สวัสดีครับ ผมขอฝากตัวเป็นลูกๆ ของบอร์ด ลานธรรมจักร ด้วยครับผม ผมอ่านกระทู้หลายๆกระทู้
มีแต่ข้อมูลที่สำคัญมาก และเห็น พี่ๆ น้าๆ พ่อ แม่ ทั้งหลาย ตอบกระทู้ก็มีแต่เก่งๆ ผมพึ่งปฏิบัติธรรม
ครับ อ่านไปก็งง เพราะลึกซึ้งมาก
ผมมีปัญหาอยากจะถาม พ่อแม่ทุกๆท่านเลยนะครับ ผมมีปัญหาทางจิตใจครับ เพราะผมคิดถึงคนๆหนึ่ง
ที่ผมรัก แต่ผมไม่อยากคิดถึงเขา ควรจะปฏิบัติแบบไหนดีครับ ขอบคุณครับ

http://larndham.org/index.php?/forum/14 ... 35ebbb6092

http://anucsf.exteen.com/20070905/entry-1

สติปัฏฐาน ยารักษาใจครอบจักรวาลครับ
ลองศึกษาดู จากเพื่อนร่วมทุกข์ครับ

ตัดบัวยังมีเยื่อใย ตัดสวาทจะขาดอย่างไร .....
ว่าโดยนัยแล้วสองกรณี คือกรรม และ กำ การติดยึดของเราเอง เยื่อใย ตัณหาอุปทาน
หากจะกล่าวถึงการที่คนจะได้สัมผัสสัมพันธ์กันจนได้มาอยู่ร่วมกันย่อมเคยมีกรรม ทางกาย วาจา ใจ กันมาก่อนที่เคยเกี่ยวพัน ทั้งดีและไม่ดีมาก่อน และเมื่อถึงคร่าหนึ่งสมัยหนึ่งมาเจอกันอีกก็แล้วต้องจากกันอีกจะเนื่องด้วยอนิจจัง หรือหมดเวรทางกาย หมดวาระสัมพันธ์ก็ต้องจากกันไปอยู่ดี คือทางกายจากกันแล้วเหลือแต่ทางจิตใจ ที่จะต้องชดใช้กัน ต้องทนห่วงอาลัยอาวรณ์ เรื่องแบบนี้ศึกษาเรื่องของลีลาดี เรวตะจะรู้ดี กรรมอย่างนี้ท่านให้ดำริ อโหสิกรรม
ส่วนในเรื่องกำอารมณ์ ยึดอารมณ์ ส่วนหนึ่งเป็นเรื่องที่มาของความพอใจ รูป สัมผัส ลีลาหรือแม้แต่สิ่งที่คิดว่าความดีของเขา มันย่อมส่งผลจมในอารมณ์แบบนี้อยู่ แม้จะห่างไกลกันแล้วก็ยัง อาลัยอาวรณ์ โหยหา ติดในรูป รส สัมผัส อารมณ์ หรือเรียกว่าเยื่อใย สายใย หากปัญญาเราไม่ชัดถึงเรื่องที่เป็นเรื่องน่าเกลียด อสุภะความเป็นจริงของสังขารที่จะช่วยปลงใจ สิ่งหนึ่งที่จะช่วยเตือนได้คือสิ่งนี้ สิ่งที่คุ้นเคยนั้นไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง ไม่ใช่เรื่องที่จะไปแช่นอนเนืองอยู่ด้วยเลย ไม่ใช่สิ่งที่จะไปอาลัยอาวรณ์ด้วยเลย จงเห็นตามความเป็นจริง ไม่ใช่สิ่งที่จะไปยึดติด ตัดใจ ปลงใจ

เอ๊ะ..มาหลายคนหรือมาคนเดียวนี่ขอรับ



นั่นสิ ต้องศึกษาด้วย แล้วปฏิบัติด้วยจึงจะอ่านแล้วไม่งงครับ..



พ่อแม่ไม่รู้จักอินตาเน็ตครับ อิอิ..



อ้าว แล้วทำไมถึงไม่อยากคิดถึงเขาล่ะครับ มีปัญหางอนกันหรือครับ..
คนรักกันคิดถึงกันได้ ไม่ใช่ปัญหานิครับ.. .

