ขอเป็นกำลังใจ ให้ในการประครองชีวิตน่ะค่ะ การดำเนินชีวิต ทุกๆอย่าง เราเมื่อเราเกิดมาแล้ว ก็ต้องมีกรรมเป็นเผ่าพันธ์ มีกรรมเป็แดนเกิด ทุกๆอย่างต้องอาศัย สติ และปัญญาเข้าไปแก้ที่เหตุ..อาศัยความอดทน ความคิดที่ดี

.......... เหตุที่ดี ย่อม บังเกิดสิ่งที่ดีและนำผลที่ดีมาให้ค่ะ สิ่งที่เกิด สิ่งที่เราคิด สิ่งที่เราเห็น และสิ่งที่เราเข้าใจ บางที่อาจจะไม่ใช่ทั้งหมด อย่างที่เราคิด จิตใจ คนเปลี่ยน ขึ้นๆลงๆได้ ..วันนี้รัก พรุ่งนี้ชิงชังไม่พอใจ วันนี้ชิงชังไม่พอใจ วันหน้าก็อาจจะกลับกลายมาเป็นรัก สลับสับเปลี่ยนกันไปไม่มีอะไรแน่นอน ถ้าัวันนี้ เราได้ทำสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว เพื่อคนที่เรารัก.(ด้วยความบริสุทธิ์) ก็ไม่ควรกังวลอะไร มากนักค่ะ ปล่อยทุกอย่างให้ผ่านไป..สร้างความเข้มแข็งภายในขึ้นมาให้ได้เพื่อลูก..ทำบุญ แผ่เมตตา อุทิศ ส่วนกุศล ให้เจ้ากรรม นายเวร เรื่อยๆก้อดีน่ะค่ะ

ปัญหา ทุกๆ อย่าง สามารถแก้ไขได้ และมีทางออกเสมอ สำคัญว่า คุณ จะเลือกทางไหน..เลือกที่จะอดทน..ใช้ธรรมะ ประคับประครองขัดเกลา รักษา จิตใจ เพื่อแปรร้ายให้กลายเป็นดี .....ปัญหาครอบครัว ปัญหาความรัก..ในสังคม ที่เห็นๆและเจอะกันอยู่ส่วนมาก ก็จะมีทุกข์บ้าง สุขบ้าง คละเคล้ากันไปค่ะ..ไม่มีสุขเสมอไปน่ะค่ะ นี่คือ ความเป็นจริงค่ะ สำคัญว่า เรารู้เท่าทันเหตุ ของการกระทำ และยอมแก้ไขตน ยอมอดทน และยอมรับกับมันได้มากน้อยแค่ไหน


ยังงัยดิฉันก็ขอภาวนา ขอให้สามี ของคุณ มองเห็นความจริง มองเห็นธรรม และมองเห็นความดี ความรักของคุณ หันกลับใจมาคิดถึงลูกและภรรยาที่น่ารักน่ะค่ะ แต่คุณไม่ควรคาดหวัง เพราะจะเป็นทุกข์ หากไม่ได้ดังหวัง ไม่ควรกดดันตนเอง ไม่ควรกดดันใคร คุณก็ต้องรักษาใจตนเอง ทำดีที่สุดเพื่อลูก วางอุเบกขา ปล่อยให้วันเวลาคลี่คลายปัญหา ไปในตัวของมันเอง สู้ๆๆน่ะค่ะ ปล่อย วาง ค่ะ

เข้ามาแสดงตัวตนเห็นใจด้วยคนเจ้าค่ะ...สู้นะคะแข้มแข็งเดี๋ยวสักวันก็จะผ่านไปได้เอง

เคยมีคนวิจัย ผู้หญิงกับผู้ชายจุดสตาร์ทของความรักต่างกัน เช่นของผู้ชายจะอยู่จุดที่สูง ของผู้หญิงจะอยู่จุดที่ต่ำ

ผลคือเมื่อวันเวลาผ่านไป ความรักของผู้หญิงจะเป็นกราฟที่สูงขึ้นเรื่อยๆ ทั้งรักผูกพัน
ส่วนของผู้ชาย กราฟความรักของเขาจะต่ำลงเรื่อยๆ

เป็นกราฟที่สวนทางกัน.....ธรรมะสวัสดีนะค่ะ เป็นกำลังใจค่ะ

ไม่ได้เข้ามาอ่านเรื่องในนี้นานแล้วค่ะ มีน้องหลายๆคนก็ได้คุยกันข้างนอก วันนี้มีเวลาเข้ามาอ่านกระทู้คุณ เลยอยากบอกว่า มันเป็นเรื่องธรรมดาของคนค่ะ คนเราอยู่กันนิดานๆความรักแบบก่อนๆมันไม่มีแล้วหละ มันคงเป็นความผูกพัน ความรับผิดชอบและหน้าที่ แม้แต่ตัวเราเองก็เถอะก็รักเค้าน้อยลง แต่เอาเถอะค่ะ

