วันเวลาปัจจุบัน 26 มิ.ย. 2025, 05:25  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 34 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 มี.ค. 2010, 09:47 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ธ.ค. 2009, 11:14
โพสต์: 87

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีคะ คุณพาย แวะมาให้กำลังใจคะ ท้อได้แต่อย่าถอยนะคะ อยากจะบอกว่า ต้องอดทนนะคะแล้วทุกอย่างจะผ่านไปเอง คุณไม่ได้เป็นคนเดียวนะคะ ทุกท่านในที่นี้แทบจะ100%ที่พบเจอเรื่องรายชั่วโมง
แบบนี้ ถ้ามีอะไรอยากจะระบายแต่ไม่กล้าเปิดเผยก็คุยกันได้ทางmsnนะคะ ส่งไปขอเป็นเพื่อนแล้วคะ ยินดีให้คำปรึกษานะคะ

ไม่มีที่ให้ยืน สำหรับคนอ่อนแอ เข้มแข็งและอดทนเข้าไว้ แล้วมันจะผ่านไปเอง


แก้ไขล่าสุดโดย หนุงหนิง เมื่อ 06 มี.ค. 2010, 09:51, แก้ไขแล้ว 2 ครั้ง.

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 มี.ค. 2010, 12:06 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


วันนี้น้องพายเป็นอย่างไรบ้างค่ะ?
ดีกว่าเมื่อวานไหม?.....แวะมาเยี่ยมด้วยความเป็นห่วงนะค่ะ
มีอะไรก็เล่ามาอีกได้...จะได้ช่วยกันแก้ไข.... :b4:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 08 มี.ค. 2010, 19:45 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 05 มี.ค. 2010, 21:34
โพสต์: 3

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ทำใจไม่โวยวายไม่พูดมากได้ แต่มันยังเจ็บที่ใจมากเลย พยายามไม่ยึดไม่เกาะแบบที่คุณtaktayว่า
แต่มันยังทำไม่ได้เลย อย่างเมื่อวานสามีเก็บผ้าบอกจะไปเที่ยว พอพายถามว่าไปไหนไปกี่วัน เวาลามีงานด่วนโทรหาได้มั้ย แค่นั้นล่ะ สามีโมโหขึ้นมาเลย ก็ยังงงว่าถามอะไรผิด เพราะทีแต่ก่อนก็ถามแบบนี้
ไม่เห็นว่าอะไร ที่ต้องถามเพราะเราเป็นคนรับงาน ลูกน้องคนไหนหยุดลาก็จะถามแบบนี้เหมือนกัน ไม่งั้นส่งงานให้ลูกค้าไม่ทัน นี่นับแต่ที่ไปก็ปิดมือถือตลอด ลูกค้าโทรมาต่อว่าก็หลายคนว่าเจ้าของร้านไปไหนทำไมไม่รับโทรศัพท์ ไม่เคยถามว่าเราอยู่บ้านคนเดียวเป็นอย่างไรบ้าง มีวิธีฝึกอะไรบ้างมั้ยค่ะ ที่หมั่นทำไปเรื่อยๆ แล้วจะรู้สึกทุกข์น้อยลงกว่านี้ อยากเข้มแข็งแต่มันล้าไปหมดกับชีวิตแบบนี้ เวลาอยู่กับลูกต้องเป็นคนที่มีความสุข อย่างเรื่องร้านค้าก็เป็นห่วงมากลืมตาอ้าปากได้ทุกวันนีก็เพราะร้านค้าที่สร้างมาด้วยกัน ถ้าจะเห็นแก่ตัวทิ้งไปโดยที่สามีไม่ค่อยสนใจก็เสียดาย มันเป็นอนาคตของลูกๆ เลยทีเดียว ลูกของพายเพิ่งอยู่ป.3 กับ 3 ขวบเอง ตัวเองทำงานอยู่ที่ร้านด้วยกัน ส่วนตัวพายฐานะที่บ้านไม่ดี ได้ดีมีงานทำอย่างทุกวันนี้เพราะเรียนหนังสือกับเป็นคนประหยัด กลัวลูกจะลำบากเหมือนตัวเองตอนเด็กๆ ลูกชายคนโตเป็นเด็กอารมณ์อ่อนไหวง่าย กลัวลูกจะทุกข์ใจไปกับเรา


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 09 มี.ค. 2010, 03:50 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


