มีบทความดีๆมาฝากค่ะ

ที่ผมศรัทธาในพระพุทธเจ้า .. เพราะท่านเป็นศาสดาที่รอบรู้ และปราดเปรื่องอย่างมหัศจรรย์

ไม่ใช่เพราะท่านเหาะเหิน เดินอากาศได้ มีฤทธิ์ มีเดช

ท่านไม่เคยอวดตัวเอง ว่าท่านเป็นผู้สร้างโลก เป็นญาติข้างไหนของผู้ทรงอำนาจแห่งจักวาล
ไม่เคยอวดว่าท่านเป็นเทพฝ่ายใดมาเกิดหรือใดๆทั้งสิ้น
ไม่เคยเรียกร้องให้ใครมากราบไหว้ มาศรัทธาอะไรในตัวท่าน

ท่านเพียงแต่บอกว่า.. สิ่งที่ท่านบอกกล่าว สอนไว้ เป็นสิ่งวิเศษ ที่รู้ได้เฉพาะตน ให้พวกเราจงมาพิสูจน์กันเอาเองเถิด

ท่านบอกว่า ท่านเป็นผู้พบธรรมะอันแสนวิเศษ ไม่ได้สร้างขึ้นจากเสียงกระซิบที่ไหน
ท่านบอกว่า.. ธรรมะ มันมีอยู่ในธรรมชาติตลอดเวลา
เพียงแต่พวกเราไม่เคยมองเห็น

เหมือนคนที่อยู่ ใน the Matrix ก็ไม่เคยรู้เลยว่า..
เราเป็นแค่สิ่งมีชีวิตที่เวียนว่าย ตายเกิดอยู่ในโลกที่เป็นภาพเสมือนจริง

แต่ไม่มีอะไรจริง สักอย่าง ทุกอย่างถูกปรุง ถูกสร้างขึ้นด้วยความยึดมั่นถือมั่น
ด้วยความไม่รู้ ด้วยความคาดหวัง และ.. ด้วยความอยาก

อยากให้เขารักเรา .. ตลอดไป
อยากให้เขาดีกับเรา.. ตลอดไป
อยากให้เราสวย.. ตลอดไป
อยากให้ชื่อเสียง เงินทอง เป็นสิ่งคงที่ ถาวร .. ตลอดไป
และอีกร้อยพันหมื่นแสนความอยาก..

เรื่องหนึ่ง ที่พระพุทธองค์ ตรัสสอนไว้.. และผมเห็นจริงตามนั้น
ไม่ใช่เพราะผมคิดตาม.. แต่เพราะผมรู้ และสัมผัสมันได้ด้วยตัวเอง

คือเรื่องที่ว่า.. ที่ใดมีรัก.. ที่นั่นมีทุกข์

สมัยเด็กๆ.. วัยรุ่น แม้กระทั่งโตแล้ว ทำงานแล้ว
ผมไม่ค่อยเชื่อคำพูดนั้นเท่าไหร่ ผมนึกค้านในใจด้วยซ้ำ ว่า
มันแล้วแต่คนนะ.. ถ้าเราเป็นคนดี เจอคู่ที่ดี เราก็คงมีแต่ความสุขได้

เวลาผ่านไป.. ความรัก ผ่านมาแล้วก็ไปหลายรอบ
ในวัน และวัยที่กำลังสติ ปัญญาพอจะมีอยู่บ้างนิดๆหน่อยๆ

ผมมองเห็นว่า.. พระพุทธเจ้า ไม่ได้พูดผิดจากความจริงเลยแม้แต่นิดเดียว

คนเรา.. มีธรรมชาติวิ่งหาสุข วิ่งหนีทุกข์
อะไรที่เราเห็นว่า จะนำความสุขมาให้ เราจะพยายามดิ้นรนเพื่อให้ได้มา
จะต้องนั่งเครื่องบินไปแสนไกล ขับรถสิบชั่วโมง หรือเสียเงินเกือบหมื่นเพื่อดูอะไรสักอย่าง เพื่อเวลาอยู่กับใครสักคนแค่สองสามชั่วโมง เราก็ทำได้

แต่อะไรที่เป็นทุกข์ แม้แค่ความเมื่อย ความล้า ที่นั่งอ่านอยู่นี้
พอเกิดขึ้นแว้บเดียว เราก็เปลี่ยนท่า ขยับตัว ให้หายเมื่อย

