ถ้าเรารู้สึกเบื่อทุกอย่าง
ไม่อยากทำอะไรเลย
ควรทำยังไงดีค่ะ

สวัสดีคร๊า

ในโลกมีอะไรมากมาย ให้เราได้เรียนรู้ ได้ทำความรู้จักกับมัน ตอนเย็น ๆ นี้ นุชจะไปกินหมูกระทะ แถวปิ่นเกล้า ไปด้วยกันมั้ยคะ ... ไปกินกันให้อ้วนให้แก้มยุ้ยเลย จะได้ไม่เบื่อ 5555+ เมื่อครู่นี้ ดู คลิป ร้องไห้เลยค่ะ น้ำตาไหลพราก ๆ แง๊ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
เลยมาแบ่งปันให้ดูค่ะ

http://www.youtube.com/watch?v=_qc2TRG3 ... r_embedded

แล้วตามด้วย


http://www.youtube.com/watch?v=CdbXDhPV ... r_embedded




...................
Nuchy 2525

สวัสดีครับ

ผมก็เคยเป็นครับ ทำอะไรก็ไม่ สุข ทำอะไรก็ไม่ ทุกข์
เลยไม่รู้จะทำอะไร ไม่อยากทำอะไร เป็นบ้างอยู่บ่อยครั้ง เพราะพิษรักนั่นเอง

เพราะ "เราขาดเป้าหมายครับ" แม่ผมบอกมาและผมก็คิดว่าใช่

ต้องหาแรงจูงใจ หรือ คนจูงใจ หรือ "ใจตัวเอง ครับ"

ที่เราำทำนั้นมันมีค่ามีประโยชน์กับเราทั้งนั้นล่ะครับ อย่างเช่น วันนี้จะต้องเก็บกวาดบ้านให้เกลี้ยง

เราก็ได้ยืดเส้นยืดสาย บ้านก็สะอาด เป็นต้น

เเต่ผม

มีคนบอกผมว่าผมจะทำงานนี้ไม่ได้หรอก.. เลยฮึดมาได้เป็นแรงจูงใจ แบบไม่ตั้งตัวครับ

ลองหาดูครับ เป็นกำลังใจให้ครับ

คำว่าเบื่อ ผลมาจากไม่ได้ดั่งใจของเราที่ให้เป็นแบบนั้นแบบนี้ ที่ปราถณาที่จะให้เป็นในรูปแบบต่างๆ จะให้ลดลงได้คือให้ลดความตั้งใจ เอาจริงเอาจัง ความต้องการว่าต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ ความคาดหวังต่างๆผ่อนลงบ้าง แล้วภาวะเบื่อนี้จะลดลงไปเอง ไม่ใช่จะไปบังคับทำอะไรกับความเบื่อที่เป็นอารมณ์ปลายเหตุนั้น

ถ้าท่านคิดดีฯเบื่อแล้วไม่ทราบว่าจะทำอย่างไร ใครอื่นจะทราบได้ไงอะคับ..

ที่ควรเบื่อคือเจ้าตัวเบื่อนี่มังคับ..

สวัสดี ครับ...
มันต้องมีเหตุปัจจัยที่ทำให้เบื่อครับ...
บางครั้งผมก็รู้สึกเบื่อไปหมดทุกอย่างเหมือนกัน ไม่รู้จะเกิดมาทำไม,..แต่มาคิดอีกทีความเบื่อมันก็เป็นกิเลส..ตัณหา..อยากเป็นโน่นเป็นนี่ ไม่อยากเป็นโน่นเป็นนี่...อยากบ้าง..ไม่อยากบ้าง..เฉยๆ บ้าง
ขอให้มันเป็นเพียง สภาวะธรรมครับ..ธรรมทั้งหลาย ทั้งปวงไม่ควรยึดมั่น ถือมั่น
อนิจจัง........เปลี่ยนแปลงเรื่อย
ทุกขัง..........ต้องผูกพันอยู่กับสิ่งที่เปลี่ยนแปลงเรื่อย
อนัตตา..........จะบังคับให้เป็นอย่างอื่นไม่ได้
ความเบื่อเกิดขึ้น...ตั้งอยู่..แล้วความเบื่อจะดับไป ธรรมทุกอย่างไม่เที่ยง..
ขอจงเจริญในธรรมยิ่งๆ ขึ้นไป..