สิ่งที่ต้องทำอย่างแรกคืออย่าไปเสียความมั่นใจ การที่เค้าบอกหมดรักทำให้ผู้หญิงเสียความมั่นใจเอามากๆ ลองคิดทบทวนก่อนแต่งงานกับหลังแต่งงาน คุณเปลี่ยนแปลงไปมากแค่ไหน แล้วอย่าดูถูกหรือลงโทษตัวเองว่าไม่ดี สร้างกำลังใจให้ตัวเองให้ได้ก่อนนะค่ะ แล้วเดี๋ยวมีเวลาจะมาหาใหม่

เคย คิดหรือเปล่า ว่า สามีคุณต้องการภรรยาแบบ ไหน.

คุณเปลี่ยนไปมาก หรือเปล่า....

จากที่อ่านมา คุณเอง ก็ไม่ธรรมดานะ

ไม่ต้องคร่ำครวญ พิไรอีกต่อไป ทบทวนว่า อะไรเปลี่ยนไป เพราะอย่างไรก็ตาม สามีคุณก็ไม่ใช่คนใจดำ
พยายามใหม่นะ....

ไม่ได้มาเปิดคอมเลย มาเปิดดูเช้านี้ รู้สึกขอบคุณทุกคนมากๆที่มาช่วยให้คำแนะนำดีๆค่ะ คิดไม่ผิดเลยที่ตั้งกระทู้ในนี้ค่ะ อ่านแล้วได้ข้อคิด ได้กำลังใจที่ดีมากๆเลยค่ะ

สำหรับดิฉันตอนนี้ก็ยังคงหาทางออกไม่ได้ อาจจะเป็นเรื่องของกรรมมั้งคะ ดิฉันเชื่อในเรื่องพวกนี้ค่ะ แต่ก็ยังทำใจไม่ได้ คิดไปสารพัด กินก็ไม่ค่อยได้ นอนก็ไม่ค่อยหลับ ไม่อยากทำร้ายตัวเองแบบนี้ แต่ก็อดคิดเรื่องนี้ไม่ได้เลยค่ะ

ตอนนี้ดิฉันได้ทำงานมาได้เดือนนึงแล้วค่ะ เพราะลูกเข้าอนุบาล ก็ทำงานที่บ้านสามีค่ะ ทำกับแม่สามีค่ะ ส่วนสามีเค้าไปเรียนค่ะ

สามีเองก็ยังคงเป็นแบบเดิมค่ะ อยู่กันเจอหน้ากัน คุยกันเรื่องทั่วไป เรื่องลูก เรื่องงาน แต่ในใจดิฉันรู้ว่ามันไม่เหมือนเดิมค่ะ แล้วก็ไม่กล้าที่จะถามความจริงอะไรด้วย ไม่รู้ว่าที่ทำอยู่ทุกวันนี้ดิฉันกำลังหลอกตัวเองอยู่หรือเปล่า เพราะคำตอบของเค้าก็คงจะเหมือนเดิม ถ้าเค้าตอบเหมือนเดิม ดิฉันก็ไม่รู้จะทำยังงัยค่ะ ทุกวันนี้เหมือนคนไร้ค่า แม้แต่คนที่เรารักยังไม่แล หมดความเชื่อมั่นในตัวเอง คิดถึงอนาคตว่าจะเป็นเช่นไร ถ้าวันนึงเค้าไปเจอคนใหม่อีก ดิฉันกับลูกจะเป็นเช่นไร ทุกวันนี้เวลาลูกหลับ มองลูกแล้วร้องไห้ มีคำถามมากมาย ว่าถ้าเราไม่มีความสุข ลูกจะมีความสุขหรอ (ที่บ้านของสามีรักหลานมาก ไม่มีทางที่ดิฉันจะเอาไปเลี้ยงเองได้ ถ้าอย่างนั้นคงต้องตัดขาดกันเลย) แล้วถ้าดิฉันจะไปแล้วลูกหละ เค้าอยู่ที่นี่สุขสบาย ดิฉันจะเอาเค้าไปลำบากได้หรือ แล้วถ้าดิฉันตัดใจจากเขาได้ การไม่เจอหน้ากันคงจะดีกว่า ดิฉันควรทำเช่นไรดี ตอนนี้อายุ28ปี แล้วจนกว่าจะตายก็คงอีกนาน ดิฉันจะมีชีวิตอยู่อย่างไร ถ้าต้องอยู่ที่นี่ กับคนที่ไม่ได้รักเรา

