สวัสดีจร้า บ้านที่แสนอบอุ่น ช่วงนี้งานเยอะมาก ๆ ค่ะ อะไร ๆ มันไม่แน่นอนจริง ๆ อย่างที่พี่ทักทายบอกเลยค่ะ เมื่อประมาณปีที่แล้วทางบริษัทมีนโยบายขยายสาขาไปต่างจังหวัด สุดท้ายก็ล้มเลิกไป เราก็เฮ่อดีใจไม่ต้องย้ายไป แต่เมื่อวานเองค่ะได้ทราบว่าเค้ารื้อโครงการเก่ามาทำอีกแล้ว และแนวโน้ม % สูงที่จะสำเร็จด้วยค่ะ สรุปแล้วเรามีชื่อติดอยู่หนึ่งในนั้นด้วย เฮ่อไม่แน่ไม่นอนจริง ๆ ค่ะ แต่ก็ไม่แน่อีกน่ะแหละโครงการอาจล้มอีกก็ได้นะคะ ชีวิตเราก็เหมือนกัน ไม่มีอะไรแน่นอนจริง ๆ คิดถึงทุก ๆ ท่านค่ะ

เคยแต่งเล่นๆไว้ในใจตอนออกบวชไปบำเพ็ญที่ป่าเขา นำมาฝากเตือนใจ ปลอบใจครับ
อาจไม่ถูกตรงหลักการแต่ง




ขนาดได้ยินแต่ชื่อยังแต่งไปได้นะท่าน

สวัสดีตอนสายค่ะ คุณทักทาย

หลายอย่างในโลกนี้ ก็ล้วนเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เป็นธรรมดา
ชีวิตก็เป็นแบบนี้เสมอ คิดเสียว่า...มันเป็นธรรมดา
มีแต่เราต้องตั้งสติ เราต้องอยู่กับมันให้ได้ และอยู่กับมันให้ดี
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิต คือ ครูสอนเราทั้งสิ้น
ขึ้นอยู่กับว่า เราจะมองเห็นหรือไม่
ช่างมันเถอะคนดี...พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว
ตั้งหลักให้ดี...อย่าประมาท
ใช้ทุกวินาทีให้มีค่า...ทำดีที่สุดในแต่ละวัน
เพราะอะไรอะไรมันก็ไม่แน่

รักเพื่อนเสมอจ้ะ

ขอขอบคุณที่นำภาพนกขมิ้นตัวเป็นๆมาให้ดูนะครับ
ที่เขียนแต่งข้อความ กลอนนี้ก็เพื่อจะให้รู้ถึงปลิโพธ ในใจขณะนั้น และขอยกเรื่องปลิโพธมาร่วมศึกษาด้วยกันครับ

ปลิโพธ ๑๐
ปลิโพธ ( ความกังวล , ความห่วงใย )
ความกังวล , ความห่วงใย ๑๐ ประการ หมายถึง ...

๑. อาวาส เรื่องที่อยู่ เป็นห่วงเรื่องที่อยู่ที่กิน กังวลในที่อยู่อาศัย ทั้งใหม่ เก่าและปัจจุบัน
๒. ตระกูล ห่วงเรื่องตระกูล
๓. ลาภ เป็นห่วงเรื่องรายได้ต่าง ๆ
๔. คณะ เป็นห่วงเรื่องเพื่อนฝูง
๕. การงาน ห่วงเรื่องการงาน
๖. การเดินทาง เป็นห่วงเรื่องการเดิน
๗. ญาติ เป็นห่วงญาติพี่ น้อง
๘. อาพาธ เป็นห่วงเรื่องความเป็นโรค
๙. การศึกษาปริยัติ เป็นห่วงเรื่องการศึกษา
๑๐. อิทธิฤทธิ์ เป็นห่วงเรื่องคุณวิเศษของตัวเอง กลัวจะไม่ได้ ไม่มีไม่เป็น หรือกลัวมันตก
เป็นสิ่งที่ควรเปลื้องเสียจากใจ ในความ ปลิโพธินี้ อันเป็นเครื่องกั้นความสงบ ที่ยังผลให้จิตใจเศร้าหมอง และอ้อยอิ่ง ไม่หนักแน่นเด็ดเดี่ยว โลเลทั้งหลาย
เมื่อคลายเสียได้จากเสียเหล่านี้ก็มีจิตใจที่แกล้วกล้า และอาจหาญในทุกที่ ทุกเวลาทุกขณะ ที่จะย่างก้าว

สวัสดีค่ะคุณทักทาย
ที่ทำงานใหม่เป็นอย่างไรบ้างคะ
หวังว่าคงจะดีกว่าที่เก่านะคะ

เอ !!! ไม่ทราบว่าคุณทักทายเหงาอยู่หรือเปล่า
เห็นเข้าไปแวะบ้านคุณเพ็ญ บ้านคุณมานิตา

ขอให้มีความสุขกับที่ทำงานใหม่นะคะ

อ่านสามบรรทัดแรกแล้วก็อดแว๊บๆ อดสะเทือนใจไม่ได้ โชคดีที่มีประโยคสุดท้าย...... จริงแหะ... พรุ่งก็เช้าแล้ว .... แล้วมันก็จะผ่านไปอีกวัน

พิม

กบฯ..ก็มี..

กบฯ..ก็มี..

แต่..แต่งไม่จบ..นานมากแล้ว..ต่อให้จบไม่ได้ซะที

..ขุนเขา..ดั่งเพื่อนท้า..ลมฝน..
..หินผา..ดั่งพ่องชน..ชิดใกล้..
..??????..
..??????..

ตอนนั้น..เดินท่องป่าเขาลำเนาไพรแถว ๆ เมืองเลย..คนเดียว..
วันแล้ววันเล่า..เดียวก็ขึ้นเขาลูกนู้น..เดียวก็ปีนผาลูกนี้

หลงป่า..หมดแรง..นอนบนพื้นดิน..ก็มี

วัน ๆ ก็เห็นแต่ภูเขา..เห็นแต่ก้อนหิน..เป็นเพื่อน

หากเพื่อน ๆ พี่ ๆ ..จะต่อให้จบได้..ก็จักขอบคุณ

นี้ก็ไม่รู้..จะจัดเข้า..ปลิโพธ..ข้อไหนนะ