เมื่อประมาณ ต้นเดือนธันวา ประมาณ เกือบ 7 นาฬิกา ได้เข้าไปใน มหาลัยรามคำแหง ตรงพระรูปพ่อขุน ก็เป็นวันพฤหัสบดี ซึ่งในทุกสัปดาห์จะมี การตักบาตร จัดโดยชมรมพุทธ เขาก็เปิดเพลงธรรมะ ฟังแล้วก็เพราะดี แล้วก็เปิดเทปพูด มีอยู่ตอนหนึ่ง เขาพูดว่า อาการดีชั่วรู้หมดแต่อดใจไมไหว ให้ทำอย่างไร จากนั้นเสียงก็ตัดไป ผมก็รอฟังอยู่ว่าเขา จะสอนยังไง มาจบซะแระ จึงขอถามทุกท่านว่า อาการดีชั่วรู้หมด แต่อดใจไม่ไหว นี่ควรแก้ยังไงดี
อีกเรื่องหนึ่งถามความเห็นนะครับ ว่าเราควรพิถีพิถันในทุกเรื่องของชีวิตหรือไม่ แล้วนิสัยชอบพิถีพิถัน นี่มีข้อดีหรือข้อเสียมากกว่ากัน ขอบคุณที่ร่วมสนทนา

อาการดีชั่วรู้หมด แต่อดใจไม่ไหว

นี้มันรู้แบบท่องจำ..รู้แบบจำได้..มันยังฆ่ากิเลสไม่ได้หรอกครับ..

มันต้องรู้ด้วยภาวนามยปัญญา..เท่านั้นครับ

เจริญสติครับ
ทำให้เกิดสภาวะปัญญา
หาใช่เพียงแค่รู้
จึงจะสู้กับกิเลส
เช่นนี้แล้วท่านก็จะสามารถ ตัดขาดจากหนทางที่จะนำไปสู่อบาย

เจริญในธรรม สำหรับกัลยานมิตรทุกท่านครับ

ที่อดใจไม่ไหวก็เพราะยังไม่รู้แจ้งครับ ยังไม่เห็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา


ทำได้(ทำโดยไม่รู้สึกเป็นภาระ)ก็ดีครับ

ขึ้นอยู่กับผู้ปฏิบัติครับ

อ้างคำพูด:

ขอถามทุกท่านว่า อาการดีชั่วรู้หมด แต่อดใจไม่ไหว นี่ควรแก้ยังไง

..

เพราะเหตุที่ขาดศรัทธา ผลจึง"อดใจไม่ไหว"..ควรแก้ด้วยการเพิ่มพูน ศรัทธาคือการศึกษาพระธรรมให้บ่อยให้มาก...เพราะได้มีโอกาสมาศึกษา พระธรรม ปัญญาที่เกิดจากการฟังธรรมอย่างถูกต้องนั้น ย่อมก่อให้เกิด "ศรัทธา" มากมาย คือ
ศรัทธาในตถาคตโพธิสัทธา...ศรัทธาในกรรมสัทธา และในวิปากสัทธา เป็นต้น
เมื่อเกิดศรัทธาแล้ว ศรัทธามีกำลังขึ้นมาเพราะอาศัยปัญญาเข้าอุปการะ จึงโดดเด่นโลดแล่นอย่างองอาจในการกำจัดนิสัยเสียๆของตนเอง โดยไม่หวั่นในคำครหาของใครๆแม้แต่น้อย ..
การเข้าหาพระธรรมของตน จึงเป็นไปเพื่อการละ เพื่อการสละออก...ละออกจากสิ่งที่เคยร้อยรัดมัดใจไว้จนผลักดันให้กระทำบาป ทางกาย และวาจาตลอดที่ผ่านมา...นั่นคือ ตัณหา
เมื่อละตัณหายังไม่ได้อย่างแท้จริง แต่การลดกำลังเขาลงไป ก็ทำให้พอมองเห็นความสวัสดีของตนเองที่ได้เดินมาถูกทางแล้ว
อะไรที่ไม่เคยให้ ก็ให้ได้(ทาน)...เพราะศรัทธาที่ประกอบปัญญาได้เกิดขึ้นมาแล้ว
อะไรที่ไม่เคยเว้นได้ ก็เว้นได้(ศีล) ....เพราะกำลังศรัทธาที่ประกอบปัญญานั้นเทียว
กุศลอะไรที่ไม่เคยเจริญ ก็หมั่นเจริญขึ้นมา
จึงได้รับผลอันเป็นผลอันชอบแล้วที่เกิดขึ้นแม้ในขณะนี้นั้น แม้ในชีวิตนี้ก็สามารถมองเห็นได้ และใจนั้นย่อมยิ่งมั่นคงในพระพุทธ พระธรรม และพระอริยสงฆ์ทั้งหลายยิ่งๆขึ้น
ประโยชน์ที่ตนได้รับ ยังจิตใจให้องอาจ กล้าหาญหยิบยื่นให้แก่คนใกล้ และคนไกลอีกมากมาย..

