รู้จัก ฮั้วหยวน เจี่ย หรือเปล่า ที่เอามาทำเป็นหนัง เรื่อง fearless

สร้างจากเรื่องจริง

ไม่เคยดู จะลองหามาดูนะ จะได้รู้ว่าเป็นไง...

คือปกติไม่ค่อยเห็นคุณ โชว์ลีลาที่นอกพระไตร...หน่ะ...
อยู่ ๆ ก็มาแนวกังฟู... ก็เลยลองทำหัวฟู ๆ เข้ามาคุยด้วย...

อย่ามาคิดว่าผม แสดงธรรม อะไรเข้าล่ะ คิดว่าเป็นบทความ อ่านเล่น ละกัน


ชิวๆ อย่าไปซีเรียส

อาจิณ ชินการออกนอก

ขอโพสกลับมายังที่ หง ซี กวน

หงซีกวน กับความจริงของปุถุชน (ลอกมา)







ผมจำได้ว่าก่อนที่ผมจะได้รู้จักกับอาจารย์สุวินัยเป็นครั้งแรก ผ่านหนังสือมวยจีนเพื่อชีวิตที่ดีกว่า เมื่อตอนที่ผมกำลังเรียนอยู่ม.2นั้น ผมได้รู้จักกับภาพรวมโดยกว้างของ "โลกยุทธจักร" ในโลกของนวนิยายกำลังภายใน ผ่านทางหนังสือ "สกัดจุดยุทธจักรมังกรหยก" ของ อาจารย์ ถาวร สิกขโกศล ก่อน ซึ่งกล่าวได้ว่าเป็น "รักแรก" ของผมที่มีต่อ หนังสือนิยายกำลังภายในเลยทีเดียว เพราะหลังจากได้อ่านหนังสือเล่มนี้แล้ว ผมก็ไม่ลังเลเลยที่จะ หาซื้อ หนังสือ "มังกรหยก ภาคหนึ่ง" มาอ่านเป็นนิยายกำลังภายในเรื่องแรกของผม นอกเหนือจากที่เคยได้ชมแต่ทางภาพยนตร์ทางโทรทัศน์ และอีกหลายๆเรื่องในเวลาต่อมา

หนังสือเล่มดังนี้ได้กล่าวถึง นวนิยายกำลังภายใน ในเชิงวิเคราะห์วิจารณ์เนื้อหา คุณค่าทางวรรณกรรม บุคลิกลักษณะตัวละครในนิยายเรื่องต่างๆที่โด่งดัง โดยเน้นหนักไปทางเรื่องมังกรหยกทั้งสามภาคของ กิมย้ง เสียส่วนมาก แต่ในหลายๆส่วนของหนังสือยังได้กล่าวถึงข้อเท็จจริงอันเป็นภูมิหลังทางประวัติศาสตร์ที่ นักเขียนหลายท่านได้หยิบยกมาเป็นที่มาของเนื้อเรื่องและการดำเนินเรื่องไปตามครรลองของข้อเท็จจริงนั้น

อาจารย์ ถาวรได้กล่าวถึง หนังสือเรื่อง "เฉียนหลงประพาสกังหนำ" ซึ่งเป็นบันทึกของเหตุการณ์ ในสมัยราชวงศ์ชิงว่าด้วยการเผาวัดเส้าหลิน เมื่อครั้งจักรพรรดิ์เฉียนหลงขื้นครองราชย์ หนังสือเล่มนี้ถูกเขียนขึ้นภายหลังเหตุการณ์ดังกล่าวไม่นาน จึงมีความเชื่อกันว่าเหตุการณ์ในหนังสือเล่มนี้ น่าจะเป็นความจริงอยู่หลายส่วน รวมทั้งบุคคลต่างๆในเรื่องก็น่าจะมีตัวตนอยู่จริง นอกจากนี้ยังถือว่า หนังสือเล่มนี้เป็นนิยายกำลังภายในในยุคแรกเริ่มด้วย เพราะนอกจากที่เป็นเพียงบันทึกเหตุการณ์หรือจดหมายเหตุฉบับหนึ่งแล้ว หนังสือเล่มนี้ยังได้บันทึกเหตุการณ์การต่อสู้ของจอมยุทธกลุ่มหนึ่งกับราชสำนัก อันพัวพันและส่งผลไปถึงการเผาวัดเส้าหลินโดยคำสั่งของจักรพรรดิ์เฉียนหลง

