ยินดีต้อนรับคุณ zazapotter
ลูกเราอายุใกล้ ๆ กันค่ะ คงเป็นเพื่อนเล่นกันสนุกเลย
ปีใหม่ มีใครไปไหนมาบ้างเอ่ย
อ้อกลับบ้าน ที่อุดร ค่ะ รวมญาติ และได้รวมเพื่อน ๆ
ที่ไม่ได้เจอกันนานมาก (ลูกของเพื่อน ๆ แม่นะค่ะ)
ได้เจอแต่ละคนมีครอบครัว มีลูกกันเต็มไปหมด
เห็นแล้วก็มีความสุขดี
แต่ปีใหม่ปีนี้ยอมรับความไม่สนุก เหมือนทุก ๆ ปี
มองหน้าสามีแล้วก็ถอนหายใจ แล้วก็วนไปคำถามเดิม
ทำไมเรื่องนี้ต้องเกิดกับเรานะ แล้วคำถามก็ลอยไปตามสายลม
อ้อว่าอ้อเข้มแข็งขึ้นนะ (ในตอนนี้)

แต่ยังงัยวันนี้งานหนักแล้ว ไม่อยู่บ้านหลายวัน
หลังจากจัดปีใหม่ บ้าน รกแล้ว อ้อต้องลงมือเก็บกวาดบ้านก่อน
นี่กระดาษห่อของขวัญเกลื่อนเลย ไปกวาดบ้านก่อนนะค่ะ

พี่ทักทายวันที่ 7 มกรานี้ พี่คงต้องเหนื่อยอีกรอบแล้วละ
เพราะงานนี้งานของน้องอ้อนะค่ะ

ขอบคุณสำหรับ SMS ของพี่ทักทายมากค่ะ
กะว่าจะส่งตอบแต่....ทำไม่เป็นก็อวยพรตรงนี้เลยนะ

ขอให้พี่ทักทายมีความสุขมาก ๆ ๆ ๆ ๆ น้อง ๆ มีความรัก ความหวังดี
อ้อมแขน อ้อมกอด อกอุ่น ๆ ตักนิ่ม ๆ ให้พี่ทักทายเสมอนะค่ะ

สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่ทักทาย และบ้านเปี่ยมสุขทุกคนด้วยค่ะ
เลิฟเองช่วงปีใหม่ก็เหนื่อยใจ ค่ะ ปีใหม่ที่ไม่มีคนที่รักมากเคียงข้างมันอ้างว้างมากมายเลย
แล้วเลิฟจะแวะมาทักทาย บ้านเปี่ยมสุขอีกนะค่ะ ชอบบ้านนี้จังค่ะ

คุณ taktay

ได้อ่านที่คุณตอบกระทู้เรื่องการจากบ้านมา เหนื่อยใจ แต่ไม่ได้ยินเสียงคนรอบข้างถามไถ่ว่า เหนื่อยไหม นอกจากเสียงลูกสาวตัวน้อย อ่านแล้ว มันหนาวใจ รู้สึกถึงความอ้างว้าง ฉะนั้น วันนี้ก็อยากถามว่า เหนื่อยไหม ถามจากหัวใจ และอยากกล่าวคำว่า เหนื่อยนักก็พักที่บ้านเปี่ยมสุข พักให้สมกับความอ่อนล้า ที่ผ่านมา ให้กำลังใจนะคะ พักผ่อนเยอะๆ พักให้สุขใจค่ะ

สวัสดีปีใหม่ค่ะ พี่ทักทาย พี่ใหญ่ พี่มานิตา พี่penya พิม อ้อ และทุกท่านในลานธรรม หายหน้าไปหลายวันเนื่องจากกลับไปเยี่ยมบ้านต่างจังหวัดและพาลูกๆ ไปเที่ยว ปีนี้ไปนอนที่เขาค้อ 1 คืน คือคืนวันที่ 2 มค.53 กะว่าจะไปอินกับอากาศหนาวๆ ซะหน่อย แต่ปรากฏว่าอากาศไม่หนาวเลย น่าเป็นห่วงมากเลย โลกคงจะร้อนขึ้นจริงๆ ปกติ ปีใหม่ต้องได้ใส่เสื้อกันหนาวหนาๆ พร้อมถุงมือ ถุงเท้าและหมวกไหมพรมกันเต็มยศ แต่ปีนี้ไม่ต้องเลย ใส่เสื้อคลุมบางๆ แค่ตอนเช้ามืด สายๆ ก็ต้องถอดแล้ว เห็นไหมค่ะว่าอะไรก็เปลี่ยนแปลงไปหมด ถ้ามันมีเหตุและปัจจัย แต่ก็ยังดีว่า ช่วงเช้ามือยังได้เห็นทะเลหมอก ได้เก็บภาพสวยๆ กลับมาบ้าง วันนี้ก็เช่นเคยมีคำสอนดีดีดี มาฝาก เพื่อเป็น สิริมงคงในการเริ่มต้นปีใหม่ค่ะ