และที่ไม่อยากคิดถึงเขา แต่คิดอยู่นี่สิ ใครบังคับให้คิดเล่าครับ..??

คิดถึงไปเลยค่ะ คิดถึงให้มากๆแต่ต้องคิดถึงแบบมีสตินะคะ แล้วพอสงบใจได้แล้วก็มาพิจารณาตัวเองค่ะ พิจารณาว่าความรู้สึกเมื่อตอนคิดถึงเป็นยังไง ความคิดเมื่อตอนคิดถึงเป็นยังไง สองตัวนั่นแหละค่ะเป็นเหตุของอารมณ์คิดถึง เมื่อจะแก้ก็แก้ที่เหตุค่ะแก้ที่ความรู้สึกและความคิด ไม่มีเธอแล้วความรู้สึกดีขึ้นได้มั้ยจากอะไรก็ไปทำสิ่งนั้น ความคิดก็อย่าไปคิดว่าไม่มีเธอไม่ได้ เมื่อเอาสองตัวแยกกันออกได้สนิทอารมณ์คิดถึงจะสงบลงทันที

ความคิดถึง ความคะนึงหา มันเป็นความธรรมดาของโลก
ถ้างั้นเราคงไม่ได้มาเวียนว่ายตายเกิดอย่างนี้หรอก

อยู่ที่ว่าเราจะทำตนอย่างไร ทำตนอย่างไรไม่ให้เราทุกข์ นั่นก็คือ การดำรงสติ
พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส พิจารณาในความทุกข์แต่ไม่ให้ตนเองอยู่ในความทุกข์

เรียนรู้จักทุกข์จากการดำรงสติ แล้วเราจะพบเองครับว่าเราจะแก้ทุกข์มันอย่างไร

ขอบคุณพ่อแม่ทุกๆท่านนะครับ ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าจะมีคำตอบที่ทำให้ผม อึ่ง ทำให้ผมมีกำลังใจ
ต่อสู้ต่อไปโดยหลักธรรมชาติ ทำให้รู้แจ้งเห็นจริงมากขึ้น ไม่รู้จะตอบแทนยังไง ก็ขอให้พ่อแม่ทุกๆท่าน
ที่ตอบกระทู้ของผมมีความสุข ความเจริญ เด้ออ สาธุ

...ทุกข์เพราะตาเห็นรูป...เห็นคนรักแล้วถูกใจ...จิตปรุงแต่ง...
...ชอบแล้วจึงเกิดความอยากได้เป็นเจ้าของและเริ่มแสวงหา...
...สร้างทุกข์ให้ตนเองเป็นเบื้องต้นแล้ว...พอแสวงก็เพิ่มทุกข์มากขึ้น...
...กรณีสมหวังเขารักตอบก็ทุกข์มันลดลง...แล้วสร้างความอยากอันใหม่...
...ก็เพิ่มทุกข์ในใจอยู่ตลอดเวลาเพราะความไม่รู้และหลงสมมติคือร่างกาย...

...ต้องฝึกกรรมฐานพิจารณาผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เป็นของไม่สะอาดทุกรูปทุกนาม...
...ถ้าร่างกายสะอาดทำไม่มีแต่ขี้ ขี้ตา ขี้หู ขี้มูก ขี้เล็บ ขี้ฟัน ขี้เต่า ขี้ไคล ล้วนแต่น่ารังเกียจ...
...มนุษย์ต่างสรรหาสิ่งต่างๆมาทำความสะอาด มาดับกลิ่นเต่า ต้องอาบน้ำชำระทุกวัน...
...ต้องถ่ายอุจจาระปัสสาวะ ขับของเสียออกจากร่างกายทุกวันเพราะในตัวมีแต่ของสกปรก...
...เสื้อผ้าใหม่ๆแขวนไวในตู้ก็ยังใหม่ พอเอามาใส่ถูกร่างกายตัวเองก็สกปรกใส่ไม่กี่ครั้งก็เก่าแล้ว...