ตอนมีปัญหา ที่ทำทุกๆวันคือสวดมนต์
ทำสังฆทาน ตักบาตร หาหนังสือธรรมะอ่าน
ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ หลังจากทำบุญก็จะกรวดน้ำ
อุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร แบบส่งใจจริงๆ

และที่ทำทุกครั้งที่ พลุ่งพล่าน ว้าวุ่น หาทางออกไม่เจอ
ก็คือ นั่งหลับตา หายใจลึกๆ ดูท้องพองยุบไปเรื่อยๆ
จะคิดก็ปล่อยให้คิดไป นึกได้ก็กลับมาหาพองยุบใหม่
แรกๆ ก็ได้แป๊ปๆ....พอนานไปเริ่มรู้สึกสบาย ก็จะทำ
บ่อยๆ...หลังจากนั้นก็จะกรวดน้ำหาเจ้ากรรมนายเวร
แล้วนึกถึงหน้าของ...ปตัวปัญหา......


ตอนนี้ปัญหาที่มาก่อนอย่างอื่นคือเรื่องงาน
เป็นไปได้ไหม?...ที่เราจะค่อยๆเข้าไปมีบทบาทให้มากที่สุด...ไม่ทราบว่า
เป็นงานเกี่ยวกับอะไร?...อยากให้น้องพายค่อยๆ...จัดการทุกอย่างให้ได้
ด้วยตัวเอง....งานมีปัญหาตรงไหน?....แก้ตรงจุดนั้น...
ค่อยๆถอดถอนเขาออกจากตำแหน่งหน้าทีการงานที่ละนิด เพราะดูท่าแล้ว
ไม่น่าไว้วางใจ...หากปล่อยให้เป็นแบบนี้...คงไม่เป็นผลดีกับกิจการ
และต้องระวัง...อย่าเอาตัวเองเข้าไปเกี่ยวพันกับหนี้สิน...หรือถ้าจะต้องก็ระวัง
ให้มากที่สุด....

เรื่องอื่นๆที่มันยังมาไม่ถึง ก็ยังไม่ต้องไปคิด..อย่างเพิ่งไปปรุงแต่ง
บางสิ่งบางอย่าง...เมื่อถึงเวลานั้น...ก็อาจจะไม่เป็นอย่างที่เราคิดกลัว
ก็ได้...ส่วนลูก...พยายามทำทุกอย่างให้เป็นปกติที่สุด...อย่าทำท่าทุกข์ใจ
ให้เขาเห็น...ถ้าเขาเห็นแม่ที่จะเป็นที่พึ่งของพวกเขา...อ่อนแอ...พวกเขาย่อม
กังวลและหมดความมั่นใจ

น้องพายต้องหนักแน่นนะค่ะ....ต้องคิดไว้เสมอว่า อะไรจะเกิดก็ต้องปล่อยให้เกิด
ทำใจตั้งรับให้ได้....ปัญหาอะไรที่มาถึงก่อน...แก้ตรงนั้นก่อน...แก้ไปที่ละข้อ
ที่ละอย่าง....อะไรที่ยังมาไม่ถึงก็อย่าเพิ่งไปคิด...อะไรที่ผ่านไปแล้วก็ทิ้งไปเสีย
อยู่กับปัจจุบันนี้ให้มากที่สุด.....

มีอะไรก็ระบายออกมา...อย่าเก็บเอาไว้คนเดียว...ปล่อยทุกข์..ทุกอย่างออกมา
กำลังใจที่นี่มีให้มากมาย เท่าที่น้องต้องการ.... :b4: :b4: :b4:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 09 มี.ค. 2010, 09:25 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 28 ม.ค. 2010, 13:20
โพสต์: 131

