พุด อ้อไม่ได้เงียบหรอก เสียงลูก ๆ ยังดังเหมือนเดิม

วันหยุดไม่ได้ไปไหนค่ะ อยู่เฝ้าบ้าน คุณตาคุณยายไปเที่ยวเชียงใหม่
อ้อเลยรับบทคุณแม่บ้าน เลี้ยงลูกมันเลย

ขออนุโมทนาบุญกับพิมด้วยนะค่ะ

พุดช่วงนี้เป็นยังงัย ยังจะย้ายกลับบ้านอยู่หรือเปล่า
ตกลงตัดสินใจยังงัย

พี่ PENYA เรื่องแหวนนะ อ้อรู้ และเขาก็ใส่ให้อ้อเห็นเลย
เขาบอกว่าเป็นเรื่องธรรมดา ฝ่ายนั้นอยากดูแลให้เขาดูดี
บางครั้งก็ใส่ข้างซ้าย บางครั้งก็ใส่ข้างขวา
แต่เวลาอ้อเห็นแล้วใจมันค่อนข้างร้อน อยากพยายามทำเป็นมองไม่เห็น
หรือทำให้มันไม่มีค่า แต่ก็อย่างว่านะพอนึกว่าใครให้มา
ใจมันก็เจ็บทุก ๆ ที ที่เห็น แต่มันก็เริ่มน้อยลง ๆ แล้วละค่ะ

กลับมาตามคำสัญญาว่าจะเล่าเรื่องไปปฏิบัติธรรมให้ทุกท่านฟังไงค่ะ

ที่จริงพิมเองก็ไม่เคยคิดไม่เคยฝันเลยว่าตัวเองจะมีโอกาสไปปฏิบัติธรรมจริงๆ เนื่องจากลูกๆ ยังเล็กมาก
เพียงแค่คิดว่าวันเสาร์ที่ผ่านมาจะไปทำบุญที่วัดอัมพวันเท่านั้นเองค่ะ

แต่อยู่ๆ.... สามีบอกว่าที่วัดอัมพวันมีการบวชชีพราหมณ์ และบอกว่าพิมไปสิ.... เพราะช่วงหลังเขาเห็นพิมซื้อหนังสือธรรมะ และดูจะสนใจเกี่ยวกับธรรมะมากเป็นพิเศษ ท่าทางสามีพิมเองก็เต็มใจดูแลลูกให้ในช่วงที่พิมไม่อยู่.... พิมก็เลยตัดสินไปปฏิบัติธรรมอย่างไม่ลังเล พิมไปคนเดียวโดยไม่ได้ชวนใครไปด้วยเลยค่ะ (เหอะ เหอะ ที่จริงพิมเองก็อยากไปอยู่แล้วด้วย แปลกชมัดที่อยู่ๆ สามีก็ให้ไปเฉยเลย )

การไปปฏิบัติธรรมแบบฉายเดี่ยวของพิมดูจะเป็นไปอย่างเรียบง่ายโดยมีคุณสามีอาสาขับรถไปส่งและลูกๆขอไปส่งด้วย

สมบัติที่พิมเอาไปมีเพียงผ้าเช็ดตัวสีขาว ชุดชั้นใน สบู่เหลว แปรงสีฟัน ยาสีฟัน เท่านั้น
อุปกรณ์เครื่องนอนไม่มีไปเลยสักชิ้นเดียว.... ไม่มีแม้แต่ผ้าห่ม
อุปกรณ์อำนวยความสะดวกสบาย..... ไม่มี

การลงทะเบียนเป็นไปอย่างเรียบง่ายเช่นกัน...
จากนั้น... พิมก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดขาวที่ทางวัดจัดเตรียมไว้ให้...
พิมในชุดปฏิบัติธรรมสีขาว ผมยาวถูกรวบเรียบร้อย หน้าตาปราศจากเครื่องสำอางค์ดูแปลกตาไปมาก...

