(ตอนสำคัญ พิจารณาดีๆแล้วจะเห็นความละเอียดอ่อนของพุทธธรรม ซึ่งอาศัยกันและกัน)



ต่อจากการคุ้มครองสัจจะ พระพุทธเจ้าทรงแสดงข้อปฏิบัติเพื่อให้หยั่งรู้และเข้าถึงสัจจะ

และในกระบวนการปฏิบัตินี้ จะมองเห็นการเกิดศรัทธา ความหมาย ความสำคัญ

และขอบเขตความสำคัญของศรัทธาไปด้วย ดังนี้



“ด้วยข้อปฏิบัติเท่าใด จึงจะมีการหยั่งรู้สัจจะ และบุคคลจึงจะชื่อว่าหยั่งรู้สัจจะ?”

“เมื่อได้ยินข่าวว่า มีภิกษุเข้าไปอาศัยหมู่บ้าน หรือนิคมแห่งใดแห่งหนึ่งอยู่ คฤหบดีก็ดี

บุตรคฤหบดีก็ดี เข้าไปหาภิกษุนั้นแล้ว ย่อมไตร่ครวญดูในธรรมจำพวกโลภะ

ธรรมจำพวกโทสะ ธรรมจำพวกโมหะว่า ท่านผู้นี้ มีธรรมจำพวกโลภะ ที่จะเป็นเหตุครอบงำจิตใจ

ทำให้กล่าวได้ทั้งที่ไม่รู้ว่า “รู้” ทั้งที่ไม่เห็นว่า “เห็น”

หรือทำให้เที่ยวชักชวนคนอื่นให้เป็นไปในทางที่จะก่อทุกข์ชั่วกาลนานแก่คนอื่นๆ หรือไม่ ?”


“เมื่อเขาพิจารณาตัวเธออยู่ รู้อย่างนี้ว่า “ท่านผู้นี้ ไม่มีธรรมจำพวกโลภะ ที่จะเป็นเหตุครอบงำจิตใจ

ทำให้กล่าวได้ทั้งที่ไม่รู้ว่า “รู้” ทั้งที่ไม่เห็นว่า “เห็น”

หรือทำให้เที่ยวชักชวนคนอื่นให้เป็นไปในทางที่มิใช่ประโยชน์เกื้อกูล และก่อทุกข์ชั่วกาลนาน

แก่คนอื่นๆได้เลย

อนึ่ง ท่านผู้นี้ มีกายสมาจาร วจีสมาจาร อย่างคนไม่โลภ

ธรรมที่ท่านผู้นี้แสดงก็ลึกซึ้ง เห็นได้ยาก หยั่งรู้ได้ยาก เป็นของสงบ ประณีต ไม่อาจเข้าถึงได้ด้วย

ตรรกะ ละเอียดอ่อน บัณฑิตจึงรู้ได้ ธรรมนั้น มิใช่สิ่งที่คนโลภจะแสดงได้ง่ายๆ”

“เมื่อใด เขาพิจารณาตรวจดู มองเห็นว่าเธอเป็นผู้บริสุทธิ์จากธรรมจำพวกโลภะแล้ว

เมื่อนั้น เขาย่อมพิจารณาตรวจดูเธอยิ่งๆขึ้นไปอีก ในธรรมจำพวกโทสะ...ในธรรมจำพวกโมหะ ฯลฯ”


“เมื่อใด เขาพิจารณาตรวจดู มองเห็นว่าเธอเป็นผู้บริสุทธิ์จากธรรมจำพวกโมหะแล้ว

คราวนั้น เขาย่อมฝังศรัทธาลงในเธอ”


“เขาเกิดศรัทธาแล้ว ก็เข้าหา เมื่อเข้าหาก็คอยนั่งอยู่ใกล้ (คบหา) เมื่อคอยนั่งอยู่ใกล้ก็เงี่ยโสตลง

(ตั้งใจคอยฟัง) เมื่อเงี่ยโสตลง ก็ได้สดับธรรม

ครั้นสดับธรรมแล้ว ก็ทรงธรรมไว้ ย่อมพิจารณา ไตร่ตรองอรรถแห่งธรรมที่ทรงไว้

เมื่อไตร่ตรองอรรถอยู่ ก็เห็นชอบด้วยกับข้อธรรมตามที่ (ทนต่อการ) คิดเพ่งพิสูจน์

เมื่อเห็นชอบด้วยกับข้อธรรมดังที่คิดเพ่งพิสูจน์ ฉันทะก็เกิด เมื่อเกิดฉันทะ ก็อุตสาหะ

ครั้นอุตสาหะแล้ว ก็เอามาคิดทบทวนเทียบเคียง

ครั้นเทียบเคียงแล้ว ก็ย่อมลงมือทำความเพียร

เมื่อลงมือทำทุ่มเทจิตใจให้แล้ว ก็ย่อมทำปรมัตถสัจจะให้แจ้งกับตัว และเห็นแจ้งแทงตลอดปรมัตถสัจจะ

นั้นด้วยปัญญา

ข้อปฏิบัติเท่านี้ ชื่อว่ามีการหยั่งรู้สัจจะ และบุคคลชื่อว่าหยั่งรู้สัจจะ

และเราย่อมบัญญัติการหยั่งรู้สัจจะ (สัจจานุโพธ) ด้วยข้อปฏิบัติเท่านี้

แต่ก็ยังไม่ชื่อว่าเป็นการเข้าถึงสัจจะก่อน”

“ด้วยข้อปฏิบัติเท่าใด จึงจะมีการเข้าถึงสัจจะ และคนจึงจะเข้าถึงสัจจะ ? ”

“การอาเสวนะ การเจริญ การกระทำให้มาก ซึ่งธรรมเหล่านั้นแหละ ชื่อว่าเป็นการเข้าถึงสัจจะ

(สัจจานุบัติ) ฯลฯ” *




*ม.ม.13/657-8/602-5 เทียบ กีฏาคีริสูตร ซึ่งบรรยายการบรรลุอรหัตผล ด้วยการศึกษาปฏิบัติ

ตามลำดับขั้น - ม.ม.13/238/233

ช่วงต่อไปพึงพิจารณา ขอบเขต ข้อดี ข้อเสีย ของศรัทธา พึงสังเกตศรัทธา

ที่มีเหตุผลว่าเริ่มยังไง และการตรวจสอบศาสดา

แต่จะแยกตั้งกระทู้ใหม่ เพื่อไม่กระทู้นี้ยาวเกินไปจนเกิดอาการท้อเพราะลายนัยน์ตา

หากนับถือพระพุทธเจ้า ก้ไม่ควรเอาหลัก กาลามสูตร มาใช้ เพราะ ผิดหลัก กาลามสูตร ด้วยว่า พระพุทธเจ้าเป็นอาจารย์ เราหรือ? งงไหมไม่งงนะ
สงสัยในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เช่น สวรรค์ นรก การเวียนว่ายตายเกิดไม่มี ๆลๆมากๆระวังไว้ด้วยนะ จะมองว่าผมงมงาย เป็นมารก็ได้นะไม่ว่ากัน

ต่อลิงค์นี้

viewtopic.php?f=7&t=28007