...ถ้าเมื่อใดที่จิตใจคลายกำหนัดยินดีคือหลงในร่างกายตัวเองว่าสวยงาม ว่าสะอาด...
...ไม่หลงผม ขน เล็บ ฟัน หนังตนเอง ก็จะไม่หลงขน ผม เล็บ ฟัน หนัง ผู้อื่นเจ๊า...
...หลงหนังตัวเองว่าสวยงามก็หลงหนังคนอื่นว่าสวยงาม ไม่เห็นตามเป็นจริง...
...ความจริงที่ว่าร่างกายมีแต่ของไม่สะอาดมีผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เป็นต้น...
...สวดบทกายาคตาสติตอนฝึกกรรมฐานบ่อยๆ...ให้จิตไม่หลง...

...หลวงตามหาบัวท่านว่า...มนุษย์มีแต่ขี้เต็มหัวยังไม่รู้ตัว...
...ก็ ขี้โลภ ขี้โกรธ ขี้หลง เต็มหัวใจยังไงล่ะ...
...ให้หมั่นพิจารณากรรมฐานในขันธ์ 5...
...อันมีผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เป็นต้น...
...ไม่ให้หลงสมมุติที่มีหนังบางๆปกปิดความจริงไว้

ไม่ต้องไปคิดถึง เธอ !สิครับ ไม่ต้องไปรำพึงคะนึงหา อาลัยอาวรณ์ ตะหงุดตะหงิดมิวสิควีดีโอ(ฉันเหงาเธอจะคิดถึงฉันบ้างไหมหนอ อยากครอบครองเธออยากให้เธอมาครองฉัน อะไรประมาณนี้ ๆลๆ) ไม่ต้องไปเสียดาย... ไม่ต้องไปถือค่านิยมว่าเราต้องมีเมียมีคู่
หากทำสมาธิไม่ได้ก็คิดถึงอย่างอื่นที่เป็นกุศลไปก่อน
เอาแค่นี้ก่อน

สวัสดี

ยินดีต้อนรับครับ

ก็ค่อยศึกษาไปครับ...

ตอบแบบตรงคำถามเลยนะครับ

ตื่นเช้ามาก็อาบน้ำ....หลังจากนั้นก็กินข้าวเช้า....แล้วก็ไปดำเนินชีวิตตามปกติ....ตอนกลางวันก็กินข้าว....แล้วก็ไปดำเนินชีวิตไปตามปกติ....ตอนเย็นจะกินข้าวอีกก็ได้(แล้วแต่ท่านครับ)....ตอนหัวค่ำก็อาบน้ำชำระร่างกายให้สะอาด....แล้วก็เข้านอนพักผ่อนให้เพียงพอ(หรือจะสวดมนต์ + นั่งสมาธิก่อนนอนก็ได้ครับ)เพื่อท่านจะได้ตื่นนอนแต่เช้า...

ส่วนเรื่องจิตใจนั้นไม่ต้องกังวลครับ....เพราะอารมณ์ที่ท่านเสพอยู่นั้นมันไม่เที่ยงหรอกครับ เดี๋ยวมันก็เปลี่ยนแปลงไปตามเหตุ ปัจจัย และสุดท้ายก็เหลือเพียงความว่างเปล่า

เหตุ ปัจจัย ก็คือสิ่งที่ท่านทำ(กรรม)นั่นแหละครับ

หื๋อออ...?? Natdanai ไม่ต้องแปรงฟัน...

หื๋อออ...?? Natdanai กินแต่ข้าว...

ขอฝากอีกหนึ่งกระบวนยุทธ ที่เด็ดและสั้นๆคือ คิด ไม่คิด ก็ช่างมัน เตือนใจ ปลงใจบ่อยๆ หรือจะเป็นวลีแบบอีสานคือ กะซ่างมันท๋อ ปลง วาง ปล่อย ไม่หยิบยกให้มันหนัก ยกให้ความเป็นเองของธรรมชาติกายใจทั้งหลาย

กสิณ นั้นต้องใช้เครื่องมือแต่ถ้าทำได้ก็จะดีทีเดียวเพราะอารมณ์มัดชัดดี
ผมขอแนะนำว่า เพียงภาวนาในใจติดต่อกันตลอดเวลา ยืน เดิน นั่ง นอน เข้าห้องน้ำ ฯ ทกอริยาบทว่า "เราจะต้องตายหนอ " ซ้ำไปเรื่อยๆ เด๋วมันก็หายคิดถึงเองครับ ไม่เชื่อลองดูได้

ฟันหมดปากแล้วจ้า หนูจิงโจ้