ความรู้สึกผิดที่ติดตัวตลอดทำให้เป็นทุกข์ตลอดเวลา ไม่สามารถทำให้หายไปได้ ช่วยบอกวิธีด้วยเถอะค่ะ

สาเหตุคร่าวๆ คือ เรามีความจำเป็นต้องพูดความจริงเกี่ยวกับคนใกล้ชิดที่ถึงสิ่งทื่เค้าได้กระทำกับเรา โดยความจริงนั้นคนอื่นๆ ก็ทราบกันอยู่แล้ว และเป็นที่พูดถึงกันแต่ลับหลัง

เราจำเป็นต้องพูดเพื่อรักษาความอยู่รอดของชีวิตเรา ขอย้ำว่าความอยู่รอดของชีวิต ไม่ใช่แค่ในหน้าที่การงาน เมื่อพูดไปแล้ว คนคนนั้นก็โกรธ เกลี่ยด เลิกคบเราไป ก็ทำให้รูสึกผิดเหมือนกับเป็นการให้ร้ายคนอื่น ทำให้เค้าถูกมองไม่ดี ทั้งๆที่เรื่องเหล่านั้นคือความจริงทั้งสิ้น

ครอบครัวก็พยายามปลอบใจ และบอกว่าเราคิดมากไปเอง เราไม่ได้ให้ร้าย เราพูดเรื่องจริงทั้งสิ้น และเป็นสิ่งที่ทุกคนรู้อยู๋แล้ว เพียงเค้าคงคิดว่าเราหักหลัง และถ้าเราไม่ทำป่านนี้เราคงไม่มีชีวิตอยู่แล้ว ครอบครัวเราก็คงทรมาณใจไปกันหมด

ทั้งๆที่รู้ว่าที่พูดมันคือความจริง แต่ความรู้สึกแย่ๆ ความรู้สึกผิดในใจ มันก็ไม่สามารถลบล้างไปได้
ทำให้เป็นทุกข์มาก ครอบครัวก็พลอยเป็นทุกข์ไปด้วย

ช่วยบอกวิธีทำให้มันหายไปด้วยทีเถอะค่ะ ถือว่าช่วยทำให้คนที่มีทุกข์ในใจให้สบายใจขึ้น

ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

...คบคนพาล พาลไปหาผิด...
...คบบัณฑิต พาไปหาผล...

...พิจารณาว่าคบคนผิดอยู่รึเปล่า...

...รายละเอียดเรื่องที่พูดถึงคือเรื่องอะไร...
...ให้ความเห็นไม่ได้ว่าอะไรถูก-ผิดค่ะ...

เราไม่ได้ทำร้ายใครด้วยคำพูด แต่เราพูดความจริง เพื่อรักษาชีวิต

คนนั้นเค้าโกรธ เค้าอาจจะนึกถึงตัวเค้าเองมากกว่าเรา
เมื่อพูดไปแล้ว ชีวิตยังอยู่ การเปิดเผย อาจจะทำให้ใจรู้สึกผิด

อย่าเก็บเอาเรื่องที่ผ่านไปกับมาคิดเลยค่ะ
ตราบใดถ้ายังย้อนเอามาคิด คนที่ทรมานใจคือเรา และครอบครัว
ผ่านไปแล้ว ก็ปล่อยให้ผ่านไปกับเวลาค่ะ

ทำวันนี้ ให้เกิดความสบายใจดีกว่า....
จะได้ลบล้างความขุ่นมัวของเดิมในใจไปเรื่อยๆ
แล้วจะเกิดความสบายใจในสิ่งดีที่ได้กระทำ มาแทนที่ค่ะ

ให้เขียนข้อดีของตนเอง ลงในสมุด วันละ 1 ข้อ

จะเป้นความดีตอนไหนก็ได้นะ อดีตก็ได้ ไม่ใช่ว่าต้องเป้นข้อดีในวันนั้นๆ
ต้องจดทุกวันนะ อย่าจำ ต้องจด
วันไหนหาข้อดีไม่ได้จริง ให้เอาข้อดีในอดีตก็ได้

ข้อดีนะ ไม่ใช่ความดี
ข้อดี ของตนเอง

เช่นกวาดบ้าน ถูบ้านก็ได้
หรืออย่างวันนี้กินผักมากหน่อย นี่ก็ข้อดีที่เราตั้งใจดูแลสุขภาพ

อะไรก็ได้ เอาแค่ 1 ข้อพอ
หลายข้อเดี๋ยวจะคิดมากไป ต้องดิ้นรนหาความดีมากไป เอาแค่ 1 ข้อพอนะ

อะไรก้ตามที่ทำให้เรารู้สึกว่าเป้นข้อดีของเรา เป็นคุณค่าของเราที่เราทำลงไป
จะทำให้ตัวเองก็ได้ ทำให้คนอื่นก็ได้ ไม่สำคัญ
สำคัญว่าต้องเป้นข้อดีที่เรารู้สึกดีจริงๆ ใครว่าไม่ดีช่างเขา
ให้จดสะสมลงไป