พิมอดแปลกใจไม่ได้ว่า....ทำไมวันนี้พิมดูสวยกว่าทุกวันทั้งๆที่ไม่ได้แต่งหน้าแต่งตาเลย
และยืนยันโดยเจ้าลูกชายคนโตวัยสิบขวบ เพราะเมื่อพิมเดินลงบันไดมา.... เจ้าลูกชายคนโตตะโกนเสียงดังว่า
"ป๊ะ... แม่มาแล้ว แม่สวยมากเลย ตอนแม่แต่งงานแม่สวยแบบนี้หรือเปล่า"
คนแถวนั้นหันมามองพิมกันใหญ่ เล่นเอาพิมเขินแทบตกบันได
แต่..... พิมอดแปลกใจไม่ได้ว่าทุกวันเจ้าลูกชายไม่เคยชมแม่เลย...ทำไมวันนี้ถึงชม
แปลกดีนะ... แค่คิดดี... ทำดี... ตั้งใจอยู่ในศีลธรรม ก็สวยโดยไม่ต้องใช้สำอางค์ให้เปลืองกะตังค์แฮะ

การปฏิบัติธรรมที่นี่ค่อนข้างหนัก... ต้องตื่นตั้งแต่ตีสาม และกว่าได้นอนก็สี่ทุ่มแล้ว ทานอาหารเจ
แต่.... พิมได้ข้อคิดดีๆ มากมายจากการปฏิบัติธรรมค่ะ

ข้อคิดที่พิมได้จากการปฏิบัติธรรมที่สำคัญที่สุดคือการได้อยู่กับตัวเอง... ได้เรียนรู้... กาย.....และควบคุมใจตัวเอง...

ถึงพิมจะทำไม่ค่อยจะได้เพราะใจมันคอยจะแว่บไปแว่บมาอยู่เรื่อย แต่มันก็ยังดีกว่าทำไม่ได้เลย... จริงมั้ยคะ?? ..... พิมภาวนา พองหนอ ยุบหนอ... พองๆยุบๆ สี่ห้าครั้ง ก็กลับไปคิดถึงลูกซะแล้วสิ.

นอกจากนี้... ข้อคิดที่ดีอีกอย่างสำหรับพิม คือ...
การไปปฏิบัติธรรมในครั้งนี้คนเยอะมากๆๆๆๆ ค่ะ จนกระทั่ง... แทบจะไม่มีที่นอน...
การนอน... ก็นอนกับพื้นไม้... คนอื่นเอาผ้าปูนอนกัน แต่..... พิมไม่ปูอะไรทั้งนั้นค่ะ.. นอนกับพื้นนั่นแหละ... เหอะ เหอะ.... เจ็บหลัง เจ็บแขน เจ็บก้นชมัดเลยแฮะ
แถมนอนไหล่ชนกับไหล่คนข้างๆ ทั้งซ้ายและขวา เฮ้อ.... ทรมานสุด สุด....
เฮ้อ.... ทุกครั้งที่พิมนอนนอกบ้านก็คือ โรงแรม หรือรีสอร์ท
นอนกับพื้นแข็งสุดๆ แบบนี้.... ไม่เคยค่ะ

แต่ก่อนที่พิมจะเผลอหลับ...แปลกมากที่คำว่า "คุก" ลอยแว่บเข้าในความคิดคำนึงของพิม พิมไม่บังอาจเปรียบเทียบวัดกับคุกหรอกนะคะ... แต่พิมเคยได้ยินว่าในคุกก็นอนกันแออัดแบบนี้แหละ

มันทำให้พิมคิดย้อนว่า... เวลาที่พิมโมโหเธอคนนั้น บางครั้งอยากจะทำร้ายเธอมากกกกก เพราะเธอเองก็เข้ามาอยู่หน้าปากซอยบ้านพิมนี่เอง...เธอเองก็ช่างกล้าเนอะ..... พิมผ่านร้านเธอทุกวัน.... เห็นเธอทุกวัน.... โมโหทุกวัน.... โกรธทุกวันได้เหมือนกันสิน่า

โชคดีที่พิมยั้งคำว่า "อารมณ์ชั่ววูบ" เอาไว้ได้ตลอดโดยไม่ได้ทำร้ายเธอหรือสามีพิมเลย
มิฉะนั้น พิมพลอยอาจจะต้องอยู่ใน "คุก" แทนบ้าน โดยไม่ได้มีโอกาสมาเล่าอะไรดีๆ ให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ฟังซะแล้วสิคะ

