คือแม่จะโกรธเกลียดสังคม และมนุษย์ เพราะ ความลำบากและเจอคนไม่ดีมามาก รวมถึงพ่อผมเองด้วย ผมโดนด่าและไม่ไว้ใจประจำ ทั้งๆที่ไม่เคยโกรธและด่าว่า ผมจะเป็นคนเรียบร้อยออกจะเงียบนิดหน่อยแต่เวลาโดนว่าจะพยายามอธิบาย เสมอ ไม่เคยเหน็ดเหนื่อยกับการให้เหตุผล และไม่เคยเกรี้ยวกลาดไม่เคยประชด เลย

สงสัยวาจะช่วยแม่ได้อย่างไร ให้บั้นปลายชีวิตแกมีทัศนะคติ และอารมณ์ที่ดีขึ้น

ปฏิบัติธรรม คืออะไร สำหรับคนที่คิดว่าตัวเองดีอยู่แล้วแต่คนอื่นไม่ดี ความสุขจากการปลงดูเหมือนจะห่างไกลเหลือเกิน สำหรับคนที่อดทนได้ดีอย่างแม่ผม (โกรธเกลียดสังคม แต่ยังมีความอดทนได้ดี จนไม่เห็นจะต้องปลงอะไรนิ ถ้าปลงก็บวชดีกว่า) แต่คนที่อยู่ข้างๆอย่างผมนี่สิ เห็นแล้วเศร้า เวลาแกอารมณ์ไม่ดี ด่าคนในทีวี ด่าลูก ด่าคนที่เข้ามาเกี่ยวข้องในกิจวัตรประจำวันให้เราฟัง มันหนักอกเหลือกันครับ

ทุกวันนี้แม่ผมก็อ่านหนังสือธรรมมะนะครับ แกบอกผมว่าไปอ่านซะบ้างว่า วิธีปฏับัติกับพ่อแม่ทำอย่างไร (บอกแกมด่า)

แม่ชอบประชดผม ผมก็พยายามเงียบ ทน แต่พอผมพูดอะไรที่เหมือนเห็นด้วยกับแม่ แม่มักจะบอกว่าไม่ต้องมาประชดหรอก ก็ผมไม่ได้ประชดครับ ผมพูดจริง ไม่เคยคิดจะประชดเลย แม่มองผมเป็นอย่างไรกันแน่....................................................
ใครจะช่วยได้ พระที่ี่ไหน แม่ชีที่ไหน นักจิตบำบัดที่ไหน ที่จะช่วยคนที่คิดว่าตัวเองดีอยู่แล้วและต้องอดทนกับสังคมที่มีแต่คนอื่นที่เลว

เคยพาคุณแม่ไปกราบพระอริยเจ้ามั้ยคะ

เมตตาบารมีท่านสูงส่ง....อานิสงส์มหาศาลค่ะ

แค่ได้กราบเท่่านั้นนะคะคุณเอ๋ย....

สวัสดี อีกรอบค่ะ

นึกว่าคุณจะไม่เข้ามาเสวนาแล้วซะอีก...
ไม่สบายใจอะไร ก็มาหาเพื่อนคุย หาเพื่อนช่วยชี้แนะในนี้ได้...นะค่ะ...

ประสบการณ์ในชีวิตที่ท่านเจอ ทำให้ท่านนำมาเป็นแนวคิด
และตัดสินสังคมว่าไม่ดี ซึ่งท่านก็ไม่ผิด
ในเมื่อคนเราเจอแต่เรื่องไม่ดี ก็เป็นอยู่เองที่จะมองว่าสิ่งรอบตัวย่อมไม่ดี
แต่หากมองในทางธรรม สิ่งที่แม่คุณได้เจออาจเป็นจากผลกรรมในอดีตส่งมา
ซึ่งในปัจจุบันท่านอ่านหนังสือธรรมะก็เป็นการดีแล้ว

