160 วิธีเข้าถึงแก่นพระพุทธศาสนา

ปัญหา ได้ทราบว่าวิมุติคือความหลุดพ้นจากอาสวะกิเลสทั้งปวงเป็นแก่นของพระพุทธศาสนา เราจะปฏิบัติธรรมอะไรโดยลำดับ จึงจะบรรลุถึงวิมุตินั้นสมประสงค์ ?

พุทธดำรัสตอบ “.....โพชฌงค์ ๗ ประการแล อันบุคคลเจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมยังวิชชาแลวิมุติให้บริบูรณ์
“......สติปัฏฐาน ๔ แล อันบุคคลเจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมยังโพชฌงค์ ๗ ประการให้บริบูรณ์
“......สุจริต ๓ ประการแล อันบุคคลเจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมยังสติปัฏฐาน ๔ ประการให้บริบูรณ์
“......อินทรีย์สังวรแล อันบุคคลเจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมยังสุจริต ๓ ประการให้บริบูรณ์

กุณฺฑลิยสูตร ม. สํ. (๓๙๕)
ตบ. ๑๙ : ๑๐๕-๑๐๖ ตท. ๑๙ : ๑๑๐
ตอ. K.S. V : ๖๐-๖๐

500 ฌาน ๔ นำไปสู่นิพพานได้

ปัญหา ลำพังการทำสมาธิจนได้ฌาน จะสามารถนำไปสู่นิพพานได้หรือไม่ ?

พุทธดำรัสตอบ “ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนแม่น้ำคงคาไหลไปสู่ทิศตะวันออก หลั่งไปสู่ทิศตะวันออก บ่าไปสู่ทิศตะวันออกฉันใด ภิกษุเจริญพอกพูนซึ่งฌาน ๔ ย่อมเป็นผู้น้อมไปสู่นิพพาน โน้มไปสู่นิพพาน โอนไปสู่นิพพานฉันนั้น....
“ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ฌาน ๔ อันภิกษุพึงเจริญเพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อกำหนดรู้ เพื่อความสิ้นไป เพื่อละสังโยชน์อันเป็นส่วนเบื้องบน ๕ (คือ รูป ราคะ อรูปราคะ มานะ อุทธัจจะ อวิชชา) เหล่านี้แล”


ฌานสังยุต มหา. สํ. (๑๓๐๑-๑๓๐๔ )
ตบ. ๑๙ : ๓๙๒-๓๙๓ ตท. ๑๙ : ๓๖๐-๓๖๑
ตอ. K.S. ๕ : ๓๗๒

แก่นแท้ของธรรมก็คืออนัตตา
หาได้ที่คำว่าหยุดครับ
หาได้ที่ความว่างเปล่า
หาได้ที่ไม่มีตัวตน
นั่นแหละคือแก่นแท้แห่งธรรม
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป
มุ่งสู่จุดสลายอย่างดงาม

สิ่งใดเป็นทุกข์สิ่งนั้น สิ่งนั้นเป็นอนัตตา
หากแก่นแท้เป็นอนัตตา แปลว่าแก่นแท้ เป็นทุกข์หรือ???