นี่คือธรรมชาติครับ .. ไม่ใช่เรื่องผิดปกติ

แต่สำหรับทุกข์ที่เกิดเพราะความรัก..
บ่อยครั้งที่เรามักจะมองมันไม่เห็น และปล่อยให้ความสุขเข้ามาบดบัง
สุขที่ใครสักคน ทำให้หัวใจเราเต้นแรง
สุขเวลาที่เขายิ้มดีใจ ที่ได้เห็นเรา
สุขที่รู้สึกว่า เขารักเรา จังเลย เรามีค่าสำหรับคนที่เรารัก

ณ เวลานั้น เราเห็นแต่สุข แต่ไม่ทันได้มองเห็นว่า ทุกข์กำลังก่อตัวพร้อมๆกับสุขนั่นเอง

ถ้าจะบอกว่า.. รัก ไม่ได้ทำให้ทุกข์
แต่ความคาดหวัง และยึดมั่นในรักต่างหาก.. ที่เป็นตัวทุกข์ ก็คงไม่ผิด

เพราะรักมันดี สีสวย หวานละมุนละไม
เราถึงอยากได้มากๆ อยากได้เยอะๆ อยากได้บ่อยๆ ตลอดเวลา
ยิ่งได้เยอะก็ยิ่งพอใจจะได้อีกเรื่อยๆ คาดหวังว่ามันจะดี สีมันจะสวย และมันจะหวานละมุนละไม อย่างนี้ตลอดไป

ทุกข์ มันเริ่มตั้งแต่.. อยาก แล้วครับ

พระพุทธเจ้ายังเตือนพวกเราอีกว่า.. ของทุกอย่าง คนทุกคน เรื่องทุกเรือ่งในโลกนี้
ล้วนแล้วแต่ตั้งอยู่ในกฏ 3 ข้อ ..

คือ.. เกิดขึ้น .. ตั้งอยู่.. แล้วก็ดับไป

จะดี จะสวย จะรวย จะยิ่งใหญ่ อลังการอย่างอาณาจักร บาบิโลน อียิปต์ โรมัน ทรอย มาเซโดเนีย หรืออยุธยา
ก็หนีไม่พ้นกฏข้อนี้

จะสวยขนาดน้องหยาดทิพย์ บวกคลีโอพัตรา ผสมนางงามจักรวาลทุกคนรวมกัน
ก็หนีไม่พ้นกฏข้อนี้

จะยิ่งใหญ่ เก่งกาจ ปราดเปรื่อง ขนาดอเล็กซานเดอร์ มหาราช นโปเลียน ไอน์สไตน์ หรือแม้แต่ตัวสังขารของพระพุทธองค์เอง
ก็หนีไม่พ้นกฏข้อนี้ ..

แล้วนับประสาอะไร กับความรัก
นับประสาอะไรกับคนเดินดิน กินข้างแกงมั่ง ซูชิมั่งอย่างเรา
...........................
ไม่ได้บอกว่า อย่ามีรักเลยนะครับ

รักก็เป็นธรรมชาติอย่างหนึ่ง .. เวลาจะเกิด ก็บังคับไม่ได้ เวลาจะไป ก็บังคับไม่ได้

มันเกิด และหมดไปตามเหตุและปัจจัย เช่นบุญกรรมเก่า หรือความผูกพัน การกระทำในปัจจุบัน

เพียงแค่.. ถ้าจะต้องรัก ก็จงรักอย่างมีสติ อย่างมีความเข้าใจและรู้ทันธรรมชาติของมัน

รู้ว่ามันก็เหมือนของทุกอย่างในโลกนี้ ที่มีช่วงเวลาของมัน
มันไม่ได้มาเพื่อจะเป็นอะไรที่ยึดมั่นถือมั่นได้ ว่าจะมั่นคงถาวร

ถ้ามันยังมี ยังดีอยู่ ก็จะได้สุขอย่างไม่ยึดมั่น และคาดหวัง
ถ้ามันจะหมด จะมอดไหม้ไป ก็จะได้ไม่ทุกข์ จนหนักหนาสาหัส

เพราะตราบใดที่ยังต้องเวียนว่ายตายเกิดเป็นมนุษย์ อยู่ใน the Matrix แบบนี้
เราก็ยังหนีทุกข์ ไม่พ้น

ขอให้ทุกท่านทุกข์น้อยๆ น้อยลงๆ จนสิ้นทุกข์ ในที่สุดนะคะ

แผลเก่า..ยังเจ็บลึก
และเจ็บแปลบทุกครั้งที่นึกถึง
แต่ชีวิตเรายังต้องก้าวต่อไป
แผลคือแผล
ใช้เป็นแรงผลักดัน
ดีกว่าจมปลักอยู่กับความเจ็บปวด
บางที
ชีวิตมักจะส่งปัญหาที่ใหญ่หลวงมาให้
เพื่อผลักดันเรา
ไปสู่ที่สิ่งที่กว่าเสมอ

