่บ้านเลย

:b32:

นั่นซิคุณอา...ที่บ้านมีตั้ง 3 ตัว แก่แล้วแต่แหมเสียงมันดีจริงๆ
ประสานเสียงทีไร...ใจแป้วทุกที :b5:

นี่ก็เป็นอีกเหตุผลที่เราต้องช่วยทำความดีกวาดใบไม้+เก็บอึหมา :b9:

ให้เค้าเห็นน่ะค่ะ :b13:

เสียงธรรม

O.wan เขียน:

นั่นซิคุณอา...ที่บ้านมีตั้ง 3 ตัว แก่แล้วแต่แหมเสียงมันดีจริงๆ
ประสานเสียงทีไร...ใจแป้วทุกที :b5:

นี่ก็เป็นอีกเหตุผลที่เราต้องช่วยทำความดีกวาดใบไม้+เก็บอึหมา :b9:

ให้เค้าเห็นน่ะค่ะ :b13:

หอพักเก่าก็มีนะครับ มันเห่าประสานเสียงยังกับวง ออเครสต้า แน่ะ เพื่อนบ้านเดินผ่านมันยังเห่า
ดูมันดิ่ขนาดเห็นหน้าอยู่ทุกวัน แล้วเห่าไม่เห่าธรรมดา เห่าทีนึงเกือบชั่วโมง เจ้าของบ้านก็ไม่ห้าม
ซะด้วยซิ่ เรานี่นึกอยากเอาระเบิดไปปาบ้านมันจัง(แค่นึกน่ะ) ตอนนี้ย้ายมานึกว่าจะพ้น ดันมา
เจอคนเห่าอีก....เวรกำ

แต่ตอนนี้ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากแล้วครับ..แต่เวลาข้างห้องเสียงดังผมก็จะเดินออกไปข้างนอกหรือไม่ก็
ไปอ่านหนังสือที่มหาวิทยาลัยครับ...ไม่ไหว...อยู่ไม่ได้

เสียงธรรม

ชาติสยาม เขียน:

นี่ก็อีกข่าวครับ

เรื่องเล็กที่ไม่เล็ก
การสร้างความเดือดร้อนรำคาญแก่เพื่อนบ้าน เป็นเรื่องเล็กที่ไม่เล็ก
แต่ทุกคนยังคิดว่าเป็นเรื่องเล็ก

ลงท้าย นอกจากจะไม่มีใครได้อะไรขึ้นมาแล้ว
ก็ยังเสียหายทุกฝ่าย

อึหมา กับ เสียงนก คงไม่ต่างกัน

ผมเคยดูข่าวเรื่องฆ่ากันตายเพราะเสียงไก่ก็มีนะครับ ก็ไม่รู้ว่าจะโทษว่าใครผิดดี

คนเลี้ยงก็ไม่ดูแลดีๆ คนฆ่าก็ใจร้อน เสียงดังที่จริงไม่เห็นถึงกับต้องฆ่าต้องแกงกันเลย..ว่าป่ะ...ฆ่า
ไปก็ไม่พ้นตะราง(พิมพ์ถูกมั้ยคำนี้)...เดือดร้อนหนักเข้าไปอีก...เวรกรรม

chulapinan

เรื่องรบกวนใจจากการอยู่อพาร์ตเมนต์เป็นกรรมเล็กๆน้อยๆค่ะ สิ่งที่ทำได้ดีที่สุดคือตัดกรรมซะโดยอยู่กับมันด้วยอุเบกขา

เสียงธรรม

chulapinan เขียน:

เรื่องรบกวนใจจากการอยู่อพาร์ตเมนต์เป็นกรรมเล็กๆน้อยๆค่ะ สิ่งที่ทำได้ดีที่สุดคือตัดกรรมซะโดยอยู่กับมันด้วยอุเบกขา

ทุกวันนี้ก็อยู่แบบ เมตตา กรุณา มุฑิตา อุเบกขาเลยจ้ะ...ขอบอกว่าครบสูตรครับ...หุหุหุ...ก็ไม่รู้จะทำไงนิ...คงเป็นกรรมที่เราเคยไปทำกับใครไว้ในชาติก่อนมั้งครับ ชาตินี้เลยเจอแต่คนพวกนี้...รับกรรมไป :b6:

ทักทาย

ป่านนี้คุณเสียงธรรมคง ปลง และดีขึ้นมากแล้ว
แต่ก็อยากให้กำลังใจเพิ่มเติมอีกสักนิดนะค่ะ
ข้างบ้านรั้วเดียวกันนี้ ก็เลี้ยงน้องหมาไว้เหมือนกัน
เขาไม่ได้ไปไหนเลย คงจะเครียด เพราะถูกขัง
ทั้งวันทั้งคืน ก็เลยออกอาการ เห่า เช้า สาย บ่ายเย็น
ใบไม้ไหวก็เห่า เสียงคนเดินก็เห่า แรกๆก็รำคาญมาก
สมาชิกในบ้านนี้ก็ออกความเห็นว่า "หมาคงจะบ้า"

ต่อมากลับนึกสงสารเขานะ เขาคงไม่ได้ไปไหน?
อยากออกมาวิ่งเล่นก็ออกไม่ได้ ต้องอยู่แต่ในกรง
ต่อมาก็ชินกับเสียงเห่าของเขา วันไหนถ้าไม่ได้ยินเสียง
ก็รู้สึกว่า ทำไมเงียบจัง? น้องหมาไม่สบายรึเปล่า?

ทุกอย่างมีสองด้านเสมอ ลองหาด้านที่ดีๆของข้างห้องดูซิค่ะ
เช่น เอ...ดีเหมือนกันนะเราจะอ่านหนังสือ
เขาทำเสียงดัง เปิดเพลงเป็นเพื่อนเรา จะได้ไม่ง่วง
หรืออย่างน้อยๆ เราจะได้ไม่รู้สึกวังเวง ยามดึก
มีเสียงคนคุยกัน และเสียงเพลงเป็นเบื้องหลังประกอบฉาก :b13:

ถ้ายังไม่พร้อมที่จะย้ายที่อยู่ ก็ทำใจให้พร้อมที่จะเผชิญกับปัญหาต่างๆ
แก้ได้ก็แก้ แก้ไม่ได้ ก็ตั้งรับอย่างเดียว

"เข้าเมืองตาหลิ่ว ก็ต้องหลิ่วตาตาม" ควรหลิ่วแต่พอควร
อย่ามาก ระวังตาจะเหล่ :b32:


ทั่วไป เว็บธรรมจักร

32968.ความทุกข์ของคนที่พักอยู่อพาร์ทเมนต์

ผู้ใช้งานขณะนี้