ไม่ได้แนะนำให้แตกแยกนะครับ แต่จะจุดเทียนส่องธรรม ส่องทางขึ้นอีกเล่มหนึ่ง

ที่คุณปรารภมานั่นก็มีเหตุผล อยู่บ้านหลังเดียวกันกับคนที่ได้ชื่อว่าสามี แต่ทำเหมือนเราเป็นอากาสธาตุ

แบบนี้อย่างนี้ไปเรื่อยๆจนวันตาย ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ สมมุติคุณอายุยืนยาวถึง 70/80 ปี คุณก็ต้องทนต่อ

สภาพนี้ไปอีกกว่าครึ่งชีวิต ทนอย่างไร้อนาคต ไม่อดตายเพราะแม่สามียังเห็นใจ

ส่วนสามีเองมีสังคมอยู่นอกบ้าน สมมุติวันหนึ่งเขาพบหญิงอื่นที่เขารักขึ้นมา (เพราะเขาว่าไม่รักคุณแล้ว)

แล้วไปสร้างครอบครัวกับหญิงคนนั้น คุณก็อยู่กับแม่สามีช่วยงานช่วยทำกิจการของท่านไปจนวันตายว่าไป

นี่ตอนหนึ่ง

หากเห็นว่า (สี) ทนไม่ได้ แล้วกับสภาพนี้จนตาย ทำไมคุณสุธินาไม่ลองปรารภกับแม่สามี

(ซึ่งก็มีฐานะ) ถึงปัญหาความลำบากใจถึงอนาคตตนเองให้ท่านฟัง...ขอความเห็นอกเห็นใจ

ขอ(ยืม)เงินไปลงทุนทำ...สิ่งที่ตนเองมีความรู้มีความถนัดสักก้อนหนึ่งล่ะครับ

ก่อนแต่งงานเราก็เคยทำงานนอกบ้านมาก่อนบ้างแล้ว

นี่เพียงพูดให้ฉุกคิดนะครับ

สวัสดีค่ะ คุณเจ้าของคำถาม

สามีหมดรักในตัวคุณ ไม่ว่า
แต่คุณอย่าเลิกรัก ตัวเอง เท่านั้นก็พอ

ชีวิตของเราทุกคน ไม่ควรเอาไปผูกไว้กับชีวิตของใครอีกคน
เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น เรายังคงจะต้องเจอแรงเหวี่ยง แรงปะทะของจิตใจคนที่มันผันแปรไปไม่หยุดนิ่งตลอดเวลา เลิกวิ่ง เลิกตาม แล้วลองอยู่กับตัวเอง ลองสร้างคุณค่าให้กับชีวิต การคิดดีเพื่อเริ่มต้นใหม่อีกครั้งนั้น อาจจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวด และความหมกมุ่นในใจคุณได้พอมควรนะคะ

ขอบคุณทุกๆคำแนะนำค่ะ ช่วยให้ดิฉันคิดอะไรได้เยอะเลยค่ะ จะลองไปปรับใช้ดูค่ะ

ในความเป็นจริงดิฉันก็อยากออกจากที่นี่ค่ะ ดิฉันไม่เคยคิดถึงความสุขสบายใดๆทั้งสิ้น ไม่เคยหวังเงินทอง เพียงแต่ขอให้ลูกได้อยู่อย่างสบาย แต่ถ้าต้องการไปจริงๆ คงต้องคิดหนักเลยค่ะ ทุกๆคนคงได้รับผลกระทบไม่มากก็น้อย ตอนนี้ดิฉันเหมือนอยู่ไปวันๆ ทุกข์ใจจริงๆเลยค่ะ

บุคคลในโลกนี้ส่วนใหญ่เรามัวแต่วิ่งหาความรักความเข้าใจจากคนอื่นมาตลอด เราจึงต้องผิดหวังกันมาตลอด หากวันใดที่ท่านมาเข้าใจในหลักธรรมแล้วจะรักตนเองและเข้าใจผู้อื่นมากขึ้นเสมอ จงมาเอาใจธรรมกันเทอญ อย่าคอยการเอาใจจากใครเลย

ปัญหาที่พบเจอตอนนี้มากพอแล้วค่ะ ค่อย ค่อย แก้ปัญหาไปทีละจุดนะคะ อย่าเพิ่มทุกข์ด้วยการคิดอะไรไปล่วงหน้า เพราะอาจจะไม่เป็นอย่างที่เราคิด ก็ได้นะคะ

คุณแม่ของสามีคุณ ท่านคงจะมองเห็นแล้วละค่ะว่า คุณกับสามี อาจจะไปกันไม่ได้ตั้งแต่แรก แต่ในเมื่อพวกคุณได้มาอยู่ด้วยกันแล้ว ทีนี้ก็เป็นหน้าทีของคุณที่จะต้องสร้างครอบครัว ที่อบอุ่น และมั่นคง
สามีคุณเค้าอาจจะชอบผู้หญิงทำงาน ทันสมัย คุยกับเค้าได้ทุกเรื่อง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ ยุ่งอยู่กับงานบ้าน งานครัว ยุ่งอยู่กับการเป็นแม่ จนหลาย หลายอย่างในชีวิตขาดหายไป เค้าจึงต้องไปแสวงหาสิ่งที่เค้าต้องการ