ด้วยความระลึกถึงทุกท่านค่ะ

ขออนุโมทนา สาธุ กับบทความดีๆ นะคะ

ทุกอย่างเกิดขึ้นเพื่อส่งชีวิตเราไปอยู่ในจุดที่ดีที่สุดเสมอ ให้เราเรียนรู้เติบโต มีชีวิตที่เป็นสุข เป็นอิสระมั่นคงจากภายในอย่างแท้จริง

สิ่งต่าง ๆ ไม่ได้ดีหรือร้ายในตัวเอง อยู่ที่เรามองเห็นความหมาย คำเตือน ความปรารถนาดีที่ซ่อนอยู่ภายใน เรียนรู้แล้วสร้างมันให้เป็นประโยชน์กับชีวิตเราอย่างแท้จริง

การถูกลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่ง เคยทำให้คนขับสามล้อถูกหวยสูญเสียครอบครัวและความสุขที่เคยมีในชีวิต

คนเป็นหนี้ร้อยล้าน กลับพบชีวิตที่มั่นคงเป็นอิสระ มีความสุขที่แท้จริง จนสามารถสร้างฐานะได้อย่างมั่นคง

คนเป็นโรคร้าย มีเวลาในชีวิตเหลือแทบนับวันได้ กลับได้เริ่มมีชีวิตอย่างแท้จริงเป็นครั้งแรก

คนถูกคนรักทิ้ง กลับได้เริ่มเห็นคุณค่าในตัวเองจนได้พบคนรัก มีความรัก ที่มีคุณค่า มีความหมายอย่างแท้จริง

ชีวิตส่งเราไปอยู่ในจุดที่ดีที่สุดเสมอ ที่จะได้หยุดทบทวนว่าอะไรอยู่เบื้องหลัง การกระทำทั้งหมดของเรา เราต้องการอะไรบางอย่างแท้จริงในชีวิต และสิ่งที่ทำ พาไปสู่ชีวิตที่เราต้องการหรือเปล่า

ชีวิตใช้บทเรียนเพื่อบีบให้เราเรียนรู้ที่จะหยุดแล้วเติบโตเป็นคนใหม่ ดึงสิ่งที่สุดที่สุดในตัวเองออกมาเพื่อแก้ไขสถานการณ์ด้วยวิธีใหม่ ที่ไปเหนือกว่าการตอบโต้ตามสัญชาตญาณ

ชีวิตจะบีบคั้นเรียกร้อง ให้เราไปเหนือกว่าการใช้ชีวิตไปตามกระแส ตอบโต้ไปตามสถานการณ์ แต่ให้เราค้นพบเกาะภายในตัวเอง ที่เป็นที่พึ่งที่แท้จริงกลางมหาสมุทรแห่งชีวิต

ถ้าเราไม่ยอมดึงสิ่งที่ดีที่สุดในตัวเองออกมา ยังใช้ชีวิตแบบอ่อนแอ ไม่มีจุดมุ่งหมาย วุ่นวายไม่มีหลัก ยังโต้ตอบแบบด่ามาด่าไป ตีมาตีไป ตามสถานการณ์แวดล้อม ชีวิตก็จะส่งบทเรียนที่ยากขึ้น ยากขึ้น มาให้จนกว่าเราจะยอมจำนน

เพราะชีวิตต้องการให้เราเข้าถึงศักยภาพสูงสุดของตัวเอง เป็นเราที่สมบูรณ์ที่สุด เพราะเรามีความสมบูรณ์ยอดเยี่ยมที่สุด พร้อมอยู่ในตัวเองอยู่แล้ว ที่รอการเปิดเผยออกมา

ข้อความโดย..."เข็มทิศชีวิต" ของ "คุณฐิตินาถ ณ พัทลุง" ยังคงนำทางได้อยู่เสมอไม่เคยเปลี่ยนแปลง

วิธีคิด มุมมองต่าง ๆ ในหนังสือเล่มนี้จะช่วยเปลี่ยนความคิดของคนที่ทดท้อหลาย ๆ คนให้มีมุมมองใหม่ ที่ทำให้ชีวิตของคนผู้นั้นดีขึ้น มีความสุขมากขึ้น มีกำลังใจที่จะต่อสู้ชีวิตต่อไป

ลองไปหามาอ่านนะคะ
จะได้รู้ว่า

"... ทุกอย่างเกิดขึ้นเพื่อส่งเสริมชีวิตเราไปอยู่ในจุดที่ดีที่สุดเสมอ เพียงเรารู้วิธี ..."

