ใกล้วาระครบรอบอายุอีกครั้งแล้วเราระลึกถึงคุณมารดาบิดาผู้ให้ชีวิตดวงน้อยดวงนี้ได้
เกิดมาลืมตาในโลกนี้ขอพรอำนาจพระรัตนตรัยสงผลบุญที่ข้าพเจ้าเฝ้าบำเพ็ญเพียรตลอดชีวิตที่เกิดมานี้ให้มารดาผู้มีคุณอันใหญ่ยิ่งที่จะทดแทนได้หมดในชีวิตของข้าพเจ้าครูอาจารย์สอนเราให้ระลึกถึงคุณของผู้มีพระคุณอยู่เนืองนิจเพราะไม่ว่าจะอย่างไรเสียท่านเลี้ยงเราเพื่อจะโตได้นั้นท่านต้องเหนื่อยยากเพียงไรเราจะทราบได้ตอนเรามีลูกมีครอบครัวโน่นถึงจะซึ้งในบุญคุณได้ข้าพเจ้านั้นระลึกถึงคุณมารดาอยู่เสมอและได้แบ่งเบาภาระหน้าที่ในงานบ้านบ้างนอกบ้านบ้างในบ้านเราช่วยแม่ทำงานทุกอย่างที่เราทำได้เพราะตอนเป็นเด็กครอบครัวเรายากจนมากแม่ต้องไปทำงานเป็นกรรมกรเราไม่เคยลืมเลยแม่เหนื่อยเรารู้ เวลาเราไปโรงเรียนสมัยก่อนเราเดินไปเรียน ระยะทางไปกลับประมาณ สามกิโล เราจำได้เสมอในเยาวัยของเรา เราลำบากมาก ปัจจุบันเราโตเป็นหนุ่มแล้วเราไม่เคยลืมวันที่เราลำบากเลย เวลาเราเจอคนที่ยากจน และทำงานที่ลำบากเรา สงสารเขานะ ปัจจุบันเราทำงานแล้ว และทำบุญ ปัจจุบันเราชอบปฎิบัติธรรมนั่งสมาธิมากเพราะ ว่าเวลา เราปฎิบัติธรรมนั้น มีความสุขมากเลยนะครับ เราชอบแผ่เมตตาให้ทุกชีวิต ในโลกนี้ให้เขาเหล่านั้น มีความสุขและอยากเห็นเขาเหล่านั้นมีดวงตาเห็นธรรมครับ
เพราะว่าทุกๆ ชีวิตยังมีเกิด แก่ เจ็บ ตาย อีกนานแสนนาน ไม่รู้ว่า จะเลิก เกิด เมื่อไหร่ ขอท่านกัลญาณมิตรทั้งหลายพึง ปฎิบัติธรรมของ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเถิด เพราะศาสนาทำให้คนเป็นคนดีนะครับ ขอท่านทั้งหลายพึงเจริญในธรรมะนะครับ