ดิฉันทุกข์ใจกับพฤติกรรมของพ่อตัวเอง รู้สึกไม่รัก ไม่อยากอยู่ร่วมกันเลย ทะเลาะกันประจำ ดิฉันเป็นคนอารมณ์ร้อน พ่อด่ามาดิฉันก็ว่ากลับ จนโดนด่าว่าเป็นลูกทรพีก็โดนมาแล้ว ให้ไปขอขมาพ่อดิฉันยังไม่อยากไปเลย รู้สึกอยากให้หมดเวรหมดกรรมในชาตินี้ ไม่อยากเจอกันอีก จะทำไงดีคะ ไม่อยากมีความรู้สึกแบบนี้เลย

๑. พึงทราบว่าพ่อแม่เป็นผู้มีคุณเพราะทำให้เราได้เกิดมาเป็นคน การได้เกิดเป็นคนเป็นโอกาสที่หาได้ยากยิ่งในโลก..

๒. การรู้คุณแลตอบแทนบุญคุณพ่อแม่เรียกว่ามีกตัญญูกตเวที เป็นมงคลของชีวิต

๓. พ่อแม่เป็นพระอรหันต์ของลูก เมื่อเรากระทำการใดๆกับท่านย่อมเป็นที่มาของ"ผล"อันยิ่ง..หากเราทำดีกับท่าน ผลดีที่จะด้รับก็มหาศาล หากเราทำชั่วกับท่าน แม้เพียงด้วยวาจามีการด่าเป็นต้นอานิสงค์มีความวิบัติเป็นอันมากรออยู่

๔. พึงทราบว่าสัตว์ทั้งหลายเกิดมาร่วมเผ่าพงศ์วงตระกูลกันเพราะอำนาจแห่งกรรมของตนๆจัดสรรค์มาไม่ได้มาเพราะพระเจ้าที่ใหนบันดาลหรือเพราะโชคเป็นต้น.....สิ่งทั้งปวงมีมาจากเหตุทั้งสิ้น ..นี้เป็นหลักความจริงในธรรมชาติที่พระพุทธเจ้าทรงค้นพบ และทรงนำมาบอกกล่าวแก่สัตว์เพื่อจะได้รู้เท่าทัน เพื่อละเว้นการทำเหตุเสียที่จะนำผลที่เลมาสู่ตน...

การที่คุณถูกพ่อด่าว่านั้น ก็มาจากเหตุเก่าที่คุณได้เคยล่วงทุจริตทางวาจามีการด่าคนอื่นมาก่อนแล้ว จึงปรากฏผลคือถูกด่าทุกเมื่อเชื่อวันเช่นนี้ เมื่อทำเหตุเสียไว้ ผลที่ดีจะมีได้อย่างไร เมื่อคุณทำบาปใหม่คือด่ากลับ โดยเฉพาะกับพ่อที่ทำให้คุณเกิดมา ผลจะมากมายเผ็ดร้อนประการใด สุดจะคาดเดาได้..แต่พออนุมานได้ว่า เมื่อตายไปจะเข้าถึงนรกวินิบาตอบายภูมิ ต่อด้วยการได้เกิดในเดรัจฉานภูมิ หากยังพอมีบุญนำเกิดในมนุษย์ภูมิ อำนาจของเศษกรรมที่เหลือจะส่งผลให้เกิดในครอบครัวที่มีพ่อแม่คอยด่าทอ แม้ไม่มีเหตุผลอะไรๆเลย ท่านก็หาเรื่องด่าทอไปจนได้ ในขณะที่พี่น้องอื่นๆไม่ถูกด่าเลยหรือถูกด่าแต่น้อย..

แม้ในอัตภาพนี้คือปัจจุบันชาตินี่แหละ เมื่อเราเคยด่าพ่อแม่เราไว้ พอเราอยู่ในฐานะพ่อแม่บ้าง กรรมผู้ซื่อสัตว์ย่อมนำผลมาส่งให้สมเจตนาที่ตนเคยทำไว้นั่นแหละ ก็จะถูกลูกสุดที่รักดังแก้วตานั้นด่าทอให้รันทดหดหู่ น่าสลดสังเวชแก่ผู้พบเห็นโดยถ้วนทั่ว ทั้งตัวก็นึกไม่ได้คิดไม่ออกว่านี่คือผลจากเหตุที่ตนนั่นเองทำไว้ ใครที่ใหนจะทำกรรมอะไรให้ใครได้ย่อมไม่มีเลย...

