หนู Pranee comments :



โฮ่ ลืมขอบคุณเค็กแสนอร่อยที่´จารย์Praneeส่งมาเป็นพิเศษเลย ขอบคุณมากมาย นะขอรับ ทราบว่าจานเป็นคนดุ เลยต้องสำรวม คริคริ..

ว่าแต่ข้อมูลข้างบนนี่ น่าสนใจมากขอรับ อย่างงั้น เวลามีปัญหาหนูงูชุกชุม คงต้องเริ่มสร้างอะไรๆ ซะแล้ว..บรื๋อวว์..

จานคับ เวลาจานดุนี่ นักเรียนไม่เครียดแ่ย่หรือคับ ยังไงจานยิ้มบ่อยๆก็ดีนะคับ ผมคนนึงที่กลัวครูดุจนเรียนไม่ได้ดีเลย...จึงโง่มาจนป่านนี้...โฮครับโฮ!

ถึงไม่ยกให้หล่อนก็มายื้อแย่งเอาไปอยู่แล้ว และที่ผ่านมาพี่ก็ไม่ได้มีพฤติกรรมที่จะไปยื้อแย่งเขากลับมา เพราะ ผช.มันซ่านที่อยากจะไปอยู่กับ ผญ. อยู่แล้ว มันสองคนถึงได้ใจเพราะไม่มีใครขัดขวาง ลูกชายพี่สองคนก็ไม่สนใจที่จะยุ่งกับพ่อเขา

ตอนนี้พี่เสียดายเวลาสามสิบปีที่เราสูญเสียไป ถ้าเราสามารถรู้อนาคตได้พี่คงเลือกเดินทางอื่น

ถ้าต้องพบกันพี่ก็คงพูดกับเขาแค่สองสามคำเพื่อเป็นมารยาทเท่านั้น เพราะพี่ไม่อยากเห็นหน้าให้มันเป็นเสนียดลูกนัยตา จะมาให้พี่ทำเป็นยิ้มแย้มหน้าบานเป็นจานเชิง พี่คิดว่ามันไม่จำเป็น เพราะลูกพี่เขาก็รู้อยู่แล้วว่าแม่เขามีความรู้สึกอย่างไรอยู่

อ่านคำตอบของพี่ใหญ่ แล้วเห็นภาพเลยคะ เป็นกำลังใจให้พี่ใหญ่สู้ต่อไปนะคะ พี่ใหญ่คนเก่ง

โรงเรียนของเราน่าอยู่คุณครูใจดีทุกคน
จริงแล้วก็ไม่ได้ดุมากหรอกค่ะ
เพียงแต่ว่านักเรียนเขาดื้อเราก็ต้องดุใช่ไหมคะ
ดุเพราะเราอยากให้เขาเป็นคนดีค่ะ
อย่างนี้เรียกว่าเจตนาดีหรือเปล่าคะ
สงสัยว่าคุณตาดีดีต้องดื้อแน่ ๆ เลย
ถึงได้กลัวคุณครู จากประสบการณ์อันยาวนาน
นักเรียนที่ไม่ดื้อมักไม่โดนครูดุครูตี
ก็เลยไม่กลัวครู แต่ถ้าคนไหนดื้อจะถูกดุบ่อย ๆ
บางทีถึงขั้นทำโทษก็เลยกลัวครู

taktay :





ย่าทักฯตอบถูกใจ เอาไปเลย A!! พร้อมยกมือเห็นด้วยครับ



Pranee:



แง !โดนครูดุอีกแล้ว ..แต่เห็นบอกว่าใจดี เอาเป็นว่าเชื่อครูก็แล้วกัน และขออนุโมทนาในความมีบุญของเด็กๆที่ได้พบครูดีๆอย่าง ´จารย์Pranee นะครับ..ขอให้คุณครูมีความสุขตลอดไปครับ

สวัสดีทุกๆท่าน พี่ปลื้มใจสำหรับคำแนะนำและความห่วงใยที่ทุกคนมีให้ ตอนนี้พี่มีความรู้สึกว่ามีหมดความกังวลในเรื่องที่เกี่ยวกับ เขา แล้วนะ จริงๆก็เลิกสนใจมานานแล้วหล่ะ ที่เคยห่วงก็แต่สุขภาพของตัวเราเอง เพราะความเครียดเป็นบ่อเกิดของหลายๆโรค แต่ ณ วันนี้เรื่องสุขภาพก็ไม่มีอะไรน่าห่วง เพราะไปตรวจสุขภาพประจำปีมา ทุกอย่างปรกติ หน้าตาก็สดชื่นแจ่มใสดี ชีวิตก็ดำเนินไปเรื่อยๆตามครรลองของมัน เรายอมรับความจริงในสิ่งที่มันเกิด มันก็ไม่ทุกข์ไม่ร้อน เวลาที่นึกถึง เขา ส่วนใหญ่ 99.9เปอร์เซ็นต์ มันจะรู้สึกว่างๆ ไม่ต่อยอด

