ไทเรโนซอรัส ๒ ตัว อยู่ในป่าเห็ดอ่ะค่ะ

เหรอคะ คุณน้ำ เป็นเช่นนั้นเอง
ขอบคุณมากนะคะที่ชี้แนะให้ จะลองนำไปปฏิบัติต่อไปนะคะ
สาธุ...ด้วยนะคะ คุณน้ำ

เอ...แล้วภาพ ๓ มิติที่ห็นเนี่ยะมันจะมีลักษณะเหมือน matrix รึเปล่าคะ
แล้วก็เป็นภาพเหมือนตอนเราดูหนังslow motion อะเปล่าคะ!?!?

คุณน้ำคะ...โรสว่ามันก็อาจคล้ายกันที่ต้องใช้สมาธิ
แต่ก็ยังมีความต่างกันอยู่บ้างนะคะ...

ฝึกกสิณเนี่ยะ มันต้อง ติดตา แล้วย่อ ขยายได้
แต่มองภาพ ๓ มิติแบบเนี่ยะ
"ไม่ติตตา" แต่ "ตาลาย"...น่ะค่ะ

ที่ว่าติดตา แล้ว ย่อขยายได้ ตรงนี้เป็นนิมิตแล้วค่ะ คือ เป็นผลที่ได้รับแล้ว ยังไม่ใช่เหตุ
เหตุคือ การเริ่มต้นฝึก การฝึกกสิณ คือ การเพ่ง เอาจิตจดจ่ออยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
มองภาพนั้นให้ติดตา แล้วหลับตาลง ลืมตาใหม่ ทำแบบนี้จนกว่า จะเกิดนิมิตขึ้นมาน่ะค่ะ
ส่วนที่ว่าย่อหรือขยายนั้น จิตเป็นตัวปรุงแต่งค่ะ จะให้โยก ให้สั่นคลอน เคลื่อนไหวยังไงก็ได้ค่ะ

ในการกำหนดลมหายใจเข้าช่วย จะทำให้เกิดสมาธิง่าย
เช่นการฝึกกสิณไฟ อาจจะใช้เทียนไขก็ได้ค่ะ
จ้องไปที่แสงไฟ แล้วหายใจเข้า ใช้คำภาวนาว่า เต หายใจออก ใช้คำว่า โช
หรือจะภาวนา เตโชๆๆๆๆๆ โดยไม่ต้องตามลมหายใจเข้าออกก็ได้ค่ะ

กุศลแต่ละคนสร้างมาไม่เท่ากัน ย่อมมีวิธีในแนวทางแตกต่างกันไป
ตามเหตุปัจจัยที่ได้กระทำกันมาน่ะค่ะ

เข้าใจถามคำถามนะคะ
ภาพ 3 มิติ นี่แตกต่างกับmatrix ค่ะ
การที่เห็นบางสิ่งบางอย่างเป็นแบบภาพ 3 มิติ นี่เนื่องจากจิตเสพอารณ์ของสมาธิในระดับหนึ่ง
หรือที่เรียกว่า จิตตั้งมั่นในขณะหนึ่ง จึงเห็นแบบนั้นได้
แต่ถ้าผู้ไม่ชำนาญหรือสมาธิยังไม่มีกำลังมากพอ พอเอาจิตไปจดจ่อหรือไปเพ่ง
ภาพนั้นจะหายไปทันทีค่ะ

ส่วนภาพแบบ matrix ที่คุณถามมานั้น
อันนั้นเป็นเรื่องของสมาธิและสติ ทำงานร่วมกันในระดับหนึ่ง

แต่ถ้าสมาธิและสติที่มีกำลังมากกว่านั้น จะเห็นภาพที่ชัดเจนขึ้นมากกว่านั้นค่ะ
คือจะเห็นภาพหรือกิริยาของการเคลื่อนไหว ขณะนั้นๆ ขาดออกจากกันเป็นตอนๆค่ะ
ไม่เป็นสายแบบ matrix เขาเรียกว่า สันตติขาด ฆนะบัญญัติแตก หรือ อนิจจานุปัสสนาค่ะ
หรือ อุทยัพพยญาณค่ะ