จอมยุทธคนสำคัญของเรื่องมี ชื่อว่า "หงซีกวน"
เหตุการณ์ได้บันทึกไว้ว่า หงซีกวนเป็นศิษย์ฆราวาสของ หลวงจีนจื้อส้านแห่งเส้าหลิน โดยมีศิษย์ร่วมรุ่น ชื่อ ฟางสืออี้ (หรือที่คอหนังกำลังภายในรู้จักในชื่อ ปึงซีเง็ก) และหูฮุ่ยเฉียง

ในยุคสมัยนั้น แม้ราชวงศ์หมิงจะสิ้นสุดลง เพราะการบุกรุกและปกครองแผ่นดินโดยชนเผ่าแมนจู แต่ทั้งแผ่นดินก็ยังเต็มไปด้วยชาวฮั่นที่มิได้ยอมศิโรราบแก่ราชสำนักอยู่มากและรอคอยโอกาสที่จะลุกขึ้นต่อสู้ขับไล่ชาวแมนจูออกจากแผ่นดินจีนอยู่ด้วยความหวังและปณิธาน วัดเส้าหลินใต้ซึ่งถือเป็นเสาหลักของยุทธภพจึงกลายเป็นหัวเรือใหญ่ในการต่อต้านราชสำนักไปด้วย มีการฝึกฝนพระเณรในการเตรียมพร้อมสำหรับการกู้ชาติอยู่เสมอ เมื่อความข้อนี้ทราบถึงจักรพรรดิ์เฉียนหลง พระองค์จึงยกทัพมาพร้อมกลยุทธการล้อมปราบ โดยอาศัยสุดยอดฝีมือจาก สำนักบู๊ตึ๊ง และง้อไบ๊ ที่กำลังมีเรื่องผิดใจกับเส้าหลินอยู่เป็นทุนเดิม ให้จัดการสังหารศิษย์ฆราวาสทั้งสาม คือพวกหงซีกวนจนตายสิ้นเพื่อเป็นการตัดกำลังสำคัญของฝ่ายเส้าหลิน

แม้วัดเส้าหลินจะถูกเผาราบพร้อมกับร่างของจอมยุทธ์ทั้งสาม แต่ศิษย์เส้าหลินส่วนหนึ่งที่รอดมาได้ก็ หลบหนีไปอยู่แต้จิ๋ว เป็นเหตุให้เพลงมวยเส้าหลินใต้ถูกเผยแพร่ที่นั่น รวมทั้งเพลงมวยตระกูลหงของหงซีกวน ก็ถูกเผยแพร่อย่างกว้างขวางจากที่นี่เช่นกัน (แสดงให้เห็นว่าเพลงมวยตระกูลหง ในสมัยนั้นไม่ได้หวงห้ามให้ฝึกเฉพาะคนตระกูลหงเท่านั้น เพราะตัวหงซีกวนเองได้ตายก่อนหน้านี้ไปแล้ว จึงน่าจะถ่ายทอดให้ศิษย์เส้าหลินคนอื่นไว้ก่อนแล้ว)

นี่คือข้อมูลลายลักษณ์อักษรที่ได้ทราบเกี่ยวกับจอมยุทธ์ผู้นี้ และเป็นครั้งแรกที่ผมได้รู้จักเขา ก่อนที่จะได้รู้จักต่อๆมาผ่านภาพยนตร์จีนเรื่องต่างๆที่ได้หยิบยกเอาวีรกรรมของ หงซีกวน มานำเสนอในรูปแบบที่แตกต่างกันไป โดยส่วนมากได้เน้นหนักบทบาทของหงซีกวนในฐานะ "หัวหน้าพรรคดอกไม้แดง" ผู้นำพลพรรคลุกขึ้น "โค่นล้มชิง กอบกู้หมิง"

ในตอนนั้น ภาพยนตร์เรื่อง "หงซีกวน วีรบุรุษกู้แผ่นดิน" ที่ฉายทางโทรทัศน์ช่องหนึ่งโด่งดังมาก และเป็นภาพยนตร์ที่เกี่ยวกับหงซีกวนเรื่องแรกที่ผมได้ชม จะด้วยเหตุบังเอิญหรือโชคชะตานำพาอย่างไรไม่ทราบได้ เพราะภาพยนตร์ชุดนี้ถูกนำมาฉาย หลังจากผมอ่านหนังสือในส่วนเนื้อหาของ "เฉียนหลงประพาสกังหนำ" จบลง เกือบจะทันทีทันใด ทำให้ตื่นเต้นที่จะได้ชมเป็นอย่างมาก และเพราะการที่ภาพยนตร์ชุดนี้ฉายตอนกลางคืน ทำให้ผมยอมนอนดึกทุกคืนทั้งที่วันรุ่งขึ้นต้องตื่นไปโรงเรียนแต่เช้า