จึงเรียกว่า วงจรกรรมได้หมุนครอบรอบด้วยประการฉะนี้ การที่จะหลุดจากวงจรนี้ ทำได้ด้วยการยุติการ"ด่ากลับ" พยายามนิ่งเงียบ "ให้มาก".. เมื่อได้ยินพ่อด่า พึงนึกว่า นี่เป็นเสียงที่ลอยมากับลม อย่าเอา"เรา" เข้ารับ..เพราะเมื่อเอา"เรา"ไปรับ ก็จะเป็น" เป้า"ให้เดือดร้อนทุกที ..จงคิดว่า เพราะเราทำกรรมไม่ดีมาจึงต้องได้ยินเสียงด่า เมื่อด่าจบไป แสดงว่าผลชั่วลดลงแล้ว ไม่นานมันจะหมดไป...ส่วนพ่อ ปกติเมื่อลูกด่ากลับก็ได้ปัจจัยที่จะด่าต่ออีก แต่วันหนึ่ง เมื่อลูกนิ่ง พ่ออาจ"ช็อค" เพราะสิ่งนี้ไม่เคยปรากฏ พ่อจะเห็นว่า แหมคำด่าของตรูช่างไม่มีประสิทธิภาพเลย พ่ออาจเพิ่มความรุนแรงในคำด่าให้ยิ่งขึ้นไป เมื่อเรายังนิ่งอยู่ อาจมองพ่อด้วยความสงสารว่ากำลังเล่นละครให้เราดู เมื่อเราไม่ร่วมแสดง..พ่อก็คงไม่สนุกที่จะด่า"หัวตอ"ที่ไม่โต้กลับมา ในที่สุดก็เลืกราไปเองเพราะไม่ได้ปัจจัยที่จะค้นคิดคำด่า..

ลองทำตัวเป็นหัวตอให้พ่อด่าสักหน่อยเถิด ..คิดดูสิว่าถ้าให้เรานั่งด่าคนที่ไม่โต้กลับ เราอยากด่าต่อใหม ..ผมว่าด่าอยู่๑๐นาทีก็เลิกแล้ว.. เพราะมันเบื่อ ดีไม่ดีนึกด่าตัวเองอีกว่านี่ตรูถ้าจะบ้ามานั่งด่าหัวตออยู่ พาลสงสารหัวตอเข้าไปอีกน่ะนา ..

ฝึกนิ่งดูครับ ถ้าอยากฝึกอย่างได้ผล ขอเเนะนำไปที่นี่เลยครับ แล้วจะรู้ว่า เงียบแล้วดีเป็นอย่างไร

ขอเชิญสาธุชนปฏิบัติธรรมเนื่องในวันสงกรานต์ ณ วัดมเหยงคณ์
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=10&t=30621

เป็นกำลังใจให้ครับ..

ดิฉันเป็นคนหนึ่งนะคะ ที่พ่อแทบจะไม่เคยให้ความรักเลย แค่ปัญหาระหว่างพ่อกับแม่ก็มากมาย แต่ทุกครั้งพ่อจะมาลงกับดิฉัน ด่าว่าดิฉันแรง ๆ พูดให้เรารู้สึกเสียใจอย่างมาก ยอมรับนะคะว่าโกรธพ่อ แต่ดิฉันไม่เคยเกลียดพ่อเลย จนทุกวันนี้พ่อดิฉันป่วยเนื่องจากกินเหล้ามาก ท่านเป็นโรคหลอดเลือดในสมองอุดตัน ดิฉันก็ต้องดูแลท่าน

อยากบอกว่าเราเป็นลูก ถ้าไม่มีท่านเราก็ไม่ได้เกิดมาเป็นเรา ถูกต้องไหมคะ แล้วความรู้สึกแบบนั้น ดิฉันเข้าใจดีค่ะ แต่ว่ายังไงท่านก็เป็นพ่อ เราก็ต้องยอมสงบความรู้สึกที่มันเกิดขึ้นในใจเราให้เร็วที่สุด เพราะมันจะได้ไม่เป็นบาปกับเรา

