ทักทายน้องพุดก่อนพิมนะ (งงงง)
น้องพุด พี่เข้าใจความรู้สึกนะค่ะ บางครั้งเราคิดว่าเราอยากรู้อะไรมาก ๆ
เพื่อไม่ให้เรารู้สึกว่าเราโง่ ถูกหรอก แต่ในความเป็นจริงแล้ว
ตอนนี้เรารู้ชัดแจ้งแล้ว (สามีมีคนอื่น) เรื่องอื่น ๆ นอกจากนี้รู้น้อยเท่าไหร่
จะเป็นการทำให้เราทุกข์น้อยลง (เพื่อนพี่เช่าพระอุดทวารมาให้ใส่ค่ะ)
เมื่อก่อนพี่เองก็จะค้น เช็คโทรศัพท์ ค้นกระเป๋า ค้นในรถ ....
แต่เมื่อเรารู้ เราเห็นแล้วไง เราก็เป็นทุกข์ เป็นการตอกย้ำความรู้สึกเจ็บของเราให้มากขึ้น
ตอนนี้เรียนรู้แล้วว่า อยู่นิ่ง ๆ ไม่ต้องอยากรู้ ทำชีวิตเรา ชีวิตลูกให้ดำเนินไปได้
ในแต่ละวันอย่างมีความสุขเท่าที่จะทำได้ แค่นี้พอแล้ว
อยู่กับปัจจุบันให้มากที่สุด วันนี้ เวลานี้เท่านั้น
ส่วนสามี เรามีหน้าที่ของภรรยาที่ต้องทำก็ต้องทำตามหน้าที่ให้ดีที่สุด
ที่สำคัญยิ่งกว่าคือหน้าที่แม่ ที่ลูก ๆ ต้องการมากที่สุด แม่ที่สดใสนะ

พี่เชื่อว่าการที่สามีน้องพุด เล่นเอาลูกมาเป็นตัวประกันเพราะรู้ว่า
ลูกเป็นตัวประกันที่ดีที่สุดที่น้องจะไม่ทิ้งเขาไปค่ะ
พี่เชื่อว่าสามีน้องมีความมั่นใจในตัวน้องพุดมากกว่าผู้หญิงคนอื่น ๆ เลยไม่อยากเสียไป
พี่อ้อเป็นกำลังใจให้นะค่ะ สู้ต่อไป ชีวิตทุกคนต้องสู้ทั้งนั้น

อ้าว! ลืมทักทายพิมเลย
เป็นไงบ้างจ๊ะ หายเป็นหวัดรึยัง
กลัวเข็ม ก็คงต้องใช้การออกกำลังกายแทนแล้วละ
เพราะดูอาการแล้วพิมน่าจะเป็นภูมิแพ้ นะ
ออกกำลังกายคลายเครียด โยคะก็ดีนะ เอาลูก ๆ ไปออกด้วยสนุกดี
เด็ก ๆ ได้สมาธิด้วย
notebook เป็นไงบ้าง ไปหาหมอรึยัง ท่าทางจะติอไวรัสจากเจ้าของเครื่องแหงเลย

ขอบคุณมากค่ะคุณเพชร และพี่อ้อ พุดจะทำให้ได้ค่ะ วันนี้ก็เหมือนทุกวัน รับลูกกลับบ้าน แวะทานก๋วยเตี๋ยวปากซอย วันนี้อากาศเย็นขี้เกียจทำกับข้าว และลูกสาวสองคนก็บอกแม่หนูหิวแล้ว ส่วนสามีบอกมีงานเลี้ยงกลับดึก (แต่จริงๆแล้ว ก็กลับดึกทุกวันอยู่แล้ว) ถึงบ้านลูกขอเล่นกับเพื่อนข้างบ้านสักหน่อย ถ้าวันไหนพ่อเขากลับเร็วจะไม่มีสิทธิ์ออกมาเล่นนอกบ้านเลย (สงสัยระแวงกลัวว่าเพื่อนบ้านจะพูดอะไรมั้ง) ก้เลยอนุญาตให้เล่นสัก 20 นาที วันอาทิตย์ที่ผ่านมาพุดพาลูกๆ ไปทำบุญที่วัดอัมพวัน ได้ทำบุญกับหลวงพ่อจรัญด้วยค่ะ อิ่มเอมบุญกันทั้งแม่และลูก เพื่อนของพุดที่อยู่ต่างจังหวัดเขามาปฏิบัติธรรมที่วัด 9 วันค่ะ พุดเองก็อยากไป แต่ต้องรอให้ลูกปิดเทอมก่อน ถึงจะสามารถไปได้ เพราะลูกไปอยู่กับคุณปู่คุณย่า ตอนนี้ก็ทำได้แค่ตระเวนทำบุญไปก่อน พุดยอมรับนะค่ะ ว่าไม่ค่อยได้ทำบุญร่วมกันกับสามีเลย เพราะสามีไม่ค่อยชอบเข้าวัด ไม่รู้เป็นไร บางทีก็นึกหวั่นๆ ตามคำที่พระท่านบอกอยู่เหมือนกัน คนเราศีลไม่เสมอกัน อยู่กันลำบาก อะไรที่เราว่าดี เขาว่าไม่ และคำพูดที่ออกจากปากเขาว่า ผู้ชายไหนๆก็มีเมียน้อย มีกิ๊กกันทั้งนั้น เขาไม่เคยสำนึกเลยว่าสิ่งที่เขาทำอยู่นั้นมันผิด มันไม่ถูกต้อง....น่าเหนื่อยใจนะค่ะ คนเราผิดรู้ว่าผิด ยังน่าให้อภัยนะค่ะ แต่คนที่ไม่เคยสำนึกว่าสิ่งทำอยู่มันผิด มันไม่ถูกต้อง น่าสงสารนะค่ะ