หงซีกวนในภาพยนตร์ เป็นชายหนุ่มเลือดร้อน มุทะลุ เชื่อมั่นในตนเองสูง แต่ก็ยังคงยึดมั่นในวิถีทางแห่งคุณธรรม เขาฝึกมวยกับบิดาตั้งแต่ยังเล็กจนเติบใหญ่ โดยไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้ว บิดาของตนเป็นหัวหน้าพรรคดอกไม้แดง ศัตรูตัวฉกาจของราชสำนัก ที่กำลังรวบรวมจอมยุทธชาวฮั่นผู้รักชาติเพื่อทำการขับไล่ชาวแมนจูออกจากแผ่นดิน

ในวัยแรกรุ่น หงซีกวนออกจากบ้านไปท่องยุทธภพ หาประสบการณ์ในโลกกว้างเพียงลำพัง อันเป็นการหล่อหลอมให้ตนเติบใหญ่ก้าวหน้าทั้งในเรื่องวิทยายุทธและความคิด ทักษะการเอาตัวรอดในโลกกว้าง ประกอบกับความที่เป็นคนเลือดร้อนและเชื่อมั่นในตนเองสูง เมื่อเขากลับมาถึงบ้านแล้วพบเห็นการกระทำหรือคำสั่งหลายอย่างของบิดาที่เขาไม่อาจเข้าใจหรือยอมรับในเหตุผลได้เพราะการที่บิดาเขาต้องปิดบังฐานะหัวหน้าพรรคดอกไม้แดงของตนไว้ให้สนิทนั่นเอง ทำให้หงซีกวนเริ่มไม่เคารพท่าน เหมือนผู้ใหญ่หัวโบราณคนหนึ่งที่เขาไม่จำต้องฟังเสียง

ในวันแรกที่เขากลับมาถึงบ้าน เขาทดสอบฝีมือกับบิดาของตน ด้วยความรักลูก บิดาของหงซีกวนจึงออมมือให้อยู่หลายส่วน ทำให้หงซีกวนเอาชนะบิดาของตนได้ง่ายดาย ซึ่งนั่นยิ่งก่อความฮึกเหิมลำพองใจแก่จอมยุทธ์หนุ่มมากขึ้น เมื่อพิจารณาถึงการออกจากบ้านไปเผชิญโลกกว้างอยู่หลายปีกับสายตาที่มีต่อบิดาแล้ว ช่องว่างระหว่างพ่อลูกคู่นี้ก็ดูจะมีมากขึ้นอยู่ทุกขณะ

จวบจนเมื่อเขารู้ความจริงว่าบิดาตนเป็นถึงหัวหน้าพรรคดอกไม้แดงที่นำพาชาวยุทธนับพันร่วมต่อต้านราชสำนักแมนจู และทราบความจริงว่า แท้ที่จริงวิทยายุทธ์ของตนไม่อาจเทียบได้กับบิดา แม้แต่จะเท่าปลายหางลูกอึ่งอ่าง

อีกทั้งเข้าใจแล้วว่าคำสั่งและการกระทำที่ไร้เหตุผลทั้งหลายของท่านนั้น เป็นไปเพื่อปิดบังฐานะของท่าน เพื่อไม่ให้หงซีกวนเข้าไปพัวพันมีส่วนร่วมจนต้องเดือดร้อน...สิ่งนี้หาใช่สิ่งใดแต่คือความรักของบิดาที่มีต่อบุตร

เมื่อนั้นเองหงซีกวนพลันสำนึกในความคิดที่บัดซบของตน เขาพยายามบีบช่องว่างนั้นให้หดแคบลงด้วยการเริ่มทำตนเป็นลูกที่ดี และอยู่ดูแลปรนนิบัติท่านอย่างใกล้ชิด ในช่วงเวลาสุดท้ายก่อนที่ท่านจะตายเพราะถูกยาพิษของนักพรตสำนักบู๊ตึ๊ง ที่ทางราชสำนักเชิญมาปราบพวกกบฏ โดยที่หงซีกวนไม่อาจช่วยเหลืออะไรได้ นอกจากมองดูท่านจากไปต่อหน้าต่อตา และร่ำไห้แก่การลาจากอย่างทุกข์ระทม

ช่วงเวลาที่หงซีกวนได้ทำตนเป็นลูกที่ดีของพ่อนั้น ช่างแสนสั้นเมื่อเทียบกับทั้งชีวิตที่เกิดมา รวมถึงช่วงเวลาอันเป็นช่องว่างระหว่างตนกับบิดา