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


คุณพายคะ ต้นหญ้าเข้าใจความรู้สึกของคุณพายตอนนี้ว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน แต่ขอให้คุณพายอดทนนะคะ สวดมนต์ อ่านหนังสือธรรมะมาก ๆ เหมือนที่พี่ทักทายบอกค่ะ มันช่วยได้ค่ะ ทำให้เราได้รู้อะไรหลาย ๆ อย่างที่เราไม่เคยรู้มาก่อน ได้รู้ถึงสัจธรรมของชีวิต ทุกสิ่งทุกอย่างไม่จีรังยั่งยืน มีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และก็ดับไป ไม่ยึดไม่ทุกข์ ทุกข์สุขอยู่ที่ใจกำหนด เมื่อต้นหญ้าต้องเผชิญกับความเจ็บปวด ตอนนั้นมันมืดมน มันเหมือนทางมันตันไปหมด ไม่มีใครช่วยเราได้ สิ่งที่จะช่วยเราได้นั่นคือตัวเราใจของเราค่ะ เข้มแข็ง อดทนนะคะ เวลาจะช่วยคุณพายได้ คุณพายมีลูก ๆ ที่น่ารักที่จะเป็นกำลังใจที่ดีที่สุดสำหรับคุณพาย สู้เพื่อลูก ๆ นะคะ ชีวิตยังอีกยาวไกล หนทางยังยาวไกล ขอให้เดินต่อไปด้วยใจที่เข้มแข็งนะคะ เป็นกำลังใจให้คุณพายอีกคนนะคะ :b8: :b8: :b55: :b55:


แก้ไขล่าสุดโดย ต้นหญ้า เมื่อ 09 มี.ค. 2010, 09:31, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 09 มี.ค. 2010, 13:58 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ธ.ค. 2009, 11:14
โพสต์: 87

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ทุกปัญหามีทางแก้ อย่าหนีปัญหา สู้คะ คุณต้องปล่อยเขาไปสักพัก อย่าไปสนใจ เราทำหน้าที่ของเรา

พยายามตื่นมาใส่บาตรทุกเช้า แล้วก็กรวดน้ำให้เจ้ากรรมนายเวรไปอย่างที่ คุณทักทายบอก

คุณช่วยส่งที่อยู่คุณมาทางเมล์ดิฉันก็ได้ แล้วดิฉันจะจัดส่ง CD ธรรมะ ไปให้คุณฟัง อยากให้คุณเข้มแข็งขึ้นเร็วๆอย่าจมอยู่บนกองทุกข์นานนัก ธรรมะช่วยได้คะ

ล้านคำปลอบใจก็สู้จิตใจที่เข้มแข็งในตัวเราไม่ได้


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 09 มี.ค. 2010, 15:00 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 20 พ.ย. 2009, 16:20
โพสต์: 537

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


พายพาย เขียน:
ทำใจไม่โวยวายไม่พูดมากได้ แต่มันยังเจ็บที่ใจมากเลย พยายามไม่ยึดไม่เกาะแบบที่คุณtaktayว่า แต่มันยังทำไม่ได้เลย


เรื่องการปล่อยวางต้องอาศัยเวลาและการฝึกฝนครับ
ไม่ใช่เรื่องง่ายๆที่อยากจะทำก็ทำได้เลย โดยเฉพาะสำหรับคนที่ฝึกมาน้อยอยู่

ขอแนะนำให้มีสติให้มากที่สุด โดยการฝึกสติปัฏฐาน๔
เอาง่ายๆก่อนคือ เวลาทุกข์หรือฟุ้งซ่าน ให้รีบน้อมมาดูที่กายและอารมณ์ในปัจจุบันขณะ
ความทุกข์ ความคิด ความฟุ้งซ่าน มันจะมีจุดอ่อนคือ
ถ้าเราจ้องดูมันแล้วมันจะกลัวแล้วจะหายไปเองอย่างรวดเร็ว
ตอนแรกอาจจะหายช้าอยู่แต่ถ้าฝึกไปเรื่อยๆแล้วจะค่อยๆเร็วขึ้น
ความทุกข์จะหายเร็วขึ้นและจะมีสติในการแก้ไขปัญหาได้ดีขึ้นครับ

และใช้วิธีเสริมแรงใจโดยการ ทำบุญ ตักบาตร ทำสังฆทาน ให้ทาน สวดมนต์ ทำสมาธิ
ตามโอกาสที่จะทำได้ อย่างที่หลายๆท่านแนะนำไว้

ใจจะค่อยๆแข็งแรงขึ้นแน่นอน :b4: :b4: :b4:




พายพาย เขียน:
อย่างเมื่อวานสามีเก็บผ้าบอกจะไปเที่ยว พอพายถามว่าไปไหนไปกี่วัน เวาลามีงานด่วนโทรหาได้มั้ย แค่นั้นล่ะ สามีโมโหขึ้นมาเลย ก็ยังงงว่าถามอะไรผิด เพราะทีแต่ก่อนก็ถามแบบนี้
ไม่เห็นว่าอะไร