วันนี้ ... พิมมั่นใจว่า คำว่า "อารมณ์ชั่ววูบ" ต้องไม่เกิดกับพิมแน่นอน

รักทุกคนค่ะ
พิม

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะค่ะ...............คุณพิมพลอย
เรื่องการครองเรือนคิดว่าในช่วงของการใช้ชีวิตคู่อาจมีบางคู่ชีวิตที่ต้องเจอในเรื่องทำนองนี้เหมือนคุณพิมพลอยนะค่ะ ว่ากันว่าเวลาเท่านั้นที่จะช่วยเยียวยารักษาได้ คิดว่าการใช้ชีวิตคู่ต้องใช้ความอดทนอดกั้นให้มาก และก็ต้องรู้จักให้อภัยนะค่ะ ถ้าคิดในแง่บวกก็อาจจะเป็นบททดสอบจากพระเจ้าให้เราหาวิธีกำจัดทุกข์ครั้งนี้อย่างไรนะค่ะ........... สู้ๆค่ะ

สาธุ พิม เจริญในธรรมนะ

อิ่มบุญมาเลยซิท่า
คนเราสวยที่จิตใจดี มองกี่ที กี่ทีก็สวย
รัศมีที่เปล่งประกาย ฉายแสงให้คนรอบข้างมีความสุข
และขอให้เขาได้รับบุญนี้ไปด้วย
เพื่อช่วยให้หลุดพ้นจากเวรกรรมที่เขาพยายามทำอยู่...สาธุ

เหอะ เหอะ... พี่ทักทายขา ถ้าจะให้พิมแผ่ส่วนกุศลไปให้ผู้ช่วยภรรยาน่ะ พิมทำไม่ได้หรอกค่ะ....
เมื่อไหร่ที่หน้าเธอคนนั้นลอยมา พิมต้องบอกว่า "ไป๊... ไป ... ไปให้พ้นฉันเดี๋ยวนี้"
ต้องบอกเธอคนนั้นว่า "อย่าเพิ่งเอาส่วนบุญเลยค่ะ พิมยังไม่พร้อมจะให้"
แบบว่า... ยังทำใจไม่ได้น่ะค่ะ... พี่ทักทายจะว่าพิมไหมเนี่ย

พี่ PENYA ขา......
ขอบคุณมากเลยค่ะสำหรับหน้าที่แม่หมอประจำก๊วน.... อ่านแล้วอดยิ้มไม่ได้แค่บอกว่าลูกๆ ของพิมดี... พิมก็ยิ้มไม่หุบแล้วค่ะ..... เป็นปลื้ม...

พุดจ๋า....
อยากบอกพุดว่า ยังคงเป็นกำลังใจให้พุดอยู่นะจ๊ะ และจะเป็นกำลังใจให้ตลอดไปจ๊ะ ....
เล่าเรื่องไปปฏิบัติธรรมให้ฟังแล้วนะ.... ตามสัญญาจ๊ะ

พี่เพชรขา....
ขอบคุณมากค่ะสำหรับคำแนะนำในการปฏิบัติธรรม... ขอบคุณอีกครั้งนะคะ

พี่ใหญ่ พี่มานิตาขา...
พิมยังคิดถึงอยู่เช่นเดิมนะคะ.... ว่างๆ ก็แวะมาทักทายกันบ้างสิคะ

อ้อจ๋า.....
เรื่องแหวนพิมเห็นด้วยนะกับการที่อ้อเก็บแหวนมาคืนให้เขา....
แต่พิมไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่กับการที่เขาใส่แหวนของเธอคนนั้นให้อ้อเห็น....