ลองหาโอกาสชวนท่านไปไหว้พระ ทำบุญ
หรือถ้าให้ดีกว่านั้นลองชวนไปนั่งสมาธิก็จะดีนะค่ะ
ท่านอ่านหนังสือธรรมะ ลองหาวิธีคุยกับท่านเรื่องเวรกรรม
และชักชวนเข้าวัด ฟังธรรม ต่อได้เลย

...ขอถามคุณบัวไม่แล้งน้ำเป็นข้อมูลเพิ่มเติมนะเจ้าคะ
...คุณแม่ปฏิบัติอย่างไรเกี่ยวกับทาน ศีล ภาวนา...
...ไปทำบุญประจำที่ไหน..เคยสนทนาธรรมหรือไม่...
...คบบัณฑิต...บัณฑิตพาไปหาผล...คุณแม่นับถือพระสงฆ์...
...บัณฑิตคือพระสงฆ์ที่วัดไหนบ้างหรือเปล่าเจ้าคะ...

แม่ก็มักชวนไปทำบุญ บวชพระที่วัดเบญจมบิตรครับทุก ปี ไปไหว้พระวัดนั่นวัดนี่บ้าง ส่วนหนังสือธรรมมะแกอ่านนิดหน่อยครับ สนธนาธรรมนี่ไม่เคย แกเคยไปที่วัดสันติอโศก เขาบอกการเลี้ยงหมาเป็นบาป แกรักหมามาก แม้ปัจจุบันจะไม่ได้เลี้ยง (ผมก็รักหมา) เลยไม่คุยเลยครับ กับพระอื่นผมก็ไม่รู้ว่าจะตอบคำถามแม่ผมได้แค่ไหน ผมนี่ก็ ใช้สติในการตอบสุดๆแล้ว (ผมเป็นคนค่อนข้างมีเหตุผล ไม่เคยใช้อารมณ์ แม่แกก็ฟังบ้าง แต่ก็ไม่ได้ช่ว่ยเท่าไหร่ เพราะเราเป็นแค่ลูก)

...ถามมากหน่อยนะเจ้าค่ะ...อย่าเพิ่งเบื่อซะก่อน...ยังแนะนำให้ไม่ถูก...
...ในชีวิตประจำวัน...มีการสวดมนต์ไหว้พระ...ทำบุญตักบาตรหน้าบ้าน...
...หรืออื่นๆอย่างไร...ท่านมีความเชื่อเรื่องบาป-บุญ-นรก-สวรรค์...
...มากหรือน้อยขนาดไหน...ทัศนคติท่านแบบไหน...

สวดมนต์ ไหว้พระครับ ทำบุญสังฆทาน บ้าง แต่ตักบาตรไม่ได้ทำ นาน แล้ว เพราะที่อยู่ไม่ใกล้วัด
เรื่องบาปบุญนี่ แกเชื่อเต็มที่ครับ ตามปกติทั่วไปที่เขาเชื่อกัน บางทีแกยังมาว่าผมว่าไม่เชื่อบาปบุญด้วยซ้ำ ซึ่งไม่จริงเลย

...คุณแม่ทำอาชีพอะไร...เราทำงานช่วยท่านหรือเปล่า...ท่านดุเราเรื่องอะไร...
...เรากุลีกุจอรีบทำงานที่แม่สั่งหรือเปล่า...ถ้าท่านใช้แล้วเราอืดอาดยืดยาด...
...ท่านก็ต้องหงุดหงิดแล้วก็บ่นเป็นเรื่องปกติ...อยู่ที่เราต้องปรับตรงนี้ไหม...
...ผู้ใหญ่เวลาบอกแล้วไม่รีบทำท่านจะซีเรียสมากเพราะท่านทำงานมาทั้งวัน...
...แล้วยังเหนื่อยต้องมาพูดซ้ำๆย้ำกับคนในบ้านอีกเป็นแบบนั้นเปล่า...