ใครจะเป็นอย่างไรก็ไม่ต้องไปสนใจมากครับ พยายามน้อมมาที่กายและใจตัวเอง
จะทำให้ลดความปรุงแต่งความฟุ้งซ่านได้ จะมีสมาธิมากขึ้นมีสติมากขึ้น

ส่วนเรื่องธุรกิจและปัญหาทางโลกก็ค่อยๆแก้ไปตามหน้าที่ของเรา
อย่างที่คุณทักทายบอกไว้ก็ดีทีเดียวครับ คงต้องให้คุณทักทายแนะนำ
เพราะชั่วโมงบินของผมยังน้อยอยู่ :b32: :b32:




หนุงหนิง เขียน:
ล้านคำปลอบใจก็สู้จิตใจที่เข้มแข็งในตัวเราไม่ได้


โดนใจครับ :b12:
ใจที่ถูกฝึกมาดีแล้ว ย่อมจะเป็นที่พึ่งให้ตนเองได้ดีที่สุด

แต่คำปลอบใจก็ดูจะมีบทบาทไม่น้อย
ก่อนจะถึงวันที่ใจสามารถเป็นที่พึ่งให้ตัวเองได้จริงๆ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 มี.ค. 2010, 13:22 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


พงพัน เขียน:
คงต้องให้คุณทักทายแนะนำ
เพราะชั่วโมงบินของผมยังน้อยอยู่ :b32: :b32:


ชั่วโมงบินน้อย ก็แปลว่ายังบินอยู่
แต่ทักทายเลิกบินมานานแล้วค่ะคุณพงพัน :b13:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 มี.ค. 2010, 14:13 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 20 พ.ย. 2009, 16:20
โพสต์: 537

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


taktay เขียน:
พงพัน เขียน:
คงต้องให้คุณทักทายแนะนำ
เพราะชั่วโมงบินของผมยังน้อยอยู่ :b32: :b32:


ชั่วโมงบินน้อย ก็แปลว่ายังบินอยู่
แต่ทักทายเลิกบินมานานแล้วค่ะคุณพงพัน :b13:


อ้าว เพื่อนร่วมอุดมการณ์เรา
ปลดระวางแล้วหรือครับเนี่ย
คิดว่าคงจะเจริญรอยตามไปติดๆครับ :b32:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 มี.ค. 2010, 10:01 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


พงพัน เขียน:
อ้าว เพื่อนร่วมอุดมการณ์เรา
ปลดระวางแล้วหรือครับเนี่ย
คิดว่าคงจะเจริญรอยตามไปติดๆครับ :b32:


อ้อ...ใช่..ลืมไปค่ะ
เอ้า...กลับมาบินต่อก็ได้ค่ะ.... :b32:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 มี.ค. 2010, 12:47 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 24 ก.พ. 2010, 12:35
โพสต์: 14

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


เป็นกำลังใจให้คุณพายค่ะ IDA เข้าใจความรู้สึกของคุณเพราะผ่านเหตุการณ์และอารมณ์ตรงนั้นมาก่อนตั้งแต่ 6 ปีก่อน จนถึงตอนนี้สถานการณ์ยิ่งแย่กว่าเดิมเพราะเขามีลูกกับเมียน้อยด้วย แต่ก็ยังต้องทนต่อไปเพื่อลูกค่ะ ขอให้คุณพายสู้ต่อไปค่ะ มันไม่ง่ายที่จะทำใจได้ดิฉันเข้าใจค่ะแต่ถ้าเราพยายามสักวันหนึ่งเราจะทำได้ เหมือนที่ IDA กำลังพยายามอยู่ tongue :b41: :b29: :b29: ค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 มี.ค. 2010, 13:55 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 20 พ.ย. 2009, 16:20
โพสต์: 537

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


IDA เขียน:
จนถึงตอนนี้สถานการณ์ยิ่งแย่กว่าเดิมเพราะเขามีลูกกับเมียน้อยด้วย แต่ก็ยังต้องทนต่อไปเพื่อลูกค่ะ ขอให้คุณพายสู้ต่อไปค่ะ มันไม่ง่ายที่จะทำใจได้ดิฉันเข้าใจค่ะแต่ถ้าเราพยายามสักวันหนึ่งเราจะทำได้ เหมือนที่ IDA กำลังพยายามอยู่ tongue :b41: :b29: :b29: ค่ะ