ตามหาแก่นธรรมได้ที่ ข้าพเจ้า ขอรับ

ก่อนอื่นกระผมต้องขอเกริ่นขอโทษ ขออภัยด้วยครับผม
เนื่องด้วยกระผมเองนั้นหาใช่ท่านผู้รู้อย่างที่ท่าน ต้องการคำตอบไม่
ผมเป็นเพียงผู้ที่สนใจใฝ่ในธรรม ขององค์สมเด็จพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าเท่านั้น
เพียงแต่ว่าคำตอบ หรือความคิดเห็นที่กระผมจะแสดงต่อไปนี้
อาจจะเป็นประโยชน์ต่อท่านบ้าง ไม่มากก็น้อย
หลายท่านคงได้ศึกษา ได้อ่าน ได้ทราบประวัติของท่านพระอาจารย์"มั่น"มาบ้าง
ท่านพระอาจารย์มั่นคือ พระที่ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบที่สำคัญองค์หนึ่ง
ท่านก็ตามหาแก่นธรรมขององค์สมเด็จพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าเช่นกัน
....วันหนึ่งนั้น วันที่ท่านนั่งบำเพ็ญเพียรอยู่นั้น
ท่านได้เกิดนิมิตขึ้นในจิตของท่าน เห็นเป็นนิมิตว่า
ท่านได้ก้าวเดินอยู่ในป่าอันกว้างใหญ่ และเงียบสงบเพียงองค์เดียว
ในทางที่เดินนั้น ท่านได้เดินก้าวผ่านข้ามต้นไม้ใหญ่ที่ล้มขวางทางอยู่
แล้วท่านได้เดินต่อไปจนพบกับทุ่งโล่ง กว้างใหญ่ และราบเรียบ
ท่านเดินต่อไป จนกระทั่งท่านได้ไปพบกับ"ตู้เก็บรักษาพระไตรปิฏก"ที่ยังไม่ได้เปิด
ท่านได้ยืนพิจารณาตู้พระไตรปิฏกนั้น.....
...ป่าใหญ่นั้นคืออะไร ทางที่ท่านเดินจะนำท่านไปที่ใด ?
ต้นไม้ใหญ่ที่ผุพังล้มลงขวางทาง และท่านได้เดินข้ามไปนั้น คืออะไร ?
ทุ่งหญ้ากว้างที่ท่านเดินไปจนพบตู้พระไตรปิกก นั้นคืออะไร ?
ตู้พระไตรปิฏกนั้น คืออะไร ?
ตู้พระไตรปิฏกที่ยังไม่ได้เปิด คืออะไร ?
และ ทำไมตู้พระไตรปิฏกนั้นจึงยังไม่ได้เปิด ?
... ครับ หลังจากนั้นท่านหลวงปู่มั่นจึงได้เป็น พระอรหันตสาวกแห่งองค์พระศาสดา ...
แล้วอะไรล่ะคือแก่นธรรม ?

อะไรคือปฏิเวธ?????

ตามหาแก่นธรรมเชิญที่เวบไซด์ portee.in.th ครับ

หากในชีวิตนี้เราไม่ต้องทุกข์เลย ธรรมะก็อาจไม่จำเป็นต้องมี

เมื่อไหร่ที่ยังอยากจะตามหาสิ่งหนึ่ง อาจจะไม่มีวันพบสิ่งนั้น
หากทำเหตุที่ถูกตรงให้ถึงพร้อม
เราจะได้พบสิ่งที่ตามหาด้วยตนเองโดยไม่ต้องสงสัยในรูปลักษณะเลย

ความจริงของแก่นธรรมคงจะไม่ได้อยู่ไกลโพ้นจนสุดที่จะตามหาได้
คิดว่ามันคงจะอยู่ไม่อยู่ไกลจากกายและใจเราสักเท่าไรหรอกนะ
น่าจะอยู่ตรงที่กายเห็นกาย
จิตเห็นจิตพรือเปล่าก็ไม่รู้

ธรรมนั้นอยู่รอบๆตัวเราแก่นแท้คือธรรมชาติจงใช้ชีวิตอยู่กับธรรมชาติให้มากที่สุดนั่นคือสัจธรรมของชีวิตยังมีเหตุและผลคือแก่นแท้ของพระธรรมคำสั่งสอนจงนำเหตุและผลมาใช้ในการดำเนินชีวิตเถิดแล้วจะพ้นทุกข์(ในนามกษัตริย์แห่งความดี)กรรมเป็นตัวกำหนดชะตา กรรมเกิดจากการกระทำของเราเอง จะทำอะไรต้องใช้ความ ใจเย็น มีสติ เหตุและผล แล้วจะเจอทางออกของปัญหาทั้งปวง

