“คู่เทียม” เจอเมื่อไหร่ก็ได้

แต่ “คู่แท้” ต้องเจอ.....
ในจังหวะที่พร้อมจะรักกันจริงเท่านั้น



ถ้าคุณเคยอ่านหนังสือเล่มเดียวสองรอบแล้ว
รู้สึกต่างกันราวกับอ่านหนังสือคนละเล่ม
รอบแรกรู้สึกว่าไม่เห็นจะเอาไหน แปลกใจทำไมใครต่อใครถึงชอบกัน
แต่รอบที่สองกลับรู้สึกมีอารมณ์ร่วม ยิ่งอ่านยิ่งตาสว่าง
ประสบการณ์ทำนองนี้แหละที่เป็นตัวอย่างบอกคุณได้ว่า
คนเราไม่พร้อมจะรับสิ่งมีค่าเสมอไป

ถ้าเห็นค่าของคนที่มีค่าไม่ได้ คุณก็จะไม่มีวันเจอคนที่ใช่เลย
ต่อให้เขาหรือเธอนั่งอยู่ตรงหน้าก็ตาม
และนั่นก็ทำให้คนจำนวนมากต้องมานั่งเสียดายอดีต
เฝ้าย้ำคิดอยู่เสมอว่าขอเพียงเจอคนบางคนอีกครั้ง
จะเทคแคร์เขาหรือเธอสุดชีวิต
จะไม่ปล่อยให้หลุดมือไปซ้ำสองอีกอย่างเด็ดขาด

แต่นั่นแหละ เวลาเป็นสิ่งย้อนทวนไม่ได้
เมื่อครั้งนั้นไม่พยายามรักษาเขาหรือเธอไว้
ปล่อยให้หลุดมือไปแล้ว ก็สายไปแล้ว
นี่คือข้อคิดควรจำที่จะทำให้คุณปลงตกนะครับ
ถึงคนใช่ แต่เวลาไม่ใช่ ก็แปลว่าไม่ใช่ !

เวลาที่ใช่ของแต่ละคนต่างกัน
หากคุณเป็นเด็กหนุ่มที่หาเงินใช้เองได้ตั้งแต่อายุ ๑๗
ก็แปลว่าคุณพร้อมจะรับผิดชอบครอบครัวตั้งแต่ยังวัยรุ่น
แต่หากคุณเป็นชายวัย ๔๐ แล้วยังต้องแบมือขอตังค์พ่อแม่
ไม่มีหลักแหล่งพักพิงอาศัยของตนเอง
ต้องอาศัยบ้านญาติอยู่ แถมยังขี้เกียจตัวเป็นขน
อย่างนี้แปลว่านานแค่ไหนคุณก็ไม่พร้อมจะพบรักแท้เอาเลย
เพราะแม้มีเมีย เมียก็จะอยู่กับคุณแบบหมดอาลัยตายอยากไปวันๆ
ไม่อาจอยู่ร่วมกันด้วยความรู้จักรักเป็นแน่

หรือถ้าคุณเป็นผู้หญิงที่กำลังอยู่ในช่วงกร้านโลก คบทั่วมั่วแหลก
ไม่มีแก่ใจมองโลกในแง่ดี อารมณ์ปรวนแปรผันผวน เอาแต่ใจตัวสุดๆ
เห็นบรรดาชายหน้าโง่เป็นตู้เอทีเอ็มอย่างเดียว
แบบนี้อยู่กับใครเขาก็อยากทิ้งภายในสามวันเจ็ดวันครับ
ต่อให้แรงดึงดูดทางเพศสูงขนาดไหนก็เถอะ

ผู้หญิงดีๆ ส่วนใหญ่ฝันอยากมีรักเดียว
เป็นของผู้ชายคนเดียวไปตลอดชีวิต
ไม่อยากเป็นของเล่นที่ถูกเปลี่ยนมือไปเรื่อย
แต่ในโลกความเป็นจริง ความขาดประสบการณ์ในเรื่องรักๆ ใคร่ๆ
จะทำให้ทั้งชายทั้งหญิงไม่รู้ประสีประสา คือยังดิบๆ อยู่
นึกว่ามีอีกฝ่ายไว้เอาใจตัวเอง ผ่อนปรนประนีประนอมไม่เป็น
เห็นอะไรขัดหูขัดตา จะดูคอขาดบาดตายไปหมด

