30016.๒ ทาง...ที่ต้องเลือก!!!

ลูกโป่ง

ขอบคุณมิตรภาพดีดีที่มีให้กันทั้งทางโลกและทางธรรม

:b48:

ลานธรรมจักร...ณ แห่งนี้ มีธรรมะและกัลยาณมิตร :b48:

ลูกโป่ง

ใครนะ....

ใครน๊า.... :b6:

โน่นใคร.... :b14:

นั่นไง...ครบทุกวัยเลย :b13:

พงพัน

มัทนา ณ หิมะวัน เขียน:

หากวันนี้เป็นวันสุดท้ายของยายมัท
ยายมัทเองก็จะไม่เสียใจเลย
เพราะถือว่าในชาติภพนี้ได้มีโอกาสมาพบเจอ
กัลยาณมิตรที่ดีอย่าง...
ยายลูกโป่ง ตา-dd- ทวดทักทาย นู๋ไบจ๋อง ท่านกบฯ ท่านพงพัน ฯลฯ
ที่เป็นกำลังใจ ให้ข้อคิดคิดที่เป้นประโยชน์
แม้ส่วนใหญ่ยังไม่เคยพบหน้า
แต่ก็สัมผัสได้ด้วยว่ามีความจริงใจที่ยินดีมอบให้กันตลอดมา

หากเชื่อในกรรมสัมพันธ์ ....
เราทุกคนอาจเคยเป็นญาติ เป็นเพื่อน เป็นพี่น้อง ผูกพันกันมานับชาติไม่ถ้วน
เพราะธาตุ จริต อัธยาศัยที่ใกล้เคียง

จากวันนี้ จะมีเรา เราและนาย... :b20:

แหม เปลี่ยนอารมณ์เป็นซีนเพื่อนซึ้งๆเสียแล้ว :b32:

ผมว่า ถ้าจิตใจของเราเข้าใจและเข้าถึงสภาวะธรรมแล้ว
ไม่ว่าอยู่ที่ไหน จะเจอใคร จะดีจะร้ายอย่างไร
ตายไปตอนนั้นเลย ก็ไม่น่าเสียใจหรือเสียดายแล้วล่ะครับ
เพราะได้เข้าสู่กระแสพระนิพพานแล้ว
ได้ทำหน้าที่ที่พึงทำอย่างดีแล้ว
สิ่งที่เราสร้างไว้ ปูทางไว้ จะนำเราไปยังจุดหมายได้ในที่สุด
แต่ถ้ายังไม่ตาย รีบเดินไปให้ถึงจุดหมายในชาตินี้ก็คงดีเหมือนกัน

ทิตย์ ธรรมสุข

ผมก็ว่าดีน่ะครับอย่างที่คุณดังกฤตว่ามาถ้าเราอยู่ได้โดยที่ไม่มีคู่ก็

ถือว่าเป็นบุญของเราน่ะ ผมเคยอธิษฐานเหมือนกันน่ะ ว่าถ้าเรายังมีเวรมีกรรมกะคู่ของเราอยู่เราก็คงจะ

หลีกเลี่ยงที่จะมีคู่ไม่ได้หรอกน่ะ ถ้าเรายังมีเวรมีกรรมต่อกันหรือเราอาจจะต้องเกิดมาเพื่อสร้างสมบุญบารมี

ร่วมกันเราก็คงจะหลีกเลี่ยงไม่ได้เราก็ต้องมาคู่กันอยู่ดีครับ เราก็ต้องมีสติในการที่จะคบจะรักใครนั่นแหละดี

ที่สุดครับ ว่าที่เรารักคนนี้น่ะเพราะอะไร เรารักที่ตัวภายนอกหรือรักที่จิตใจของคนๆนั้น เราจะสุขจะทุกข์ก็

อยู่ที่ตัวเราเป็นคนเลือกครับ.

มัทนา ณ หิมะวัน

ท่านพงพัน เขียน:

จากวันนี้ จะมีเรา เราและนาย...
แหม เปลี่ยนอารมณ์เป็นซีนเพื่อนซึ้งๆเสียแล้ว

พอจะทำซึ้ง...ก็แซวอีกซะแระ!!! :b13:

ท่านพงพัน เขียน:

ผมว่า ถ้าจิตใจของเราเข้าใจและเข้าถึงสภาวะธรรมแล้ว
ไม่ว่าอยู่ที่ไหน จะเจอใคร จะดีจะร้ายอย่างไร
ตายไปตอนนั้นเลย ก็ไม่น่าเสียใจหรือเสียดายแล้วล่ะครับ
เพราะได้เข้าสู่กระแสพระนิพพานแล้ว
ได้ทำหน้าที่ที่พึงทำอย่างดีแล้ว
สิ่งที่เราสร้างไว้ ปูทางไว้ จะนำเราไปยังจุดหมายได้ในที่สุด
แต่ถ้ายังไม่ตาย รีบเดินไปให้ถึงจุดหมายในชาตินี้ก็คงดีเหมือนกัน