หลวงปู่ทวด
วัดช้างให้ จ.ปัตตานี ท่านเป็นพระมหาเถระที่รู้จักกันทั่วประเทศ ในนาม
" หลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด "
คาถาบูชาท่าน คือ นะโม โพธิสัตโต อาคันติมายะ อิติภะคะวา
ชาติกาล 3 มีนาคม พ.ศ. 2125
ชาติภูมิ บ้านเลียบ ต.ดีหลวง อ.สทิงพระ จ.สงขลา
บรรพชา เมื่ออายุได้ 15 ปี
อุปสมบท เมื่ออายุ 20 ปี
มรณภาพ 6 มีนาคม พ.ศ.2225
สิริรวมอายุได้ 99 ปี
คติธรรมคำสอน ของ หลวงปู่ทวด

[color=#FF0000]ธรรมประจำใจ :b8:
พูดมาก เสียมาก พูดน้อย เสียน้อย ไม่พูด ไม่เสีย นิ่งเสีย โพธิสัตว์

ละได้ย่อมสงบ
ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ ล้วนแต่เคลื่อนที่ไปสู่ความเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
ทุกอย่างในโลกนี้ เคลื่อนไปสู่การสลายตัวทั้งสิ้น ไม่ยึด ไม่ทุกข์ ไม่สุข ละได้ย่อมสงบ

สันดาน"
ภูเขาถูกมนุษย์ทำลายลงมาได้ แต่สันดานของคนเราที่นอนนิ่งอยู่ในก้นบึ้ง
ซึ่งไม่เหมือนกันย่อมขัดเกลาให้ดีเหมือนกันได้ยาก

ชีวิตทุกข์
การเกิดมาเป็นมนุษย์ชาติหนึ่ง จะว่าประเสริฐก็ประเสริฐ จะว่าไม่ประเสริฐก็ไม่ประเสริฐ
จะเห็นได้ว่า ตื่นเช้าก็มีความทุกข์เข้าครอบงำ จะต้องล้างหน้า ล้างปาก ล้างฟัน ล้างมือ
เสร็จแล้วจะต้องกินต้องถ่าย นี่คือความทุกข์แห่งกายเนื้อ เมื่อเราจะออกจากบ้าน
ก็จะประสบความทุกข์ในหมู่คณะ ในการงาน ในสัมมาอาชีวะ การเลี้ยงตนชอบ
นี่คือ ความทุกข์ในการแสวงหาปัจจัย

บรรเทาทุกข์
การที่เราจะไม่ต้องทุกข์มากนั้น เราจะต้องรู้ว่า เรานี้จะต้องไม่เอาชีวิตไปฝากสังคม
เราต้องเป็นตัวของเราเองและเราจะต้องวินิจฉัย ในเหตุการณ์ที่จะเข้ามาเกี่ยวข้อง
กับตัวเราว่าสิ่งใดเราควรทำ สิ่งใดไม่ควรทำ

ยากกว่าการเกิด
ในการที่เราเกิดมา ชีวิตแห่งการเกิดนั้นง่าย แต่ชีวิตแห่งการอยู่นั้นสิยาก
เราจะทำอย่างไรให้อยู่ได้อย่างสุขสบาย

ไม่สิ้นสุด
แม่น้ำทะเล และมหาสมุทร ไม่มีที่สิ้นสุดของน้ำ ฉันใด
กิเลสตัณหาของมนุษย์ก็ย่อมไม่มีที่สิ้นสุด ฉันนั้น