เป็นกำลังใจให้นะคะ

กว่าจะโต ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่เรา

พ่อดุ พ่อจริงจัง พ่อเข้มงวด พ่อ
เวลาผิดพลาด พ่อไม่เคยปลอบ พ่อมีแต่เทศนาซ้ำ
เวลาซุกซนจนเจ็บตัว ถ้าแม่ไม่ขอไว้เพราะเวทนา พ่อก็ตีซ้ำ

พ่อเคี่ยวเข็นให้เรียน เคี่ยวเข็นให้เป็นคนดี
พ่อถือไม้เรียว พ่อถลึงตา ขวมดคิ้วใส่ พ่อเมิน พ่อไม่มอง ไม่เหลียวแล
พ่อบอกว่าเด็กดื้อ เด็กเกเร เด็กซน เด็กไม่รักดี เด็กไม่เชื่อฟัง ไม่รู้จะเลี้ยงไปทำไป
พ่อบอกว่าจะจับไปปล่อยป่า ไปปล่อยวัด เหมือนหมาเหมือนแมว

พ่อไม่เคยอ่อนข้อต่อการกำราบ กมลชนก
มีเพียงไม่กี่คนในโลก ที่จะใจแข็งทำกับ กมลชนก เช่นนี้
แม้สิ่งที่ กมลชนก ทำดีแล้ว พ่อก็หาข้อพลาด และยังตอกย้ำว่า
"เพราะเราน่ะ...มันไม่เอาไหน มันควรจะทำได้ดีกว่านี้"


ส่วนใหญ่จะ น้อยใจ จะขี้งอนค่ะ
แต่ก็หลับหูหลับตาทำในสิ่งที่พ่อพร่ำสอน ไปแบบงอน ๆ
ทำไปด้วย พร้อมกับส่งสายตาประชดประชันไปด้วย น่ะ
ถ้าหมั่นไส้มาก ๆ จะมีการแถมด้วยการส่งวาจาไปหยิกพุงอีกสักที ... สองที
เป็นเชิงให้รู้ว่า เค้างอน...แล้วนะ

ส่วนเรื่องขึ้นเสียง เถียง หรือด่ากลับนี่ จะหลีกเลี่ยงเลย

พ่อกะแม่นั้น ถึงแม้ท่านจะไม่เพอร์เฟค
แต่เพราะเราคือลูก ซึ่งเราก็เทิดทูนท่านเอาไว้สูงเกินกว่าเราจะทำกับท่านเช่นนั้นได้



ขอให้เรื่องราวระหว่างคุณ และ พ่อ ดำเนินไปในทางที่ดีขึ้นนะคะ

ผมเองเคยมีความรู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน แต่ว่าตอนนั้นก็กำลังเป็นวัยรุ่นห้าวๆ พอทำงานก็มีอารมณ์โกรธแต่ว่าไม่ได้เกลียดพ่อนะครับ ก็บ่อยเหมือนกันเพราะว่าความคิดสวนทางกัน จนกระทั่งผมมีลูกผมถึงเข้าใจความรู้สึกของคนเป็นพ่อเป็นแม่ เคยได้ยินแต่เค้าว่า.... พอเจอเข้ากับตัวเองเลยสำนึกครับ พ่อแม่หวังดีต่อเราเสมอ แม้ว่าการแนะนำหรือหลักการสอนอาจสู้ครูบาอาจารย์ไม่ได้ แต่ความปรารถนาดีและจริงใจในคำสอนนั้นมาจากใจจริงไม่ใช่เพราะหน้าที่ แต่เพราะความรัก ผมก็ไม่เห็นว่าพ่อจะโกรธผมเหมือนที่ผมโกรธพ่อเลยครับ นี่แหล่ะยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิด ยังไงก็ขอเกิดเป็นลูกของพ่อและแม่ตลอดไปละกัน ยากดีมีจนช่างมันเถอะ ทุกวันนี้ได้ดีมีกินมีใช้ก็เพราะมีพ่อและแม่ครับ

ลองมองดูอีกมุมของท่านด้วยสิครับ อาจจะทำให้เรารู้สึกดีขึ้น บางครั้งเราทำดีกับท่านโดยที่เราไม่คิดหวังอะไรผมว่าน่าจะสบายใจกว่านะครับ เป็นกำลังใจให้ด้วยคนนะครับ

ไม่เคยเกลียด แต่ก็เคยงอนโกรธบ้าง
แต่ด้วยใจแล้วรักท่านมากค่ะ เพราะท่านคือพระประจำตัวเรา