จดแล้วก็จดอีกได้ เพราะเราทำข้อดีนี้บ่อยๆ เราก็จดบ่อยๆก็ได้
ตอนนี้เอาแค่ข้อดีก่อนนะ


ในทางตรงกันข้าม
คนไหนติดดี ไม่เห้นว่าตัวเองมีความชั่ว
ก้ให้บันทึกข้อเสียลงไปแทน

คุณมองแต่ข้อเสียของตัวเองมากไป
ก็ถึงแนะให้หันมามองข้อดีของตัวเองบ้าง

คืออะไรมาก เราก้บั่นมันออก
อะไรสั้นเราก็ต่อมันให้ยาว
เพื่อให้จิตใจเรากลับมามีสภาวะปกติ มีกำลังปกติ
ไม่ดีใจเกินไป ไม่เสียใจเกินไป
ไม่ภูมิใจเกินไป ไม่ท้อใจเกินไป



คนไหนมองแต่ข้อดีตัวเอง มันจะชะล่าใจ ประมาทว่าเรานี้ไม่มีความผิดพลาด
ประมาทแล้วพัง ก็ถึงให้หันมาสังเกตุข้อเสียตัวเอง
เอามาชดเชยหักล้างกัน

ใจที่เป้นปกติ สุขบ้าง ทุกข์บ้าง ตามธรรมชาติ ถึงจะดี
ปล่อยให้มันโลดโผนมากๆ สุขมากไป ทุกขืมากไป ไม่ดีทั้งนั้น
ต้องแตะเบรกเอาไว้ อย่างนี้แล
นะจ๊ะ
ชาติสยาม จากไทยแลนด์ รักทู๊กโคนนนน

ครอบครัว คุณพูดถูกนะ คุณคิดมากไปเอง

ให้มาดูที่ตัวเราดีกว่า

การแบก อารมณ์ ทุกข์นั้น ไม่ดีนะ และสิ่งที่เราทำไปแล้วตัดสินใจพูดไปแล้ว ก็ไม่น่าเก็บมาคิดเอาเป็นอารมณ์ เพราะได้ตัดสินใจไปแล้ว ด้วยเหตุและผล

ถึงแม้ ผลที่ออกมาจะทำให้เราทุกข์ใจก็ตามนะครับ

พยายามหาเหตุผลมาหักล้างใจเราที่แบกอยู่ให้ได้ ว่า เราแบกทุกข์หรืออารมณ์ของคนอื่นไว้เพื่ออะไร มีประโยชน์หรือมีโทษทุกข์มากกว่ากัน แล้วก็จะทำให้เรานั้น สบายใจขึ้นมาก็ได้ ถ้าเราสามารถคิดปล่่อยวางสิ่งที่ ไม่สามารถแก้ไขได้แล้ว

ขอให้โชคดีนะครับ

ไม่คิด ไม่ระลึกนึกถึงเรื่องนั้น ให้ลืมไปเลย อย่างอื่นมีให้ทำอีกเยอะ
เช่น สวดมนต์ สมาธิ ภาวนา อ่านหนังสือ ทำงานๆลๆ
สวัสดี

[

ทั้งๆที่รู้ว่าที่พูดมันคือความจริง แต่ความรู้สึกแย่ๆ ความรู้สึกผิดในใจ มันก็ไม่สามารถลบล้างไปได้
ทำให้เป็นทุกข์มาก ครอบครัวก็พลอยเป็นทุกข์ไปด้วย

ช่วยบอกวิธีทำให้มันหายไปด้วยทีเถอะค่ะ ถือว่าช่วยทำให้คนที่มีทุกข์ในใจให้สบายใจขึ้น

ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ[/quote]

ไม่มีเนื้อเรื่องแต่ก็คงเป็นเรื่องที่ทรมานใจน่าดู...เวลาจะช่วยได้นะ...บางทีคนนั้นเค้าก็อาจจะยอมรับแล้วก็ได้ แต่ว่ามันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเร็วเค้าก็อาจยังโกรธอยู่ อาจจะทั้งโกรธทั้งอายก็ได้ ..ให้เวลาเค้าหน่อยมันน่าจะดีขึ้น

opal:

..

หากพิจารณาแล้วว่าพูดคำจริง ไม่ได้ตีไข่ใส่สีเพื่อทำร้ายคนอื่น ก็ไม่พึงเดือดร้อนใจในประเด็นนี้..
ส่วนที่รู้สึกผิดเพราะคนอื่นไม่ชอบใจ เกลียดเรา โดยเฉพาะคนที่ทำลายทำร้ายเราก็ยิ่งไม่เป็นเรื่องที่ควรใส่ใจเพราะนี้ย่อมเป็นวิสัยปรกติของพาลบุคคล ไฉนเลยเขาจะชอบใจการเปิดเผยความผิดชั่วของเขา..ป่วยการเสียเวลาใส่ใจ.....