ดีใจที่พี่ใหญ่มีสุขภาพดีนะคะ ต่อไปก็ไม่ต้องกังวลใจอะไรอีกแล้วคะ ดำเนินชีวิตไปอย่างที่พี่ใหญ่เป็นและทำอยู่ อยู่กับลูกชายที่แสนดีและเก่ง มีความสุขจะตายไปคะ เก็บเกี่ยวความสุขที่อยู่รอบๆตัวพี่ใหญ่ให้มากที่สุดนะคะ เป็นกำลังใจให้คะ

หนูมานิตา:



ไปเห็นความคิดของหนูมาฯที่บ้านยัยพิมพ์(อุอุ!) แล้วเลยนำมาลงไว้ที่บ้านพี่สุขใจ(คริคริ!)..จะได้เป็นตัวอย่างของการทำงานของจิตที่แล่นไหลไปได้ทุกทิศ บางคราวคล้ายกับว่ามีปัญญานำโด่งไปราวกับจะตรัสรู้เองได้ เช่นที่หนูมาฯคิดข้างบนนี้ .... ความคิดเช่นนี้มาด้วยความสามารถของปัญญาแต่เพราะกำลังปัญญายังไม่แข็งแรงพอจึงแพ้กิเลสที่เราคุ้นเคยด้วยสั่งสมมานาน..น...น..มาก จึงเป็นเรื่องที่ปกติที่คิดได้แต่ทำใจไม่ได้เช่นนี้แหละ...แต่มิใช่ว่าความคิดเช่นนี้จะเสียเปล่าหรือไร้ผลอะไร เมื่อคิดแล้วสัญญาเขาจะจำหมายไว้เองทันที จะเป็นปัจจัยแก่การพิจารณาความจริงตามที่เป็นจริงในกาลต่อไป .. เมื่อสามารถเห็นความจริงได้ว่า "เพราะเราบ้า"ไปเอง ใครที่ใหนทำให้เราทุกข์เล่านอกจากเราเอง ?? ความคิดที่จะตามมาคือ ควร"เลิกบ้า"มีประการต่างๆที่นำทุกข์มาให้..การเลิกบ้านั้น หาใช่เรื่องที่ทำได้ง่ายไม่ เพราะเราชอบที่จะบ้า กลัวการหายบ้า เพราะคงไม่สนุกเลยที่ไม่บ้าตามปกติ ... ที่จริงเราทั้งนั้นมีความบ้ากันบริบูรณ์เกินพอ หากจะตัดบ้าบางส่วนทิ้งก็ยังคงมีเหลืออีกมาก จึงไม่ควรเสียดายความบ้าโดยประการทั้งปวง..วิธีหายบ้าแบบหยาบๆคือเมื่อใดเกิดความบ้าขึ้น ก็รู้ทันความบ้านั้นแล้วบอกตนเองว่า "นี่บ้าอีกแล้วนะ" การบอกเช่นนี้ทำให้การบ้าหยุดชะงักไปแบบสะดุดตอ คราวหน้ามันมาอีก ก็ใช้มนตร์เดิมนั่นแหละบอกตัว อีกหน่อยพอจะบ้า มนตร์นี้จะเข้ามาทำหน้าที่การ์ดทีเดียว ที่เคยบ้าก็ลดลง เพราะเรารู้ทัน


อนึ่ง ขอให้ระวังอาการช็อคที่อาจเกิดขึ้นมาจากการหายบ้าเป็นปลิดทิ้งโดยกระทันหัน..อันมีอาการคือเกิดความสงบเย็นใจโปร่งโล่งจนบางทีถึงกับงงงวยว่านี่ตัวเราหรืออะไร ประมาณนี้ อาจแปลกมากจนคิดว่าบรรลุไปแล้วก็พึงทราบว่ายังไม่พ้นจริงเพียงแต่หายบ้าชั่วคราว และเพราะไม่คุ้นกับความสงบเลยงงงงไปเท่านั้น..แต่เมื่อมาถึงตรงนี้ได้ก็นับว่ามีชัยชนะที่น่าปลื้มมากแล้ว ..

ลืมสวัสดีหนูมาฯ ตอนต้นอะ เลยขอสวัสดีตรงนี้ละกันนะ คงไม่ว่าคนหง่อมนะหลาน..

สวัสดีคะพี่ใหญ่ เป็นอย่างไรบ้างคะ คิดถึงน๊า

สวัสดีค่ะทุกๆท่าน ตอนนี้พี่ก็เรื่อยๆมาเรียงๆ นกบินเฉียงมาทั้งหมู่ (ร้องต่อไม่ได้แล้วเพราะจำไม่ได้) อาการพี่ นานๆๆก็มีแว๊บๆ ไอ้ที่แว๊บน่ะไม่ได้คิดถึงเขาด้วยความรักหรอก แต่มันเป็นความเจ็บใจ มีแต่ผู้หวังดีคอยเตือน คอยบอกว่าให้ทำใจ พูดน่ะมันง่ายแต่เวลาทำน่ะมันยาก พี่คิดเอาเองว่าพี่ทำใจได้เท่านี้ก็ถือว่าเก่งแล้ว

พูดง่าย ทำยาก เห็นด้วยครับ

เอ้า นี่ไง ใหนว่าทำยาก .. ก็ทำได้แล้วนี่นา โธ่พี่ใหญ่ มึนอะคับ..