อนุโมทนาบุญสำหรับกัลยาณนิมิตรทุกคน

ขอบคุณทุกๆท่านที่ช่วยแนะนำทางสว่าง และเป็นกำลังใจให้นะคะ ความโกรธของคนเนี้ย น่ากลัวจริงๆ ค่ะ ดิฉันก็ไม่อยากตกนรก รู้สึกผิดตลอด เวลาโกรธจะนึกถึงทุกๆคำพูดที่ทุกท่านแนะนำมานะคะ ขอบคุณค่ะ

วางอุเบกขาให้ได้ค่ะ ยังไงท่านก็เป็นพ่อคุณทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุดอย่าว่าอย่าเถียงกลับ แค่นี้แหละค่ะก็ตัดกรรมได้แล้ว

เคยค่ะ เวลาเขาทำให้เราไม่พอใจ แค่คิดก็บาปแล้วค่ะ

เราเป็นกับแม่ อารมณ์น้อยใจมากกกกกกกกก ขนาดถ้าเราตายเค้าคงสบายใจขึ้น คิดอย่างนี้มาตลอด 4- 5 ปี หลังจากพ่อเราเสีย แต่ทุกอย่างในชีวิตเรากลับแย่ลงๆ เวรกรรม ธรรมะอะไร แต่ก่อนไม่คิดหรอก
เราเครียดมากถึงขนาดอยากฆ่าตัวตาย จริงๆน่ะ เค้าคงสบายใจ ตอนนั้นคิดว่าคงสะใจถ้าเห็นแม่เราร้องไห้ แต่รู้มั้ยหลังจากการที่เรากลับตัวใหม่ เรามายอมรับความจริง อย่ายึดมั่นว่าที่เค้าทำเพราะเกลียด แต่อาจเป็นการแสดงความรักอีกแบบ ในแบบที่เค้าว่าเค้าถูก บางสิ่งบางอย่างมันเกิดจากกรรม จากอดีตไม่รู้กี่พันกี่ร้อยชาติก็ได้ ทำให้เรากับเค้าต้องมาผูกพันกันลักษณะนี้ เราก็เถียงไฟแล็ปเลยเหมือนกันน่ะ แน่นอนเราเสียเปรียบ เราเครียดหนักก็เลยหันเข้าวัด โชคดีที่มีพระคุณเจ้าเห็นอาการใกล้จะบ้าของเรามั้ง ก็เลยเอ็นดู แนะนำชี้แนะให้ ว่าลูกควรเป็นอย่างไร และก็สอนให้เราทำบุญอุทิศให้เจ้ากรรมนายเวร ...
ตอนทำก็ไม่ค่อยจะเชื่อนะ แต่เหมือนฟางเส้นสุดท้ายอะ ถ้าเค้ารักเราเพิ่มขึ้นก็ดีสิ รู้มั้ยทุกครั้งที่เราทำบุญ หรืออุทิศบุญต่างๆ แผ่เมตตา ให้แม่เราอย่าเกลียดเรา ให้รักเราเหมือนรักพี่ๆน้องๆอะ ได้ผลจริงๆด้วย
จากที่พูดแรงๆ ก็เริ่มเข้าใจเรา ไม่ด่าเหมือนแต่ก่อน หลังจากเราเริ่มจากไม่เชื่อนะ ก็เลยลองอ่านหนังสือธรรมะต่างๆดู โห เรานี่โคดเลวเลยอะ ตูจะตกนรกขุมไหนเนี่ย เราก็พยายามปิดปากมากที่สุด คุยกับแม่ให้น้อยที่สุด (อันนี้ช่วงแรก ปรับตัวอยู่) เหมือนพระท่านสอน อยู่กับคนแก่ให้ปิดทวารทั้ง 5 เราจำได้ว่ามี ปิดตา บางสิ่งที่ท่านทำเงอะๆเงิ่นๆก็อย่าไปว่าท่าน ถ้าเราแก่เราก็เหมือนกันนั่นแหละ ปิดหู หากท่านบ่นก็อย่าฟังเสีย นึกว่าเป็นภาษาต่างด้าว ตูไม่รู้เรื่อง ปิดปาก (อันนี้ถ้าเกิดเริ่มฟังภาษาต่างด้าวออกแล้ว)
ปิดใจ อย่าอคติ และอะไรอีกจำไม่ได้ละ แต่แค่ ปิดปาก อย่างเดียวก็อยู่แล้วละ
เออ อีกอย่าง เราก็ไปบวชชีพราหมณ์นะ ยังชวนท่านไปเลย ก็โดนด่าเหมียนเดิม แต่ก็ยังชวนๆๆๆ จนท่านยอมไป ครั้งนึง ทีนี้แม่เราก็เปลี่ยนนะ
แม่ชีแน่ะนำให้เรา สวดมนต์ นั่งสมาธิวิปัสนา แผ่บุญนี้ให้แม่มากๆ แล้วเค้าจะเมตตาเรา ท่านบอกว่า เพราะกรรมจากอดีตที่ทำให้ท่านไม่เห็นความดีของเรา (ก็เราทำชั่วกับท่านชาติก่อนงัย)
ตอนนี้เราก็พยายามอยู่เหมือนกัน เผื่อกรรมนั้นจะบางเบาลงได้
เราสวดมนต์ ถวายสังฆทาน สวดอิติปิโสเท่าอายุ เรา บางทีก็สวดให้เท่าอายุแม่เราด้วย แล้วก็สวดพาหุง ชินบัญชร อีกอย่างพระท่านแนะให้สวดพระธรรมจักรอะ ท่านว่าชีวิตจะได้เจริญขึ้น กรรมนะก็ต้องรับกรรมกันอยู่ แต่ให้เรารับรู้ และตั้งสติ อย่าไปยึดติดกับมัน แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเหมือนเรานะ
เขียนซะยาวเลย เข้าใจว่าอารมณ์เดียวกันนะ แต่ก็อย่าเกลียดพ่อแม่เลยนะ ไปขอขมาท่านซะน่ะ เราก็ทำเหมือนกัน ค่อยมาคุยนะว่าเป็นงัย เป็นกำลังใจจ๊ะ