สาธุ เป็นครั้งที่ ๓ ของวันนี้ :b4:

มัทนา ณ หิมะวัน

คุณทิตย์ ธรรมสุข เขียน:

ผมก็ว่าดีน่ะครับอย่างที่คุณดังกฤตว่ามาถ้าเราอยู่ได้โดยที่ไม่มีคู่ก็

ถือว่าเป็นบุญของเราน่ะ ผมเคยอธิษฐานเหมือนกันน่ะ ว่าถ้าเรายังมีเวรมีกรรมกะคู่ของเราอยู่เราก็คงจะ

หลีกเลี่ยงที่จะมีคู่ไม่ได้หรอกน่ะ ถ้าเรายังมีเวรมีกรรมต่อกันหรือเราอาจจะต้องเกิดมาเพื่อสร้างสมบุญบารมี

ร่วมกันเราก็คงจะหลีกเลี่ยงไม่ได้เราก็ต้องมาคู่กันอยู่ดีครับ เราก็ต้องมีสติในการที่จะคบจะรักใครนั่นแหละดี

ที่สุดครับ ว่าที่เรารักคนนี้น่ะเพราะอะไร เรารักที่ตัวภายนอกหรือรักที่จิตใจของคนๆนั้น เราจะสุขจะทุกข์ก็

อยู่ที่ตัวเราเป็นคนเลือกครับ.

อนุโมทนาอย่างยิ่งค่ะ เป็นบทสรุปที่ชัดเจนดีมากเลยค่ะ ขอบพระคุณมากนะคะ :b4:

ลูกโป่ง

กบนอกกะลา

มัทนา ณ หิมะวัน เขียน:

ท่านพงพัน เขียน:

อืมม...
การใส่แว่นตานี่ก็แสดงถึงความอาวุโสในระดับนึง
แล้วยังหาแว่นตาไม่เจอก็แสดงถึงความอาวุโสในขั้นกว่าขึ้นมาอีก
แล้วแว่นตานั้นที่จริงก็อยู่บนหัวนั้นเองแล้วล่ะก็ แสดงถึงว่าเป็นขั้นadvanceทีเดียว
เอ..อยู่กลุ่มไหนดีล่ะ กลุ่มคุณมัทพอไหวมั้ยครับ
ใกล้เคียงกันนะ หาของที่อยู่ตรงหน้าเป็นชั่วโมงเนี่ย :b32:

เดอะดีดี...

งานนี้มีคน categorized ให้เราแล้ว ปฏิเสธได้มั้ยเนี่ยะ Onion_L

ข้าพเจ้าว่า..การใส่แว่นตาเนี่ยะ
บางทีมันก็ไม่ได้เป็นเครื่องแสดงความอาวุโสเสมอไปหรอกนะท่านพงพัน
เพราะข้าพเจ้าน่ะสายตาสั้น ไม่ได้ยาว ยังไม่มีสัญญาณว่ายาวเลย
(ประมาทอยู่มั้ย) :b28:

นี่คือสาเหตุที่หามันไม่ค่อยเจอน่ะค่ะ
เพราะเวลาพิมพ์คอมต้องถอด
ม่ายช่ายเวลาอ่านหนังสือแล้วต้องใส่
ยกเว้นเวลาขับรถ หรือมองไกลน่ะจ้า

ส่วน ใครที่ชอบลืมไว้บนศีรษะตัวเองอยู่บ่อย
แสดงว่าต้องใส่เวลาอ่านหนังสือ..ยาวแล้วรึเปล่า
อย่างนี้อยู่คนละกรุ๊ปกับเราแน่นอน....อิอิ!!!!

:b9:

หุ..หุ..หุ :b32:

ไม่อยากบอกเล้ยย..
เห็นอาการของแต่ละ..เดอะ..แล้ว
มันกลั้น..ไม่ไหว :b17:

..เดินหากุญแจ..ซะทั่วบ้าน..จนเหนื่อย
..มานั่งพัก..ให้หายแค้น..
..จึงได้พบ..กุญแจ
..ที่แท้..มันถูกถือใว้ในมือ..ตั้งแต่แรก..แล้ว
:b15:

..แค้น..

