สวัสดีคร๊าสมาชิกลานธรรมทุกท่าน

ช่วงนี้รู้สึกแปลก ๆ ค่ะ ตลอดครึ่งปีที่ผ่านมานี้ อ่านธรรม สวดมนต์ และดูรายการต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับพวกธรรมแม้กระทั่งรายการโทรทัศน์ที่เชิญคนตายแล้วฟื้นอะไรประมาณนี้ ...
สิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเองคือ อยู่ดี ๆ น้ำตามันก็ไหลออกมา ซึ่งปรกติแล้วน้ำตาจะไหลก็ต่อเมื่อยินดี เสียใจเป็นที่สุด
แต่เหตุการณ์นี้ทำให้ งง กับตัวเองมาก ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ตอนแรกก็ไม่เอะใจ มาช่วงหลังเป็นบ่อยมาก
คืนไหนที่ไม่ได้สวดมนต์จะนอนไม่ได้เลยค่ะ แต่ก่อนไม่เป็นนะ ตอนใช้ชีวิตเสเพลหน่ะไม่เป็น
แต่ตอนนี้ถึงจะง่วงแค่ไหนก็ต้องสวดมนต์ก่อนนอน รวมถึงการนึกว่าวันรุ่งขึ้นจะตื่นแต่เช้าไปใส่บาตร
แต่ถ้าออกจากบ้านสายไม่ทันได้ทำบุญ จะเหมือนมีคนมารอเราอย่างไรอย่างนั้น ....

เมื่อคืนก่อนนอนก็ได้ฟังเรื่องราวธรรมของ พระเรวัตตะกับลีลาวดี น้ำตาก็ไหลออกมาซะงั้น ...ทั้งที่ไมได้ทุกข์ใจอะไรใด ๆ ทั้งสิ้น เพราะวางมันลงประมาณ 70 % แล้ว
เราเป็นอะไรไปนี่ มันเกิดอะไรขึ้น ใครเคยเป็นแบบนี้บ้างมั้ยคะ ...

มีอีกอย่างหนึ่งนะคะ แต่ก่อนหลับตาลงนอนไม่เคยเห็นพระเลย คือนึกภาพไม่ออก .. เพราะอย่างที่บอกชีวิตไม่เคยแตะธรรมเลย แต่ทุกวัน ทุกคืนหลับตาลง เห็นพระตลอด ... เป็นอะไรที่บรรยายไม่ถูกจริง ๆ ....

ขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้านะคะ ... ขอให้ทุกท่านเจริญทั้งในทางโลกและทางธรรม

น้ำว่าเป็นเรื่องที่ดีของน้องนุชนะคะ ยังไงดีละ คือธรรมะเข้าถึงจิตใจได้มากขึ้นกว่าแต่ก่อน ที่สำคัยเกิดปิติที่ได้ทำความดี ไม่ว่าจะเป็นการสวดมนต์ การตักบาตร การฟังธรรมะ พอใจเราพร้อมที่จะรับธรรมะเข้าสู่จิตใจ ก็จะปิตินะคะ

สนับสนุนความเห็นของท่านศรีสมบัติครับ ..

หนูนุชมาถูกทางแล้ว ยินดีด้วยครับ .. อาการเหล่านี้อีกหน่อยก็จะหายไป ไม่ควรวิตกกังวลหรือยึดถือว่าเป็นสาระสำคัญอะไรครับ ..

เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ

เพราะแต่ก่อนใช้ชีวิตเสเพล พอมาพบธรรม ปฏิบัติธรรมมากๆ ใจมันก็เกิดปีติ

ขอบคุณนะคร๊า

นุชจะเพียรทำความดี เดินทางที่ถูกที่ควรไปจนวินาทีของลมหายใจสุดท้ายเลยค่ะ ... ตอนนี้ยังทำได้ไม่มาก แต่จะพยายามทำทุก ๆ วัน ...

เวรกรรม ตามทันกันในชาตินี้
คิดดูให้ดี ใครจะก่อกรรมทำเข็ญ
ก่อกรรมเช้า ได้รับลงทันฑ์ตอนเย็น
อยากให้โลกได้เห็น ความลิขิตแห่งกรรม
สามคำ จำไว้กรรมลิขิต
ให้ชีวิตมีขึ้นสูง และตกต่ำ
ใครทำกรรมดี กรรมนั้นช่วยหนุนนำ
ใครเคยก่อกรรม ทำเวรไว้ กรรมลิขิต...



ขอพระคุ้มครอง" คืนนี้ราตรีสวัสดิ์ เช่นเคยค่ะ

ปีติ ในสมัยก่อน หากมีความแรงมากๆ ถึงกับเหาะได้เลยทีเดียว

...คุณnuchy...เกิดอาการที่เรียกว่าว่าจิตคือผู้รู้...
...เพราะเราฝึกจิตตนเองพอจิตรู้จึงพอใจยินดีในการทำ...
...ผลที่ตามมาคือเกิดปิติยินดีด้วยอาการน้ำตาไหลค่ะ...
...จิตที่ยินดีแล้วแผ่อุทิศบุญกุศลจึงให้ผลละเอียดต่อจิตผู้รู้...
...ขออนุโมทนาในบุญกุศลด้วยค่ะ...คุณnuchy...