ธรรมะสวัสดีคุณ googley

ตั้งแต่จำความได้ รู้สึกจะไม่เคยโกรธผู้เป็นพ่อเลยนะ
แต่กับผู้เป็นแม่ ก่อนที่ท่านจะล้มนี่บ่อยมาก..
รู้สึกตลอดเวลาว่า..ตนเองนี้ช่างเลวจริงๆ
ที่ทำให้ผู้เป็นแม่..ต้องเสียน้ำตาหลายๆ ครั้ง
แต่ก็รู้อยู่เต็มอกว่า..ท่านรักเรามากเหลือเกิน
สังเกตุได้จากแววตาที่ท่านมองเรา..เมื่อพบกัน
ณ ขณะนี้ก็มานั่งคิดว่า เวลาที่ท่านกับเราจะได้อยู่ด้วยกันนั้น
คงเหลืออีกไม่มาก..โอกาสที่จะตอบแทนพระคุณท่านก็แทบจะไม่มี
เศร้าใจจริงๆ ...ขออย่าให้ท่านอื่นๆ เป็นเหมือนตัวเองเลย

ไม่ทราบถึงปัญหาในส่วนลึกๆ ที่ทำให้คุณโกรธคุณพ่อหรอกนะ
แต่ก็อยากจะบอกว่า..เลิกโกรธคุณพ่อเถิดนะ
คุณเองก็ทราบว่า..มันต้องเป็นบาปติดตัวแน่นอน
มีเวลาก็จงเร่งตอบแทนบุญคุณผู้เป็นพ่อและแม่ของเรากันเถิดนะจ๊ะ

ขอบุญกุศลส่ง และธรรมะคุ้มครองทุกท่าน

ดังคำสอนที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ทุกคนย่อมมีกรรมเป็นของตัวเอง อย่าสร้างกรรมใหม่ให้ยืดยาวไปเลยขออโหสิกรรมกับท่านซะชีวิตจะดีขึ้น ใจเราก็เป็นสุข สมัยวัยรุ่นก็เคยเป็นแบบนี้พอมีลูกเออหนอกรรมมันตามทันเร็วจริงๆ พยายามปล่อยวางนะคะเอาใจช่วยค่ะ

เคยโกรธค่ะ แต่ก็สามารถอภัยให้ได้เสมอ เพราะท่านคือบุคคลที่ให้กำเนิด คนอี่นเรายังให้อภัยได้ทำไม๊กับคนที่รักเราและคอยดูแลจึงต้องโกรธมากถึงขั้นเกลียดเลยหรือค่ะ