:b22: อยากไปกินด้วยจัง
ดูคลิปแล้วเข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ
กำลังเป็นคล้ายๆ กัน

:b8: ขอบคุณค่ะ
แรงจูงใจ เป็าหมายชีวิต

ขอบคุณค่ะ

:b13:
บางครั้งมันก็อยากงอแงบ้างอะค่ะ
อยากทำแบบเด็ก 3 ขวบ

อนุโมทนาค่ะ

เบื่อเพราะคิดถึงบ้าน
คิดถึงพ่อ คิดถึงแม่ คิดถึงน้อง
เปิดคลินิค 3 เดือนกว่าๆ เหมือนติดคุกมา 3 เดือนกว่าๆ เลยค่ะ
ไปไหนก็ไม่ได้ เป็นห่วงเครส เวลาจะออกไปไหนก็ต้องรีบกลับเพราะลูกค้าโทรตาม
ทำงาน 8.00-22.00 น. บางทีก็อาจเลยไปถึงเที่ยงคืน เพราะผ่าตัดฉุกเฉิน
ขอบ่นหน่อย

ที่ว่ามานี้สร้างเองหมดเลย สร้างหรือคาดหวังที่จะให้เป็นดั่งใจแบบนั้นแบบนี้ แล้วอยากให้มันเป็นดั่งใจ เป็นการสร้างกรอบมาครอบตัวเอง สร้างเหตุให้คับแคบเอง รู้ตัวบ้างไหม? หรือเรียกว่ามีแต่สร้างเหตุแห่งทุกข์ละคุณเอย เมื่อดำเนินอย่างนี้ก็มีแต่ทุกข์ที่ไม่ได้ดั่งใจ ไม่ได้ดั่งยึด ไม่ได้ดั่งตัณหาอุปทานของตัวเองที่จะให้มีให้เป็นละ ซึ่งล้วนแต่ผิดสัจจะธรรม ความเป็นจริงที่ไม่ยึดติดกันอยู่เองแล้ว ที่เรียกว่าอนิจจัง ไม่มีสิ่งไหนยึดสิ่งไหนได้จริง

ก็เคยคิดไว้แล้วไม่ใช่หรือก่อนจะเปิดคลินีค ในเรื่องขอบเขตเวลาต่างๆ หากเราคิดว่าที่ทำงานตรงนี้เป็นการอนุเคราะห์สงเคราะห์ ก็จะทำได้ไปเรื่อยๆ พอใจที่จะทำ คือทำแบบไม่เอา ทำแล้วๆไป แต่หากมีการกำหนดเงื่อนไขขึ้นมาก็จะมาบล็อคตัวเองกดดันตัวเองเอาได้ เงื่อนไขสร้างมาเองก็เลิกเองได้ มันตึงมากก็ผ่อนลง

ที่ทำงานแบบนี้ในเรื่องกรรมแล้วท่านว่า ชาติก่อนเราอาจอยู่ในรูปแบบที่เรารักษาคือเป็นสรรพสัตว์แล้วบาดเจ็บ ล้มป่วย มาให้ผู้มีคุณเช่นพระโพธิสัตว์ พระอรหันต์ องค์พุทธะ อื่นฯ ท่านรักษาเรา มาในชาตินี้ก็ต้องทำคืนเสียสละคืนท่านทดแทนคุณท่าน รักษาสรรพสัตว์ แต่สิ่งนี้ก็มีวาระเพราะการให้อนุเคราะห์ที่ประเสริฐสุดคือธรรมะทาน ซึ่งต่อไปเมื่อคุณบริบูรณ์ก็ต้องดำเนินตามวิถีท่านทั้งหลายที่กล่าวมานั้น
ฉะนั้นหน้าที่ปัจจุบันคือทางผ่าน ทางสร้างบารมีนั้นเอง เมื่อถึงวาระก็จะเป็นผู้ให้ที่ให้แล้วมันจบเป็น ช่วยแล้วจบเป็น ไม่มาเจ็บไข้ ป่วยอะไรอีก