สวัสดีค่ะทุกท่าน ดิฉันเป็นสมาชิกใหม่ มีเรื่องกลุ้มใจอยากปรึกษาค่ะ

คือว่าดิฉันเลิกกับแฟนไปได้เกือบ 3 อาทิตย์แล้ว คิดว่าทำใจได้ในระดับหนึ่งแล้วเรื่องที่เค้าทิ้งกันไป
แต่มีเรื่องหนึ่งที่ดิฉันยังรู้สึกผิดกับเค้า ก็คือก่อนที่เค้าจะเลิกกัน ดิฉันงี่เง่าใส่เค้ามาก ทั้ง ๆ ที่เค้าก็ดีกับเราทุกอย่างเลย ก่อนที่จะจบกัน ดิฉันก็ได้ขอโทษขอโพยเค้าแล้ว เค้าก็บอกว่าไม่ได้โกรธ เรื่องนี้ดิฉันไม่ผิดเลย เค้าแค่อยากอยู่คนเดียว

แต่ลึก ๆ แล้วดิฉันก็รู้นะคะ ว่าเค้าเบื่อดิฉันที่ดิฉันงี่เง่ากับเค้าไว้มาก ดิฉันรู้สึกผิดมาก ๆ เลย เหมือนเป็นเพราะเราที่ทำให้เรื่องนี้มันจบลง

ช่วยแนะนำได้ไหมค่ะ ดิฉันควรจะใช้ธรรมะข้อไหนยึดเหนี่ยวจิตใจไว้ดี บางทีดิฉันว่าดิฉันทำใจเรื่องที่จะต้องเลิกกันได้แล้ว แต่พอมาคิดเรื่องที่ว่าเราใช่ไหมที่ทำให้ต้องจบกัน มันก็ยิ่งรู้สึกผิดและยังคงนึกถึงเค้าอยู่

ขอบคุณค่ะ

อย่างไรจึงเรียกว่างี่เง่าละ อย่างไรคือฉลาดละ
จะงี่เง่า หรือจะฉลาดรอบรู้ ดีพร้อมเสียทั้งหมด ก็ใช่ว่าจะไม่มีทิ้งกัน เลิกรากัน ไปมีใหม่ และที่สำคัญต่อให้ดีพร้อมเสียทุกอย่างหากอีกฝ่ายมองไม่เห็นก็ดูไร้ค่า คือสุดท้ายก็แยกคนละทางได้เช่นกัน เรื่องชีวิตคู่จึงไม่ใช่เรื่องของคนๆเดียวแล้วจะจบ แต่ทั้งคู่มีความเข้าใจเห็นใจกันเป็นหลัก ที่อยู่ในครรลองของศีลธรรมของผู้ครองเรือนจึงจะเพียบพร้อมดีงาม ที่สงบสุข จึงขอสรุปว่าเรื่องงี่เง่าหรือฉลาดในเรื่องแบบนี้ไม่ใช่สาระสำคัญที่จะมาตอกย้ำตัวเราให้เศร้าหมอง หรือน้อยเนื้อต่ำใจอะไร เหตุการณ์ต่างมันก็เกิดแล้ว ผ่านพ้นไปแล้ว ที่ควรฉลาดหรือเลิก งี่เง่าเอาแต่ใจ คืออย่างไรจึงไม่ทุกข์กับเรื่องราวเหตุการณ์นั้น ฉลาดแล้วจึงคือเกี่ยวข้องอย่างไรจึงจะไม่ทุกข์มากดดันตัวเองให้เดือดร้อนใจ กินไม่ได้นอนไม่หลับเป็นต้น หากเคยงี่เง่าว่าอะไรก็ของเรา แฟนเรา นั้นนี้ของเราหมด ก็ให้ฉลาดขึ้นเข้าใจมากขึ้นเข้าใจความเป็นธรรมดาของธรรมชาติมากขึ้น ไม่มีสิ่งเป็นของเรา ของใครจริงๆได้ ยิ่งผูกมัดยิ่งเป็นทุกข์ เพราะทุกสิ่งคือความเปลี่ยนแปลง ที่เป็นปรกติธรรมดาอยู่อย่างนั้นจึงควรเลิกงี่เง่าว่าจะเอามาเป็นเรา ของเราไว้ตลอด
เขาไม่เห็นความดี ไม่พอใจจะใช้ชีวิตรวมกันก็ช่างเขา ใครจะบังคับใจใครได้ตลอดละจริงไหมครับ?

ขอบคุณทุก ๆ คอมเมนท์ค่ะ

ดิฉันเองก็พยายามคิดว่า ถ้าเรามัวแต่ไปคิดถึงอดีต ตัวเราเองก็จะจมอยู่กับอดีต ทั้ง ๆ ที่เราอยู่ในโลกของปัจจุบัน ดิฉันก็เคยขอโทษเค้าแล้ว (ก่อนที่เค้าจะติดต่อไม่ได้) เค้าก็บอกว่าเค้าไม่ได้โกรธอะไร แต่หลังจากนั้นเค้าก็ติดต่อไม่ได้อีกเลย คือคงเปลี่ยนเบอร์ไปแล้ว นี่แหละที่ทำให้ยังรู้สึกผิด คาใจอยู่ เพราะคิดว่า ถ้าไม่ได้โกรธไม่พอใจอะไรกับเราจริง ๆ จะหนีเราไปทำไม

ก็หวังว่า เค้าจะไม่ได้โกรธอะไรเราจริง ๆ เพราะตอนนี้จะไปขออโหสิจากเค้า ก็คงทำไม่ได้แล้ว ..

อกหักครั้งนี้ทำให้รู้ว่า พ่อแม่เป็นคนที่รักเรามากที่สุดจริง ๆ ค่ะ ถ้าไม่ได้คุยกับพ่อแม่ หรือเพื่อน ๆ ก็คงสติแตกไปมากกว่านี้ อีกสิ่งหนึ่งที่เข้าหาก็คือธรรมะนี่แหละค่ะ ไม่เคยสนใจเรื่องนี้มาก่อน สุดท้ายก็มาเป็นที่พึ่งของเรา ตอนนี้ก็กำลังหาวันหาเพื่อนจะไปฝึกสมาธิอยู่ค่ะ