ไม่รู้นะ..... พิมว่า.. การขอร้องให้เขาเก็บแหวนไว้แล้วไปใส่นอกบ้านน่าจะดีกว่านะ... การไม่เห็นอะไรบาดตา บาดใจ มันก็ดีไปอย่างนะ...อย่างน้อย... ก็ไม่ทำร้ายจิตใจของเรา (คงต้องขอร้องดีๆ และบอกให้เขาเข้าใจความรู้สึกเราบ้างว่า เรายังรักเขาอยู่มาก การที่สามีที่เรารักไปแคร์ผู้หญิงคนอื่นมันทำให้เราเจ็บปวดมากแค่ไหน)

อ้ออย่าเพิ่งเชื่อพิมนะ..... ลองคิดดีๆ อีกที... บางที....การพูดออกไปถ้ายั้งอารมณ์ไม่อยู่มันก็อาจจะทะเลาะกันได้ รอความเห็นของพี่ๆ เพื่อนๆ คนอื่นอีกทีนะ ย้ำอีกที... อย่าเพิ่งเชื่อพิมนะ

น้องนก... น้องเก๋...
พี่พิมยังคิดถึงและเป็นห่วงนะจ๊ะ


แฮ่ก แฮ่ก..... พิมทักครบหรือยังคะเนี่ย....
ถ้ายังไม่ครบต้องขอโทษอย่างมาก พิมขอบอกทุกคนว่า .... ร๊ากกกกกทุกคน สุดใจขาดดิ้นเลยนะคะ


พิมเอง

ขอบคุณมากจ๊ะพิม สำหรับเรื่องราวดีๆ ....เรื่องย้ายพุดใคร่ครวญอยู่นานพอดู คิดถึงข้อดี ข้อเสีย ที่จะตามมาจากการตัดสินใจครั้งนี้
พุดอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ อยากกลับไปใช้ชีวิตที่บ้านเกิด กับพ่อ แม่ เพื่อน พี่น้อง คนที่รักพุดที่สุด เขาอยู่ที่นั้น พุดบอกตามตรงนะ พุดไม่แน่ใจว่า สามีที่พุดอยู่ด้วยทุกวันนี้เขารักพุดหรือเปล่า....เพราะการกระทำหลายอย่างมันฟ้องว่า เขารักแต่ตัวเอง ....และพุดขอสารภาพตามจริงว่า พุดไม่สามารถให้อภัยกับเรื่องที่เขานอกใจพุดมาตลอด 9 ปี ของการแต่งงาน เขาและผู้หญิงของเขาทำร้ายจิตใจพุดมาตลอด โกหกหลอกลวงพุดตลอด แม้แต่พูดว่าพุดแรงๆ พุดรู้ว่าทุกอย่างเกิดขึ้นแล้ว รู้ว่าเราไม่สามารถย้อนกลับแก้ไขอะไรในอดีตได้...แต่เราเลือกที่หนทางที่เราจะเดินต่อไปได้ไม่ใช่เหรอ พุดยอมที่จะเจ็บในวันนี้และพุดก็เชื่อว่าพุดคงไม่เจ็บนานเกิน 2 ปี ดีกว่าที่พุดจะต้องเจ็บไปตลอดชีวิต กับการอยู่กับคนที่นอกใจเราได้ตลอดเวลา หลายอย่างที่พุดไม่ได้เล่า มันไม่สามารถเล่าได้ หลายอย่างที่พุดโดนเขากับครอบครัวเขาว่าต่างๆ นาๆ บางครั้งทำให้พุดจิตตกและพลอยคิดไปว่าเราเหลวร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ ผู้หญิงที่ไม่เคยนอกใจสามี เลี้ยงดูลูกสาวสองคนลำพัง (โดยไม่มีสามีคอยช่วย..) สามีส่งเสียเพียงแค่ค่าเทอมลูก
แต่พิมรู้มั้ยเพราะอะไร เพราะสามีพุดงัย ที่คอยพูดเรื่องที่ไม่ดีเกี่ยวกับเราให้ครอบครัว ทั้งที่ไม่เป็นความจริงเลย ตอนแรกพุดก็สงสัยเพราะอะไร แต่พอเรารู้เรื่องที่เขานอกใจเรา พุดก็ตาสว่างขึ้นมาทันที ผู้ชายที่เขามีผู้หญิงอื่น เขามักจะหาเรื่องเมียได้ตลอดเวลาจริงๆ

พิมจ๊ะขอบคุณพิมมากนะ และก็พี่ๆ เพื่อนๆทุกคน

บุญรักษาค่ะ

พุดจ๋า..อ้อจ๋า... และพี่ๆ น้องๆ ทุกคน

พิมรู้ว่าหลายคนที่ตามกระทู้ของพิมจะรู้สึกว่าพิมเหมือนมีความสุข เหมือนทนอยู่ได้แล้ว เหมือนจะเป็นแม่พระของสามีใช่ไหมคะ

และแล้ว....ตอนจบคือพิมพลอยไปบวชชี.. หันหน้าเข้าวัดขจัดอธรรม หรือป่าวววว 5555

พิมอยากบอกว่า .... ที่จริง ณ ตอนนี้ พิมไม่ได้มีความสุขอะไรหรอกค่ะ เพียงแต่กำลังทำให้มันทุกข์น้อยลงต่างหากล่ะคะ เพราะพิมเองก็ผ่านกรณีพิพาทแทบจะเสียดินแดนกับสามีมาไม่น้อยเหมือนกันค่ะ

ช่วงที่พิมพบลานธรรมจักรแห่งนี้อาจจะเป็นช่วงปลายๆ ของความทุกข์แล้วก็ได้กระมังคะ ไหนๆก็ไหนๆ แล้ว ก็จะเล่าชีวิตจริงอิงคราบน้ำตาแต่ไม่อิงธรรมะของพิมพลอยให้ทุกท่านฟังดีกว่า

พิมรู้เรื่องสามีและเธอคนนั้นประมาณปลายปีที่แล้วค่ะ แต่ที่จริงสามีและเธอคนนั้นคบกันมานานมากแล้วตั้งแต่เมื่อไหร่พิมก็ไม่รู้เหมือนกัน

พิมรู้เพราะว่าเธอเข้ามาเปิดร้านหน้าปากซอยบ้านพิม... เธอเข้ามาที่บ้านของพิม... เธอไปไหนมาไหนกับสามีของพิม... จนกระทั่งมีคนมาเล่าให้พิมฟัง... แรกๆ พิมเองก็ไม่เชื่อ.. คิดว่าเธอเป็นเพียงคนรู้จัก.. เป็นลูกค้า... พิมไม่ถามสามีนะคะเพราะว่า.... ให้เกียรติและเชื่อใจ

จนกระทั่ง... วันหนึ่ง พิมกวาดใบไม้อยู่หน้าบ้าน ก็มีมอเตอร์ไซด์ผ่านหน้าบ้าน คนขับเป็นผู้หญิงผิวขาว ค่อนข้างท้วม หน้าตาจัดว่าสวยมากคนหนึ่ง เมื่อเธอมาถึงบ้านของพิมเธอหยุดรถและมองหน้าพิม พิมก็เงยหน้าแล้วยิ้มให้เธอ เพราะคิดว่าเธอคือคนในหมู่บ้าน "เอ... ใครหว่า สวยดีแฮะ" แล้วเธอก็ขับผ่านไป

พิมคุ้นๆ หน้าเธอมาก คล้ายๆ ว่าเคยเห็นที่ไหน
ในที่สุด...พิมก็นึกออกว่าผู้หญิงคนนี้พิมเคยเจอที่โรงพยาบาลตอนที่สามีพิมป่วย
ต้นปีที่แล้ว สามีพิมป่วยอยู่ที่โรงพยาบาล พิมแอบหนีงานไปเยี่ยมตอนกลางวัน พิมจึงไปจ๊ะเอ๋ผู้หญิงคนนี้ที่กำลังเฝ้าสามีของพิมในห้องพักที่โรงพยาบาลค่ะ

เอาล่ะสิทีนี้....พิมเริ่มรู้สึกแปลกๆ และสังหรณ์ใจ จนทนไม่ได้ต้องเชิญคุณสามีตัวแสบมาจับเข่าคุยกัน..
และแล้ว...เขาก็สารภาพด้วยเหตุเพราะจำเลยยอมจำนนต่อหลักฐาน

โห... ที่ไหนได้ .. ไอ้หน้าสวยๆนี่ ที่แท้ ... กิ๊กของสามีเราเองนี่หว่า

คงไม่มีอะไรดีเกินกว่า... ให้อภัยและเริ่มต้นใหม่.... พิมขอให้เขาเลิกกับเธอคนนั้น ตั้งกฎ กติกา มารยาทใหม่ว่า คุณจะต้องกลับบ้านไม่เกิน 2 ทุ่ม เสาร์-อาทิตย์ ต้องพาลูกไปเที่ยว และต้องดูแลลูก
เขายอมรับและทำตามได้อย่างดี...