คุณหันกลับมาดูแลตัวเองให้ดูดี ใช้ชีวิตแบบเดินทางสายกลาง ไม่ตึงเครียดจนเกินไป
คุณสามารถทำให้คุณแม่สามีรักคุณได้ พี่คิดว่าคุณก็น่าที่จะทำให้สามีของคุณกับมารักคุณใหม่ได้นะคะ
ความรัก เกิดได้ หมดได้ และสร้างขึ้นมาใหม่ได้

ลองขอเค้าอีกสักอย่างนะคะ ขอให้เค้ากอดคุณ กอดทุกวัน เค้าจะกอดคุณแล้วจะคิดอะไรก็แล้วแต่เค้า แต่การกอดจะทำให้คุณอบอุ่นขึ้นค่ะ เพราะคุณรักเค้า

แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้ หมั่นทำทาน รักษาศีล และ เจริญภาวนา นะคะ ใจจะได้สงบ พบความสุขที่แท้จริง เพราะทุกอย่างในชีวิต ก็คล้ายความฝัน พอตื่นขึ้นมาทุกอย่างก็หายไปหมด ไม่มีอะไรจริงสักอย่างเดียว แม้แต่ตัวเรา

เข้าใจเลยค่ะ เพราะเคยโดนแบบคุณมาก่อน...

ความรัก กับความหลงต่างกันนะคะ คุณคงต้องพิจารณาให้ถ้วนถี่ว่าตอนนี้ที่สามีคุณบอกว่าหมดรักนั้น มาจากปัญหาของคุณสองคนจริง หรือเพราะความหลงผู้หญิงคนใหม่กันแน่

ถ้ามาจากคุณสองคน คือสามีหมดใจแล้วจริงๆ คงไม่มีประโยชน์ที่จะรั้งเค้าไว้ ยิ่งอายุคุณยังน้อย ยังมีโอกาสเจอคนใหม่ที่รักคุณและลูกอย่างจริงใจ หรือถ้าไม่เจอคุณก็ทุ่มเทความรักทั้งหมดให้ลูกคุณ ดูแลเค้าให้ดีและมีความสุข ไม่แน่นะคุณอาจจะมีชีวิตที่เป็นสุขกว่าทุกวันนี้ก็ได้

แต่ถ้ามาจากความหลงผู้หญิงคนใหม่ แนะนำให้คุณอดทนค่ะ เพราะ ความหลงมันเป็นของชั่วคราว ไม่ยั่งยืน เด๋วก็หายไปเอง แต่คุณก็ต้องพร้อมที่จะให้อภัยและให้โอกาสสามีคุณเริ่มต้นใหม่ด้วยนะคะ ที่สำคัญตอนนี้คุณต้องดูแลตัวเองให้สวยทั้งกายและจิตใจ อะไรที่เป็นข้อบกพร่องก็แก้ไขซะ แล้วสามีคุณก็จะกลับมาเองค่ะ

โชคดีนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

เด็กในวัยนี้เขาต้องการความรัก ความอบอุ่นจากแม่มากอย่าเพิ่งจากเขาไปเลยคะ
ใครเขาจะมารักลูกคุณได้เท่าคุณต่อให้เป็นย่าแท้ๆก็ไม่อาจทดแทนความอบอุ่น
ของแม่ได้ อดทนเพิ่มอีกนิดนะคะ รักตัวเองให้มาก ถ้าทุกข์มากจนอยากร้องไห้
ก็เข้าไปห้องพระ ร้องไห้ให้พอ(อย่าร้องไห้ให้ลูกเห็นนะคะ)เมื่อใจสงบลงก็ไหว้
ก็ไหว้พระสวดมนต์ อโหสิกรรมก่อนค่อยแผ่เมตตาคะ ขออโหสิกรรมกับพ่อแม่ของคุณ
และของสามีที่ทำให้ท่านลำบากใจตอนคุณแต่งงานท่านไม่พร้อม และขออโหสิกรรม
กับสามีคุณที่เคยล่วงเกินเขาอาจจะเป็นทางใดทางหนึ่งเราไม่รู้หรือเจตนาก็ตาม
แล้วก็แผ่เมตตาให้พ่อแม่ของคุณของสามีและสามี ตอนแรกก็อาจทำยากพยายาม
ทำให้ชิน ฟังธรรมะของหลวงพ่อจรัญ วัดอัมพวันสิงบุรีห์ให้มากแล้วก็ลองปฏิบัติ
ตามลองดูนะคะ สู้ๆๆเอาใจช่วยคะ