ยึดจึงเดือดร้อน
ทุกวันนี้ เกิดความทุกข์ ความเดือดร้อน ก็เพราะมนุษย์ไปยึดโนน่ ยึดนี่ ยึดพวกยึดพ้อง
ยึดหมู่ยึดคณะ ยึดประเทศเป็นสรณะ โดยไม่คำนึงถึงธรรม สากลจักรวาลโลกมนุษย?นี้
ทุกคนมีกรรมจึงเกิดมาเป็นสัตว์โลก สัตว์โลกทุนคนต้องใช้กรรมตามวาระ ตามกรรม
ถ้าทุกคนยึดถือเป็นอารมณ์ ก็จะเกิดการเข่นฆ่ากัน เกิดการฆ่าฟันกัน
เพราะอารมณ์แห่งการยึดถืออายตนะ ฉะนั้น ต้องพิจารณาให้ถ่องแท้ว่า
สิ่งใดทำแล้ว สัตว์โลกมีความสุข สิ่งนั้นควรทำ นี่คือ หลักความจริงของธรรมะ

อยู่ให้สบาย
ในภาวะแห่งการที่จะอยู่อย่างสบายนั้น เราต้องอยู่กันอย่างไม่ยึด
อยู่กันอย่างไม่ยินดี อยู่กันอย่างไม่ยินร้าย
อยู่กันอย่างพยายามให้จิตวิญญาณของนามธรรมนั้นเหนืออารมณ์
เหนือคำสรรเสริญ เหนือนินทา เหนือความผิดหวัง เหนือความสำเร็จ เหนือรัก เหนือชัง

ธรรมารมณ์
การอยู่อย่างมีธรรมารมณ์คือ การอยู่เหนือความรู้สึกทั้งปวง อยู่อย่างรู้หน้าที่การเป็นคน
และรู้หน้าที่ในการงาน คือรู้ว่าสิ่งที่เราทำนั้น เป็นสิ่งที่เราต้องทำ
ไม่ใช่ทำเพื่อหวังผลตอบแทน เพราะถ้าเราทำงานเพื่อหวังผลตอบแทนต่างๆแล้ว
ถ้าสิ่งต่างๆไม่สัมฤทธิ์ผลตามความหวังนั้น เราย่อมเกิดความโทมนัส เสียใจน้อยใจ เป็นทุกข์

กรรม
ถ้าเรามีชีวิตอยู่อย่างที่ว่า เกิดเพราะกรรม อยู่เพื่อกรรม ทำเพราะกรรม ตายเพราะกรรมแล้ว
ชีวิตการเป็นมนุษย์ย่อมมีความภิรมย์ มีความรื่นเริง

มารยาทของผู้เป็นใหญ่
" ผู้ใหญ่ไม่ใช่อยู่ที่เกิดก่อน ผู้ดีไม่ใช่อยู่ที่เรียนสูง " มารยาทจรรยาของการเป็นผู้ใหญ่
ก็คือต้องสุขุมรอบคอบ และไม่ยึดติดเสียงเป็นหลัก คือ ต้องไม่หวั่นไหวกับคำนินทาและสรรเสริญ

โลกิยะหรือโลกุตระ
คนที่เดินทางโลกุตระ ย่อมไปดีทางโลกิยะไม่ได้
คนที่เดินทางโลกิยะย่อมสำเร็จทางโลกุตระได้ยาก เพราะอะไร ?
ถ้าคนหนึ่งสำเร็จได้ทั้งโลกิยะ และโลกุตระง่ายแล้ว
ทำไม องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธโคดม ต้องสละราชบัลลังก์แห่งจักรพรรดิไปเป็นธรรมราชาเล่า
ถ้าเป็นไปได้ พระองค์เป็นมหาจักรพรรดิพร้อมทั้งธรรมราชา ไม่ดีหรือ?
แต่มันเป็นไปไม่ได้ เพราะโลกของโลกิยะและโลกุตระเดินคู่ขนานกัน เราต้องตัดสินใจ
ต้องมีความเด็ดเดี่ยวและกล้าหาญในการที่จะเลือกทางใดทางหนึ่ง

ศิษย์แท้
พิจารณากาย ในกาย พิจารณาธรรม ในธรรม พิจารณาวิญญาณ
ในวิญญาณ นั่นแหละ คือ สานุศิษย์อันแท้จริงของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

รู้ซึ้ง
ทุกอย่างจะต้องมีเหตุ เมื่อมีเหตุจึงจะมีผล ผลนั้นเกิดจากเหตุ
เราได้วินิจฉัยข้อนี้แล้ว เราจึงรู้ซึ้งถึงพุทธศาสนา