บอกลาอดีตที่แสนเจ็บปวด
ไปสู่ชีวิตใหม่
แต่นึกถึงแผลนั้น
เพื่อใช้ผลักดันให้เราขับเคลื่อนชีวิต
อย่างมีสติและระมัดระวังขึ้นค่ะ
บุญรักษานะคะ

ขออนุโมทนากับแง่คิดดีๆ ของความรักค่ะ

กาใช้สติกับความรักในทุกขณะ...จะทำให้เจ็บน้อยลงค่ะ

สวัสดีคร๊า

ความรักเป็นสิ่งสวยงามเสมอ ....

อนุโมทนาค่ะ


รักมากมายเพียงใด
ผิดหวังเสียใจแค่ไหน
สุดท้ายก็หอบหิ้วใครไปด้วยไม่ได้
นอกจากบุญ และ กรรม ที่ทำมา :b45:

อนุโมทนา ครับ

ผมชอบจังครับ อ่านแล้วได้คิด แต่ต้องอ่านบ่อย ๆ เพื่อให้เข้าสู่สายเลือด เพราะมิฉะนั้น พอหลุดจากหน้าจอจิตตกอีกเช่นเคย

จำให้ขึ้นใจว่า

ความสัมพันธ์ ของผู้คนเหมือนสายน้ำ..

เปลี่ยนแปลง แปรผัน และไหลล่องไป...ไม่คงที่..

นี่คือความจริง...

ผู้คน..ก็เหมือนสายน้ำ

ที่มีวันเปลี่ยนแปลง แปรผันไปตามกระแสโลก....

เราจะเป็นสายน้ำเดียวกัน หรือน้ำต่างสาย

ก็สุดแท้แต่ใจ...

ใช่หรือไม่จุดสุดท้ายแห่งสายน้ำกลับเป็นที่เดียวกัน....

หยดน้ำเล็กๆ...ก่อเกิด หยดน้ำใหญ่...

หยดน้ำหลายๆหยด.......ก่อเกิดเป็นสายน้ำ...

ก่อเกิดเพื่อเดินทาง...

เดินทางเพื่อพบกับการเปลี่ยนแปลง...

สมหวัง ผิดหวัง...เป็นธรรมดาโลก...

ในความเป็นจริง

กาลเวลาหมุนย้อนทวนกลับไปไม่ได้...

สายน้ำก็ไม่เคยไหลคืน เช่นเดียวกัน

สายน้ำเคยบันทึกอดีต ของเรา....

ไว้หลายหน้าหลายตอน

เงาอดีต ย้อนกลับมาเสมอ เมื่อมองเห็นสายน้ำ..

แต่มันก็เป็นเพียงเงา....แห่งอดีต...

มันมิใช่วันนี้....

วันนี้ต่างหากที่เรา ต้องเผชิญหน้ากับมันอย่างแท้จริง...

จะอย่างไร...ชีวิตก็ยังคงต้องเดินต่อไป

ตราบใดที่สายน้ำยังไม่เหือดแห้ง

การเดินทางของสายน้ำก็ยังคงอยู่....

ความรัก ... สวยงามเสมอ
แต่ความต้องการมักทำให้เศร้า
ความรัก ... ให้ความสุขเสมอ
แต่ความคาดหวังทำให้เราทุรนทุราย

ความรัก ... ให้สิ่งที่ดีและไม่เคยเรียกร้อง
แต่ความยึดครองมักทำให้เรายึดถือและเหนี่ยวรั้ง

ความรัก ... ไม่ได้ทำให้ใครเจ็บ
แต่ที่เจ็บเพราะเราหลง .. หลงว่ารัก

ความรัก .. เป็นสิ่งงดงาม อ่อนหวาน
แต่คนมักเอามาเป็นข้ออ้างทำร้ายคนอื่น ทำร้ายตัวเอง

ความรัก .. มีเส้นทาง และระยะทางของตัวเอง
แต่บางทีผู้คนหลงเส้นทาง และบางทีไม่อยากเดินตามระยะทางนั้น

ขอให้ทุกหัวใจ เข้าใจในรัก
เข้มแข็งและหนักแน่นกับความรัก

และไม่ว่าจะมีใครอยู่หรือไม่ก็ตามที
อย่างน้อยเราก็มีความรัก .. กับตัวเอง ...