ใช่หรือไม่ว่า ความจริงอย่างหนึ่งอันเป็นบ่อเกิดของทุกข์แห่งปุถุชนเราคือ ไม่ยินยอมใช้เวลาที่มีอยู่ทุกขณะเพื่อความรักแก่กันและกัน และจะยินยอมให้ความรู้สึกเสียดายปนเสียใจเข้ามามีบทบาทเมื่อวันเวลาเหล่านั้นผ่านไปจนไม่เหลือโอกาสแล้ว

อยากฝึกวิชาเร็วๆ

หลายครั้งที่ผมได้ไปงานศพของคนรู้จัก และพบว่าส่วนหนึ่งของคำพูดที่ญาติมิตรผู้ร่ำไห้กล่าวกันบ่อยครั้งคือ หากย้อนเวลากลับไปได้ จะรักและดูแลเขาให้มากกว่านี้...จะประสานรอยร้าวของความสัมพันธ์ให้ดีดังเดิม....ฯลฯ ซึ่งผมมักเกิดคำถามในใจว่า แล้วทำไมไม่ทำเสียแต่แรก เมื่อพิจารณาหาคำตอบแล้วก็พลันรู้ว่า คนเรามักนำ "อัตตา" มากีดขวางสายสัมพันธ์ของความรักกันไว้นั่นเอง คนรักจึงไม่ยอมถกปัญหากันอย่างตรงไปตรงมา ลูกจึงหนักใจที่จะรับฟังคำของบุพการี และเพื่อนก็มักไม่ยินยอมให้อภัยกันในหลายๆครั้ง

และก็เพราะคนเราไม่อาจคาดเดาหยั่งรู้เวลาตายของตนได้แน่นอน ทั้งที่พระท่านก็สอนแล้วสอนอีก ว่าอย่าตั้งตนในความประมาท แต่คนเราก็มักประมาทว่า เวลาตายคงอยู่อีก 50 - 60 ปีข้างหน้าโน่น สุดท้ายเมื่อรู้ตัวอีกที เวลาที่จะกล่าวคำว่า "รัก" และ "อภัย" แก่กัน กลับต้องบอกกล่าวผ่านควันธูปเปลวเทียน เสียแล้ว

กลับมาที่เรื่องของหงซีกวนกันต่อ หลังจากนั้นหงซีกวนจึงได้สืบปณิธานต่อจากบิดาในการกอบกู้ราชวงศ์หมิง โดยการขึ้นดำรงตำแหน่งหัวหน้าพรรคดอกไม้แดงคนใหม่

ในตอนหนึ่งของภาพยนตร์ที่ผมยังจำได้ไม่ลืมคือ ในตอนที่หงซีกวนและสหายทั้งสอง คือ ฟางสืออี้ และหูฮุ่ยเฉียงได้กราบหลวงจีนจื้อส้านเป็นอาจารย์ที่วัดเส้าหลิน ให้ท่านถ่ายทอดสุดยอดวิชาของเส้าหลินเพื่อเพิ่มพูนวิทยายุทธของตนให้ก้าวหน้ามากขึ้น ซึ่งมีความจำเป็นอย่างมากในการกอบกู้ราชวงศ์หมิง เพื่อต่อสู้กับกองทัพราชสำนัก และนักพรตจากบู๊ตึ๊งที่ฆ่าบิดาของตน

สิ่งแรกที่อาจารย์จื้อส้านได้สอนแก่ทั้งสาม คือ การยืนควบม้า

หงซีกวนถึงกับงุนงงและพยายามบ่ายเบี่ยง แต่ก็ถูกอาจารย์จื้อส้านเอ็ดใส่จนไม่อาจโต้แย้งได้ จึงยอมฝึกยืนอย่างเสียไม่ได้ ตามนิสัยดื้อรั้นของตน ก็จะไม่ให้ฝืนใจฝึกอย่างเสียไม่ได้ได้อย่างไร ก็ในเมื่อการฝึกยืนควบม้านี่เป็นท่าพื้นฐานที่ไว้ให้คนเริ่มฝึกมวยเขาฝึกกัน จอมยุทธกระเดื่องนามอย่างหงซีกวนผู้ปรารถนาจะได้เรียนสุดยอดวิชาเส้าหลิน กลับถูกจับมาฝึกท่าพื้นฐานราวคนไม่เป็นมวยแทนเสียนี่ ย่อมเป็นการเสียเวลาเปล่าสำหรับเขา

