ขออนุโมทนาบุญ กับพี่แตนะค่ะ
ตั้งใจปฎิบัติ วางเรื่องต่างๆ ไว้
แล้วจะได้อะไรเยอะเลยค่ะ

สาธุ สาธุ สาธุ

ขอบคุณ เก๋มากค่ะ
อ้อจ๊ะ เค้าหายไปอีกแล้ว ไม่มาทำงานตั้งแต่วันเสาร์ จนกระทั่งวันนี้ก็ยังไม่โผล่
เค้าหายไปบ่อย ๆ ก็คิดในทางดีว่า ตัวเราต้องนำพาบริษัทไปให้รอด
เหมือนกับเริ่มฝึกหัดต้องอยู่ให้ได้ ถ้าไม่มีเค้าจริง ๆ
เค้าสิจะแย่ เพราะมีเงินในบัญชีไม่กี่บาท จะอยู่ได้กี่เดือน ถ้าไม่มาทำงาน
พี่ก็จะตัดเงินเดือนเค้าออกจากบริษัทไป
ขอบคุณสำหรับความห่วงใยที่ทุกคนมีให้ค่ะ

ตัวเราต้องนำพาบริษัทไปให้รอด
เหมือนกับเริ่มฝึกหัดต้องอยู่ให้ได้ ถ้าไม่มีเค้าจริง ๆ

ขอให้คุณทำสำเร็จนะคะ ถ้าคุณทำเองได้ไม่ต้องไปง้อ ไม่ต้องไปแคร์เขา
ทำให้เขาเห็นเลยว่าเขาไม่ได้มีความสำคัญสำหรับเรา
เขาอาจจะสำนึกก็ได้นะคะ
อดทน สู้ สู้ ค่ะ

พี่แตค่ะ อ้อว่าการที่ให้เขาลองใช้ชีวิตแบบที่เขาเลือก
ดูบ้างก็จะทำให้เขาได้รู้ว่ารสชาดของชีวิตเป็นยังงัย

พี่แตเป็นเจ้าของบริษัท พี่แตก็ทำบทบาทหน้าที่ของพี่
ให้เต็มที่ อ้อเชื่อว่าบริหารงานคนเดียวพี่แตก็น่าจะทำได้
และทำได้ดีด้วย

ชีวิตมีสิ่งใหม่ ๆ มาให้เรียนรู้เสมอแหละค่ะ
ตอนนี้เราเรียนรู้มันอย่างเข้าใจ และเดินไปให้ตรงทางเดิน
เท่านั้นแหละ
เอ...ถ้าอ้อขอสมัครเป็นลูกน้องสักคนจะรับไหมเนี๊ย

สู้นะพี่แตคนเก่ง

น้องอ้อคะ บริษัทพี่ยินดีต้อนรับค่ะ มาจริงเปล่า
เมื่อวานบอกว่า เค้ายังไม่โผล่ พอพิมพ์เสร็จ เค้าโผล่มา เรานึกว่าผีหลอก แต่ตอนนี้พี่ก็เฉยแล้ว
กำลังเตรียมตัว เตรียมใจ จะไปปฏิบัติธรรมศุกร์นี้ค่ะ อยากให้ถึงเร็ว ๆ

ขอให้พี่แตอิ่มบุญในการไปปฏิบัติธรรมในครั้งนี้นะค่ะ
กลับมาแล้วมาเล่าให้ฟังบ้าง เผื่อว่าอ้อจะได้มีโอกาสไปบ้าง

พี่แตผีหลอก ดีกว่าคนหลอกนะค่ะ
เพราะผีหลอกเขามาเพื่อขอส่วนบุญ ส่วนกุศล
อุทิศให้แล้วเขาก็ไป
แต่คนนี่สิ ทั้งอุทิศ ทั้งให้แล้ว ก็ยังไม่ยอมไป
เพราะยังติด รัก โลภ โกรธ หลงอยู่มาก

อุ๊ย.... ลืมถามพี่แตว่า
สาวสวย หน้าตาดี อย่างอ้อ พี่แตจะให้ทำตำแหน่งอะไรดีค่ะ
ท่านผู้จัดการ

ถึงคุณอยากให้เป็นแค่ฝัน
ระวังให้ดีนะครับ ใจอย่าเขวนะ
สุขก็ให้รู้ว่าสุข ทุกข์ก็ให้รุ้ว่าทุกข์
ถ้าเข้าไปยึดติดเมื่อไหร่ ทุกข์เกิดเมื่อนั้นครับ
ความสุข ความสบายใจ จะให้ทุกข์กับเราก็ต่อเมื่อเราไป "ยึด" มันไว้
ปล่อยวางวันละนิด จิตเบิกบาน
แวะมาสนทนาธรรมด้วยครับกัลยาณมิตรทุกท่าน

ขอถามคุณ ccc นิดนะค่ะ
ในขณะที่เราเกิดอาการ เศร้า หรือกลัว
เราจะต้องทำยังงัยกับอารมณ์นี้
เพราะหลาย ๆ ครั้งดิฉันเหมือนควบคุมไม่ได้

ถ้าถามในทัศนคติของผมนะ (ไม่ค่อยชำนาญอะไรหรอก )
ก็ลองเอาจิตออกมาจากความเศร้า หรือกลัวนั้นนะ
แบบว่า ให้ดู ให้รู้ว่าเราเศร้าอยู่เหรอ? เรากลัวอยู่เหรอ?
ยิ่งเรา(เอาใจ)ออกมาไกลจากความเศร้า ความกลัวมากเท่าไหร่
เราก็จะยิ่งเห็นมันเล็กลง ๆ ครับ

ขอขอบคุณสำหรับคำตอบนะค่ะ
จะนำไปลองใช้ดู ได้ผลไง
แล้วจะมารายงานผลนะค่ะ

ขอบคุณอีกครั้ง

พี่แต...กลับมารึยังค่ะ
เป็ยงัยบ้างไปปฏิบัติธรรมมา

เห็นพี่แตกลับมาแล้ว แต่มัวไปเที่ยวบ้านอื่นอยู่
ไม่รู้เป็นงัยบางค่ะ