อนุโมทนาบุญกับความพยายามครับ
อย่ารังเกียจความทุกข์เลยครับ เพราะมันเป็นสิ่งที่มีประโยชน์มากๆในการพิจารณา
เพียงแต่ให้มีสติในการพิจารณา และอย่าเต้นตามความทุกข์
มันก็เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นมาแล้วย่อมดับไปอย่างแน่นอน ไม่มีประโยชน์ที่จะใส่ใจ

เป็นกำลังใจให้คุณIDA คุณพาย และทุกๆคนครับ
สู้ๆๆครับ :b4: :b4: :b4:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 มี.ค. 2010, 13:58 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 20 พ.ย. 2009, 16:20
โพสต์: 537

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


taktay เขียน:

อ้อ...ใช่..ลืมไปค่ะ
เอ้า...กลับมาบินต่อก็ได้ค่ะ.... :b32:


อ้าว กลับมาบินเป็นเพื่อนหรอครับ จะลำบากหรือเปล่า
แต่ระดับคุณทักทายคงไม่แล้วมังครับ :b32:

งั้นก็บินกันอย่างชิวๆละกันนะครับ :b16:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 มี.ค. 2010, 22:35 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 8
สมาชิก ระดับ 8
ลงทะเบียนเมื่อ: 19 ส.ค. 2009, 09:31
โพสต์: 639

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


จุฬาภินันท์ก็บอกเหตุเหมือนเดิมค่ะว่าเป็นที่กรรม เชื่อเถอะค่ะว่าวันนึงสามีของผู้หญิงคนนั้นจะรู้ อาจรู้แล้วก็ได้

ผู้ชายนะคะสันดานไม่ดีตรงนี้แหละค่ะ...กาม คุณพายถามตัวเองดูก่อนดีมั้ยว่าให้เขาพอหรือเปล่า เขาไปเจอโทษนะคะรสชาติใหม่ที่น่าลองกว่าเดิม มันก็ออกมาอิหลอบนี้ค่ะ

ทางโลก - คุณสร้างธุรกิจขึ้นมาด้วยกัน แยกกันให้ออกนะคะ รักกับงาน การจะแยกออกจากกันหรือหย่าจะเป็นข้อเสียต่อธุรกิจมากกว่า มาปรับที่ตัวเองก่อน คุยกันเปิดอกว่าเพราะเรื่องนี้ใช่มั้ยที่คุณบกพร่อง ถ้าใช่คุณแก้ไขได้มั้ย ประนีประณอมน่าจะเป็นหนทางแก้ไขได้ดีที่สุดในเคสนี้ค่ะ อย่าทำให้สองคนนั่นมีโอกาสทำผิดศีลกันด้วย

ทางธรรม - คุณได้เปรียบเขาเรื่องบุญแล้วแน่นอน ถ้าคุณไม่อยากพบแบบนี้อีกในชาติหน้า ผลกรรมตอบแทนกันชาติต่อชาติค่ะ คุณก็อภัยซะแล้วตกลงช่วยกันทำธุรกิจต่อไป แผ่เมตตาให้แล้วเขาจะทำอะไรก็เตือนให้เขาคิด ถ้าเขาไม่เชื่อก็ปล่อยเขาไป อยู่กับแบบคุณสงบใจและวางอุเบกขาค่ะ วางแบบเข้าใจสันดานผู้ชายและสันดานผู้หญิง ผู้ชายอยากเรื่องกาม ผู้หญิงอยากหมิ่นศักดิ์ศรี คุณวางเฉยได้เท่ากับคุณชนะทั้งสองคนค่ะ แต่อย่าวางแบบผีดิบนะคะ นั่นจะกลายเป็นเมฆหมอกคลุมบรรยากาศ แต่คุณวางเฉยโดยอย่าเอาคำพูดของพวกเขามาบั่นทอนใจของคุณน่ะค่ะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 16 มี.ค. 2010, 11:06 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ธ.ค. 2009, 11:14
โพสต์: 87

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


คุณ พายค่ะ ดีขึ้นหรือยัง ขอให้มีความสุขเร็วๆนะคะ คอยเป็นกำลังใจให้คะ อย่าลืมหมั่นสวดมนต์ทุกวันนะคะ หาที่ยึดเหนี่ยวทางใจก่อนคะ


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 34 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

่กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 1 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร