ค ว า ม รั ก...ค ว า ม ร้ อ น
โดย ท่านจันทร์

เดือนกุมภาพันธ์มีวันแห่งความรัก
ในขณะเดียวกันก็เป็นช่วงที่มีอากาศร้อน

กล่าวได้ว่าฤดูกาลแห่งความรักและความร้อนเป็นฤดูกาลเดียวกัน
และในทางธรรมะก็ ถือว่าเป็นเรื่องเดียวกันอีกด้วย

ดังมีพุทธพจน์ในพระไตรปิฎกรับรองว่า

“ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีโศก ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีภัย”

หรือเราจะใช้คำพูดต่อเนื่องจากพระพุทธเจ้าตามประสาเราองก็ได้กระมังว่า

“ที่ใดมีความรัก ที่นั่นมีความร้อน”

ถึงอย่างไรก็ตาม...

ความรักก็ยังจะต้องมีความรักอยู่ในโลก
เช่นเดียวกับความร้อน
ยิ่งมีความรักมากเท่าใด ก็ยิ่งจะมีความร้อนมากเท่านั้น
เพราะความรักย่อมเป็นเหตุแห่งความปรารถนา
คนรักและสิ่งอันเป็นที่รักมาให้แก่ตน
ย่อมก่อให้เกิดความร้อนรนกระวนกระวายใจแก่ผู้ใฝ่หา

เมื่อได้มาสมตามที่ใจต้องการแล้วก็จืดจางจิตใจ
ตามกฎแห่งอนิจจังก็ต้องวิ่งไป ใฝ่หาคนรักและสิ่งอันเป็นที่รักใหม่ๆมาอีก
เป็นความรักและ ความร้อนแบบทศนิยมไม่รู้จบ
ยิ่งเมื่อเกิดความพลัดพรากจากคนและสิ่งอันเป็นที่รักก็เกิดความร้อนใจอย่าง ที่สุด

พระพุทธเจ้าตรัสว่าคนเราต้องสูญเสียน้ำตาเป็นอันมาก
มากกว่าน้ำในมหาสมุทรทั้งหมด จากความเศร้าโศกเสียใจ
เพราะประสบกับความพลัดพรากจากคนและสิ่งอันเป็นที่รัก

เมื่อต้องมีความรักและความร้อน
จงบริหารประโยชน์จากสิ่งที่ถ้าไม่บริหารให้เป็นก็จะก่อให้เกิดทุกข์และโทษ

อาทิเช่นไฟที่ก่อเพื่อการหุงต้ม
ถ้าบริหารให้อยู่แต่ในเตาเท่านั้น ก็จะเป็นประโยชน์
แต่ถ้าไม่อยู่เฉพาะในเตาก็จะก่อให้เกิดโทษ

ดังที่คนมีความรักพร่ำเพรื่อไม่รู้จักบันยะบันยัง
มีคู่ครองหลายคน ก็มีทุกข์มากหลายครั้งหลายครา
แค่มีคู่ครองคนเดียวก็มีความทุกข์มากอยู่แล้ว

มีข่าวว่าหญิงคนหนึ่งไปแจ้งตำรวจว่าถูกนายกรัฐมนตรีข่มขืน
นอกจากไม่มีใครเชื่อหญิงคนนั้นแล้วยังพิสูจน์ว่า
หญิงนั้นไม่สมประกอบทางสติ ปัญญาอีกด้วย

ทั้งนี้เพราะ นายกรัฐมนตรีอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ
เป็นคนมีครอบครัวที่ควบคุมไฟให้ร้อนอยู่เฉพาะในเตาเท่านั้น
กล่าวคือ เป็นผู้นำครอบครัวที่ใครต่อใครให้ความไว้วางใจอย่างแท้จริง
ว่าเป็นสามีที่มี "สทารสันโดษ" (มีความยินดีพอใจในภรรยาของตน)

ในช่วงนี้ขอให้ทุกคนควบคุมความรักและความร้อนให้อยู่ในความ พอเหมาะพอดี
อย่าได้มองเห็นการผิดศีลธรรมทางเพศเป็นเรื่องปกติธรรมดา

วันแห่งความรักมิใช่วันแห่งการแสดงออกทางเพศสัมพันธ์
เพราะความรักกับการมีเพศสัมพันธ์ไม่ต้องเป็นเรื่องเดียวกันก็ได้

และความรักแบบไม่ต้องมีเพศสัมพันธ์ก็เป็นความรักในระดับสูงอีกด้วย
เช่น ความรักของมารดาบิดาต่อบุตร
ไปจนถึงความรักของพระอรหันต์ต่อสัตว์โลก

ดังมีวาทะพระอรหันต์ในสมัยพุทธกาลองค์หนึ่ง
(ในหนังสือ "บทเพลงแห่งพระอรหันต์" โดย เสฐียรพงษ์ วรรณปก ) กล่าวไว้ว่า

"มารดา... รักบุตรสุดที่รัก คนเดียว
พระ... รักสรรพสัตว์ ทั้งโลก"



(ที่มา : http://www.prajan.com/news.php?event=view&id=245)

ความรักเดิมแท้ไม่ร้อนที่เรียกว่า รักบริสุทธิ์ หากแต่เริ่มร้อนคือตัณหาอุปทาน ที่ซ้อน หลงไปยึดติด ไป อิน ไปโฟกัส ไปให้ค่าความสำคัญมันมาก ให้มันพิเศษนี้จะร้อนของจริง ไม่ว่าจะไปให้ค่าความสำคัญ หรือ ไปผูกมัดในเรื่องใดๆ บุคคลใด มันก็ร้อนต่อไปอีก

หากรักแล้วร้อน ให้ผ่อนไฟที่ทำให้ร้อนลง
ความร้อนจากการรักจะได้เบาบาง
พูดง่ายทำยาก เพราะไฟแห่งรัก
เป็นไฟที่สามารถเผาทุกอย่างให้
มอดไหม้ได้ แม้แต่ตัวของคนที่จุดไฟขึ้นเอง

รักมันมีได้หลายแบบนี่นา

ถ้าเป็นรักที่เจือด้วยกิเลสน่ะ ไม่ค่อยสงบสุขหรอก
จะเจือด้วย โทสะ ราคะ โมหะ มากน้อยต่างกัน

ถ้าตัวรักแท้ๆเพียวๆนะ จะไม่หวังอะไรจากคนรักเลย จะมีแต่ให้ๆๆๆ แล้วก็ให้
โดยไม่หวังความรัก หรืออะไรตอบแทน
หรืออาจจะหวังแค่ ขอให้เขารักษาน้ำใจเราแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว

4Aขออนุโมทนาสาธุการค่ะ