การต้องวิ่งตามคนที่เรารัก บางทีก็ทำให้เราสะดุดได้ง่ายๆ
และมากกว่านั้นคือหนักเหนื่อย กับการความเป็นไป
แม้เราจะพยายามอย่างที่สุดแล้วที่จะประคองความรัก ความสัมพันธ์

แต่บางที พื้นที่ใจเราที่ขาดๆ แหว่งๆ เหว่ว้ามาก่อน
บางทีก็ทำให้เราพร้อมที่จะอ่อนแอ อ่อนไหวกับความรู้สึกโดยง่าย ง่ายต่อการถูกกระทบ(ใจ)
และคนที่เรารักคงต้องเข้าใจถึงจุดนี้
ว่าจะดูแลหัวใจที่อ่อนไหวยังไง

มันคงไม่ใช่ความผิดของใคร ที่พื้นฐานมุมมองของความคิดจะต่างกันไป
ในความต้องการของอีกคน อาจจะเป็นเรื่องที่ใครอีกคนไม่เข้าใจ ..ได้
อยู่ที่ว่าเราเรียนรู้ที่จะให้ จะรับกันอย่างไร

ในความรัก ความเข้าใจ ความยอมรับ เห็นอก เห็นใจต่อกัน คงจำเป็นต่อความสัมพันธ์
ในความต้องการ สิ่งที่ให้มักดูมาก สิ่งที่ได้รับมักดูน้อย
ในความหวัง เรามักจินตนาการไปไกล บางทีไกลและต่างกว่าที่เป็น
ในความจริง บางอย่างเราไม่ต้องการแต่ไม่อาจเหลี่ยงหลบ ที่อยากพบมักจะไปอีกทาง
ที่เราทำได้คือคงต้องทบทวน ความเป็นมา เพื่อจะให้เป็นไป ..อย่างไร

พบกันครึ่งทางอาจยากเกินไปที่จะทำได้
เพราะปัจจัยความจำเป็นที่เป็นอยู่ของแต่ละฝ่ายอาจยากที่จะตัดเรื่องใดเรื่องหนึ่ง

แยกแยะ ความรัก ความต้องการ ความหวัง ความจริง และสิ่งที่ควร
ถ้าต้องก้าวต่อไปจะทำอย่างไรไม่ให้ความขัดแย้ง ที่รอแทรกอยู่หน้าประตู ..เข้ามา
ถ้าต้องก้าวไปอีกทาง จะรวบรวมความเข้มแข็งที่กระจายตามลมปรารถนา
มารวมไว้ได้อย่างไรให้เป็นมัดฟ่อน เพื่อจะฝ่าออกไปจากพายุอารมณ์

ชีวิตมีอะไรอีกมาก โลกมีอีกหลากมุม
ถ้าต้องเอาวันเวลาที่มีไม่มากนักในโลกใบนี้ เสียไปกับความเศร้าหมอง ความเจ็บปวด
ให้ชีวิตต้องเอนไหว ตามความเป็นไปของใครใครจนอ่อนล้า
คุณค่าชีวิตที่เรามีอยู่ .. จะเหลือพลังงานให้กับเรื่องราวดีดี
... จะได้มองเห็นด้านที่สวยงามอื่น .. แค่ไหน

ในความลังเล
ความเจ็บปวดอาจจะดื่มกินความเข้มแข็งของเราจนซีดเซียว
อาจต้องใช้ความเข้มแข็งอยากมากที่จะต่อสู้เพื่อจะให้มีลมหายใจ ..อย่างรวยริน

ในความเด็ดเดี่ยว
บางทีเราก็ต้องยอมเจ็บปวดปางตาย เพื่อให้ก้าวข้ามจากหุบเหวของความตรอมตรม
อาจใช้ความเข้มแข็งไม่น้อยไปกว่ากันที่จะผ่านพ้น และมากกว่านั้นคือความมั่นใจ
มั่นใจว่าเราจะก้าวข้ามไปจริงๆ ...

จะดีไหมที่จะหาทางที่ดีให้ตัวเอง อย่างไม่ต้องกังวลว่าชีวิตจะมีใครหรือไม่มีใคร
เพราะอย่างน้อยยังมีใครหลายคนที่รักเรา และที่เรารัก
แม้จะไม่ใช่การอยู่ร่วมกัน แต่บางที มีใครมารัก มีใครให้รัก ..ก็ดีแล้วใช่ไหม
จะแปลกกอะไร ถ้า.. เราจะรักใครสักคนในทางที่ต่างเดิน ..