พี่อ้อค่ะ ความกลัวเป็นสิ่งที่เราสร้างขึ้นเองใช่มั้ยค่ะ พี่อ้อต้องเอาชนะความกลัวให้ได้ แต่ปอนด์เชื่อว่าพี่อ้อผ่านเรื่องนี้ไปได้แน่นอนค่ะ พี่อ้อคนเก่ง...ปอนด์เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดี

ขอเป็นกำลังใจให้คุณอ้อนะคะ ขอให้คุณอ้อโชคดีค่ะ

คุณอ้อคะ ต้นหญ้ามาเป็นกำลังใจให้คุณอ้อด้วยคนนะคะ สู้ ๆ ค่ะ พักผ่อนมาก ๆ นะคะ

ยืมคำพูดคุณลูกโป่งนะ.... พิมเองก็จำไม่ได้ว่าคุณลูกโป่งเขียนไว้ที่ไหนค่ะ

คุณลูกโป่งเธอบอกว่า "ร่างกายก็ให้คุณหมอดูแล ส่วนจิตใจเธอก็ดูแลเองให้ดีที่สุด" คำพูดของคุณลูกโป่งแปลแล้วก็คลับคล้ายคลับคลายว่าจะประมาณนี้แหละ (อาจจะไม่ได้เหมือนเป๊ะทุกคำ) .... พิมประทับใจกับคำพูดของคุณลูกโป่งนะ เลยเอามาเขียนให้อ้ออ่าน

พิมขอให้อ้อดูแลจิตใจตัวเองให้ดีที่สุดแล้วกันจ๊ะ.....

เป็นกำลังใจให้อ้ออีกคนนะ
พิม

มาเป็นกำลังใจให้น้องอ้อค่ะ
ขอให้ร่างกายสมบูรณ์แข็งแรง
จิตใจเข้มแข็ง.....
ขอให้ผลการตรวจออกมาดี
ไม่มีปัญหาอะไร.....

กลับมาแล้วค่ะ
ขอขอบคุณกับทุก ๆ กำลังใจที่ให้มานะค่ะ
ซึ้งในน้ำใจของทุกท่านมากค่ะ
คงเป็นเพราะกำลังใจที่ทุก ๆ ท่านส่งมา
อ้อเลยลอดพ้นการเจาะตับในครั้งนี้ไปอย่างหวุดหวิด
วันพฤหัส เข้านอน รพ. เจาะเลือดไปเตรียมพร้อม
เช้าวันศุกร์พยาบาลก็มาเข้าน้ำเกลือให้ นอนรอรถมารับ
ลงไปเจาะ เหลือเวลานัดแค่ 5 นาที แพทย์ที่รับผิดชอบ
เดินขึ้นมาหา บอกว่าดูผลเลือดแล้ว ตอนนี้ไม่มีการอักเสบ
ของตับแล้ว เจาะตับไปก็ไม่สามารถบอกอะไรได้
แค่อ้อรู้ว่าผลเลือดเกี่ยวกับตับปกติแค่นี้ก็ดีใจมาก ๆ แล้ว
ก็เลยได้ออกจาก รพ.มานอนเล่นอยู่บ้านครึ่งวัน

ขอขอบคุณทุก ๆ กำลังใจอีกครั้งนะค่ะ

ขอบ่นสามีให้ฟังหน่อยนะ
วันพฤหัส อ้อต้องเข้า รพ. อ้อไป รพ. แต่เช้า เพื่อพบหมอ
เขานอนตื่นสาย แล้วบอกเราว่าเดี๋ยวตามไปนะ
จะทำเมื่อไหร่โทรบอกแล้วกันจะไป (ได้ยินแล้วก็รู้สึกแย่)
อ้อก็คาดหวังเหมือนเดิมนั้นแหละ แล้วก็ค่อนข้างผิดหวัง
รู้อยู่ว่าที่เราเศร้าก็เพราะความคาดหวังของตัวเองนั้นแหละ
แล้วเขาก็ไปทำธุระให้เพื่อนไม่เข้ามาหาเราสักที
พออ้อโทรบอกว่าหมอจะทำวันศุกร์ เขาก็เล่นไปเรื่อย ๆ
กว่าจะเข้ามาหาอ้อที่ รพ. ก็เกือบบ่าย 3 แล้ว มานั้งอยู่พักนึง
ก็บอกว่าขอออกไปคุยกับเพื่อนก่อนนะ ให้เราถามเวลาที่จะทำ
ในวันพรุ่งนี้ให้แน่นอน จะได้มาได้ตรงเวลา อ้อบอกว่าเรา
บอกไม่ได้หรอกว่าหมอจะให้ลงไปทำตอนไหน แต่หลังทำหมอ
ให้นอนนิ่ง ๆ 4 ชั่วโมง ตอนนั้นก็คงต้องให้เขามาช่วยดูแลหน่อย
คาดว่าหมอคงทำในช่วงเช้า เขาบอกอ้อว่า เขาจะไปทำงานก่อน
แล้วถึงจะกลับมา (ที่ทำงานเขาห่างจาก รพ. เกือบ 40 กิโลเมตร)
อ้อได้ยินแล้วก็รับรู้ได้ถึงระดับความห่วงใยที่เขามีให้เราเลยละ
โกรธเลยนะ ไม่อยากพูดด้วยเลย บอกตัวเองเลยว่าไม่มาก็ไม่ต้องมา
รู้ซึ้งถึงน้ำใจของคนที่เรารักแล้ว
แต่การป่วยครั้งนี้ทำให้รู้ว่า คนที่รักเรามากที่สุดก็คือ แม่และพ่อของเรา
ส่วนคนที่เรารักเขา เรากลับไม่ได้ห่วง หรือรักเราเหมือนที่เรามีให้เขาเลย