แก้แบบทิฐิน่ะยาก หมายถึงเอาความคิดไปแก้ความคิด มันจะยาก
เพราะที่เขาไม่ยอม มันไม่ได้เกี่ยวกับเหตุผลว่าใครดีกว่าใครหรอก
แต่มันเป้นเพราะความ"ยึดมั่นถือมั่น"ในความคิดของเขา

ตรงคำว่า"ยึดมั่นถือมั่น" ตัวนี้ ไม่เกี่ยวกับเหตุผลข้อมุลอะไรทั้งสิ้น
มันเป้นความรู้สึกล้วนๆ

เช่น คุณชอบสีฟ้า แต่ผมเกลียดสีฟ้า
ปัญหาไม่ได้อยู่ที่สีฟ้า แต่อยู่ที่ความรู้สึกที่มีต่อสีฟ้า

ความคิดเห้นทั้งหลายในโลก ไม่ว่าจะจริงเท้จอะไรก็ตาม
มันเป้นสังขารชนิดหนึ่ง เฉกเช่นเดียวกับการรักหรือเกลียดสีฟ้า
ไม่ต่างกันเลย

เพราะฉะนั้น กรณีคุณนะ ผมว่า อย่าเถียง ไม่มีประโยชนื
แอบบหลอกให้เจริญสติดีกว่า
จัดการกับรากเหง้าปัญหาเลย

เอาความคิดไปแก้ความคิด ไม่มีทางสำเร็จ

พ่อแม่มีศรัทธาบ้างหรือเปล่าล่ะครับ
หมายถึงอ่อนต่อพระต่อเจ้าหรือเปล่า หรือว่าค่อนข้างยึดถือตนเป้นใหญ่

ถ้าอ่อนต่อพระต่อเจ้า ท่านบอกท่านสอนอะไรก้ยินดีจะทำตาม อันนี้เรียกว่ามีศรัทธา
ต้องพาไปเรียนกรรมฐานกับหลวงพ่อสุรศักดิ์ เขมรังสี

แต่ถ้่าชอบคิด ชอบเจ้าทิฐิ ยึดถือความคิดตนเป้นใหญ่
อันนี้ต้องหาพระอริยเจ้าที่มีอภิญญาวิเศษณ์
เอามากำหราบทิฐิมานะให้อ่อนลงไป แล้วถึงสอนธรรม
(อันหลังนี้ยากหน่อยนะ แล้วแต่บุญพาวาสนาส่ง)

หรืออีกวิธี
ช่างแก เอาตัวเราเองให้ดี แล้วเด๊่ยวแกเห็นของจริง ว่าเราดีจริง ดีกว่า
นานเข้าๆแกก็จะยอมรับเอาเอง ให้เวลาแกหน่อย
ผู้ใหญ่ก็อย่างนี้แหละ โบราณถึงว่าไม้แก่ดัดยากไง

แต่"คนจะดัด"ต้อง"มีดี"นะ ถึงจะไปดัดเขาน่ะ
ไม่มีดีแล้วไปดัดท่าน ขี้กลากจะกินหัวเอานะ

ปัญหาคล้ายๆกับผมเลยครับ

จากปัญหาต่างๆที่เกิดขึ้น สิ่งที่ผมแก้ไขคือ ตัวผมเองครับ

ที่ผมทำคือ ตั้งใจเรียน เป็นคนดีของแม่ ที่สำคัญที่สุดคือ ที่บ้านผมมีปัญหาเรื่องพ่อดื่มสุรา ผมจึงตั้งปณิธานไว้ว่า ผมจะไม่ดื่มสุรา ไม่เล่นการพนัน ทุกวันนี้ ผมทำได้ครับ และทำให้แม่ดีขึ้น เพราะท่านมีหลักให้ยึดคือลูกครับ

ลองทำตามนี้ดูครับ คนใกล้ตัวของท่านคือลูกครับ เป็นหลักให้ท่านยึด ดูแลท่าน ทุกอย่างคงดีขึ้นเองครับ