ขอท่านผู้ถาม จงสดับฟังพระธรรมเสมอๆ คำกล่าวใดๆในโลกนี้ ที่เราทั้งหลายสมควรเงี่ยหูสดับฟัง หาใช่คำจากคนพาลทั้งหลายไม่... แต่เป็นสัจจะวาจาที่หาเสมอไม่ได้จากพระพุทธเจ้าเท่านั้น



เมื่อพิจารณาแล้วว่าการพิถีพิถันนั้นเป็นไปเพื่อประโยชน์หรือโทษ ทำแล้วเป็นการเพิ่มพูนกิเลสหรือปัญญา..เป็นไปกับบุญหรือบาป ..ตัดสินแล้วเลือกทำครับ

เนื้อหาการตรัสรู้ ปลงรู้ ที่เป็นไปเพื่อพ้นทุกข์หรือนิพพาน การไม่ติดรู้ ไม่ยึดรู้ ไม่หลงรู้ แต่การคอยดู คอยรู้ คอยต่อ คอยเติม รู้นี้เป็นการเจริญเหตุ เป็นการเจริยสมุทัย เหตุปัจจัยของโลกและสังสารวัฏ ที่จะยังคงเอาวิชา ในรู้ ยังเป็นอวิชาซ้อนในวิชา จึงไปที่มาของรู้แล้วอดใจไม่ได้ รู้แล้วทนยาก ล้วนยังจัดว่าปุถุชน

ขอเชิญฟังธรรมของหลวงพ่อโพธิ์ศรีสุริยะ เขมรโต ประมาณไม่เกิน 15 นาที ก็จะรู้รหัสนัยของการข้ามโคตรปุถุชนได้
ฟังธรรมะที่บริสุทธิ์ ไม่ยึดติด รูปแบบใดๆ รับปีใหม่ 2553
http://www.pochnews.com/vdo/ch571.htm
มีเสียงดนตรีนิดหน่อย ภาพคนถ่ายค่อยข้างที่มากด้วยความที่จะเสนอเกินไป ฟังแนวทางก็พอขอรับ

แก้โดยรู้จักสะกดใจค่ะ มีสติเข้าไว้ สำหรับจุฬาภินันท์ สติทำให้หยุดค่ะ หยุด (pause น่ะค่ะ เพราะ stop ความคิด ไม่มีวันทำได้) ความคิดนั้นไว้ก่อร นึกถึงผลได้ผลเสียก่อนกระทำค่ะ ที่สำคัญ ใจต้องรู้จักดีและชั่วค่ะ เพื่อมีสติแล้วกระทำความดี และ เพื่อมีสติแล้วละจากการทำชั่วค่ะ




ควรมีสติมากกว่าพิถีพิถันค่ะ จุฬาภินันท์คิดว่าพิถีพิถันมันมีดีกรีมากเกินไป จนจะกลายเป็นความเรื่องมาก ค่ะ