ใจสำคัญ
การทำบุญนั้น จะต้องทำด้วยจิตใจบริสุทธิ์ จะต้องทำด้วยความศรัทธา
ผลสะท้อนมันจะเกิดขึ้น เกินความคาดหมาย

[color=#BFFF00]หยุดพิจารณา[/color]คนเรานี้ ถ้าไม่มีอะไรทำอยู่ในที่วิเวกคนเดียว จิตมันจะฟุ้งซ่าน
และถ้าภาวะนั้นตนไม่ปล่อยให้จิตฟุ้งซ่านไปเรื่อยๆ คือหยุดพิจารณา
แล้วค้นสัจจะของ ศีล สมาธิ ปัญญา ย่อมที่จะค้นหาสัจจะในธรรมะได้

บริจาค
ทำบุญสังฆทานเป็นจาคะ จาคะเป็นการบริจาคโภคทรัพย์ภายนอก
การสวดมนต์เป็นการภาวนา การภาวนาเป็นการบริจาคภายใน
เพราะฉะนั้น ถ้านับในด้านทิพย์อำนาจ
การบริจาคภายในย่อมได้กุศล มากว่า การบริจาคภายนอก นี่คือเรื่องของนามธรรม

ทำด้วยใจสงบ
เราจะทำบุญก็ดี เราจะทำอะไรก็ดี จงทำด้วยความสงบ อย่าทำด้วยอารมณ์แห่งความร้อน
เพราะการทำด้วยอารมณ์ร้อนนั้น มันจะพาเราไปสู่หายนะ เมื่อเกิดอารมณ์ร้อน
เราจะทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง จงอย่าทำ นั่งให้จิตใจมันสบายเสียก่อน เมื่อจิตใจสบายแล้ว
ปัญญาก็เกิด เมื่อเกิดปัญญาแล้ว จะทำสิ่งใดก็เป็นไปโดยความสะดวก

มีสติพร้อม
จะทำสิ่งใดก็ตาม เราต้องมีสติพร้อม คือ อย่าให้มีโทสะ อย่าให้อารมณ์เข้ามาควบคุมสติ
อย่าให้เรื่องส่วนตัวและขาดเหตุผลมาอยู่เหนือความจริง

เตือนมนุษย์
มนุษย์ผู้ใด เห็นแก่งานส่วนตัว มนุษย์ผู้นั้น จะไม่มีงานทำในไม่ช้า
มนุษย์ผู้ใด เห็นแก่ทรัพย์ส่วนตัว มนุษย์ผู้นั้น จะไม่มีทรัพย์ครองในไม่ช้า
มนุษย์ผู้ใด เห็นแก่นอนมาก มนุษย์ผู้นั้น จะไม่ได้นอนในไม่ช้า

พิจารณาตัวเอง
คืนหนึ่งก็ดี วันหนึ่งก็ดี ควรให้มีเวลาว่างสัก 5 นาที หรือ 10 นาที ไม่ติดต่อกับใคร
ให้นั่งเฉยๆ คิดถึงเหตุการณ์ที่เราทำไปแต่ละวันๆ ว่าที่เราทำไปนั้นเป็นอย่างไร
คือให้ปลีกตัวมีเวลาเป็นของตัวเองบ้าง คิดเอาแต่เรื่องของตัว อย่าไปคิดเรื่องของคนอื่น
เพราะมนุษย์เราส่วนมากทุกวันนี้ มักเอาแต่เรื่องของคนอื่นมาคิด ไม่ค่อยคิดเรื่องของตัวเอง[/color]

พี่ก็ไปเดี่ยวจ๊ะคุณนิตา เพราะที่พี่ไปมีแต่วัด ลูกชายเลยขอไม่ไปด้วย

คุณมานิตา คุณtaktay ปีใหม่นี้ตัวดิฉัน ก็เดี่ยวค่ะ โดดเดี่ยว และเดียวดาย ที่เป็นคู่ก็ตอนไปหาสามีที่รัก ที่ที่เขาพักยาวที่วัด นั่งเป็นเพื่อนเขา ท่ามกลางความสงบ ฟังเสียงนกกาเหว่าร้อง เหงามากค่ะ ว่าจะไม่ร้องไห้แต่ก็ต้องร้อง ว่าจะไม่ไปก็คิดถึง อยู่เป็นเพื่อนเขาได้ 2 วัน ก็ต้องกลับมาเริ่มสู้ชีวิตต่อไป แต่ใจมันอ้างว้าง จริงๆ