เวลาผ่านไป เกือบครึ่งเดือนหงซีกวนยังคงไม่ได้ฝึกอะไรนอกจากการยืนควบม้า ความหงุดหงิดก็ทับถมมากขึ้นจนไม่อาจอดทนได้อีก จึงไต่ถามเณรน้อยรูปหนึ่ง ซึ่งมีหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงคอยแนะพวกหงซีกวนในเรื่องระเบียบกฎเกณฑ์และเส้นทางในวัด

" เณรพอจะทราบไหมว่า พวกข้าจะต้องฝึกยืนควบม้าอีกนานเท่าไร"

"เอ...ข้าก็ตอบแทนท่านอาจารย์ไม่ได้หรอกนะ เพราะตัวข้าเองอยู่ที่นี่มาก่อนท่านตั้งหลายปี นอกจากหน้าที่ปัดกวาดเช็ดถูวัดแล้ว ข้าก็ได้ฝึกแต่ท่ายืนควบม้าเหมือนกัน"

"!!?" ขนาดเณรน้อยที่อยู่ก่อนตนมาหลายปียังได้ฝึกแต่ท่ายืนควบม้า แล้วพวกตนเล่า...ในใจหงซีกวนนั้น นอกจากรีบร้อนอยากฝึกวิชาเร็วๆแล้ว ก็ยังรีบร้อนที่จะออกจากวัดเพื่อไปนำพรรคดอกไม้แดงอีก ในที่สุดก็อดรนทนไม่ไหว เข้าไปกราบเรียนถามพระอาจารย์ในทันที

"อาจารย์ครับ ศิษย์ต้องฝึกยืนควบม้าอีกนานเท่าไร"

"........." ไม่มีคำตอบจากปากท่าน

" อาจารย์ครับ ท่านไม่ได้สอนอะไรข้าเลย เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ หากช้ากว่านี้การกอบกู้ราชวงศ์หมิง ขับไล่พวกแมนจูจะไม่ยิ่งช้าไปอีกหรือ ได้โปรดถ่ายทอดวิชาให้แก่ศิษย์ด้วยเถิด"

อาจารย์จื้อส้านมองดูศิษย์ของตนอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ พลันหันไปทางเณรน้อยผู้นั้น

"เจ้าสองคนประลองฝีมือกันให้ข้าดูซิ ซีกวน..หากเจ้าเอาชนะเขาได้ ข้าจะสอนวิชาให้เจ้าทันที"

หงซีกวนดีใจหนักหนา เอาชนะเณรน้อยผู้นี้ให้ได้หาใช่เรื่องหนักหนา วิชาปัดกวาดเช็ดถูหรือจะสู้ตน

ส่วนเณรน้อยถึงกับหน้าถอดสี ก่อนหน้านี้กิตติศัพท์ของหงซีกวนก็ดังกระฉ่อนเข้ามาถึงในวัด คราวนี้ตนคงต้องเจ็บตัวเป็นแน่แล้ว

"เพื่อให้เป็นการยุติธรรมในการประลอง ให้เจ้าสองคนใช้เพลงหมัดเส้าหลินชุดนี้ในการประลองเท่านั้น พวกเจ้าทั้งสองจงดูให้ดี"

เมื่อพูดจบ หลวงจีนจื้อส้านก็ร่ายรำเพลงหมัดเส้าหลินออกมาสี่ห้ากระบวน เป็นเพลงหมัดที่ดูพื้นเพอย่างยิ่ง ผู้มากประสบการณ์การฝึกยุทธอย่างหงซีกวนเพียงยืนดูอย่างสงบนิ่งและสามารถจดจำได้ในทันใด ส่วนเณรน้อยนั้น พยายามขยับมือเท้าตามการร่ายรำของอาจารย์ตนเพื่อจดจำกระบวนท่าเหล่านั้น

เมื่อหลวงจีนจื้อส้านร่ายรำจบลงก็หันมาถามทั้งสองคนว่าจำกระบวนท่าที่รำให้ดูได้หรือไม่ หงซีกวนเพียงพยักหน้าอย่างมั่นใจ ส่วนเณรน้อยนั้นเพียงจดจำได้เล็กน้อยเท่านั้น

"เอาล่ะ เจ้าสองคนประลองกันได้"

แม้เณรน้อยจะไม่มั่นใจในการประลองครั้งนี้ แต่ก็จำใจต้องทำตามคำสั่งอาจารย์ โดยหวังว่าจะได้รับการออมมืออยู่บ้างจากหงซีกวน แต่เมื่อสิ้นสัญญาณสั่งเริ่มจากอาจารย์ หงซีกวนก็พลันโถมเข้าหาเณรน้อยพร้อมหมัดเท้า ตามเพลงหมัดที่ได้รับการถ่ายทอดเมื่อครู่ทันที