มีผู้ฝีกสมาธิเล่าถึงตอนติดสมาธิ นำมาให้ จขกท.พิจารณา


ลืมเล่าว่า....ผมทำอย่างนี้ถูกใหม....ภาวนาว่าพุธโธ...แนบลม

หายใจ...เหมือนแนบไฟล์อีเมลเลย.....แนบ..ไปแนบมา...มัน

(พุทโธ)...ยิ่งภาวนา..ยิ่งรวมกัน...รวมกัน..แน่นขึ้น...ลมหายใจ..

พุทธ...โธ...สามอันรวมเป็นหนึ่ง....ยับยั้งไม่ได้..เป็นไปเอง...หนัก

เข้า..เหลือ...พุทธ...คำเดียว......มันนึกอะไรไม่ได้เลย..อัตโนมัติ

ไปหมดจดจ่อ..แน่นิ่ง..แล้วพุทธนั้น..เป็นตัวเราอยู่ในจิต.ร่างเรา..

ถอนไม่ออก....แล้วหนัก..แน่นขึ้น..หน่วง..ม้วนลงเป็นหนึ่งเดียว

กัน.......แล้วก็....คลายออก...อย่างไม่มีประมาณ....จางหายกลาย

เป็นสีขาว......สว่างวาบ......เลย....ช่วงเวลาประมาณ..ตี.2-3.ถึง

เช้าพอดี เสร็จ....แล้ว...

เดินออกมาหน้าบ้านเดินเล่น....รู้สึกว่า..ลมพัดผ่านร่างเราได้...

เย็น...หวิว..ๆ...เลย.....

เหตุเกิดตอนวันเกิดผมพอดี.......ภรรยาว่าจะจัดวันเกิดให้....แต่วัน

นั้น....ผมนั่งสมาธิตั้งแต่ 1 ทุ่ม ถึง ตี1 โดยไม่ถอนจิตเลย แม้แม่และ

เมียจะมานวดแขนนวดขาร้องห่มร้องไห้อย่างไรผมก็ไม่สน...ผมทิ้ง

ทุกคนไว้เบื้องหลัง..มุ่งค้นหานิพพาน..พระพุทธเจ้าอย่าง.....เดียว..

จนเขาต้องนิมนต์พระมา..ขอร้องให้ผมถอนจิต..ผมจึงค่อยคลาย

จิตออกมา....แล้วปากผมก็พูดว่า...บัดนี้..พระพุทธ..พระธรรม...

พระสงค์ครบแล้ว..ห้ามใครมาหลอกลวงเราอีกต่อไป......พูดไปเอง

งั้นๆแหละ..พูดไปได้งัยไม่รุ...อิอิ.. แล้ว.... จากนั้นผมก็โดน

อาญาสิทธิ์..ประกาศเปรี้ยง...ว่า..ต่อไปนี้ ห้ามนั่งสมาธิอีก...รู้ใหม

นึกว่าตายไปแล้ว..

ตัวเย็นหมดเหมือนไม่มีชีวิต....เธอพูดทั้งที่ร้องไห้..แล้วก็ช่วยกัน

พยุงผมไปอาบน้ำ........แล้วเข้านอน........555......แล้วทุกคืน..

ผมแอบทำสมาธิทุกคืนเลย....จุ๊ๆ..อย่าบอกเธอนะ....เธอเกลียด

การนั่งสมาธิเข้ากระดูกดำเลย.....แต่เธอรักผมมาก......แต่

ขอบอกว่า....ผมไม่รักใครแล้ว....ผมไม่รักใครเลย....ผมผิดใหม

เนี่ย....ผมรักเมียผม...เหมือน.พ่อรักลูก...ไม่อยากมีเซ็ก...เรื่อง

เซ็กนั้น..มันน่ารังเกียจ..ขอไปบวช...ก็ไม่ยอมกลัวไม่สึก.......

อ้าว...ให้ผมบวชผมไม่สึกแหล๋ว.....เขารู้ไต๋เลยไม่ให้บวช..........

ผมเลยแอบเอาผ้าเหลืองผืนเล็กๆ... ไปขอมาจากพระ...แล้วแอบ

มัดไว้กับสร้อย....แอบเหน็บหูมั่งไม่ให้เธอเห็น

555

เรื่องแปลกที่บางครั้งก็ยังไม่เข้าใจ... แต่มันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ



แล้วเคยมีใครตอบคำถามนี้อย่างไรคะ...จานป้อ...