เอาใจช่วยให้คุณผ่านปัญหานี้ไปให้ได้นะครับ...สู้ๆครับ

แม่ผมเป็นแม่บ้าน ไม่เคยทำงานครับ เป็นลูกกำพร้า เด็กๆบ้านอยู่ในชุมชนแออัด แต่เป็นเด็กดีครับ พอมาอยู่กับพ่อ ไม่ได้แต่ง พ่อกินเหล้า เล่นการพนันบ้าง ไปทำงานเรือสินค้า ต่างประเทศ แม่เลี้ยงผมกับพี่ พ่อกับแม่มีปากเสียงกันประจำ เรื่องเหล้า (เด็กๆแม่เคยเอาเหล้าของพ่อบุญธรรมไปเททิ้ง คิดดูครับใจเด็ดขนาดไหน)
แม่อดทนกับพ่อมาก พ่อขึ้โมโห ตอนพ่อใกล้เสีย แม่หมดเยื่อใยกับพ่อเต็มที พ่อเคยหาว่าแม่ผลาญเงิน ทั้งๆที่แม่ประหยัดมาก แม่เจ็บปวดมาก อาจจะโดนว่าอย่างอื่นด้วย แม่เคยบอกว่าพ่อไม่เคยซื้ออะไรที่เป็นของมีค่าให้เลย แต่พ่อจะซื้อให้ตัวเอง พอพ่อเสีย พี่สาวผมหนีไปอยู่กับแฟนทิ้งผมกับแม่ ผมมีคนอุปการะ ค่าเรียน แล้วก็ทำงานไปด้วย จนผมจบทำงาน พี่สาวไปไม่รอดกับแฟน กลับมาในสภาพต้องบำบัดทางจิต ทุกวันนี้ปกติแต่เขาไม่ชอบทำงาน พอให้ทำงานจะมีอาการมึนๆงง (ไม่รู้แกล้งหรือเปล่า ) แม่จำความเจ็บปวดจากพ่อและพี่ผมได้ทุกเรื่อง ผมเองก็มีนิสัยแม่ติดมาเหมือนกัน คือ ขึ้ใจน้อยและจำทุกเหตุการณ์ แต่ผมพยายามเข้าใจคนอื่นว่าเขาคงไม่ได้ตั้งใจทำไปด้วยความมีกิเลสของมนุษย์ แต่แม่ผม ตรงข้าม คือไม่เคยให้อภัยกับกิเลสของมนุษย์ เพราะแม่ทำได้ที่จะบังคับตัวเองให้เป็นคนดี แม่เกิดในสลัมแต่ตั้งใจเรียนไม่เคยนอกลู่ทางเลยแม้แต่น้อย แต่กลับโดนพ่อของผมว่าต่างๆนาๆ

วันนี้ผมมีแฟน แม่ผมหาว่าผมไม่รักแม่ ไปรักแฟน เรื่องนี้ผมได้เขียนมาปรึกษา แล้ว

แม่ใส่อารมณ์กับผมมากขึ้น ทั้งๆที่แม่ก็ยังเป็นคนดีไม่ประพฤติตัวไม่ดีเลย ยิ่งมีเรื่องเสื้อเหลืองเสื้อแดง แม่ยิ่งเกลียดมนุษย์ ที่สร้างความเดือดร้อนมากขึ้น

เน้น ........คนที่ชอบสร้างความเดือดร้อน แม่จะเกลียดมาก (เพราะพ่อกับพี่ผม)

แม่มักบอกว่าผมชอบพูดให้แม่เสียใจ เสมอ ถ้าแม่จะหนีออกจากบ้านไป ก็เพราะผม เมือ่ก่อนผมอาจจะพูดให้แม่เสียใจบ่อย แต่เดี๋ยวนี้ ไม่แล้ว ผมเงียบไปเยอะ เพราะรู้ว่าแม่ชอบชวนให้ผมเถียง ทุกวันนี้พี่สาวผมยังเถียงกับแม่อยู่ เพราะเผลอกับการชวนเถียงของแม่

เอาล่ะ ครับ ปัญหา แม่กับผมเนี่ยะ มันเป็นเรื่องนึง ที่ผมอยากได้คำตอบ
แต่เรื่อง คนอื่นๆในสังคม ที่แม่เกลียด เนี่ยะ ทำไงดีครับ