จากการจับเข่าคุยกันครั้งนั้น.. มันทำให้พิมรู้ว่าพิมเองก็พลาดอย่างหนักเหมือนกัน เพราะว่าทุกวันศุกร์พิมจะพาลูก 2 คนโต ไปเยี่ยมคุณปู่คุณย่า (พ่อแม่ของสามีที่ต่างจังหวัด) กว่าจะกลับก็เย็นวันอาทิตย์
แต่....เขาไม่ค่อยได้ไปด้วยเพราะอ้างว่ามีงานต้องทำ งานยังไม่เสร็จ

การเป็นลูกสะใภ้ที่ดีอย่างพิมอยู่กับคุณพ่อคุณแม่สามีได้ประหนึ่งตัวเองเป็นลูกสาวแท้ๆ โดยไม่จำเป็นต้องมีสามีอยู่ด้วย จึงเป็นจุดบอดที่สำคัญของการเป็นภรรยา

เหอะ เหอะ เพราะในระหว่างที่พิมดูแลคุณพ่อคุณแม่และลูกๆ ของเขาได้อย่างดี เขาก็เอาเวลาไปดูเธอคนนั้นได้อย่างดีเช่นกันไงคะ แง แง แง.....โธ่... พิมพลอย

จากนั้น ..ชีวิตของพิมก็สุขๆ ทุกข์ๆ ไปเรื่อยๆ เดี๋ยวดีกัน เดี๋ยวทะเลาะกันเป็นระลอกๆไป
คุณสามีก็มั่นคงดั่งหินผา ... ไม่เลิกกับพิม.. และยังคงคบกับเธอต่อไปด้วย

3 เดือนผ่านไป...
เธอคนนั้นปล่อยข่าวฝากคนมาบอกพิมว่า สามีพิมจะไปแต่งงานกับเธอ ที่บ้านของเธอที่ต่างจังหวัด
แต่งจริงไม่จริง พิมไม่รู้ .... รู้แต่ว่า...คุณสามีไปที่จังหวัดที่เธออยู่จริง เนื่องจากมีใบเสร็จค่าน้ำมันรถเติมในจังหวัดนั้นเป็นหลักฐานให้พิมจับได้

ซึ่งเป็นที่มาของรายการบู้ล้างผลาญแบบบ้าดีเดือดของพิมและสามี จนกระทั่ง... พิมขอหย่า
คุณสามี... ต่อรองขอลดราคาเป็นเพียงการทำบันทึกข้อตกลงกันแทน โดยเขาขอยกทรัพย์สินทุกอย่างให้พิม เหอะ เหอะ.... ได้... คุณได้สิทธินั้นเดี๋ยวนี้....

และแล้ว... บันทึกข้อตกลงระหว่างพิมและคุณสามีก็เกิดขึ้นโดยมีจุดใหญ่ใจความว่า
1. เมื่อไหร่ที่พิมขอหย่า เขาจะไม่มีสิทธิทัดทาน
2. ลูกๆ ทั้งสามเป็นสิทธิ์ของพิม อยู่ในการปกครองของพิมเพียงคนเดียว เขาไม่มีสิทธิ์ใดๆ ทั้งสิ้น
3. ทรัพย์สมบัติทั้งหมด บ้าน คอนโด ที่ดินทุกแปลง ต้องเป็นของลูก โดยทั้งพิมและเขาไม่มีสิทธิ์ซื้อขาย โดยบ้านให้สิทธิ์ในการอยู่อาศัยเป็นของพิมและลูกๆ
4. สามีต้องจ่ายค่าเลี้ยงดูลูกๆ ให้พิมเป็นรายเดือน เดือนละ .......