จริง ๆ นะ...

นี่คือสิ่งหนึ่งที่ เวลาไบกอนฝึกสมาธิ ไบกอนจะค่อนข้างระวัง...
เพราะตอนนั้นไบกอน...ฝึกเพียงลำพัง...
และไม่มีความรู้ใด ๆ ...
แต่ต้องมาเจอกับสภาวะที่อุณหภูมิร่างกายมันลดลง...
ไม่เพียงเท่านั้น...ตัวเริ่มเขียว และ นิ้วเริ่มเหี่ยว...เหมือนคนที่แช่น้ำนานจนมือเหี่ยว...
ระบบในร่างกายเริ่ม...ไม่สามารถควบคุมได้...
...

เคยได้ยินมาว่า คนที่คิดอย่างนี้ส่วนใหญ่จะมีแนวโน้มไปบวชกันค่ะ
ไม่ว่าจะคิดทำสิ่งใดก็แล้วแต่ ขอให้การไตร่ตรองของคุณรอบคอบเสมอค่ะ

มีคนที่เขาฝึกเข้าลักษณะนี้ทีครึ่งค่อนวัน บางคนตัวแข็งทื่อเอาไฟจี้ไม่รู้สึก นั่งอยู่อย่างไรก็อย่างนั้น

ใครจะยกไปไหนก็อยู่ท่านั้นในอริยาบถนั้น ถึงเวลาก็คลายออกมาเอง

ที่เรายังไม่เข้าใจ เพราะสิ่งนั่นๆยังไม่ถูกรู้ ก็จึงเป็นความลับสำหรับเรา

ไม่ตายหรอกครับ

ลองไปศึกษานะครับ ว่าบวชเป็นพระในพระพุทธศาสนาต้องทำอะไรบ้าง
แต่ละวันต้องทำอะไรบ้าง
ลองไปปฎิบัติธรรมดูก่อนสัก 7 วันดีมั้ย
จะได้รู้ว่าความอยากจะบวชของตัวเองนั้นเข้มข้นขนาดไหน

อย่าลืมนะครับ เมื่อบวชแล้วก็ต้องศึกษาปฎิบัติธรรม
เพื่อเดินทางไปสู่เป้าหมายสูงสุดของพระพุทธศาสนา คือพระนิพพาน
ไม่ใช่บวชแล้วจะสบายนะครับ ต้องฝึกตัวเองให้สู้กับกิเลสตลอดเวลา
ต้องมีความอดทน มีศีล 227 ข้อคุมใจ
ต้องเจริญสติตั้งแต่ตื่นจะกระทั่งนอนหลับ
ต้องมีอะไรต้องทำอีกมากมาย
ลองเข้าไปสอบถามกับพระท่านดูสิครับ

ก่อนจะตัดสินใจบวช ก็ลองฝึกเจริญสติดูก่อน คือการหัดรู้ตามจิตใจตนเอง
ว่าตอนนี้เป็นไง โลภมั้ย โกรธมั้ย หลงมั้ย จิตเป็นกุศล หรือ เป็นอกุศลหรือไม่ เป็นต้น
แล้วลองพิจารณาดูว่า เรารู้ตามได้บ่อยแค่ไหน เผลอบ่อยแค่ไหน
เราเจริญสติได้ดีขนาดนั้น ถ้าวันหนึ่งทำได้เยอะ และเผลอน้อย
ผมก็ขออนุโมทนาบุญกับการบวชของคุณด้วย
แต่ถ้ายังทำแล้วรู้สึกเหยาะๆ แหยะๆ
ก็แล้วแต่คุณจะตัดสินใจครับ

สุดท้ายขอเน้นนะครับให้ไปลองปฎิบัติธรรมสัก 7วัน
ให้รู้กายรู้ใจตัวเอง จะได้รู้ว่าควรต้องทำอะไรต่อไป
และคุณจะได้รู้ว่ากำลังใจในการบวชของคุณเข้มเข็งขนาดไหนครับ
โชคดีนะครับ

ที่เล่ามาครับเขาปฎิบัติกันอย่างไรครับ

อยากไห้แนะนำการปฎิบัติเบี้องต้นหน่อยครับ