วันนี้แค่นี้ก่อนนะค่ะ คุณเพชร พี่อ้อ คุณพิม

สวัสดีค่ะคุณพิมปกติดิฉันจะไม่พลาดเลยนะค่ะจะต้องเข้ามาแจมด้วยทุกทีแต่หายไปพักหนึ่งเลยขอแจมด้วยตอนหลังๆก็แล้วกันนะค่ะจะบอกว่าคุณคงจะเจอปัญหามาขอเป็นกำลังใจให้และค่อยๆคิดใจเย็นๆเฉยไว้ค่ะจะดีเองค่ะเชื่อเถอะค่ะดิฉันลองมาแล้วค่ะ....สู้สู้ๆนะค่ะ

สวัสดีค่ะ... ทุกคน

เมื่อวานคอมพิวเตอร์ของพิมมันเกเรค่ะ เข้ามาป๊ะกับพี่ทักทายช่วงเช้าได้นิดเดียวเองมันก็ตายสนิทเลย

******
พี่ทักทาย ... พี่สาวที่น่ารักของพิม ...

ห้ามมาแอบเกาะรั้วพิมนะ... ไม่เข้าบ้านพิมโกรธนะคะ... 55555

******
พี่เพชรขา
พี่สาวที่เข้มแข็ง ... พิมขอบคุณแทนน้องพุดอีกครั้งนะคะ ... สำหรับแนะนำที่ดีมากๆๆเลยค่ะ

*******
อ้อจ๋า ....

พิมอ่านเรื่องของอ้อแล้วนะ.... พิมขอเข้าไปตอบที่กระทู้ของอ้อแทนนะคะ....เพราะพิมตอบย้าว ยาว เลยทีเดียวแหละ ... ส่งกำลังใจไปหานะ ... เอาไปหนึ่งดวงเต็มเลยด้วย .. รับนะ ...เอ้า....

********
น้องพุดขา

พี่พิมเคยอ่านพบคำแนะนำของพี่ทักทายในกระทู้ของคนอื่นนะคะ .. พี่ทักทายแนะนำว่า เรื่องบางเรื่องที่มันทำให้เราเจ็บช้ำน้ำใจเราก็ไม่ควรรับรู้ .... รู้เฉพาะเรื่องตรงนี้ .. ที่นี่ ... เรื่องเฉพาะปัจจุบันเท่านั้น ..
มันก็จะทำให้เราเจ็บน้อยที่สุด

และเมื่อเรารับรู้เรื่องบางเรื่องซึ่งมันทำให้เรา "ทุกข์" อย่าไปต่อยอดเรื่องที่รับรู้ อย่านำมาคิดย้อนไปย้อนมา ความคิดของเราเองนี่แหละที่เป็นตัวเชือดเฉือนความรู้สึกของตัวเอง .. บาดความรู้สึกตัวเอง

ที่จริง...สิ่งที่เขาทำ... เหตุการณ์นั้น..มันเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียว
แต่...เราเองนั่นแหละที่หยิบมันขึ้นมาทำร้ายเราซ้ำแล้วซ้ำเล่า .... วางสิ่งที่ทำร้ายเราลง ... เอามือและใจไปทำในสิ่งที่ดี ... สำหรับคนที่เรารักดีกว่านะคะ (ลูกๆ และคุณพ่อคุณแม่ของเราไงคะ)

พี่พิมเป็นกำลังใจให้นะคะ ....

******
พี่ PENYA ขา
พิมเข้าใจความรู้สึกน้อยใจของพี่นะคะ....
พิมว่าสามีของพี่ดีกว่าทุกคนเลยนะคะ... (พิมเริ่มแอบอิจฉาแล้วซิเนี่ย)
พิมว่า. .....ลองค่อยๆ ขอเวลาเขาเพิ่มขึ้น (แบบอ้อมๆนะคะ)...หาโอกาสดีๆ ชวนไปเที่ยวด้วยกันแบบเป็นครอบครัว
พิมว่า .... ถ้าเขาดูแลครอบครัว (พี่สาว น้องสาว ...) ของเขาได้ดี ... เขาน่าจะดูแลครอบครัวของเขาเอง(ภรรยา และลูก) ได้ดีเช่นกันสิน่า .....