เขาต่อรองอีกครั้ง ขอให้เอาข้อ 1. ออก นอกนั้นจำเลยยอมรับทุกข้อค่ะ

ก็ดีเนาะ .... อยากได้สามีฉันใช่ไหม... ได้...ก็ไปตัวเปล่าแล้วกันนะจ๊ะ
หลังทำบันทึกข้อตกลงเสร็จ... เราก็เจรจาหย่าศึก พักรบเอาไว้ก่อน....

เหอะ เหอะ .... สามีพิมก็ยังคงมั่นคงเหมือนเดิม ... ยังไง ยังงาย... ก็ไม่ยอมเลิกกับเธอคนนั้น เหมือนเดิมแฮะ

ประมาณ 3 เดือน ต่อมา....
พิมพบ sms ของสามี ส่งถึงเธอคนนั้น หวานจ๋อยเย็นเจี้ยบชวนอ๊วกเป็นที่สุด ที่น่าโมโหที่สุด คือ มีการแถมคำพูดพาดพิงถึงพิมซะด้วยสิ
เหอะ เหอะ พิมเองก็ไม่รอช้า ขอใช้สิทธิ์ในการถูกพาดพิง เปิดศึกกับสามีทันที แล้วรายการบู้ล้างผลาญก็เกิดขึ้นอีกครั้ง

ในที่สุด... การขอหย่าก็เกิดขึ้นอีกครั้ง..
บันทึกข้อตกลงฉบับนั้นเกือบเป็นผลจริงตามกฎหมายซะแล้วสิ
แต่ไปๆมาๆ กลับกลายเป็นว่า ... เขากลับบอกว่า เขาไม่คิดสร้างครอบครัวใหม่ เขาไม่คิดมีลูกใหม่ เขาขอ "ทำหมัน" แทน
อ้าวต้องการ "ทำหมัน" ใช่ไหม ได้.... งั้น.. คุณได้สิทธินั้นเดี๋ยวนี้... ไปเลยค่ะ.. เชิญ ... เลี้ยวรถเข้าโรงพยาบาลเลย

และแล้วรายการ "ตอนสามี" ก็เกิดขึ้น วันนั้น ตอนนั้น และเดี๋ยวนั้น...
ตอนนั้น ก็สะใจดีนะ ... เหอะ เหอะ... ถ้าอยากมีลูกใหม่ ก็เจ็บตัวอีกครั้งนะคะที่รัก

ปัจจุบัน เหอะ เหอะ.... เขาก็ยังหนักแน่นอย่างหินผาเช่นเดิม เขายังสามารถกลับบ้านตรงเวลา ดูแลลูกได้ดี และยังคงเป็น super man ที่แอบแว่บไป แว่บมาหาเธอคนนั้นได้ตลอดเช่นกัน

สำหรับพิม... เขาก็พยายามทำดีขึ้น บางครั้งแอบจอดรถนอกบ้าน ตรวจเช็ครถดูว่ามีของฝากอะไรมาถึงพิมบ้างหรือไม่ ทุกอย่างดีหมด ...ยกเว้น แตะต้องเธอคนนั้นไม่ได้ พูดทีไรทะเลาะกันทู๊กทีสิน่า...

วันนี้พิมไม่แตะต้องเธอคนนั้น ... ให้เขาเก็บขึ้นบูชาของเขาไปคนเดียวแล้วกัน
แต่ถ้าเขาดูแลลูกได้ดี และลูกไม่ได้รับรู้เรื่องของเธอคนนั้น ชีวิตมันก็เป็นแบบนี้เรื่อยๆ ก็ OK

แต่ถ้าวันหนึ่งวันใด.... ลูกรู้เรื่อง หรือเขาไม่ใส่ใจลูก วันนั้น... เขาก็คงต้องเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าแล้วก้าวเท้าออกจากบ้านของตัวเองไป....
พิมจะฮุบสมบัติทั้งหมดไว้ให้ลูกค่ะ.....