กบนอกกะลา

พงพัน เขียน:

มัทนา ณ หิมะวัน เขียน:

หากวันนี้เป็นวันสุดท้ายของยายมัท
ยายมัทเองก็จะไม่เสียใจเลย
เพราะถือว่าในชาติภพนี้ได้มีโอกาสมาพบเจอ
กัลยาณมิตรที่ดีอย่าง...
ยายลูกโป่ง ตา-dd- ทวดทักทาย นู๋ไบจ๋อง ท่านกบฯ ท่านพงพัน ฯลฯ
ที่เป็นกำลังใจ ให้ข้อคิดคิดที่เป้นประโยชน์
แม้ส่วนใหญ่ยังไม่เคยพบหน้า
แต่ก็สัมผัสได้ด้วยว่ามีความจริงใจที่ยินดีมอบให้กันตลอดมา

หากเชื่อในกรรมสัมพันธ์ ....
เราทุกคนอาจเคยเป็นญาติ เป็นเพื่อน เป็นพี่น้อง ผูกพันกันมานับชาติไม่ถ้วน
เพราะธาตุ จริต อัธยาศัยที่ใกล้เคียง

จากวันนี้ จะมีเรา เราและนาย... :b20:

แหม เปลี่ยนอารมณ์เป็นซีนเพื่อนซึ้งๆเสียแล้ว :b32:

ผมว่า ถ้าจิตใจของเราเข้าใจและเข้าถึงสภาวะธรรมแล้ว
ไม่ว่าอยู่ที่ไหน จะเจอใคร จะดีจะร้ายอย่างไร
ตายไปตอนนั้นเลย ก็ไม่น่าเสียใจหรือเสียดายแล้วล่ะครับ
เพราะได้เข้าสู่กระแสพระนิพพานแล้ว
ได้ทำหน้าที่ที่พึงทำอย่างดีแล้ว
สิ่งที่เราสร้างไว้ ปูทางไว้ จะนำเราไปยังจุดหมายได้ในที่สุด
แต่ถ้ายังไม่ตาย รีบเดินไปให้ถึงจุดหมายในชาตินี้ก็คงดีเหมือนกัน

วันนี้..ทำไมมันซึ้ง..แท้

โฮ...

cry

ลูกโป่ง

ท่านเดอะกบ ก็แน่ไม่แพ้ใครเลยทีเดียว :b17:

กุญแจ...อยู่หนายยยยยยยย...
อ้อ....ไม่เอาไม่พูด :b21:

กบนอกกะลา

อ้างคำพูด:

ลูกโป่ง
Moderators-1

เลขสมาชิก: 775
เข้าร่วม: 01 ส.ค. 2005, 10:46
ตอบ: 9131

Blog: จำนวนบล็อก (0)
อายุ: 0
เพศ:

อนุโมทนา: 9156 ครั้ง
ได้รับอนุโมทนา: 7197 ครั้ง

01 ส.ค. 2005

เห็นแล้ว..สะท้อนใจ

ใจ 1 ชื่นชม..โมทนา..กับคุณลูกโป่ง..กับอีกหลาย ๆ ท่าน..

อีก..ใจ 1 สมเพชเวทนา..กับ..กบในกะลาที่ขณะนั้น..โง่มาก..ใกล้เกลือกินด่าง..อยู่กับพุทธแต่ไม่รู้พุทธ

โชคยังดี..บุญรักษา..ได้มารู้พุทธกะเขาบ้าง..ทั้งได้พบกัลยาณมิตร..ณ..ที่นี้..อีก

โทษที..ออกนอกเรื่อง..อารมณ์มันพาไป.. :b20:

มัทนา ณ หิมะวัน

ท่านกบฯ เขียน:

หุ..หุ..หุ
ไม่อยากบอกเล้ยย..
เห็นอาการของแต่ละ..เดอะ..แล้ว
มันกลั้น..ไม่ไหว

..เดินหากุญแจ..ซะทั่วบ้าน..จนเหนื่อย
..มานั่งพัก..ให้หายแค้น..
..จึงได้พบ..กุญแจ
..ที่แท้..มันถูกถือใว้ในมือ..ตั้งแต่แรก..แล้ว

ตา-dd- ขั้น advance แล้ว
ท่านกบฯ เนี่ยะคงต้องยกตำแหน่งขั้น supreme แน่นอน!!!

:b4:

มัทนา ณ หิมะวัน

อ้างคำพูด:

อ้างอิงคำพูด:
ลูกโป่ง
Moderators-1

เลขสมาชิก: 775
เข้าร่วม: 01 ส.ค. 2005, 10:46
ตอบ: 9131

Blog: จำนวนบล็อก (0)
อายุ: 0
เพศ:

อนุโมทนา: 9156 ครั้ง
ได้รับอนุโมทนา: 7197 ครั้ง

ท่านกบ เขียน:

01 ส.ค. 2005

เห็นแล้ว..สะท้อนใจ

ใจ 1 ชื่นชม..โมทนา..กับคุณลูกโป่ง..กับอีกหลาย ๆ ท่าน..

อีก..ใจ 1 สมเพชเวทนา..กับ..กบในกะลาที่ขณะนั้น..โง่มาก..ใกล้เกลือกินด่าง..อยู่กับพุทธแต่ไม่รู้พุทธ

โชคยังดี..บุญรักษา..ได้มารู้พุทธกะเขาบ้าง..ทั้งได้พบกัลยาณมิตร..ณ..ที่นี้..อีก

โทษที..ออกนอกเรื่อง..อารมณ์มันพาไป..