อ้อบ่นจบแล้ว แต่จากการน้อยใจ ก็ปผ่เมตตาให้เขาไปแล้วละค่ะ

พี่อ้อคนเก่ง...ดีใจด้วยนะคะสำหรับเรื่องสุขภาพร่างกาย ร่างกายแข็งแรง จิตใจก็คงดีขึ้นด้วยค่ะ

ดีใจด้วยนะจ๊ะน้องอ้อ
ไม่ต้องเจ็บแล้ว
กังวล กลัวล่วงหน้าไปแล้ว
ขาดทุนนะเนี่ย
ขอให้ทุกสิ่งทุกอย่างดีขึ้น ๆ ๆ
ส่วนเรื่องสามี
เหอ เหอ เหอ
พี่ขอเล่าให้ฟังมั่ง
ตอนนั้นพี่ผ่าตัดเนื้องอกที่มดลูก
พี่ก็อยากให้เขาอยู่ด้วยวันผ่าตัด
แต่เขามีงานสำคัญวันนั้น
เขาเลือกที่จะไปทำงานเขากลัวว่า
บริษัทที่นัดกันไว้จะให้งานคนอื่น
พี่ก็ต้องกล้ำกลืนยอมรับ
แต่พอพี่สาวเขาต่อว่ากัน(แทนเรา)
เขาก็ไม่ไป ยอมอยู่กับเรา
จนถึงทุกวันนี้พี่ก็ไม่รู้ว่าพี่หรือพี่สาวเขากันแน่ที่สำคัญ
ณ วันนี้พี่เริ่มที่จะทำใจยอมรับอะไรได้
ช่างมัน ช่างมัน อะไรก็ช่างมัน
พี่สามารถที่จะขจัดความคิดที่ทำให้เราทุกข์
ออกไปได้จากใจได้เร็วขึ้นมาก

และก็หวังว่าอีกหน่อยพี่จะทำให้ได้อย่างคุณทักทาย
ขอบอกคุณทักทายเป็นไอดอลของพี่ไปแล้วนะ

ยินดีด้วยนะคะ ดีใจด้วยจริงๆ...ที่คุณอ้อปลอดภัยแล้ว
ไม่มีอะไรที่น่ากลัวอย่างที่คิด
หลวงพ่อจรัญ ท่านเคยสอนว่า
ความกังวลใจ เป็นศัตรูของชีวิต
ขอใ้ห้สุขกายสุขใจนะคะ
ดูแลกายและใจของเราให้ดีอยู่เสมอ
มีหลายสิ่งหลายอย่างมากมายที่เราต้องพบเจอในวันข้างหน้า
ขอให้คุณอ้อมีสุขภาพที่ดี มีจิตใจที่เข้มแข็งนะคะ

ระลึกถึงและเป็นห่วงค่ะ

คงต้องใช้คำว่าขอบคุณ น้องปอนด์
พี่ทักทาย พี่มานิตา คุณ nai
พิม คุณนัท คุณต้นหญ้า คุณลูกโป่ง
เหมือนเช่นเคย สำหรับน้ำใจ ความห่วงใย
จากทุก ๆ ท่านที่มีให้เสมอมา
คำปลอบใจ และกำลังใจจากทุกท่านฃ
ทำให้อ้อมีกำลังใจดีมากเลยค่ะ

พี่นี กลัวล่วงหน้า ไปแล้ว ก็ดีนะค่ะ
ทำให้ต่อไปความกลัวเราจะน้อยลงเรื่อย ๆ
อ้อก็พิจารณา ความกลัวตัวเองอยู่นะ