ฉะนั้น ควรทำใจยอมรับความจริงกัน
น้อยเท่าน้อยครับในโลกนี้ ที่เจอแล้วปิ๊งกันตั้งแต่เด็ก
อยู่คู่ไม่แยกจากกันเลยจนตาย คือมีนะครับ ไม่ใช่ไม่มี
แต่อย่าหวังว่าจะแจ็คพอตเป็นคุณกับคนรัก
ทำนองเดียวกับที่ไม่ควรหวังให้มากนักว่าจะถูกล็อตเตอรี่นั่นแหละ

ประสบการณ์ทางความรักในอดีต จะเป็นทั้งบทเรียน
เป็นทั้งแบบฝึกหัด หรือเป็นทั้งการสอบไล่เพื่อผ่านมาถึงตัวจริง
กล่าวคือ พอถึงเวลาเจอตัวจริง คุณจะเป็นผู้ใหญ่พอ
หรืออย่างน้อยต้องมีความคิดอ่านมากพอจะรู้ว่าคนที่มีค่าสำหรับคุณ
คือคนที่เหมาะสมกับคุณ และจะทำให้คุณเป็นสุขในระยะยาว
ไม่ใช่เอาแต่ฝันแบบเด็กวัยรุ่นว่าคู่ของฉันจะต้องจ๊าบสุด
เดินควงแล้วเพื่อนๆ อิจฉาตาร้อนกันใหญ่อะไรทำนองนั้น

สรุปนะครับ ถ้าคุณกำลังเป็นลูกแหง่ กำลังเป็นเด็กขี้แย
กำลังช่างฝันจะเอาแต่อะไรดีๆ กำลังใจแกว่งง่าย เห็นใครดีกว่าก็ชอบกว่า
กำลังเที่ยวแบมือขอตังค์ใครต่อใคร หรือหนักกว่านั้นคือกำลังเป็นบ้า
กำลังขี้เมา กำลังอยู่ในบ่อนพนันไม่เห็นตะวันและดาวเดือน
อย่างนี้ไม่ใช่จังหวะเหมาะจะเจอคนที่ใช่หรอกครับ
คนที่ใช่อาจเป็นแรงบันดาลใจให้คุณเปลี่ยนแปลงตัวเองได้
แต่เขาจะไม่มาในเวลาที่คุณยังอยากย่ำอยู่กับที่เป็นอันขาด

ถึงตรงนี้ คุณคงพอเห็นเป็นแนวว่า เขาหรือเธอที่คุณรัก
อาจไม่ตรงกับเจ้าชายเจ้าหญิงในความฝันของคุณเลยแม้แต่นิดเดียว
เพราะฉะนั้นอย่าเริ่มกวาดตาหาคนที่เหมือนฝัน
แต่ให้มองดูคนที่มาในเวลาเหมาะด้วยความใจเย็น

แล้วที่สำคัญนะครับ
อย่าให้เสียงนกเสียงการอบข้างมีอิทธิพลกับการตัดสินใจของคุณ
แต่ขณะเดียวกันก็อย่าละเลยเสียงทักของเพื่อนแท้
ให้รับฟังและเก็บไว้เป็นข้อมูลภายนอก
แล้วนำมาเปรียบเทียบกับข้อมูลอันได้จากประสบการณ์ตรง
จึงค่อยชั่งใจ กับทั้งตัดสินใจด้วยตนเองว่าคุณจะเอาแน่ไหม

เพราะที่เหลือต่อจากนั้น
คุณเองนั่นแหละที่จะต้องรับผิดชอบทั้งหมด !


คัดลอกบางตอนมาจาก...
หนังสือรักแท้มีจริง : บทที่ ๓ เลือกคนที่ใช่ โดยดังตฤณ