แก่นแท้ของธรรมศึกษาได้จาก "ศีล สมาธิ ปัญญา" เพราะสามสิ่งนี้รวมลงไปในมรรค8
ศึกษาในการรู้กายในกายกับจิตในจิต ให้รู้ไปพร้อมๆกัน
มีสติสัมปชัญญะควบคุมจิตและกายได้ตลอดเวลากาลทำได้ไม่ขาดตอน ย่อมจะได้เข้าถึง
พื้นฐานของ "ศีล สมาธิ ปัญญา"

เข้าใจตนเอง แล้วรู้จักความเป็นไปตามธรรมชาติตามความเป็นจริงเมื่อไรเมื่อนั้นก็จะเจอแก่นธรรม

[๒๕๕] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมฝ่ายขาว ๒ อย่างนี้ ย่อมคุ้มครองโลก
๒ อย่างเป็นไฉน คือหิริ ๑ โอตตัปปะ ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมฝ่ายขาว ๒
อย่างนี้แล ถ้าธรรมฝ่ายขาว ๒ อย่างนี้ ไม่พึงคุ้มครองโลก ใครๆ ในโลกนี้จะ
ไม่พึงบัญญัติ ว่ามารดา ว่าน้า ว่าป้า ว่าภรรยาของอาจารย์ หรือว่าภรรยาของ
ครู โลกจักถึงความสำส่อนกัน เหมือนกับพวกแพะ พวกแกะ พวกไก่ พวกหมู
พวกสุนัขบ้าน และพวกสุนัขจิ้งจอก ฉะนั้น ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็เพราะธรรม
ฝ่ายขาว ๒ อย่างนี้ ยังคุ้มครองโลกอยู่ ฉะนั้น โลกจึงบัญญัติคำว่ามารดา ว่าน้า
ว่าป้า ว่าภรรยาของอาจารย์ หรือว่าภรรยาของครูอยู่ ฯ


ธรรมะในความหมายที่ใช้ เพื่อการปฏิบัติและสำเร็จประโยชน์จริง ควรถือเอานิยามที่ว่า
"ธรรมะ คือคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ซึ่งเป็นสวากขาตธรรม คือธรรมที่ทรงตรัสไว้ดีแล้ว"



เพราะชีวิต ของสัตว์ คือความเกิดขึ้นมาเพื่อรู้อารมณ์ เพื่อเสพอารมณ์ สุขทุกข์ที่เกิดขึ้นย่อมไหลตามไปด้วยกระแสแห่งความทะยานอยาก


ศิลปวิทยาการ ทางโลก ย่อมนำชีวิตไปสู่เป้าหมายทางโลก

การศึกษาในแต่ละยุค แต่ละสมัย เป็นผลผลิตทางความคิด เพื่อตอบสนองต่อสังคมในแต่ละสมัย ความเหมาะสม หรือไม่เหมาะสม ก็มีการทบทวนตลอดในหมู่นักวิชาการอยู่แล้ว

เรียกว่า ตั้งอยู่ในความประมาท

พระธรรมคำสอน ก็มีเหมาะทั้งเด็ก ทั้งผู้ใหญ่

การเข้าหา การได้พบ การได้สดับ จากพระอริยะ จากสัตบุรุษ จากกัลยาณมิตร เป็นที่ๆ ควรไปหา
การโยนิโสมนสิการ ความมีศรัทธา ย่อมทำให้จิตตั้งมั่นในพระธรรม

แก่นธรรม คือ "ความหลุดพ้นด้วยจิต"
มีลักษณะ คือ หลุดพ้นจากอาสวะกิเลสทั้งปวง
มี พรหมจรรย์ เป็นรูปร่าง หน้าตา
มี อริยะมรรค 8 เป็นท่าทาง
มีขันธ์ 5 ที่ยังไม่หมดอายุ เป็นตัวตนเป็นที่อาศัย