รักทุกคนค่ะ ...
พิม

เมื่อวานตอบยังไม่ครบ พอดีลูกๆง่วงนอน พิมก็เลยพาลูกๆ ไปนอน อ่านนิทานกัน
ตั้งใจว่าลูกๆ หลับพิมจะลงมาเข้ากระทู้ต่อนะคะ

แต่... สามีกลับมาเร็วค่ะ... พิมก็เลยมัวแต่หาข้าวให้เขาทาน แล้วก็เลยนั่งคุยจนไม่มีโอกาสได้เข้ากระทู้

*******
คุณแม่ลูกสามขา.....

พี่พิมอ่านกระทู้ของน้องแล้วว่าจะเข้าไปให้กำลังซักกะหน่อย แต่.. น้องมาให้กำลังใจพี่พิมแบบนี้แสดงว่าเข้มแข็งขึ้นแล้วนะคะ.... เอาใจช่วยค่ะ
********
พี่ทุกข์ใจ ... พี่มานิตาขา...

พิมอยากบอกว่า "คิดถึงใจจะขาดแล้วเอย....." ร้องต่อเองนะคะ 555555

โอ๊ย.... พี่ทักทาย
พี่ทักทายเป็นคน หรือนินจากันคะเนี่ย

มาไว ไปไว ราวกามนิตหนุ่มเลยน้า

พิม.... อ้อเห็นข้อความของพิมแล้ว ย๊าว ยาว จริง ๆ
อ้อจะพยายามเข้มแข็งให้ได้อย่างพิมนะ

น้องพุด เป็นกำลังใจให้ต่อไปนะ
เอ? น้องพุดไม่มีบ้านอยู่รึไง ถึงมาอาศัยบ้านพิมเขาเนี๊ยะ
หรือเป็นญาติกัน ถ้าเป็นญาติกันก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย

วันนี้เบรอ ๆ
ขอแค่นี้ก่อนนะ เขียนข้อความไป ก็จะหลับไปด้วย

คิดถึง รัก พิมและน้องพุด

อิจฉาพิมที่มีเพื่อนอยู่ด้วยล่ะซิจ๊ะ....
น้องพุด... อยู่เป็นเพื่อนพี่พิมก็ด้ายยยยย....




พิมกินด้วยคนนะคะ
รักพี่ทักทายที่ซู๊ดดดดดดด

พิม'เอง

อ้อจ๋า

พิมไม่ได้เข้มแข็งอะไรหรอก....
พิมอาจจะอ่อนแอด้วยซ้ำ.... พิมไม่อยากรับรู้ ... พิมไม่อยากเห็นอะไรที่เกี่ยวกับสามีและผู้หญิงคนนั้นอีก...
ทุกครั้งที่พิมรู้... พิมเห็น... พิมเจ็บ.... และพิมก็เสียใจมากๆๆ

คำแนะนำของพี่ทักทายสอนให้เราเลี่ยง .. เราหลบออกจากปัญหาที่ทำให้เราเจ็บ
พิมเลือกที่จะเชื่อพี่ทักทายนะ
อย่างน้อย... มันก็เป็นทางที่ดีที่สุดที่ทำให้เราเดินห่างจากคำว่า "ทุกข์"

พิมเองก็ไม่กล้าคิดอะไรให้ยาวไกลเกินกว่าวันนี้...
สิ่งที่พิมคิด คือ ทำวันนี้ให้ดีที่สุด ให้ลูกมีความสุขที่สุด เท่านั้นก็พอ...

ชีวิตคู่ของพิมและเขาจะเป็นอย่างไร ... พิมไม่อยากคิด
คำว่า "ถือไม้เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชร" คงไกลเกินเอื้อมสำหรับพิม

ไม่รู้สินะ... ถ้าหากวันหนึ่งวันใด พิมกับเขาจำเป็นต้องแยกทางกันจริงๆ
พิมคงทำอะไรไม่ได้ ... นอกจากปลง .. และคิดเสียว่า
... พิมและเขา.... ทำบุญร่วมกันมาเพียงเท่านี้

รักอ้อและทุกคนนะ
พิม

พิม ..... อย่างน้อยนี่ก็เป็นความเข้มแข็งอย่างนึง
ที่ตัดใจว่าจะไม่เข้าไปรับรู้อะไรเลย
จริง... คนเรารู้มาก...ทุกข์มาก
รู้น้อย....ก็ทุกข์น้อย

เวลาอ้อเห็นพิมเขียนตอบใคร ๆ พอจะดูออกว่าพิมเป็นคนร่าเริงนะ
อ้อยังแอบอิจฉาเลย อยากเป็นให้ได้อย่างพิม
พิมเป็นลูกคนเล็กหรือเปล่า เพราะถึงเกิดวันอังคาร แต่ดูขี้อ้อน
อ้อเลยมองว่าน่าจะเป็นลูกคนเล็ก (เริ่มเป็นหมอเดาแล้ว)

ส่วนน้องพุดมาอยู่ด้วยกับพิมก็ดี พิมจะได้ไม่เหงาไง
นอกจากเลี้ยงลูก แล้วยังมีน้องให้คอยดูแลอีกคน

พี่ทักทายกินไก่งวง อร่อยไหม ไม่เห็นแบ่งมาให้บ้างเลย งอนแล้ว