เรื่องบางเรื่องที่ไม่ควรอ่อนไหวก็ไม่พึงนำมาคิดซ้ำซากเพื่อปรักปรำตนเอง อันใดทำไปแล้ว ทบทวนแล้วแต่แรกก่อนทำว่าดีแล้ว แม้ผิดพลาดก็ต้องยอมรับผลแล้วนำมาเตือนตนในคราวหน้าว่าไม่ทำอีก.. ที่เป็นบาปอยู่จนบัดนี้คือความเดือดร้อนใจที่เกิดสืบเนื่องมายาวนาน..เพราะปล่อยจิตให้เป็นไปกับความฟุ้งซ่านไม่รู้จบ นี่มิใช่กุศลแต่อย่างใด พึงยุติเสีย..


อ่านบทความดีๆที่นี่ครับ..
แล้วกันไป & เริ่มต้นใหม่ดีกว่า
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?p=184649&thanks=184649&to_id=775#p184649

มันแก้อะไรไม่ได้แล้วค่ะในเมื่อพูดไปแล้ว พูดออกไปแล้วชีวิตรอดก็จงเอาชีวิตรอดนั้นไปหาโอกาสค่ะ โอกาสที่จะได้คุยอย่างเข้าใจ อารมณ์ในช่วงแรกของเค้าต้องรุนแรงแน่นอน แต่เชื่อเถอะค่ะ เมื่อเวลาผ่านไปซักพักเมื่ออารมณ์เค้าเพลาลง คุณก็ไปพูดจากับเขาอย่างละมุนละม่อม ใช้เหตุผลได้ก็ใช้ให้มากที่สุดค่ะ

เรื่องที่เกิดขึ้นในที่ทำงานไม่เลี่ยงไม่พ้นหรอกค่ะ หาโอกาสให้กันและกันน่าจะเป็นทางที่ดีที่สุดค่ะ

อย่าคิดมากไปเลยค่ะ .....เพราะมันเป็นเรื่องที่ผ่านและไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขได้.....
คนบางคนเขาไม่สามารถยอมรับว่าตนเองกระทำผิด...เข้าใจผิด...จึงไม่ยอมที่จะอภัยต่อคนอื่น ๆ
ที่เขาเห็นว่า...กระทำผิดต่อเขา แม้เราจะขอโทษเขาแล้ว...ก้อตาม จงอย่าเสียเวลาคิดให้เปลืองสมอง
เอาสมองและเวลาของคุณไปจดจำ...เริ่มต้นทำสิ่งดี ๆ เถิดค่ะ สักวันหากบุญกุศลของคน ๆ นั้นมาถึง เขาคงสามารถคิดได้เองว่า....ที่ผ่านมาเขาทำอะไรไม่ดีไปบ้าง...แหละวันนั้นเขาจะได้รู้ถือคำว่า.....
ให้อภัยต่อกันมันดีอย่างไร....

จะร้องเพลง เอ อนันต์ บุนนาค ล้างให้ออก ล้างให้ ......... หรือ ก็ไม่วันจบ เพราะเรามีแต่พยายามลบล้างมัน แต่ไม่ลด ละความพยายามที่จะอะไรกับอะไร ที่เป็นเหตุแห่งไม่รู้จบนี้ หรืออีกนัยหนึ่งคือ อินกับมันมากเกินเรื่องนั้นนี้ ฉะนั้นที่จะตรงต่อสัจธรรมความไม่ยึดติด(อนิจจัง) ก็คือ ไม่อิน ไม่ต้อง ไม่ไปอะไรกับอะไรกับ ปลงใจ แล้วๆไป ไม่มีสิ่งไหนยึดติดสิ่งไหนได้จริง

ธรรมชาติลม หยุดบ้าง ค่อยบ้าง โหมแรงบ้าง ถามหน่อยจะไปอะไรกับมัน จะเอาให้หยุด หรือเลือกเอาลมพอประมาณจะได้ไหมในความเป็นจริง คำตอบสั้นๆ คือไม่ได้ เมื่อรู้มาธรรมชาติภายนอกก็มาดูธรรมชาติภายในกายใจนี้ แล้วจะให้มันได้ดั่งใจ ดั่งตั้งใจจะให้เป็น ดั่งต้องการที่ได้ สั้นคือยึดเอาจะได้ไหม ก็มีคำตอบเดียวคือ ไม่ได้ อีก ฉะนั้นก็ปลงใจเสียเถิด วางใจเสียเถิด อย่าไปอะไรกับอะไรในธรรมชาติเสียเถิด ดับเหตุ ดับตัณหาอุปทานเสียเถิด อย่าคิดไปดับปรากฎการณ์ธรรมชาติทั้งหลายเลยมันไม่ใช่ทาง